Η προοπτική για την ανάπτυξη έχει μειωθεί λόγω της επιβάρυνσης των υψηλών ποσοστών ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, τονίζει ο Nouriel Roubini
Η παγκόσμια οικονομία είχε μια δύσκολη αρχή το 2016, τονίζει ο επικεφαλής της Roubini Global Economics και καθηγητής των οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Nouriel Roubini σε άρθρο του στο περιοδικό Time και θα συνεχίσει να χαρακτηρίζεται από μια νέα μη κανονικότητα: στη συμπεριφορά της ανάπτυξης, της οικονομικής πολιτικής, του πληθωρισμού και των βασικών τιμών των περιουσιακών στοιχείων και των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Όπως καταγράφει στο άρθρο του ο Roubini, η δυνητική ανάπτυξη στις ανεπτυγμένες και τις αναδυόμενες αγορές έχει μειωθεί, και η πραγματική ανάπτυξη θα παραμείνει καθηλωμένη....
Η προοπτική για την ανάπτυξη έχει μειωθεί λόγω της επιβάρυνσης των υψηλών ποσοστών ιδιωτικού και δημόσιου χρέους.
Οι άνθρωποι τείνουν να αποταμιεύουν περισσότερο και να επενδύουν λιγότερο και μια ποικιλία αβεβαιοτήτων, οι οποίες διατηρούν τις κεφαλαιουχικές δαπάνες σε χαμηλά επίπεδα.
Εν τω μεταξύ, οι τεχνολογικές καινοτομίες δεν έχουν μεταφραστεί ακόμη σε μεγαλύτερη αύξηση της παραγωγικότητας σε συνολικό επίπεδο, ενώ οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν αρκετά γρήγορα για την αύξηση του αναπτυξιακού δυναμικού.
Υπάρχει, επίσης, «υστέρηση» - ο τρόπος που η παρατεταμένη στασιμότητα μπορεί να ισορροπεί - δεδομένου ότι το ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο γίνονται πιο αδύναμα εάν δεν χρησιμοποιούνται σε πλήρη δυναμικότητα.
Η πραγματική ανάπτυξη που έχουμε δει ήταν αναιμική, κάτω από τις δυνατότητές της.
Ως μια επίπονη διαδικασία υπομόχλευσης έχει δρομολογηθεί, πρώτα στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στην Ευρώπη και τώρα στις αναδυόμενες αγορές, για τη σταθεροποίηση και τη μείωση των υψηλών επιπέδων του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους και τα ελλείμματα.
Την ίδια στιγμή, οι οικονομικές πολιτικές, ιδιαίτερα οι νομισματικές, έχουν γίνει όλο και πιο αντισυμβατικές, καθώς η διάκριση μεταξύ νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής έχει γίνει πιο θολή.
Πριν από δέκα χρόνια, ποιος είχε ακούσει για όρους όπως ZIRP (πολιτική μηδενικού επιτοκίου), QE (ποσοτική χαλάρωση), CE (πιστωτική χαλάρωση), ή UFXInt;
Αυτά τα απόκρυφα και αντισυμβατικά εργαλεία της νομισματικής πολιτικής είναι πλέον ο κανόνας στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες, ακόμα και σε κάποιες αναδυόμενες αγορές.
Μερικοί αναλυτές, λανθασμένα υποστηρίζουν ότι αυτές οι αντισυμβατικές νομισματικές πολιτικές, θα οδηγούσαν σε υπερπληθωρισμό και στην κατάρρευση της αξίας του δολαρίου ΗΠΑ, με απότομη αύξηση των επιτοκίων και των μακροπρόθεσμων επιτοκίων καθώς και τη τιμή του χρυσού και άλλων εμπορευμάτων, ακόμη και με αντικατάσταση των νομισμάτων με πρότυπο cryptocurrencies όπως Bitcoin.
Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν συνέβη.
Ο πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλά ενώ τα μακροπρόθεσμα επιτόκια διατηρούνται σε πτώση τα τελευταία χρόνια.
Η αξία του δολαρίου έχει σημειώσει άνοδο σε ιστορικό ρυθμό, ακόμη και οι τιμές βασικών προϊόντων έχουν μειωθεί κατά πολύ, με τον χρυσό να παρουσιάζει πτώση κατά περίπου 25% το 2015.
Ακόμη και το Bitcoin έχει τις χειρότερες επιδόσεις του το διάστημα 2014 με 2015.
Παρά τους ισολογισμούς, τη διόγκωση των κεντρικών τραπεζών και των μη συμβατικών πολιτικών που υποτίθεται ότι υποτιμούν τα νομίσματα, ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλός στις προηγμένες οικονομίες, ακόμη και σε πολλές αναδυόμενες αγορές.
Οι κεντρικές τράπεζες πρέπει τώρα να προσπαθήσουν να αποφύγουν χαμηλό πληθωρισμό, αν όχι τον αποπληθωρισμό.
Η παραδοσιακή σχέση μεταξύ της προσφοράς χρήματος και των τιμών, έχει καταρρεύσει για δύο λόγους.
1)Οι τράπεζες κρύβουν την πρόσθετη προσφορά του χρήματος, με τη μορφή των πλεοναζόντων αποθεματικών και όχι με δανεισμό.
2) Υπάρχει ακόμα πολλή χαλαρότητα σε πολλές χώρες.
Αγορές εμπορευμάτων έχουν μεγάλα κενά παραγωγής, με την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα τώρα να επιδεινώνεται από την υπερεπένδυση στην Κίνα.
Στις αγορές εργασίας, τα ποσοστά ανεργίας είναι ακόμη πολύ υψηλά και οι εργαζόμενοι έχουν πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ στους μισθούς.
Αυτό είναι σαφές στις αγορές ακινήτων στις χώρες που είχαν μια έκρηξη στη στέγαση και τώρα στις αγορές βασικών εμπορευμάτων, όπου οι τιμές του πετρελαίου, της ενέργειας και των άλλων πρώτων υλών έχουν καταρρεύσει, χάρη σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων την επιβράδυνση της Κίνας, την αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και των βιομηχανικών μετάλλων καθώς και στο δολάριο που αποδυναμώνει την τιμή των εμπορευμάτων.
Τα πραγματικά επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και πολλές τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι πολύ υψηλές σε σχέση με θεμελιώδεις αξίες τους σε μετοχές, ακίνητα και τα κρατικά ομόλογα.
Έχουμε αρνητικά ονομαστικά επιτόκια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της ζώνης του ευρώ, την Ελβετία, τη Δανία και τη Σουηδία.
Υπάρχουν τώρα πάνω από 2 τρισεκ. δολάρια κρατικών ομολόγων που εμφανίζουν αρνητική ονομαστική απόδοση στη ζώνη του ευρώ, την υπόλοιπη Ευρώπη και την Ιαπωνία.
Γιατί οι επενδυτές δανείζουν στις κυβερνήσεις με μια αρνητική ονομαστική απόδοση για 10 χρόνια, όταν θα μπορούσαν, να κατέχουν μετρητά και να κερδίσουν τουλάχιστον μια απόδοση μηδέν.
«Η νέα μη κανονικότητα» για την ανάπτυξη, τον πληθωρισμό, τη νομισματική πολιτική και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι πιθανό να διατηρηθεί και το 2016 και αργότερα....
www.bankingnews.gr
Όπως καταγράφει στο άρθρο του ο Roubini, η δυνητική ανάπτυξη στις ανεπτυγμένες και τις αναδυόμενες αγορές έχει μειωθεί, και η πραγματική ανάπτυξη θα παραμείνει καθηλωμένη....
Η προοπτική για την ανάπτυξη έχει μειωθεί λόγω της επιβάρυνσης των υψηλών ποσοστών ιδιωτικού και δημόσιου χρέους.
Οι άνθρωποι τείνουν να αποταμιεύουν περισσότερο και να επενδύουν λιγότερο και μια ποικιλία αβεβαιοτήτων, οι οποίες διατηρούν τις κεφαλαιουχικές δαπάνες σε χαμηλά επίπεδα.
Εν τω μεταξύ, οι τεχνολογικές καινοτομίες δεν έχουν μεταφραστεί ακόμη σε μεγαλύτερη αύξηση της παραγωγικότητας σε συνολικό επίπεδο, ενώ οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν αρκετά γρήγορα για την αύξηση του αναπτυξιακού δυναμικού.
Υπάρχει, επίσης, «υστέρηση» - ο τρόπος που η παρατεταμένη στασιμότητα μπορεί να ισορροπεί - δεδομένου ότι το ανθρώπινο και φυσικό κεφάλαιο γίνονται πιο αδύναμα εάν δεν χρησιμοποιούνται σε πλήρη δυναμικότητα.
Η πραγματική ανάπτυξη που έχουμε δει ήταν αναιμική, κάτω από τις δυνατότητές της.
Ως μια επίπονη διαδικασία υπομόχλευσης έχει δρομολογηθεί, πρώτα στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στην Ευρώπη και τώρα στις αναδυόμενες αγορές, για τη σταθεροποίηση και τη μείωση των υψηλών επιπέδων του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους και τα ελλείμματα.
Την ίδια στιγμή, οι οικονομικές πολιτικές, ιδιαίτερα οι νομισματικές, έχουν γίνει όλο και πιο αντισυμβατικές, καθώς η διάκριση μεταξύ νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής έχει γίνει πιο θολή.
Πριν από δέκα χρόνια, ποιος είχε ακούσει για όρους όπως ZIRP (πολιτική μηδενικού επιτοκίου), QE (ποσοτική χαλάρωση), CE (πιστωτική χαλάρωση), ή UFXInt;
Αυτά τα απόκρυφα και αντισυμβατικά εργαλεία της νομισματικής πολιτικής είναι πλέον ο κανόνας στις περισσότερες προηγμένες οικονομίες, ακόμα και σε κάποιες αναδυόμενες αγορές.
Μερικοί αναλυτές, λανθασμένα υποστηρίζουν ότι αυτές οι αντισυμβατικές νομισματικές πολιτικές, θα οδηγούσαν σε υπερπληθωρισμό και στην κατάρρευση της αξίας του δολαρίου ΗΠΑ, με απότομη αύξηση των επιτοκίων και των μακροπρόθεσμων επιτοκίων καθώς και τη τιμή του χρυσού και άλλων εμπορευμάτων, ακόμη και με αντικατάσταση των νομισμάτων με πρότυπο cryptocurrencies όπως Bitcoin.
Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν συνέβη.
Ο πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλά ενώ τα μακροπρόθεσμα επιτόκια διατηρούνται σε πτώση τα τελευταία χρόνια.
Η αξία του δολαρίου έχει σημειώσει άνοδο σε ιστορικό ρυθμό, ακόμη και οι τιμές βασικών προϊόντων έχουν μειωθεί κατά πολύ, με τον χρυσό να παρουσιάζει πτώση κατά περίπου 25% το 2015.
Ακόμη και το Bitcoin έχει τις χειρότερες επιδόσεις του το διάστημα 2014 με 2015.
Παρά τους ισολογισμούς, τη διόγκωση των κεντρικών τραπεζών και των μη συμβατικών πολιτικών που υποτίθεται ότι υποτιμούν τα νομίσματα, ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλός στις προηγμένες οικονομίες, ακόμη και σε πολλές αναδυόμενες αγορές.
Οι κεντρικές τράπεζες πρέπει τώρα να προσπαθήσουν να αποφύγουν χαμηλό πληθωρισμό, αν όχι τον αποπληθωρισμό.
Η παραδοσιακή σχέση μεταξύ της προσφοράς χρήματος και των τιμών, έχει καταρρεύσει για δύο λόγους.
1)Οι τράπεζες κρύβουν την πρόσθετη προσφορά του χρήματος, με τη μορφή των πλεοναζόντων αποθεματικών και όχι με δανεισμό.
2) Υπάρχει ακόμα πολλή χαλαρότητα σε πολλές χώρες.
Αγορές εμπορευμάτων έχουν μεγάλα κενά παραγωγής, με την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα τώρα να επιδεινώνεται από την υπερεπένδυση στην Κίνα.
Στις αγορές εργασίας, τα ποσοστά ανεργίας είναι ακόμη πολύ υψηλά και οι εργαζόμενοι έχουν πολύ μικρή διαπραγματευτική ισχύ στους μισθούς.
Αυτό είναι σαφές στις αγορές ακινήτων στις χώρες που είχαν μια έκρηξη στη στέγαση και τώρα στις αγορές βασικών εμπορευμάτων, όπου οι τιμές του πετρελαίου, της ενέργειας και των άλλων πρώτων υλών έχουν καταρρεύσει, χάρη σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων την επιβράδυνση της Κίνας, την αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και των βιομηχανικών μετάλλων καθώς και στο δολάριο που αποδυναμώνει την τιμή των εμπορευμάτων.
Τα πραγματικά επιτόκια είναι πολύ χαμηλά και πολλές τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι πολύ υψηλές σε σχέση με θεμελιώδεις αξίες τους σε μετοχές, ακίνητα και τα κρατικά ομόλογα.
Έχουμε αρνητικά ονομαστικά επιτόκια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της ζώνης του ευρώ, την Ελβετία, τη Δανία και τη Σουηδία.
Υπάρχουν τώρα πάνω από 2 τρισεκ. δολάρια κρατικών ομολόγων που εμφανίζουν αρνητική ονομαστική απόδοση στη ζώνη του ευρώ, την υπόλοιπη Ευρώπη και την Ιαπωνία.
Γιατί οι επενδυτές δανείζουν στις κυβερνήσεις με μια αρνητική ονομαστική απόδοση για 10 χρόνια, όταν θα μπορούσαν, να κατέχουν μετρητά και να κερδίσουν τουλάχιστον μια απόδοση μηδέν.
«Η νέα μη κανονικότητα» για την ανάπτυξη, τον πληθωρισμό, τη νομισματική πολιτική και τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι πιθανό να διατηρηθεί και το 2016 και αργότερα....
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών