Βασικός παράγοντας είναι η χαλάρωση της αγοράς εργασίας, η υπερβολική προσφορά πέραν του αριθμού που επιθυμούν να προσλάβουν οι επιχειρήσεις
Τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία φαίνεται να ξεπερνά το «σοκ» της χρηματοπιστωτικής κρίσης της περιόδου 2008-2009 και η απασχόληση ενισχύεται στος περισσότερες χώρες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παρατηρεί πως δεν υπάρχει η αξίσου ικανοποιητική πορεία σε ό,τι αφορά στους μισθούς, η αύξηση των οποίων παραμένει υποτονική έως ανύπαρκτη.
Το Δ.Ν.Τ. παραθέτει ορισμένες πιθανές εξηγήσεις για το φαινόμενο.
Βασικός κυκλικός παράγοντας είναι η χαλάρωση της αγοράς εργασίας, δηλαδή η υπερβολική προσφορά εργασίας πέραν του αριθμού που επιθυμούν να προσλάβουν οι επιχειρήσεις.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι τα ποσοστά ανεργίας μπορεί να μην είναι τόσο ενδεικτικά της χαλαρότητας της αγοράς εργασίας, καθώς ο λόγος ωρών ανά εργαζόμενο συνέχισε να μειώνεται, επεκτείνοντας μια τάση που άρχισε πριν από τη μεγάλη ύφεση του 2007.
Επί αυτού, ορισμένες χώρες έχουν επίσης παρουσιάσει υψηλότερα ποσοστά μερικής απασχόλησης (εργαζόμενοι που απασχολούνται για λιγότερο από 30 ώρες την εβδομάδα και επιθυμούν να εργαστούν περισσότερο) και αυξημένο ποσοστό συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης, κάτι που αποτυπώνει εν μέρει τη συνεχιζόμενη εξασθένηση της ζήτησης εργασίας.
Στα παραπάνω προστίθενται και λιγότεροι σημαντικοί παράγοντες, όπως η συνεχής αυτοματοποίηση και οι μειωμένες προσδοκίες για μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη, που συμβάλλουν στη μη αύξηση των μισθών.
Στην ανάλυση επισημαίνεται επίσης πως στις οικονομίες όπου τα ποσοστά εξακολουθούν να είναι αισθητά υψηλότερα από τον μέσο όρο πριν από τη μεγάλη ύφεση (όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία), η υψηλή ανεργία αντικατοπτρίζει περίπου το ήμισυ της επιβράδυνσης της αύξησης των ονομαστικών μισθών από το 2007.
Συνεπώς, η αύξηση των μισθών είναι απίθανο να ανακάμψει έως ότου μειωθεί σημαντικά η ανεργία.
Στις οικονομίες όπου τα ποσοστά ανεργίας είναι κάτω από τους μέσους όρους πριν από τη μεγάλη ύφεση (όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο), η αναιμική αύξηση της παραγωγικότητας αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα της επιβράδυνσης της αύξησης των ονομαστικών μισθών από το 2007.
«Οι φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες αντιμετώπισης των προβλημάτων για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης.
Παραδείγματα πιθανών μέτρων περιλαμβάνουν τη διεύρυνση της κάλυψης των κατώτατων μισθών, όπου δεν περιλαμβάνεται σήμερα ο εργαζόμενος με μερική απασχόληση, την εξασφάλιση της ισοτιμίας με τους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση με την επέκταση της ετήσιας άδειας, της οικογενειακής άδειας και της αναρρωτικής αδείας, αλλά και την ενίσχυση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για την αναβάθμιση των δεξιοτήτων μακροπρόθεσμα», εκτιμάται.
www.bankingnews.gr
Το Δ.Ν.Τ. παραθέτει ορισμένες πιθανές εξηγήσεις για το φαινόμενο.
Βασικός κυκλικός παράγοντας είναι η χαλάρωση της αγοράς εργασίας, δηλαδή η υπερβολική προσφορά εργασίας πέραν του αριθμού που επιθυμούν να προσλάβουν οι επιχειρήσεις.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι τα ποσοστά ανεργίας μπορεί να μην είναι τόσο ενδεικτικά της χαλαρότητας της αγοράς εργασίας, καθώς ο λόγος ωρών ανά εργαζόμενο συνέχισε να μειώνεται, επεκτείνοντας μια τάση που άρχισε πριν από τη μεγάλη ύφεση του 2007.
Επί αυτού, ορισμένες χώρες έχουν επίσης παρουσιάσει υψηλότερα ποσοστά μερικής απασχόλησης (εργαζόμενοι που απασχολούνται για λιγότερο από 30 ώρες την εβδομάδα και επιθυμούν να εργαστούν περισσότερο) και αυξημένο ποσοστό συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης, κάτι που αποτυπώνει εν μέρει τη συνεχιζόμενη εξασθένηση της ζήτησης εργασίας.
Στα παραπάνω προστίθενται και λιγότεροι σημαντικοί παράγοντες, όπως η συνεχής αυτοματοποίηση και οι μειωμένες προσδοκίες για μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη, που συμβάλλουν στη μη αύξηση των μισθών.
Στην ανάλυση επισημαίνεται επίσης πως στις οικονομίες όπου τα ποσοστά εξακολουθούν να είναι αισθητά υψηλότερα από τον μέσο όρο πριν από τη μεγάλη ύφεση (όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία), η υψηλή ανεργία αντικατοπτρίζει περίπου το ήμισυ της επιβράδυνσης της αύξησης των ονομαστικών μισθών από το 2007.
Συνεπώς, η αύξηση των μισθών είναι απίθανο να ανακάμψει έως ότου μειωθεί σημαντικά η ανεργία.
Στις οικονομίες όπου τα ποσοστά ανεργίας είναι κάτω από τους μέσους όρους πριν από τη μεγάλη ύφεση (όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο), η αναιμική αύξηση της παραγωγικότητας αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα της επιβράδυνσης της αύξησης των ονομαστικών μισθών από το 2007.
«Οι φορείς χάραξης πολιτικής πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες αντιμετώπισης των προβλημάτων για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης.
Παραδείγματα πιθανών μέτρων περιλαμβάνουν τη διεύρυνση της κάλυψης των κατώτατων μισθών, όπου δεν περιλαμβάνεται σήμερα ο εργαζόμενος με μερική απασχόληση, την εξασφάλιση της ισοτιμίας με τους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση με την επέκταση της ετήσιας άδειας, της οικογενειακής άδειας και της αναρρωτικής αδείας, αλλά και την ενίσχυση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για την αναβάθμιση των δεξιοτήτων μακροπρόθεσμα», εκτιμάται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών