Η συζήτηση για τη φορολογική μεταρρύθμιση ξεδιπλώνεται, με την οικονομία των Η.Π.Α. σε μία από τις καλύτερες φάσης ανάπτυξης στην ιστορία
Τα οφέλη και τα κόστη από την επικείμενη (;) φορολογική μεταρρύθμιση που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση του Donald Trump αποτυπώνει σε ανάλυσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σημειώνοντας μάλιστα ότι -υπό προϋποθέσεις- ενδέχεται να βοηθήσει στην ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη της χώρας αλλά και τη μείωση της εισοδηματικής ανισότητας.
Ωστόσο, το Ταμείο διαπιστώνει ότι η μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων δεν αυξάνει επαρκώς την ανάπτυξη, ώστε να αντισταθμιστεί η απώλεια εσόδων που προκαλείται από την ίδια τη φορολογική περικοπή.
«Η συζήτηση για τη φορολογική μεταρρύθμιση ξεδιπλώνεται, με την οικονομία των Η.Π.Α. σε μία από τις καλύτερες φάσης ανάπτυξης στην ιστορία.
Ωστόσο, μεσοπρόθεσμα, οι αναπτυξιακές προοπτικές περιορίζονται από την αδύναμη αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση της συμμετοχής του εργατικού δυναμικού, την αυξανόμενη πολωμένη κατανομή του εισοδήματος και τα υψηλά επίπεδα φτώχειας.
Αυτές οι τάσεις μείωσαν το εργατικό μερίδιο στο ΑΕΠ κατά περίπου 5% σε 15 χρόνια, το μέγεθος της μεσαίας τάξης στο χαμηλότερο επίπεδο μέσα σε 30 χρόνια και, λόγω και της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είχαν ως αποτέλεσμα τον χαμηλότερο δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης από τη δεκαετία του '40.
Η εξεύρεση λύσεων σε αυτά τα ζητήματα απαιτεί δράση σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων το εμπόριο, την εκπαίδευση και την υγεία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανάλυση.
Τα τρία βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την έκθεση είναι τα εξής:
Πρώτον, παρόλο που διαπιστώνεται ότι οι περικοπές φόρων παρέχουν μια εφάπαξ ώθηση στο ΑΕΠ, την κατανάλωση και τις επενδύσεις, αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι ποτέ αρκετά ισχυρά για να αποτρέψουν την απώλεια εσόδων.
Έτσι, οι φορολογικές περικοπές θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν είτε με την αύξηση του δημόσιου χρέους, με τη μείωση των δαπανών, είτε με την αύξηση των εσόδων από άλλους φόρους. «Δεδομένου ότι στοχεύουμε στην επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων διανομής διατηρώντας παράλληλα κάποια μέτρια ανοδική πορεία προς την ανάπτυξη, επικεντρωνόμαστε στη χρηματοδότηση των περικοπών με τη μετάβαση από τους φόρους εισοδήματος φυσικών προσώπων σε φόρους κατανάλωσης σε συνδυασμό με την επέκταση της πίστωσης φόρου εισοδήματος για την προστασία των φτωχών».
Δεύτερον, διαπιστώνεται ότι οι περικοπές του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων μπορούν να ωφελήσουν ομάδες χαμηλότερου εισοδήματος, ακόμη και αν ορισμένοι δεν λαμβάνουν άμεσα φορολογική περικοπή.
Το οικονομικό μοντέλο του Ταμείου προβλέπει ότι όταν οι φορολογικές περικοπές απευθύνονται σε μεσαίες (ή υψηλές) εισοδηματικές ομάδες, αυτές οι ομάδες θα δαπανήσουν μέρος της φορολογικής αποταμίευσης στις (μη εμπορεύσιμες) υπηρεσίες, οι οποίες συνήθως παρέχονται από άτομα με χαμηλότερο εισόδημα.
Οι πλουσιότεροι όμιλοι, κατά μέσον όρο, αφιερώνουν μεγαλύτερο μερίδιο των καταναλωτικών δαπανών τους στις υπηρεσίες.
Κατά συνέπεια, όταν οι πλουσιότεροι άνθρωποι πληρώνουν λιγότερα στους φόρους, οι δαπάνες τους για υπηρεσίες αυξάνονται αυξάνοντας τη ζήτηση - και τον μισθό - χαμηλής ειδίκευσης εργασίας.
Τρίτον, η ανάλυση αποκαλύπτει μία θεμελιώδη άνιση σχέση μεταξύ ανάπτυξης και εισοδήματος, ανάλογα με το ποιος λαμβάνει τη φορολογική περικοπή.
Αν και οι περικοπές φόρων για ομάδες υψηλότερου εισοδήματος μπορεί να αποφέρουν μεγαλύτερα κέρδη στο ΑΕΠ μέσω υψηλότερων επενδύσεων και προσφοράς εργασίας, επιδεινώνουν την πόλωση του εισοδήματος και την ανισότητα.
Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι πλούσιοι πολίτες μπορούν να καταναλώσουν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες που παράγονται από τους ανθρώπους στο κατώτερο τμήμα της διανομής εισοδήματος και επιτρέποντας την αύξηση της πίστωσης φόρου εισοδήματος για την προστασία των φτωχών, το χάσμα εισοδήματος θα διευρυνόταν σημαντικά.
Από την άλλη πλευρά, μια περικοπή της φορολογίας που θα απευθύνεται σε μεσαίες εισοδηματικές ομάδες θα βοηθούσε στη μείωση της ανισότητας των εισοδημάτων και της πόλωσης, αλλά θα μπορούσε να προσφέρει ερεθίσματα για χαμηλότερη ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, το Ταμείο διαπιστώνει ότι η μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων δεν αυξάνει επαρκώς την ανάπτυξη, ώστε να αντισταθμιστεί η απώλεια εσόδων που προκαλείται από την ίδια τη φορολογική περικοπή.
«Η συζήτηση για τη φορολογική μεταρρύθμιση ξεδιπλώνεται, με την οικονομία των Η.Π.Α. σε μία από τις καλύτερες φάσης ανάπτυξης στην ιστορία.
Ωστόσο, μεσοπρόθεσμα, οι αναπτυξιακές προοπτικές περιορίζονται από την αδύναμη αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση της συμμετοχής του εργατικού δυναμικού, την αυξανόμενη πολωμένη κατανομή του εισοδήματος και τα υψηλά επίπεδα φτώχειας.
Αυτές οι τάσεις μείωσαν το εργατικό μερίδιο στο ΑΕΠ κατά περίπου 5% σε 15 χρόνια, το μέγεθος της μεσαίας τάξης στο χαμηλότερο επίπεδο μέσα σε 30 χρόνια και, λόγω και της χρηματοπιστωτικής κρίσης, είχαν ως αποτέλεσμα τον χαμηλότερο δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης από τη δεκαετία του '40.
Η εξεύρεση λύσεων σε αυτά τα ζητήματα απαιτεί δράση σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων το εμπόριο, την εκπαίδευση και την υγεία», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανάλυση.
Τα τρία βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την έκθεση είναι τα εξής:
Πρώτον, παρόλο που διαπιστώνεται ότι οι περικοπές φόρων παρέχουν μια εφάπαξ ώθηση στο ΑΕΠ, την κατανάλωση και τις επενδύσεις, αυτά τα αποτελέσματα δεν είναι ποτέ αρκετά ισχυρά για να αποτρέψουν την απώλεια εσόδων.
Έτσι, οι φορολογικές περικοπές θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν είτε με την αύξηση του δημόσιου χρέους, με τη μείωση των δαπανών, είτε με την αύξηση των εσόδων από άλλους φόρους. «Δεδομένου ότι στοχεύουμε στην επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων διανομής διατηρώντας παράλληλα κάποια μέτρια ανοδική πορεία προς την ανάπτυξη, επικεντρωνόμαστε στη χρηματοδότηση των περικοπών με τη μετάβαση από τους φόρους εισοδήματος φυσικών προσώπων σε φόρους κατανάλωσης σε συνδυασμό με την επέκταση της πίστωσης φόρου εισοδήματος για την προστασία των φτωχών».
Δεύτερον, διαπιστώνεται ότι οι περικοπές του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων μπορούν να ωφελήσουν ομάδες χαμηλότερου εισοδήματος, ακόμη και αν ορισμένοι δεν λαμβάνουν άμεσα φορολογική περικοπή.
Το οικονομικό μοντέλο του Ταμείου προβλέπει ότι όταν οι φορολογικές περικοπές απευθύνονται σε μεσαίες (ή υψηλές) εισοδηματικές ομάδες, αυτές οι ομάδες θα δαπανήσουν μέρος της φορολογικής αποταμίευσης στις (μη εμπορεύσιμες) υπηρεσίες, οι οποίες συνήθως παρέχονται από άτομα με χαμηλότερο εισόδημα.
Οι πλουσιότεροι όμιλοι, κατά μέσον όρο, αφιερώνουν μεγαλύτερο μερίδιο των καταναλωτικών δαπανών τους στις υπηρεσίες.
Κατά συνέπεια, όταν οι πλουσιότεροι άνθρωποι πληρώνουν λιγότερα στους φόρους, οι δαπάνες τους για υπηρεσίες αυξάνονται αυξάνοντας τη ζήτηση - και τον μισθό - χαμηλής ειδίκευσης εργασίας.
Τρίτον, η ανάλυση αποκαλύπτει μία θεμελιώδη άνιση σχέση μεταξύ ανάπτυξης και εισοδήματος, ανάλογα με το ποιος λαμβάνει τη φορολογική περικοπή.
Αν και οι περικοπές φόρων για ομάδες υψηλότερου εισοδήματος μπορεί να αποφέρουν μεγαλύτερα κέρδη στο ΑΕΠ μέσω υψηλότερων επενδύσεων και προσφοράς εργασίας, επιδεινώνουν την πόλωση του εισοδήματος και την ανισότητα.
Ακόμη και αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι οι πλούσιοι πολίτες μπορούν να καταναλώσουν περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες που παράγονται από τους ανθρώπους στο κατώτερο τμήμα της διανομής εισοδήματος και επιτρέποντας την αύξηση της πίστωσης φόρου εισοδήματος για την προστασία των φτωχών, το χάσμα εισοδήματος θα διευρυνόταν σημαντικά.
Από την άλλη πλευρά, μια περικοπή της φορολογίας που θα απευθύνεται σε μεσαίες εισοδηματικές ομάδες θα βοηθούσε στη μείωση της ανισότητας των εισοδημάτων και της πόλωσης, αλλά θα μπορούσε να προσφέρει ερεθίσματα για χαμηλότερη ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών