Η πρόοδος των συστημάτων υγείας έχει βελτιώσει τις συνθήκες για τους ασθενείς που βρίσκονται κοντά στο τέλος της ζωής τους
Σε ανάλυση για το που είναι καλύτερα να πεθάνει κανείς προχώρησε με ρεπορτάζ της η αμερικανική εφημερίδα New York Times, εξετάζοντας τα θετικά και τα αρνητικά των συστημάτων υγείας στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία.
Αναλυτικά, στο ρεπορτάζ της εφημερίδας αναφέρονται τα εξής:
Ακούμε συχνά παράπονα για το πώς αντιμετωπίζονται στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους.
Οι ασθενείς είναι συνδεδεμένοι με σωλήνες και μηχανήματα και υποβάλλονται σε πολλά επεμβατικά χειρουργεία.
Ο θάνατος επέρχεται πολύ συχνά στα νοσοκομεία, αντί για το σπίτι των ασθενών, όπου μπορούν να είναι περιτριγυρισμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Και είναι πάρα πολύ ακριβός.
Κάθε χρόνο, φροντίδα για τους ηλικιωμένους που πεθαίνουν ξεπερνά το 25% των δαπανών του αμερικανικού συστήματος υγείας.
Ι θάνατος στις ΗΠΑ συχνά συγκρίνεται δυσμενώς με το θάνατο σε άλλες χώρες, όπου οι άνθρωποι δεν είναι τόσο πολύ εστιασμένοι στο να παρατείνουν τη ζωή με κάθε δυνατό μέσο και παρέμβαση.
Όπως έγραψε κάποια στιγμή ο Ian Morrison, ο πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου για το Μέλλον: «Οι Σκωτσέζοι βλέπουν το θάνατο ως άμεσο. Οι Καναδοί βλέπουν το θάνατο ως αναπόφευκτο. Και οι Καλιφορνέζοι βλέπουν το θάνατο ως προαιρετικό».
Και ο ίδιος προσθέτει «οι Αμερικανοί και το αμερικανικό σύστημα υγείας δεν αισθάνονται καλά με το αναπόφευκτο του θανάτου».
Αλλά είναι αλήθεια ότι η φροντίδα στο τέλος της ζωής των Αμερικανών είναι πιο επεμβατική και ακριβή από ότι σε άλλες χώρες;
Με αφορμή αυτό το ερώτημα, οι New York Times παρουσιάζουν μεγάλη έρευνα της Αμερικής Ιατρικής Ένωσης για τη φροντίδα ασθενών που πάσχουν από καρκίνο κοντά στο τέλος της ζωής τους.
Η επιλογή αυτών των ασθενών γίνεται γιατί στις ανεπτυγμένες χώρες ο καρκίνος είναι η δεύτερη βασική αιτία θανάτου και η ακριβότερη ανά ασθενή.
Τα καλά νέα είναι ότι, παρά τη διαφορετική αντίληψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι η χειρότερη χώρα όσον αφορά τη φροντίδα αυτών των ασθενών.
Στην πραγματικότητα, σε κάποιες περιπτώσεις οι ΗΠΑ παρέχουν την καλύτερη φροντίδα στους ασθενείς που βρίσκονται κοντά στο θάνατο.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, εκείνα για το έτος 2010, μόνο το 22% των ασθενών με καρκίνο πέθαναν στο νοσοκομείο, ένα ποσοστό χαμηλότερο από τον Καναδά, την Αγγλία, τη Νορβηγία, Την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, δηλαδή στις υπόλοιπες 6 χώρες που εξετάζει η έρευνα.
Παρομοίως, τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής τους οι αμερικανοί ασθενείς πέρασαν τις λιγότερες ημέρες στα νοσοκομεία, κατά μέσον όρο 1,5 εβδομάδα, συγκριτικά με τις 4 εβδομάδες σε κάποιες χώρες.
Στον Καναδά, το 52% των ασθενών πέθαναν στο νοσοκομείο και σχεδόν το 90% εισήχθη στο νοσοκομείο για 3 εβδομάδες το τελευταίο 6μηνο της ζωής τους.
Αλλά σε άλλους τομείς, οι ΗΠΑ δεν τα πηγαίνουν τόσο καλά.
Όσον αφορά τις εισαγωγές στην εντατική, το 2010 το 40% των Αμερικανών που πέθαιναν από καρκίνο εισήχθη στην Εντατική το τελευταίο εξάμηνο της ζωής τους, δύο και πλέον φορές υψηλότερο ποσοστό σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Ακόμη, οι Αμερικανοί δέχθηκαν περισσότερη χημειοθεραπεία έναντι των ασθενών σε άλλες χώρες, αν και δεν έχει αποδειχθεί ότι αυτή η τακτική βελτιώνει τη ζωή τους ή τους προσφέρει ελπίδες να επεκτείνουν τη ζωή τους.
Πάντως, οι ΗΠΑ δεν ήταν η πιο ακριβή χώρα για να πεθάνει κανείς.
Κατά μέσον όρο, στον Καναδά ξοδεύτηκαν 21.840 δολ. ανά ασθενή το τελευταίο εξάμηνο της ζωής του, με το ποσό στη Νορβηγία να ανέρχεται σε 19.873 δολ.
Στις ΗΠΑ ο λογαριασμός ανήλθε σε 18.500 ανά ασθενή.
Από την έρευνα πάντως προκύπτει ότι όλες οι χώρες έχουν περιθώριο να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.
Στις ΗΠΑ το επόμενο βήμα είναι να δοθεί στους ασθενείς περισσότερη δύναμη για να παίρνουν πιο ρεαλιστικές αποφάσεις που σχετίζονται με τις ελπίδες τους για το πώς θέλουν να ζήσουν κοντά στο τέλος της ζωής τους και που θέλουν να πεθάνουν.
Πάντως, οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει να βελτιώσουν τη φροντίδα για τους ασθενείς κοντά στο θάνατο.
Στα μέσα της 10ετίας του 1980, περισσότερο από το 70% των Αμερικανών που πέθαναν από καρκίνο «έφυγαν» στο νοσοκομείο.
Σήμερα, αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί κατά τα 2/3, ενώ και η χημειοθεραπεία στα τελευταία στάδια της ζωής, αν και παραμένει σε υψηλά επίπεδα, έχει μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Η έρευνα καταλήγει με την επισήμανση ότι οι ΗΠΑ μπορούν να τα καταφέρουν ακόμη καλύτερα στο κομμάτι που εξετάζεται, δηλαδή στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων κοντά στο τέλος της ζωής τους, με το να ξεκινήσει να παρέχεται γενικευμένη πρόσβαση στην ύψιστου επιπέδου φροντίδα για όλους ανεξαιρέτως τους Αμερικανούς πολίτες κοντά στο τέλος της ζωής τους.
www.bankingnews.gr
Αναλυτικά, στο ρεπορτάζ της εφημερίδας αναφέρονται τα εξής:
Ακούμε συχνά παράπονα για το πώς αντιμετωπίζονται στις ΗΠΑ οι άνθρωποι που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους.
Οι ασθενείς είναι συνδεδεμένοι με σωλήνες και μηχανήματα και υποβάλλονται σε πολλά επεμβατικά χειρουργεία.
Ο θάνατος επέρχεται πολύ συχνά στα νοσοκομεία, αντί για το σπίτι των ασθενών, όπου μπορούν να είναι περιτριγυρισμένοι από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Και είναι πάρα πολύ ακριβός.
Κάθε χρόνο, φροντίδα για τους ηλικιωμένους που πεθαίνουν ξεπερνά το 25% των δαπανών του αμερικανικού συστήματος υγείας.
Ι θάνατος στις ΗΠΑ συχνά συγκρίνεται δυσμενώς με το θάνατο σε άλλες χώρες, όπου οι άνθρωποι δεν είναι τόσο πολύ εστιασμένοι στο να παρατείνουν τη ζωή με κάθε δυνατό μέσο και παρέμβαση.
Όπως έγραψε κάποια στιγμή ο Ian Morrison, ο πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου για το Μέλλον: «Οι Σκωτσέζοι βλέπουν το θάνατο ως άμεσο. Οι Καναδοί βλέπουν το θάνατο ως αναπόφευκτο. Και οι Καλιφορνέζοι βλέπουν το θάνατο ως προαιρετικό».
Και ο ίδιος προσθέτει «οι Αμερικανοί και το αμερικανικό σύστημα υγείας δεν αισθάνονται καλά με το αναπόφευκτο του θανάτου».
Αλλά είναι αλήθεια ότι η φροντίδα στο τέλος της ζωής των Αμερικανών είναι πιο επεμβατική και ακριβή από ότι σε άλλες χώρες;
Με αφορμή αυτό το ερώτημα, οι New York Times παρουσιάζουν μεγάλη έρευνα της Αμερικής Ιατρικής Ένωσης για τη φροντίδα ασθενών που πάσχουν από καρκίνο κοντά στο τέλος της ζωής τους.
Η επιλογή αυτών των ασθενών γίνεται γιατί στις ανεπτυγμένες χώρες ο καρκίνος είναι η δεύτερη βασική αιτία θανάτου και η ακριβότερη ανά ασθενή.
Τα καλά νέα είναι ότι, παρά τη διαφορετική αντίληψη, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι η χειρότερη χώρα όσον αφορά τη φροντίδα αυτών των ασθενών.
Στην πραγματικότητα, σε κάποιες περιπτώσεις οι ΗΠΑ παρέχουν την καλύτερη φροντίδα στους ασθενείς που βρίσκονται κοντά στο θάνατο.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, εκείνα για το έτος 2010, μόνο το 22% των ασθενών με καρκίνο πέθαναν στο νοσοκομείο, ένα ποσοστό χαμηλότερο από τον Καναδά, την Αγγλία, τη Νορβηγία, Την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, δηλαδή στις υπόλοιπες 6 χώρες που εξετάζει η έρευνα.
Παρομοίως, τους τελευταίους 6 μήνες της ζωής τους οι αμερικανοί ασθενείς πέρασαν τις λιγότερες ημέρες στα νοσοκομεία, κατά μέσον όρο 1,5 εβδομάδα, συγκριτικά με τις 4 εβδομάδες σε κάποιες χώρες.
Στον Καναδά, το 52% των ασθενών πέθαναν στο νοσοκομείο και σχεδόν το 90% εισήχθη στο νοσοκομείο για 3 εβδομάδες το τελευταίο 6μηνο της ζωής τους.
Αλλά σε άλλους τομείς, οι ΗΠΑ δεν τα πηγαίνουν τόσο καλά.
Όσον αφορά τις εισαγωγές στην εντατική, το 2010 το 40% των Αμερικανών που πέθαιναν από καρκίνο εισήχθη στην Εντατική το τελευταίο εξάμηνο της ζωής τους, δύο και πλέον φορές υψηλότερο ποσοστό σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Ακόμη, οι Αμερικανοί δέχθηκαν περισσότερη χημειοθεραπεία έναντι των ασθενών σε άλλες χώρες, αν και δεν έχει αποδειχθεί ότι αυτή η τακτική βελτιώνει τη ζωή τους ή τους προσφέρει ελπίδες να επεκτείνουν τη ζωή τους.
Πάντως, οι ΗΠΑ δεν ήταν η πιο ακριβή χώρα για να πεθάνει κανείς.
Κατά μέσον όρο, στον Καναδά ξοδεύτηκαν 21.840 δολ. ανά ασθενή το τελευταίο εξάμηνο της ζωής του, με το ποσό στη Νορβηγία να ανέρχεται σε 19.873 δολ.
Στις ΗΠΑ ο λογαριασμός ανήλθε σε 18.500 ανά ασθενή.
Από την έρευνα πάντως προκύπτει ότι όλες οι χώρες έχουν περιθώριο να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.
Στις ΗΠΑ το επόμενο βήμα είναι να δοθεί στους ασθενείς περισσότερη δύναμη για να παίρνουν πιο ρεαλιστικές αποφάσεις που σχετίζονται με τις ελπίδες τους για το πώς θέλουν να ζήσουν κοντά στο τέλος της ζωής τους και που θέλουν να πεθάνουν.
Πάντως, οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει να βελτιώσουν τη φροντίδα για τους ασθενείς κοντά στο θάνατο.
Στα μέσα της 10ετίας του 1980, περισσότερο από το 70% των Αμερικανών που πέθαναν από καρκίνο «έφυγαν» στο νοσοκομείο.
Σήμερα, αυτός ο αριθμός έχει μειωθεί κατά τα 2/3, ενώ και η χημειοθεραπεία στα τελευταία στάδια της ζωής, αν και παραμένει σε υψηλά επίπεδα, έχει μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Η έρευνα καταλήγει με την επισήμανση ότι οι ΗΠΑ μπορούν να τα καταφέρουν ακόμη καλύτερα στο κομμάτι που εξετάζεται, δηλαδή στην ποιότητα της ζωής των ανθρώπων κοντά στο τέλος της ζωής τους, με το να ξεκινήσει να παρέχεται γενικευμένη πρόσβαση στην ύψιστου επιπέδου φροντίδα για όλους ανεξαιρέτως τους Αμερικανούς πολίτες κοντά στο τέλος της ζωής τους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών