Το πρόβλημα είναι να προσδιοριστεί η πραγματική αξία του "προϊόντος" που πωλούν οι επενδυτικές τράπεζες
Τους τελευταίους μήνες, οι επενδυτικές τράπεζες σε ολόκληρη την Ευρώπη βρίσκονται σε σύγχυση προκειμένου να αποτιμήσουν τις αναλύσεις τους.
Το πρόβλημα είναι να προσδιοριστεί η πραγματική αξία του "προϊόντος" που πωλούν, όπως άλλωστε επιβάλει η οδηγία MiFid II.
Γι' αυτό και βλέπουμε διαφορές όπως το γεγονός ότι η JP Morgan ζητά χαμηλό τέλος στα 10.000 δολάρια και η Barclays ζητά... 455.000 δολάρια.
Το Bloomberg προσπάθησε να προσδιορίσει την πραγματική αξία της έρευνας, απαντώντας σε μερικές απλές ερωτήσεις:
Πρώτον, είναι σημαντικό να καθοριστεί ποιοι θεσμικοί πελάτες αγοράζουν πραγματικά τις έρευνες.
Όπως υπογραμμίζει το Bloomberg με το παρακάτω διάγραμμα και αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, η ζήτηση για έρευνα σε μετοχές έχει στην πραγματικότητα πολύ λίγη σχέση με τις προβλέψεις των αναλυτών, αλλά εξαρτάται από το ποιες τράπεζες προσφέρουν τη μεγαλύτερη πρόσβαση σε αυτές τις εξαιρετικά πολυπόθητες διαχειριστικές μονάδες.
Το "βρώμικο μικρό μυστικό" της Wall Street είναι ότι οι κορυφαίοι αναλυτές δεν αποτιμώνται πραγματικά για την έρευνά τους.
Πολλοί ανώτεροι αναλυτές δαπανούν μόνο το 10% του χρόνου τους διεξάγοντας έρευνα για τη σύνταξη αναλύσεων.
Οι ομάδες των κατώτερων συνεργατών (ή μερικές φορές των ρομπότ) διατηρούν οικονομικά μοντέλα και διαμορφώνουν τις αναλύσεις.
Μάλιστα, όπως αναφέρει το Bloomberg, το 50% με 70% του χρόνου ενός ανώτερου αναλυτή δαπανάται σε άλλες δραστηριότητες πλην της ανάλυσης.
Το τελικό 20% του χρόνου ενός αναλυτή δαπανάται για έρευνες πριν από μία IPO, ή συνέδρι και ειδικά έργα.
Έτσι, τι σημαίνει αυτό για την «αξία» της έρευνας σε μετοχές;
Το Bloomberg αναφέρει ότι οι πραγματικές εκθέσεις έρευνας που πλημμυρίζουν τα εισερχόμενά των επενδυτών όλη την ημέρα δεν αξίζουν ουσιαστικά τίποτα.
Ο ηγέτης της Gerson Lehrman Group χρεώνει 100.000 δολάρια ετησίως, ενώ οι ισχυρότεροι πληρώνουν εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τους Financial Times.
Όσον αφορά τα ειδικά ερευνητικά προγράμματα, η Morgan Stanley δήλωσε ότι σχεδιάζει να χρεώσει 2.500 δολάρια την ώρα για ιδιωτικές συναντήσεις με τους αναλυτές των μετοχών της, σχεδόν το διπλάσιο του ποσοστού μερικών από τους καλύτερους εταιρικούς δικηγόρους.
Οι συνεργάτες σε μεγάλες εταιρίες συμβούλων διαχείρισης όπως η Deloitte LLP ή η McKinsey & Co. χρεώνουν πελάτες από 800 έως 1.300 δολάρια την ώρα, σύμφωνα με τον οδηγό Rocketblocks.
www.bankingnews.gr
Το πρόβλημα είναι να προσδιοριστεί η πραγματική αξία του "προϊόντος" που πωλούν, όπως άλλωστε επιβάλει η οδηγία MiFid II.
Γι' αυτό και βλέπουμε διαφορές όπως το γεγονός ότι η JP Morgan ζητά χαμηλό τέλος στα 10.000 δολάρια και η Barclays ζητά... 455.000 δολάρια.
Το Bloomberg προσπάθησε να προσδιορίσει την πραγματική αξία της έρευνας, απαντώντας σε μερικές απλές ερωτήσεις:
Πρώτον, είναι σημαντικό να καθοριστεί ποιοι θεσμικοί πελάτες αγοράζουν πραγματικά τις έρευνες.
Όπως υπογραμμίζει το Bloomberg με το παρακάτω διάγραμμα και αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, η ζήτηση για έρευνα σε μετοχές έχει στην πραγματικότητα πολύ λίγη σχέση με τις προβλέψεις των αναλυτών, αλλά εξαρτάται από το ποιες τράπεζες προσφέρουν τη μεγαλύτερη πρόσβαση σε αυτές τις εξαιρετικά πολυπόθητες διαχειριστικές μονάδες.
Το "βρώμικο μικρό μυστικό" της Wall Street είναι ότι οι κορυφαίοι αναλυτές δεν αποτιμώνται πραγματικά για την έρευνά τους.
Πολλοί ανώτεροι αναλυτές δαπανούν μόνο το 10% του χρόνου τους διεξάγοντας έρευνα για τη σύνταξη αναλύσεων.
Οι ομάδες των κατώτερων συνεργατών (ή μερικές φορές των ρομπότ) διατηρούν οικονομικά μοντέλα και διαμορφώνουν τις αναλύσεις.
Μάλιστα, όπως αναφέρει το Bloomberg, το 50% με 70% του χρόνου ενός ανώτερου αναλυτή δαπανάται σε άλλες δραστηριότητες πλην της ανάλυσης.
Το τελικό 20% του χρόνου ενός αναλυτή δαπανάται για έρευνες πριν από μία IPO, ή συνέδρι και ειδικά έργα.
Έτσι, τι σημαίνει αυτό για την «αξία» της έρευνας σε μετοχές;
Το Bloomberg αναφέρει ότι οι πραγματικές εκθέσεις έρευνας που πλημμυρίζουν τα εισερχόμενά των επενδυτών όλη την ημέρα δεν αξίζουν ουσιαστικά τίποτα.
Ο ηγέτης της Gerson Lehrman Group χρεώνει 100.000 δολάρια ετησίως, ενώ οι ισχυρότεροι πληρώνουν εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τους Financial Times.
Όσον αφορά τα ειδικά ερευνητικά προγράμματα, η Morgan Stanley δήλωσε ότι σχεδιάζει να χρεώσει 2.500 δολάρια την ώρα για ιδιωτικές συναντήσεις με τους αναλυτές των μετοχών της, σχεδόν το διπλάσιο του ποσοστού μερικών από τους καλύτερους εταιρικούς δικηγόρους.
Οι συνεργάτες σε μεγάλες εταιρίες συμβούλων διαχείρισης όπως η Deloitte LLP ή η McKinsey & Co. χρεώνουν πελάτες από 800 έως 1.300 δολάρια την ώρα, σύμφωνα με τον οδηγό Rocketblocks.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών