H Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Τράπεζας της Αγγλίας δημοσίευσε ένα έγγραφο διαβούλευσης που παρουσιάζει το ρυθμιστικό πλαίσιο σε περίπτωση «συστημικού κινδύνου
«Το βασικό δίδαγμα από την οικονομική κρίση του 2008 ήταν ότι οι τράπεζες απεδείχθησαν ανεπαρκής σε ιδία κεφάλαια. Αυτό σημαίνει ότι όταν οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να απορροφήσουν τις ζημίες τους, οι φορολογούμενοι θα έπρεπε να συνεχίσουν να πληρώνουν το τίμημα» αναφέρει σε άρθρο του στους Financial Times ο John Vickers.
Αναφερόμενος στις βρετανικές τράπεζες ο Vickers υποστηρίζει ότι «επτά χρόνια μετά, το θεμελιώδες ερώτημα «πόσα κεφάλαια θα έπρεπε να διαθέτουν οι βρετανικές τράπεζες δεν έχει ακόμη αποφασιστεί και απαντηθεί».
Στα τέλη Ιανουαρίου, η Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Τράπεζας της Αγγλίας δημοσίευσε ένα έγγραφο διαβούλευσης που παρουσιάζει το ρυθμιστικό πλαίσιο σε περίπτωση «συστημικού κινδύνου».
Ένα manual που θα πρέπει να έχουν οι εγχώριες τράπεζες από τις οποίες απαιτείται να έχουν ισοδύναμα ίδια κεφάλαια τουλάχιστον στο 8,5% των αποθεμάτων τους.
Η Ανεξάρτητη Τραπεζική Επιτροπή θεώρησε ωστόσο ότι το ποσοστό αυτό είναι ιδιαίτερα χαμηλό και το 2011 επέβαλε στις μεγάλες βρετανικές τράπεζες που συναλλάσσονται με το κοινό ένα επιπλέον 3% στα ιδία κεφάλαια τους.
Ουσιαστικά η πρόταση έκανε λόγο για αύξηση μόλις 0,5% τέτοιων κεφαλαίων όμως αρκετές από τις βρετανικές τράπεζες που έχουν επεκταθεί παγκοσμίως έχουν αυξήσει οικειοθελώς το ποσοστό αυτό στο 3% για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητά τους.
Έτσι, η Τράπεζα της Αγγλίας προτείνει ουσιαστικά ηπιότερες απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων για τις βρετανικές τράπεζες από ό, τι έκανε το ICB.
Η Τράπεζα της Αγγλίας δίνει τέσσερις λόγους για αλλαγή της πολιτικής της, οι οποίοι αναφέρονται στην ανάλυση του ICB.
Το πρώτο είναι οι αποτελεσματικές ρυθμίσεις ανάλυσης οι οποίες είναι ευπρόσδεκτες, αλλά δεν είναι το κατάλληλο υποκατάστατο για την αποτελεσματική απορρόφηση της ζημίας από την πρώτη στιγμή.
Δεύτερον, υπάρχει καλύτερη εποπτεία, η οποία και πάλι είναι ευπρόσδεκτη, αλλά αναπόφευκτα ατελής, ακόμα και όταν πραγματοποιείται από την ίδια της Τράπεζα της Αγγλίας.
Το τρίτο είναι η ενεργή χρήση του "ανακυκλικού κεφαλαιακού αποθέματος ασφαλείας», το οποίο έχει σχεδιαστεί για την προστασία του τραπεζικού τομέα από περιόδους υπέρβασης πιστωτικής επέκτασης, και σήμερα είναι στο μηδέν.
Ο άλλος λόγος είναι η διαρθρωτική μεταρρύθμιση.
Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της είναι ότι διασφαλίζει τη βρετανική λιανική τράπεζα, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης ιδίων κεφαλαίων κάνοντας τη Βρετανία ελκυστική για διεθνείς τράπεζες.
Αναφερόμενος στις βρετανικές τράπεζες ο Vickers υποστηρίζει ότι «επτά χρόνια μετά, το θεμελιώδες ερώτημα «πόσα κεφάλαια θα έπρεπε να διαθέτουν οι βρετανικές τράπεζες δεν έχει ακόμη αποφασιστεί και απαντηθεί».
Στα τέλη Ιανουαρίου, η Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της Τράπεζας της Αγγλίας δημοσίευσε ένα έγγραφο διαβούλευσης που παρουσιάζει το ρυθμιστικό πλαίσιο σε περίπτωση «συστημικού κινδύνου».
Ένα manual που θα πρέπει να έχουν οι εγχώριες τράπεζες από τις οποίες απαιτείται να έχουν ισοδύναμα ίδια κεφάλαια τουλάχιστον στο 8,5% των αποθεμάτων τους.
Η Ανεξάρτητη Τραπεζική Επιτροπή θεώρησε ωστόσο ότι το ποσοστό αυτό είναι ιδιαίτερα χαμηλό και το 2011 επέβαλε στις μεγάλες βρετανικές τράπεζες που συναλλάσσονται με το κοινό ένα επιπλέον 3% στα ιδία κεφάλαια τους.
Ουσιαστικά η πρόταση έκανε λόγο για αύξηση μόλις 0,5% τέτοιων κεφαλαίων όμως αρκετές από τις βρετανικές τράπεζες που έχουν επεκταθεί παγκοσμίως έχουν αυξήσει οικειοθελώς το ποσοστό αυτό στο 3% για να εξασφαλίσουν τη σταθερότητά τους.
Έτσι, η Τράπεζα της Αγγλίας προτείνει ουσιαστικά ηπιότερες απαιτήσεις ιδίων κεφαλαίων για τις βρετανικές τράπεζες από ό, τι έκανε το ICB.
Η Τράπεζα της Αγγλίας δίνει τέσσερις λόγους για αλλαγή της πολιτικής της, οι οποίοι αναφέρονται στην ανάλυση του ICB.
Το πρώτο είναι οι αποτελεσματικές ρυθμίσεις ανάλυσης οι οποίες είναι ευπρόσδεκτες, αλλά δεν είναι το κατάλληλο υποκατάστατο για την αποτελεσματική απορρόφηση της ζημίας από την πρώτη στιγμή.
Δεύτερον, υπάρχει καλύτερη εποπτεία, η οποία και πάλι είναι ευπρόσδεκτη, αλλά αναπόφευκτα ατελής, ακόμα και όταν πραγματοποιείται από την ίδια της Τράπεζα της Αγγλίας.
Το τρίτο είναι η ενεργή χρήση του "ανακυκλικού κεφαλαιακού αποθέματος ασφαλείας», το οποίο έχει σχεδιαστεί για την προστασία του τραπεζικού τομέα από περιόδους υπέρβασης πιστωτικής επέκτασης, και σήμερα είναι στο μηδέν.
Ο άλλος λόγος είναι η διαρθρωτική μεταρρύθμιση.
Ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της είναι ότι διασφαλίζει τη βρετανική λιανική τράπεζα, συμπεριλαμβανομένης της ενίσχυσης ιδίων κεφαλαίων κάνοντας τη Βρετανία ελκυστική για διεθνείς τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών