Μεταξύ των προηγμένων οικονομιών, ο μέσος λόγος χρέους αυξήθηκε στο 63% πέρυσι από 52% το 2008
Αν και το χρέος είναι αυτό «που κινεί τους τροχούς» της παγκόσμιας οικονομίας, η ενίσχυση των οφειλών -ειδικά σε ό,τι αφορά στα στεγαστικά δάνεια- από τα νοικοκυριά αποτελεί «επικίνδυνο» φαινόμενο, σχολιάζει σε ανάλυσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υπενθυμίζοντας και την άνευ προηγουμένου κρίση που ξέσπασε το 2007.
Από το 2008, το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έχει αυξηθεί σημαντικά στο δείγμα των 80 χωρών.
Μεταξύ των προηγμένων οικονομιών, ο μέσος λόγος χρέους αυξήθηκε στο 63% πέρυσι από 52% το 2008, ενώ μεταξύ των αναδυόμενων οικονομιών, αυξήθηκε σε 21% από 15%.
Βραχυπρόθεσμα, η αύξηση του λόγου του χρέους των νοικοκυριών είναι πιθανό να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, εκτιμά το Δ.Ν.Τ., υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι σε τρία έως πέντε χρόνια, τα αποτελέσματα αντιστρέφονται: η ανάπτυξη είναι βραδύτερη και οι πιθανότητες μιας νέες χρηματοπιστωτικής κρίσης, αυξημένες.
«Τα νοικοκυριά αναλαμβάνουν μεγαλύτερο χρέος για να αγοράσουν νέα σπίτια και αυτοκίνητα.
Αυτό δίνει στην οικονομία βραχυπρόθεσμη ώθηση, καθώς οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι κατασκευαστές κατοικιών προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζόμενους.
Αλλά στη συνέχεια, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά μπορεί να χρειαστεί να μειώσουν τις δαπάνες για την αποπληρωμή των δανείων τους.
Και όπως έδειξε η κρίση του 2008, ένα ξαφνικό σοκ -όπως η μείωση των τιμών κατοικιών- μπορεί να προκαλέσει μια σπειροειδή αδυναμία πίστωσης, που θα κλονίσει τα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος», εξηγεί το Ταμείο, επισημαίνοντας -με βάση τη μελέτη του- πως μια αύξηση 5% στην αναλογία του χρέους των νοικοκυριών προς το ΑΕΠ κατά τη διάρκεια μιας τριετούς περιόδου, συνεπάγεται πτώση 1,25% στην -αναπροσαρμοσμένη προς τον πληθωρισμό- ανάπτυξη.
Η αύξηση του χρέους κατά 1 ποσοστιαία μονάδα αυξάνει τις πιθανότητες μιας μελλοντικής τραπεζικής κρίσης κατά περίπου 1 ποσοστιαία μονάδα, επισημαίνεται.
«Τα καλά νέα είναι ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν τρόπους για τη μείωση των κινδύνων. Οι χώρες με μικρότερο εξωτερικό χρέος και κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες και οι οποίες είναι οικονομικά πιο ανεπτυγμένες, είναι σε καλύτερη θέση για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Οι χώρες μπορούν επίσης να μετριάσουν τους κινδύνους, λαμβάνοντας μέτρα όπως η τροποποίηση της προκαταβολής που απαιτείται για την αγορά ενός σπιτιού, ή του μέρους του εισοδήματος των νοικοκυριών που μπορεί να αφιερωθεί στην αποπληρωμή του χρέους κλπ».
www.bankingnews.gr
Από το 2008, το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος έχει αυξηθεί σημαντικά στο δείγμα των 80 χωρών.
Μεταξύ των προηγμένων οικονομιών, ο μέσος λόγος χρέους αυξήθηκε στο 63% πέρυσι από 52% το 2008, ενώ μεταξύ των αναδυόμενων οικονομιών, αυξήθηκε σε 21% από 15%.
Βραχυπρόθεσμα, η αύξηση του λόγου του χρέους των νοικοκυριών είναι πιθανό να ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, εκτιμά το Δ.Ν.Τ., υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι σε τρία έως πέντε χρόνια, τα αποτελέσματα αντιστρέφονται: η ανάπτυξη είναι βραδύτερη και οι πιθανότητες μιας νέες χρηματοπιστωτικής κρίσης, αυξημένες.
«Τα νοικοκυριά αναλαμβάνουν μεγαλύτερο χρέος για να αγοράσουν νέα σπίτια και αυτοκίνητα.
Αυτό δίνει στην οικονομία βραχυπρόθεσμη ώθηση, καθώς οι αυτοκινητοβιομηχανίες και οι κατασκευαστές κατοικιών προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζόμενους.
Αλλά στη συνέχεια, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά μπορεί να χρειαστεί να μειώσουν τις δαπάνες για την αποπληρωμή των δανείων τους.
Και όπως έδειξε η κρίση του 2008, ένα ξαφνικό σοκ -όπως η μείωση των τιμών κατοικιών- μπορεί να προκαλέσει μια σπειροειδή αδυναμία πίστωσης, που θα κλονίσει τα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος», εξηγεί το Ταμείο, επισημαίνοντας -με βάση τη μελέτη του- πως μια αύξηση 5% στην αναλογία του χρέους των νοικοκυριών προς το ΑΕΠ κατά τη διάρκεια μιας τριετούς περιόδου, συνεπάγεται πτώση 1,25% στην -αναπροσαρμοσμένη προς τον πληθωρισμό- ανάπτυξη.
Η αύξηση του χρέους κατά 1 ποσοστιαία μονάδα αυξάνει τις πιθανότητες μιας μελλοντικής τραπεζικής κρίσης κατά περίπου 1 ποσοστιαία μονάδα, επισημαίνεται.
«Τα καλά νέα είναι ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν τρόπους για τη μείωση των κινδύνων. Οι χώρες με μικρότερο εξωτερικό χρέος και κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες και οι οποίες είναι οικονομικά πιο ανεπτυγμένες, είναι σε καλύτερη θέση για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες.
Οι χώρες μπορούν επίσης να μετριάσουν τους κινδύνους, λαμβάνοντας μέτρα όπως η τροποποίηση της προκαταβολής που απαιτείται για την αγορά ενός σπιτιού, ή του μέρους του εισοδήματος των νοικοκυριών που μπορεί να αφιερωθεί στην αποπληρωμή του χρέους κλπ».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών