Κατά βάση οι πρακτικές του Buffet είναι μακριά από ένα ιδανικό μοντέλο για το πώς θα πρέπει να μεταμορφωθεί ο καπιταλισμός
Ο Warren Buffett δεν αποτελεί πρότυπο καπιταλισμού τονίζει σε ειδική ανάλυση του το Economist.
O Warren Buffett o παγκοσμίου φήμης επενδυτής έχει από καιρό ασχοληθεί με την πολιτική.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 δειπνούσε με πολλούς αμερικανούς πολιτικούς στην Ουάσιγκτον.
Στη δεκαετία του 1980 ένα Σαββατοκύριακο έπαιζε γκολφ με τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Βοήθησε τον Arnold Schwarzenegger να γίνει ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια το 2003 και το 2008.
Ο Τζον Μακέιν και Μπαράκ Ομπάμα ήθελαν ο Buffett να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Η ένταση των παρεμβάσεων του Buffett έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου αυτό αντανακλά εν μέρει την οικονομική δύναμη του.
Η Berkshire Hathaway, η επενδυτική του εταιρία αξίζει 363 δισεκ. δολάρια και είναι η 6η πιο πολύτιμη εταιρεία στον κόσμο.
Είναι τουλάχιστον 20 φορές πιο πλούσιος από ότι ο Trump. Αντανακλά επίσης και τη δημοτικότητα του Buffett:
Περίπου 40.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την ετήσια συνάντηση της Berkshire τον Απρίλιο του 2016, σε σύγκριση με τους 5000 πριν από δύο δεκαετίες.
Μετά τον θάνατο του Steve Jobs της Apple, ο Buffett έχει γίνει ο μοναχικός ήρωας των μεγάλων επιχειρήσεων στην Αμερική με στόχο ένα δικαιότερο καπιταλισμό.
Αλλά ο Buffett δεν είναι τόσο άγιος όπως ο ίδιος εμφανίζεται.
Έχει πολλές φορές ενεργήσει προς το συμφέρον του και το πράττει νόμιμα, αλλά αν όλες οι εταιρείες ακολουθούσαν το παράδειγμά του, η Αμερική θα ήταν χειρότερη.
Ενώ αναφέρεται τακτικά για την απασχόληση, όλες οι συγχωνεύσεις των εταιριών που έχει εξαγοράσει οδηγήθηκαν σε μείωση προσωπικού.
Ο Daniel Loeb ένας διαχειριστής χαρτοφυλακίων, επιτέθηκε κατά του Buffett.
«Νομίζει θα πρέπει όλοι να πληρώνουν περισσότερους φόρους, αλλά ο ίδιος αγαπά να βρίσκει τρόπους ώστε να πληρώνει λιγότερους φόρους».
Και όμως ο Loeb είχε δίκιο: οι πληρωμές φόρων της Berkshire έχουν συρρικνωθεί σε σχέση με τα κέρδη της εταιρίας.
Το 2016 τα μετρητά που κατέβαλλε η Berkshire ήταν ισοδύναμη με το 13% των προ φόρων κερδών της.
Η Berkshire κατά ένα παράδοξο τρόπο πληρώνει πολύ λιγότερα σε σχέση με άλλες εταιρίες.
O Buffet είναι επικριτικός προς την Wall Street, αλλά κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008, ο ίδιος παρενέβη για να υποστηρίξει την Goldman Sachs.
Η Berkshire ήταν ένας εκ των βασικών μετόχων της Moody’s, που είναι οργανισμός αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας στην περίοδο των…. subprime.
Η Berkshire δραστηριοποιείται και στον τομέα της ασφάλισης, με 250 δισεκ. δολάρια assets, ενώ ελέγχει και το 10% της Wells Fargo, της μεγαλύτερης τράπεζας της Αμερικής (από πλευράς χρηματιστηριακής αξίας).
Αυτό το χαρτοφυλάκιο επενδύσεων παραδόξως δεν χαρακτηρίζεται ως συστημικά σημαντικό από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές.
Ο Buffett εκφράζει συχνά αρνητικές απόψεις για το πώς λειτουργούν οι επιχειρήσεις ενώ πρόσφατα μαζί με άλλους 12 managers ζήτησε καλύτερη διακυβέρνηση.
Μία σύσταση ήταν οι ισολογισμοί να ακολουθούν τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές (GAAP).
Αλλά Berkshire ενθαρρύνει τους επενδυτές να αξιολογούν την δική του μεθοδολογία δηλαδή απόδοση με βάση την έννοια της «εγγενούς αξίας».
Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα με τον Buffett:
Έχει μια ξεχωριστή αγάπη για τα ολιγοπώλια.
Αφού απογοητευμένος με τις αποδόσεις από τις επενδύσεις από υφάσματα στη δεκαετία του 1960 και του 1970 και στη συνέχεια με την κατασκευή υποδημάτων και τις αεροπορικές εταιρείες, κατέληξε ότι πρέπει να στραφεί σε επενδύσεις που διατηρούν «προνόμια» που προστατεύονται από τον ανταγωνισμό, όχι στις απλές «επιχειρήσεις».
Στη δεκαετία του 1980 και του 1990 πόνταρε στα κυρίαρχα παγκόσμια brands όπως η Gillette και η Coca-Cola.
Σήμερα η Berkshire επικεντρώνεται σε μικρο-μονοπώλια, όπως μια επιχείρηση κατασκευής τροχόσπιτων, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, οι σιδηρόδρομοι και τα καταναλωτικά αγαθά.
Κατά βάση οι πρακτικές του Buffet είναι μακριά από ένα ιδανικό μοντέλο για το πώς θα πρέπει να μεταμορφωθεί ο καπιταλισμός.
Οι επενδύσεις σε ολιγοπωλιακές εταιρίες, δεν είναι το μέλλον του καπιταλισμού.
www.bankingnews.gr
O Warren Buffett o παγκοσμίου φήμης επενδυτής έχει από καιρό ασχοληθεί με την πολιτική.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 δειπνούσε με πολλούς αμερικανούς πολιτικούς στην Ουάσιγκτον.
Στη δεκαετία του 1980 ένα Σαββατοκύριακο έπαιζε γκολφ με τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Βοήθησε τον Arnold Schwarzenegger να γίνει ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια το 2003 και το 2008.
Ο Τζον Μακέιν και Μπαράκ Ομπάμα ήθελαν ο Buffett να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Η ένταση των παρεμβάσεων του Buffett έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου αυτό αντανακλά εν μέρει την οικονομική δύναμη του.
Η Berkshire Hathaway, η επενδυτική του εταιρία αξίζει 363 δισεκ. δολάρια και είναι η 6η πιο πολύτιμη εταιρεία στον κόσμο.
Είναι τουλάχιστον 20 φορές πιο πλούσιος από ότι ο Trump. Αντανακλά επίσης και τη δημοτικότητα του Buffett:
Περίπου 40.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την ετήσια συνάντηση της Berkshire τον Απρίλιο του 2016, σε σύγκριση με τους 5000 πριν από δύο δεκαετίες.
Μετά τον θάνατο του Steve Jobs της Apple, ο Buffett έχει γίνει ο μοναχικός ήρωας των μεγάλων επιχειρήσεων στην Αμερική με στόχο ένα δικαιότερο καπιταλισμό.
Αλλά ο Buffett δεν είναι τόσο άγιος όπως ο ίδιος εμφανίζεται.
Έχει πολλές φορές ενεργήσει προς το συμφέρον του και το πράττει νόμιμα, αλλά αν όλες οι εταιρείες ακολουθούσαν το παράδειγμά του, η Αμερική θα ήταν χειρότερη.
Ενώ αναφέρεται τακτικά για την απασχόληση, όλες οι συγχωνεύσεις των εταιριών που έχει εξαγοράσει οδηγήθηκαν σε μείωση προσωπικού.
Ο Daniel Loeb ένας διαχειριστής χαρτοφυλακίων, επιτέθηκε κατά του Buffett.
«Νομίζει θα πρέπει όλοι να πληρώνουν περισσότερους φόρους, αλλά ο ίδιος αγαπά να βρίσκει τρόπους ώστε να πληρώνει λιγότερους φόρους».
Και όμως ο Loeb είχε δίκιο: οι πληρωμές φόρων της Berkshire έχουν συρρικνωθεί σε σχέση με τα κέρδη της εταιρίας.
Το 2016 τα μετρητά που κατέβαλλε η Berkshire ήταν ισοδύναμη με το 13% των προ φόρων κερδών της.
Η Berkshire κατά ένα παράδοξο τρόπο πληρώνει πολύ λιγότερα σε σχέση με άλλες εταιρίες.
O Buffet είναι επικριτικός προς την Wall Street, αλλά κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008, ο ίδιος παρενέβη για να υποστηρίξει την Goldman Sachs.
Η Berkshire ήταν ένας εκ των βασικών μετόχων της Moody’s, που είναι οργανισμός αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας στην περίοδο των…. subprime.
Η Berkshire δραστηριοποιείται και στον τομέα της ασφάλισης, με 250 δισεκ. δολάρια assets, ενώ ελέγχει και το 10% της Wells Fargo, της μεγαλύτερης τράπεζας της Αμερικής (από πλευράς χρηματιστηριακής αξίας).
Αυτό το χαρτοφυλάκιο επενδύσεων παραδόξως δεν χαρακτηρίζεται ως συστημικά σημαντικό από τις εθνικές ρυθμιστικές αρχές.
Ο Buffett εκφράζει συχνά αρνητικές απόψεις για το πώς λειτουργούν οι επιχειρήσεις ενώ πρόσφατα μαζί με άλλους 12 managers ζήτησε καλύτερη διακυβέρνηση.
Μία σύσταση ήταν οι ισολογισμοί να ακολουθούν τις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές (GAAP).
Αλλά Berkshire ενθαρρύνει τους επενδυτές να αξιολογούν την δική του μεθοδολογία δηλαδή απόδοση με βάση την έννοια της «εγγενούς αξίας».
Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα με τον Buffett:
Έχει μια ξεχωριστή αγάπη για τα ολιγοπώλια.
Αφού απογοητευμένος με τις αποδόσεις από τις επενδύσεις από υφάσματα στη δεκαετία του 1960 και του 1970 και στη συνέχεια με την κατασκευή υποδημάτων και τις αεροπορικές εταιρείες, κατέληξε ότι πρέπει να στραφεί σε επενδύσεις που διατηρούν «προνόμια» που προστατεύονται από τον ανταγωνισμό, όχι στις απλές «επιχειρήσεις».
Στη δεκαετία του 1980 και του 1990 πόνταρε στα κυρίαρχα παγκόσμια brands όπως η Gillette και η Coca-Cola.
Σήμερα η Berkshire επικεντρώνεται σε μικρο-μονοπώλια, όπως μια επιχείρηση κατασκευής τροχόσπιτων, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, οι σιδηρόδρομοι και τα καταναλωτικά αγαθά.
Κατά βάση οι πρακτικές του Buffet είναι μακριά από ένα ιδανικό μοντέλο για το πώς θα πρέπει να μεταμορφωθεί ο καπιταλισμός.
Οι επενδύσεις σε ολιγοπωλιακές εταιρίες, δεν είναι το μέλλον του καπιταλισμού.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών