Η ελληνική οικονομική κρίση δεν έχει τελειώσει
Μπορεί οι εξελίξεις γύρω από την Ελλάδα να "ακούγονται" καλύτερες το τελεταίο διάστημα, αλλά οι προοπτικές της χώρας παραμένουν αβέβαιες.
Αυτό αναφέρει ο Elliott Morss, εξωτερικός σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο οποίος σε ανάλυσή του στο Seeking Alpha ερμηνεύει τις πρόσφατες εξελίξεις με την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ελληνική κυβέρνηση απλώς πούλησε 3,53 δισ. δολάρια 5ετών ομολόγων με ένα κουπόνι 4,6%.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι η πώληση χρέους σηματοδότησε ότι η Ελλάδα βρισκόταν στο δρόμο για την οριστική παύση της κρίσης.
Είπε ότι ήταν "το σημαντικότερο μήνυμα και το πιο σημαντικό βήμα για να τελειώσει αυτή η δυσάρεστη περιπέτεια ...".
Αλλά ποια είναι η πραγματικότητα;
Μέχρι στιγμής, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ) έχουν παράσχει μαζί στην Ελλάδα 383 δισ. δολάρια μέσω προγραμμάτων διάσωσης.
Αυτό αντιστοιχεί στο 180% του ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας!
Η συνδρομή αυτή ξεκίνησε το 2010.
Έκτοτε, το κατά κεφαλήν ελληνικό εισόδημα μειώθηκε κατά 34% σε πραγματικούς όρους.
Αναδρομικά, ο Morss εκτιμά ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι όλοι οι μεγάλοι παίκτες της ελληνικής τραγωδίας μοιράζονται κάποια ευθύνη για το τι συνέβη:
- Οι ελληνικές αρχές για την έγκριση πολύ πιο γενναιόδωρων συντάξεων και άλλων παροχών από ότι θα μπορούσε η χώρα να αντέξει οικονομικά.
- Οι ρυθμιστικές αρχές των ευρωπαϊκών τραπεζών που επέτρεψαν στις τράπεζες να αντιμετωπίζουν το δημόσιο χρέος ως μετρητά κατά τον υπολογισμό των αποθεματικών τους.
- Οι ευρωπαϊκές τράπεζες που αγόρασαν τόσα ελληνικά χρέη λόγω της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
- Άλλα μέλη της Ευρωζώνης, με επικεφαλής τη Γερμανία, που επιμένουν ότι ακόμη και σήμερα, η λιτότητα είναι η απάντηση και δεν θα δοθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Η θέση του Ταμείου είναι κάπως πιο ξεχωριστή.
Ξεκίνησε συμφωνώντας με τους ευρωπαίους εταίρους ότι η αυστηρή λιτότητα ήταν η απάντηση.
Ωστόσο, υποχώρησε από αυτή τη θέση, όταν είδε την αύξηση της ανεργίας από το 9,6% το 2010 στο 27,5% το 2013.
Στη συνέχεια, επέστρεψε σε μια τεράστια και μη ρεαλιστική σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με περαιτέρω συγχώρεση χρέους.
Στην πραγματικότητα, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που το ΔΝΤ επέμενε, θα ήταν εξίσου αποπληθωριστικές εάν εφαρμοστούν ως το προηγούμενο μέτρο λιτότητας.
Ποιος αγόρασε το ελληνικό χρέος και γιατί;
Το 2007, ήταν σαφές ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε μια μη βιώσιμη οικονομική πορεία.
Είχε ήδη κυβερνητικό έλλειμμα 2,2%, με το δημόσιο χρέος ήδη στο 103% του ΑΕΠ και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στο 15% του ΑΕΠ.
Κι όμως, υπήρχαν ακόμα πολλοί αγοραστές για το ελληνικό χρέος.
Ο Πίνακας 1 παρουσιάζει τα επιτόκια του 10ετούς χρέους της Ελλάδας για τα εν λόγω έτη.
Σημειώστε πόσο χαμηλά ήταν έως ότου πραγματικά εκτοξευθούν το 2012.
Ποιοι ήταν οι αγοραστές και γιατί;
Οι τράπεζες προσελκύουν καταθέσεις (υποχρεώσεις) και τις χρησιμοποιούν για να κερδίσουν εισόδημα.
Αυτός είναι ο τρόπος που παράγουν έσοδα και μετρητά.
Αυτό εξηγεί και τη ζήτηση για ελληνικό χρέος.
Οι τράπεζες αναγνωρίζουν το γεγονός ότι αντί να κρατούν μετρητά μπορούν να αγοράσουν ελληνικό χρέος και να έχουμε μια υγιή απόδοση.
Αλλά γιατί οι "υπεύθυνοι κινδύνου" των τραπεζών δεν επεσήμαναν πόσο επικίνδυνο ήταν το ελληνικό χρέοςς.
Πιθανότατα το έκαναν, αλλά δεν ελήφθησαν υπόψιν.
Αγνοούνταν μέχρις ότου η αγορά των εν λόγω τίτλων εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας νύχτας.
Και οι ρυθμιστικές αρχές - πού ήταν;
Ο Guardian έκανε πρόσφατα ένα άρθρο που έδειξε το πώς χρησιμοποιήθηκαν τα ελληνικά χρήματα διάσωσης.
Το βρήκε;
Ιδού:
- Μόνο ένα μικρό κλάσμα των 282 δισ. δολαρίων που έλαβε η Ελλάδα το 2010 και το 2012 βρήκε τον δρόμο της στο ταμείο της κυβέρνησης.
Τα περισσότερα χρήματα πήγαν στις τράπεζες που έδωσαν κεφάλαια στην Ελλάδα πριν τη συντριβή.
- Δύο χρόνια αργότερα, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ κατέληξαν σε ένα δεύτερο σχέδιο διάσωσης, το οποίο επικεντρώθηκε σε στήριξη του ιδιωτικού τομέα ύψους 118 δισ. δολαρίων.
Αυτό εξάλειψε περίπου χρέος 118 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
- Αλλά 40 δισ. δολάρια χρησιμοποιήθηκαν για να πληρώσουν για διάφορα «γλυκαντικά» για να πάρουν μια αποδεκτή συμφωνία.
Αυτά τα 40 δισ. Δολάρια προστέθηκαν στο ελληνικό χρέος.
- Τα ελληνικά συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία ήταν μεγάλοι ιδιωτικοί δανειστές, υπέστησαν επίσης φοβερές απώλειες.
- Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν 57 δισ. δολάρια για τη διάσωση ελληνικών τραπεζών.
- Τέλος, έχουν δαπανηθεί 165 δισ. δολάρια για την πληρωμή των αρχικών χρεών και τόκων.
- Συνολικά, αυτό σημαίνει ότι λιγότερο από το 10% των χρημάτων διάσωσης έμεινε για να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας της και τη διασφάλιση των ασθενέστερων μελών της κοινωνίας.
Συμπεράσματα
Η ελληνική οικονομική κρίση δεν έχει τελειώσει.
Οι βασικοί παράγοντες παραμένουν στη θέση τους:
- Η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις αλλά δεν το κάνει.
- Η ΕΕ και η ΕΚΤ θα επιμένουν στη λιτότητα και όχι σε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους
- Το ΔΝΤ θα συνεχίσει να επιμένει στην περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Το μέλλον είναι αβέβαιο, καταλήγει ο Morss.
www.bankingnews.gr
Αυτό αναφέρει ο Elliott Morss, εξωτερικός σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο οποίος σε ανάλυσή του στο Seeking Alpha ερμηνεύει τις πρόσφατες εξελίξεις με την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ελληνική κυβέρνηση απλώς πούλησε 3,53 δισ. δολάρια 5ετών ομολόγων με ένα κουπόνι 4,6%.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι η πώληση χρέους σηματοδότησε ότι η Ελλάδα βρισκόταν στο δρόμο για την οριστική παύση της κρίσης.
Είπε ότι ήταν "το σημαντικότερο μήνυμα και το πιο σημαντικό βήμα για να τελειώσει αυτή η δυσάρεστη περιπέτεια ...".
Αλλά ποια είναι η πραγματικότητα;
Μέχρι στιγμής, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ) έχουν παράσχει μαζί στην Ελλάδα 383 δισ. δολάρια μέσω προγραμμάτων διάσωσης.
Αυτό αντιστοιχεί στο 180% του ετήσιου ΑΕΠ της Ελλάδας!
Η συνδρομή αυτή ξεκίνησε το 2010.
Έκτοτε, το κατά κεφαλήν ελληνικό εισόδημα μειώθηκε κατά 34% σε πραγματικούς όρους.
Αναδρομικά, ο Morss εκτιμά ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι όλοι οι μεγάλοι παίκτες της ελληνικής τραγωδίας μοιράζονται κάποια ευθύνη για το τι συνέβη:
- Οι ελληνικές αρχές για την έγκριση πολύ πιο γενναιόδωρων συντάξεων και άλλων παροχών από ότι θα μπορούσε η χώρα να αντέξει οικονομικά.
- Οι ρυθμιστικές αρχές των ευρωπαϊκών τραπεζών που επέτρεψαν στις τράπεζες να αντιμετωπίζουν το δημόσιο χρέος ως μετρητά κατά τον υπολογισμό των αποθεματικών τους.
- Οι ευρωπαϊκές τράπεζες που αγόρασαν τόσα ελληνικά χρέη λόγω της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
- Άλλα μέλη της Ευρωζώνης, με επικεφαλής τη Γερμανία, που επιμένουν ότι ακόμη και σήμερα, η λιτότητα είναι η απάντηση και δεν θα δοθεί περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Η θέση του Ταμείου είναι κάπως πιο ξεχωριστή.
Ξεκίνησε συμφωνώντας με τους ευρωπαίους εταίρους ότι η αυστηρή λιτότητα ήταν η απάντηση.
Ωστόσο, υποχώρησε από αυτή τη θέση, όταν είδε την αύξηση της ανεργίας από το 9,6% το 2010 στο 27,5% το 2013.
Στη συνέχεια, επέστρεψε σε μια τεράστια και μη ρεαλιστική σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με περαιτέρω συγχώρεση χρέους.
Στην πραγματικότητα, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που το ΔΝΤ επέμενε, θα ήταν εξίσου αποπληθωριστικές εάν εφαρμοστούν ως το προηγούμενο μέτρο λιτότητας.
Ποιος αγόρασε το ελληνικό χρέος και γιατί;
Το 2007, ήταν σαφές ότι η Ελλάδα βρισκόταν σε μια μη βιώσιμη οικονομική πορεία.
Είχε ήδη κυβερνητικό έλλειμμα 2,2%, με το δημόσιο χρέος ήδη στο 103% του ΑΕΠ και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στο 15% του ΑΕΠ.
Κι όμως, υπήρχαν ακόμα πολλοί αγοραστές για το ελληνικό χρέος.
Ο Πίνακας 1 παρουσιάζει τα επιτόκια του 10ετούς χρέους της Ελλάδας για τα εν λόγω έτη.
Σημειώστε πόσο χαμηλά ήταν έως ότου πραγματικά εκτοξευθούν το 2012.
Ποιοι ήταν οι αγοραστές και γιατί;
Οι τράπεζες προσελκύουν καταθέσεις (υποχρεώσεις) και τις χρησιμοποιούν για να κερδίσουν εισόδημα.
Αυτός είναι ο τρόπος που παράγουν έσοδα και μετρητά.
Αυτό εξηγεί και τη ζήτηση για ελληνικό χρέος.
Οι τράπεζες αναγνωρίζουν το γεγονός ότι αντί να κρατούν μετρητά μπορούν να αγοράσουν ελληνικό χρέος και να έχουμε μια υγιή απόδοση.
Αλλά γιατί οι "υπεύθυνοι κινδύνου" των τραπεζών δεν επεσήμαναν πόσο επικίνδυνο ήταν το ελληνικό χρέοςς.
Πιθανότατα το έκαναν, αλλά δεν ελήφθησαν υπόψιν.
Αγνοούνταν μέχρις ότου η αγορά των εν λόγω τίτλων εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας νύχτας.
Και οι ρυθμιστικές αρχές - πού ήταν;
Ο Guardian έκανε πρόσφατα ένα άρθρο που έδειξε το πώς χρησιμοποιήθηκαν τα ελληνικά χρήματα διάσωσης.
Το βρήκε;
Ιδού:
- Μόνο ένα μικρό κλάσμα των 282 δισ. δολαρίων που έλαβε η Ελλάδα το 2010 και το 2012 βρήκε τον δρόμο της στο ταμείο της κυβέρνησης.
Τα περισσότερα χρήματα πήγαν στις τράπεζες που έδωσαν κεφάλαια στην Ελλάδα πριν τη συντριβή.
- Δύο χρόνια αργότερα, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ κατέληξαν σε ένα δεύτερο σχέδιο διάσωσης, το οποίο επικεντρώθηκε σε στήριξη του ιδιωτικού τομέα ύψους 118 δισ. δολαρίων.
Αυτό εξάλειψε περίπου χρέος 118 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
- Αλλά 40 δισ. δολάρια χρησιμοποιήθηκαν για να πληρώσουν για διάφορα «γλυκαντικά» για να πάρουν μια αποδεκτή συμφωνία.
Αυτά τα 40 δισ. Δολάρια προστέθηκαν στο ελληνικό χρέος.
- Τα ελληνικά συνταξιοδοτικά ταμεία, τα οποία ήταν μεγάλοι ιδιωτικοί δανειστές, υπέστησαν επίσης φοβερές απώλειες.
- Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν 57 δισ. δολάρια για τη διάσωση ελληνικών τραπεζών.
- Τέλος, έχουν δαπανηθεί 165 δισ. δολάρια για την πληρωμή των αρχικών χρεών και τόκων.
- Συνολικά, αυτό σημαίνει ότι λιγότερο από το 10% των χρημάτων διάσωσης έμεινε για να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση για τη μεταρρύθμιση της οικονομίας της και τη διασφάλιση των ασθενέστερων μελών της κοινωνίας.
Συμπεράσματα
Η ελληνική οικονομική κρίση δεν έχει τελειώσει.
Οι βασικοί παράγοντες παραμένουν στη θέση τους:
- Η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις αλλά δεν το κάνει.
- Η ΕΕ και η ΕΚΤ θα επιμένουν στη λιτότητα και όχι σε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους
- Το ΔΝΤ θα συνεχίσει να επιμένει στην περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους.
Το μέλλον είναι αβέβαιο, καταλήγει ο Morss.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών