Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ΔΝΤ δεν χρειάζεται πλέον στην Ελλάδα.... αναφέρει το CEPS
Να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και συνολικά από την Ευρώπη το ΔΝΤ προτείνει το Center European Policy Studies ή CEPS ένα από τα μεγαλύτερα think tank της ΕΕ με έδρα τις Βρυξέλλες.
Η αξία των απόψεων του CEPS είναι μεγάλη γιατί θεωρείται ινστιτούτο σκέψης που συνεργάζεται με βασικούς θεσμούς των Βρυξελλών.
Ο Daniel Gros μέλος του Center European Policy Studies και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate τα εξής.
«Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν συμφωνήσει με την Ελλάδα κάποιας μορφής ελάφρυνση του χρέους απελευθερώνοντας ταυτόχρονα 10,3 δισεκ. ευρώ σε κεφάλαια διάσωσης.
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, έχει συμφωνήσει σε έναν άλλο γύρο λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Μέχρι πρόσφατα, το ΔΝΤ επέμενε ότι θα συμμετάσχει στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης μόνο αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο.
Με βάση την πιο πρόσφατη ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ, το Ταμείο δεν μπορεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Γερμανία, ωστόσο, επέμεινε ότι το ΔΝΤ παραμένει και έναντι αυτού έχει δώσει ως αντάλλαγμα ελάφρυνση του χρέους, για το οποίο όμως η Γερμανία δεν συμφωνεί.
Στην πραγματικότητα, θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε το ΔΝΤ να αποχωρήσει, για δύο λόγους.
Πρώτον, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα υπονομεύεται από μια βαθιά σύγκρουση συμφερόντων.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, οι πιστώσεις του ΔΝΤ είναι πολύ ακριβές.
Σε μια κανονική διαδικασία διάσωσης, το ΔΝΤ ενεργεί ως αμερόληπτος κριτής της βιωσιμότητας του χρέους της χώρας που διασώζεται.
Στη συνέχεια, αν το επιθυμεί, μπορεί να παρέμβει ως δανειστής έσχατης ανάγκης.
Αυτό συνέβη το 2010, όταν ο ιδιωτικός τομέας ήθελε να ξεφορτωθεί το ελληνικό χρέος και μια συστημική κρίση εμφανίστηκε.
Αλλά σήμερα η Ελλάδα έχει μόνο λίγες υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα για το χρέος.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι αυτές που προσφέρουν μεγάλα ποσά χρηματοδότησης.
Από την πλευρά του, το ΔΝΤ έχει μεγάλο όγκο πιστώσεων που εκκρεμούν.
Φυσικά, εάν οι πιστωτές της Ελλάδας αποδεχόντουσαν ένα κούρεμα, το ΔΝΤ δεν θα δεχόταν κούρεμα άρα υφίσταται θέμα σύγκρουσης συμφερόντων.
Το ΔΝΤ, υποστηρίζει ότι, παρά τις λιγότερες πληρωμές που έχει η Ελλάδα π.χ. έναντι της Πορτογαλίας, με χαμηλό επιτόκιο, οι ανάγκες αναχρηματοδότησης της Ελλάδας θα ξεπεράσει το 15% του ΑΕΠ (ένα αυθαίρετο όριο).
Αν αποτύχει η Ελλάδα θα ευθύνεται το ΔΝΤ λόγω των ακριβών δανείων του.
Το ΔΝΤ χρεώνει ένα πολύ υψηλότερο επιτόκιο (έως 3,9%) από ότι οι Ευρωπαίοι (λίγο πάνω από 1%, κατά μέσο όρο), σε μεγάλο βαθμό επειδή υπάρχουν προσαυξήσεις έως και 300 μονάδες βάσης σε σχέση με το δικό τους κόστος χρηματοδότησης, σε σύγκριση με λιγότερο από 50 μονάδες βάσης για τα ευρωπαϊκά δάνεια.
Επιπλέον, τα δάνεια του ΔΝΤ θα πρέπει να επιστραφούν μέσα σε μόλις 5-7 χρόνια, κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με έως και 50 χρόνια των ευρωπαϊκών δανείων.
Το ΔΝΤ υποθέτει ότι τα δάνειά του θα αντικατασταθούν από ομόλογα του ιδιωτικού τομέα σε ακόμη υψηλότερα επιτόκια (πάνω από 6%).
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει χιονοστιβάδα στο ελληνικό χρέος δεδομένου ότι η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα θα είναι σχετικά περιορισμένη.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει ένας απλός τρόπος για να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη:
να αντικαταστήσει η ΕΕ την ακριβή βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση του ΔΝΤ με φθηνά μακροπρόθεσμα δάνεια του ESM.
Το ελληνικό χρέος μπορεί να γίνει βιώσιμο, ακόμη και με βάση τα πρότυπα του ΔΝΤ.
Φυσικά, αυτό θα απαιτούσε μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης.
Η εξοικονόμηση για την Ελλάδα θα είναι τεράστια.
Δεδομένου ότι η μέση επιβάρυνση για τα ελληνικά δάνεια του ΔΝΤ είναι περίπου 250 μονάδες βάσης και το ΔΝΤ έχει πάνω από 14 δισ ευρώ εκκρεμείς πιστώσεις, το ΔΝΤ έχει επιτύχει τεράστια κέρδη από την Ελλάδα - πάνω από 800 εκατομμύρια το χρόνο από το 2013 - σχεδόν το ισοδύναμο του ετήσιου κόστους λειτουργίας του Ταμείου.
Το ΔΝΤ είναι ένας πολύτιμος παγκόσμιος θεσμός, αλλά δεν θα πρέπει να χρηματοδοτείται κυρίως από τους Έλληνες φορολογούμενους μέσω των τόκων που πληρώνουν.
Αν αποπληρωθούν τα δάνεια του ΔΝΤ η Ελλάδα θα μπορούσε να εξοικονομήσει αρκετά δισ ευρώ κατά την επόμενη δεκαετία, με ανάλογη μείωση του κινδύνου για τους ευρωπαίους πιστωτές.
Προσθέστε στους παράγοντες και την αδυναμία του ΔΝΤ να παρέχει αμερόληπτη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ΔΝΤ δεν χρειάζεται πλέον στην Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Η αξία των απόψεων του CEPS είναι μεγάλη γιατί θεωρείται ινστιτούτο σκέψης που συνεργάζεται με βασικούς θεσμούς των Βρυξελλών.
Ο Daniel Gros μέλος του Center European Policy Studies και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate τα εξής.
«Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν συμφωνήσει με την Ελλάδα κάποιας μορφής ελάφρυνση του χρέους απελευθερώνοντας ταυτόχρονα 10,3 δισεκ. ευρώ σε κεφάλαια διάσωσης.
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, έχει συμφωνήσει σε έναν άλλο γύρο λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Μέχρι πρόσφατα, το ΔΝΤ επέμενε ότι θα συμμετάσχει στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης μόνο αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο.
Με βάση την πιο πρόσφατη ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ, το Ταμείο δεν μπορεί να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Γερμανία, ωστόσο, επέμεινε ότι το ΔΝΤ παραμένει και έναντι αυτού έχει δώσει ως αντάλλαγμα ελάφρυνση του χρέους, για το οποίο όμως η Γερμανία δεν συμφωνεί.
Στην πραγματικότητα, θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε το ΔΝΤ να αποχωρήσει, για δύο λόγους.
Πρώτον, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα υπονομεύεται από μια βαθιά σύγκρουση συμφερόντων.
Δεύτερον και πιο σημαντικό, οι πιστώσεις του ΔΝΤ είναι πολύ ακριβές.
Σε μια κανονική διαδικασία διάσωσης, το ΔΝΤ ενεργεί ως αμερόληπτος κριτής της βιωσιμότητας του χρέους της χώρας που διασώζεται.
Στη συνέχεια, αν το επιθυμεί, μπορεί να παρέμβει ως δανειστής έσχατης ανάγκης.
Αυτό συνέβη το 2010, όταν ο ιδιωτικός τομέας ήθελε να ξεφορτωθεί το ελληνικό χρέος και μια συστημική κρίση εμφανίστηκε.
Αλλά σήμερα η Ελλάδα έχει μόνο λίγες υποχρεώσεις προς τον ιδιωτικό τομέα για το χρέος.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ είναι αυτές που προσφέρουν μεγάλα ποσά χρηματοδότησης.
Από την πλευρά του, το ΔΝΤ έχει μεγάλο όγκο πιστώσεων που εκκρεμούν.
Φυσικά, εάν οι πιστωτές της Ελλάδας αποδεχόντουσαν ένα κούρεμα, το ΔΝΤ δεν θα δεχόταν κούρεμα άρα υφίσταται θέμα σύγκρουσης συμφερόντων.
Το ΔΝΤ, υποστηρίζει ότι, παρά τις λιγότερες πληρωμές που έχει η Ελλάδα π.χ. έναντι της Πορτογαλίας, με χαμηλό επιτόκιο, οι ανάγκες αναχρηματοδότησης της Ελλάδας θα ξεπεράσει το 15% του ΑΕΠ (ένα αυθαίρετο όριο).
Αν αποτύχει η Ελλάδα θα ευθύνεται το ΔΝΤ λόγω των ακριβών δανείων του.
Το ΔΝΤ χρεώνει ένα πολύ υψηλότερο επιτόκιο (έως 3,9%) από ότι οι Ευρωπαίοι (λίγο πάνω από 1%, κατά μέσο όρο), σε μεγάλο βαθμό επειδή υπάρχουν προσαυξήσεις έως και 300 μονάδες βάσης σε σχέση με το δικό τους κόστος χρηματοδότησης, σε σύγκριση με λιγότερο από 50 μονάδες βάσης για τα ευρωπαϊκά δάνεια.
Επιπλέον, τα δάνεια του ΔΝΤ θα πρέπει να επιστραφούν μέσα σε μόλις 5-7 χρόνια, κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με έως και 50 χρόνια των ευρωπαϊκών δανείων.
Το ΔΝΤ υποθέτει ότι τα δάνειά του θα αντικατασταθούν από ομόλογα του ιδιωτικού τομέα σε ακόμη υψηλότερα επιτόκια (πάνω από 6%).
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει χιονοστιβάδα στο ελληνικό χρέος δεδομένου ότι η αύξηση του ΑΕΠ στην Ελλάδα θα είναι σχετικά περιορισμένη.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει ένας απλός τρόπος για να αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη:
να αντικαταστήσει η ΕΕ την ακριβή βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση του ΔΝΤ με φθηνά μακροπρόθεσμα δάνεια του ESM.
Το ελληνικό χρέος μπορεί να γίνει βιώσιμο, ακόμη και με βάση τα πρότυπα του ΔΝΤ.
Φυσικά, αυτό θα απαιτούσε μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης.
Η εξοικονόμηση για την Ελλάδα θα είναι τεράστια.
Δεδομένου ότι η μέση επιβάρυνση για τα ελληνικά δάνεια του ΔΝΤ είναι περίπου 250 μονάδες βάσης και το ΔΝΤ έχει πάνω από 14 δισ ευρώ εκκρεμείς πιστώσεις, το ΔΝΤ έχει επιτύχει τεράστια κέρδη από την Ελλάδα - πάνω από 800 εκατομμύρια το χρόνο από το 2013 - σχεδόν το ισοδύναμο του ετήσιου κόστους λειτουργίας του Ταμείου.
Το ΔΝΤ είναι ένας πολύτιμος παγκόσμιος θεσμός, αλλά δεν θα πρέπει να χρηματοδοτείται κυρίως από τους Έλληνες φορολογούμενους μέσω των τόκων που πληρώνουν.
Αν αποπληρωθούν τα δάνεια του ΔΝΤ η Ελλάδα θα μπορούσε να εξοικονομήσει αρκετά δισ ευρώ κατά την επόμενη δεκαετία, με ανάλογη μείωση του κινδύνου για τους ευρωπαίους πιστωτές.
Προσθέστε στους παράγοντες και την αδυναμία του ΔΝΤ να παρέχει αμερόληπτη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το ΔΝΤ δεν χρειάζεται πλέον στην Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών