Συμφωνία Ελλάδας και δανειστών βλέπει σε άρθρο του στην Wall Street Journal ο Greg Ip αλλά υποστηρίζει ότι ένα νέο πακέτο διάσωσης δεν είναι αρκετό για να ακολουθήσει η Ελλάδα τους εταίρους της στην ανάκαμψη
Συμφωνία Ελλάδας και δανειστών βλέπει σε άρθρο του στην Wall Street Journal ο Greg Ip αλλά υποστηρίζει ότι ένα νέο πακέτο διάσωσης δεν είναι αρκετό για να ακολουθήσει η Ελλάδα τους εταίρους της στα βήματα προς την ανάκαμψη, καθώς όπως εξηγεί η οικονομία της δεν είναι ανταγωνιστική και οι εξαγωγές της πολύ χαμηλές.
Όπως εκτιμά ο αρθρογράφος οι πιθανότητες είναι η Ελλάδα και οι διεθνείς πιστωτές της να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνία προκειμένου να αποτρέψουν μια συμφωνία πριν από τη δαιφαινόμενη καταληκτική προθεσμία της 30ης Ιουνίου, οπότε η Ελλάδα πρέπει να καταβάλλει στο ΔΝΤ συνολικά 1,53 δις. ευρώ μετά την ενοποίηση των τεσσάρων δόσεων.
«Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι», σύμφωνα με τον ίδιο, «κατά πόσον η Ελλάδα θα βγει από ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης καλύτερα και ικανή να δημιουργήσει ανάπτυξη και παράλληλα εξυπηρετώντας τα χρέη, σε σχέση με τις προηγούμενες συμφωνίες».
«Μόνη ανάμεσα στις χώρες στο επίκεντρο της σοβαρής κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους (σ.σ. 2015).
Ενώ οι διαπραγματεύσεις είναι το τελευταίο εμπόδιο, η Ελλάδα έχει μείνει πίσω σε σχέση με τους εταίρους της κατά τη διάρκεια της κρίσης», σχολιάζει.
Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, αυτό δεν οφείλεται μόνο στη διαχείριση του χρέους της, που τώρα πλησιάζει το 180% του ΑΕΠ, αλλά στο ότι είναι μια εντελώς διαφορετική οικονομία καθώς ο τομέας των εξαγωγών είναι μικρός, ελάχιστα διαφοροποιημένος και βαθιά μη ανταγωνιστικός.
Η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία μπήκαν στην κρίση με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα.
Τέτοια ελλείμματα, εξηγεί, τυπικά διορθώνονται με υποτίμηση του νομίσματος, που δίνει ώθηση στις εξαγωγές και συγκρατεί τις εισαγωγές.
«Αλλά η συμμετοχή στην Ευρωζώνη καθιστά αδύνατη την υποτίμηση. Αντίθετα οι τιμές και οι μισθοί πρέπει να μειωθούν, μια επώδυνη διαδικασία που λέγεται «εσωτερική υποτίμηση».
Αυτό λειτούργησε στην ώθηση των εξαγωγών άλλων χωρών σε κρίση παρά στην Ελλάδα, που προσαρμοσμένες στον πληθωρισμό είναι ακόμα χαμηλότερες απ’ ό,τι το 2008».
Όπως αναφέρει οι περισσότερες οικονομίες συγκρίσιμου μεγέθους όπως του Ισραήλ και του Χονγκ Κονγκ διαθέτουν διαφορετικούς και εξειδικευμένους τομείς εξαγωγών που αντανακλούν τις οικονομικές τους δυνατότητες, σύμφωνα με τον Ricardo Hausmann του Πανεπιστημίου του Harvard.
«Η Ελλάδα, όμως, είναι μια πολύ ακραία περίπτωση: Το εισόδημα της είναι σχετικά υψηλό αλλά ο τομέας των εξαγωγών δεν είναι ποικιλόμορφος και πολύ μοιάζει με εκείνο της Βραζιλίας ή της Τυνησίας».
Επικαλούμενο μια έρευνα του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, σημειώνει ότι οι ελληνικές εξαγωγές κυριαρχούνται από επεξεργασμένα πετρελαιοειδή καθώς και ναυτιλιακές υπηρεσίες.
Ωστόσο, προσθέτει, πολύ λίγη αξία από τον καθένα τομέα πηγαίνει στην Ελλάδα αφού εισάγεται αργό πετρέλαιο και τα περισσότερα πληρώματα πλοίων είναι ξένα.
«Ο αδύναμος κρίκος ανάμεσα στις ελληνικές εξαγωγές και σε αυτό που οι Έλληνες εργαζόμενοι και επιχειρήσεις πραγματικά συνεισφέρουν εξηγούν το γιατί η εσωτερική υποτίμηση δεν βοήθησε τόσο όσο σε άλλες χώρες σε κρίση».
«Η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, ήταν από καιρό πρόβλημα αλλά από τότε που μπήκε στο ευρώ έγινε χειρότερο», προσθέτει το δημοσίευμα και εξηγεί λέγοντας ότι μη φοβούμενοι μια υποτίμηση οι ξένοι έριχναν χρήμα στο ελληνικό χρέος οδηγώντας πολύ χαμηλά τα επιτόκια που κάποτε ήταν ανάμεσα στα υψηλότερα της Ευρώπης.
Αυτό, συνεχίζει, οδήγησε με τη σειρά του σε μια έκρηξη δανεισμού και δαπάνης.
Σύμφωνα με τη WSJ ένα νέο πακέτο διάσωσης δεν είναι αρκετό για να ακολουθήσει η Ελλάδα τους εταίρους της στα βήματα προς την ανάκαμψη.
Παρότι οι ελληνικές εξαγωγές αυξάνονται κατά ένα μεγάλο μέρος χάρη στον τουρισμό ο ΟΟΣΑ λέει ότι τα νούμερα είναι απογοητευτικά δεδομένου του πόσο έχουν πέσει οι μισθοί.
Από την άλλη, επισημαίνει, το να εγκαταλείψει το ευρώ δεν θα θεραπεύσει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η Ελλάδα χρειάζεται όχι απλά χαμηλότερα κόστη αλλά περισσότερες εταιρείες πρόθυμες να επενδύσουν σε προϊόντα που θέλουν να αγοράσουν άλλες χώρες.
Αυτό απαιτεί πολλά, μικροοικονομικά βήματα που να μειώνουν τα κόστη και τα εμπόδια έναρξης μιας νέας επιχείρησης καθώς και λιγότερη γραφειοκρατία.
«Η Ελλάδα έχει κάνει πρόοδο, αναφέρει αλλά σχολιάζει πως «ήταν αργή και η τωρινή κυβέρνηση δείχνει μικρό ενδιαφέρον στο να κινηθεί γρήγορα. Μέχρι να αλλάξει αυτό η Ελλάδα θα παραμένει το «κακό παιδί» της Ευρώπης είτε παραμείνει είτε όχι στην Ευρωζώνη».
www.bankingnews.gr
Όπως εκτιμά ο αρθρογράφος οι πιθανότητες είναι η Ελλάδα και οι διεθνείς πιστωτές της να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνία προκειμένου να αποτρέψουν μια συμφωνία πριν από τη δαιφαινόμενη καταληκτική προθεσμία της 30ης Ιουνίου, οπότε η Ελλάδα πρέπει να καταβάλλει στο ΔΝΤ συνολικά 1,53 δις. ευρώ μετά την ενοποίηση των τεσσάρων δόσεων.
«Το μεγαλύτερο ερώτημα είναι», σύμφωνα με τον ίδιο, «κατά πόσον η Ελλάδα θα βγει από ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης καλύτερα και ικανή να δημιουργήσει ανάπτυξη και παράλληλα εξυπηρετώντας τα χρέη, σε σχέση με τις προηγούμενες συμφωνίες».
«Μόνη ανάμεσα στις χώρες στο επίκεντρο της σοβαρής κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους (σ.σ. 2015).
Ενώ οι διαπραγματεύσεις είναι το τελευταίο εμπόδιο, η Ελλάδα έχει μείνει πίσω σε σχέση με τους εταίρους της κατά τη διάρκεια της κρίσης», σχολιάζει.
Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, αυτό δεν οφείλεται μόνο στη διαχείριση του χρέους της, που τώρα πλησιάζει το 180% του ΑΕΠ, αλλά στο ότι είναι μια εντελώς διαφορετική οικονομία καθώς ο τομέας των εξαγωγών είναι μικρός, ελάχιστα διαφοροποιημένος και βαθιά μη ανταγωνιστικός.
Η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία μπήκαν στην κρίση με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα.
Τέτοια ελλείμματα, εξηγεί, τυπικά διορθώνονται με υποτίμηση του νομίσματος, που δίνει ώθηση στις εξαγωγές και συγκρατεί τις εισαγωγές.
«Αλλά η συμμετοχή στην Ευρωζώνη καθιστά αδύνατη την υποτίμηση. Αντίθετα οι τιμές και οι μισθοί πρέπει να μειωθούν, μια επώδυνη διαδικασία που λέγεται «εσωτερική υποτίμηση».
Αυτό λειτούργησε στην ώθηση των εξαγωγών άλλων χωρών σε κρίση παρά στην Ελλάδα, που προσαρμοσμένες στον πληθωρισμό είναι ακόμα χαμηλότερες απ’ ό,τι το 2008».
Όπως αναφέρει οι περισσότερες οικονομίες συγκρίσιμου μεγέθους όπως του Ισραήλ και του Χονγκ Κονγκ διαθέτουν διαφορετικούς και εξειδικευμένους τομείς εξαγωγών που αντανακλούν τις οικονομικές τους δυνατότητες, σύμφωνα με τον Ricardo Hausmann του Πανεπιστημίου του Harvard.
«Η Ελλάδα, όμως, είναι μια πολύ ακραία περίπτωση: Το εισόδημα της είναι σχετικά υψηλό αλλά ο τομέας των εξαγωγών δεν είναι ποικιλόμορφος και πολύ μοιάζει με εκείνο της Βραζιλίας ή της Τυνησίας».
Επικαλούμενο μια έρευνα του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής, σημειώνει ότι οι ελληνικές εξαγωγές κυριαρχούνται από επεξεργασμένα πετρελαιοειδή καθώς και ναυτιλιακές υπηρεσίες.
Ωστόσο, προσθέτει, πολύ λίγη αξία από τον καθένα τομέα πηγαίνει στην Ελλάδα αφού εισάγεται αργό πετρέλαιο και τα περισσότερα πληρώματα πλοίων είναι ξένα.
«Ο αδύναμος κρίκος ανάμεσα στις ελληνικές εξαγωγές και σε αυτό που οι Έλληνες εργαζόμενοι και επιχειρήσεις πραγματικά συνεισφέρουν εξηγούν το γιατί η εσωτερική υποτίμηση δεν βοήθησε τόσο όσο σε άλλες χώρες σε κρίση».
«Η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, ήταν από καιρό πρόβλημα αλλά από τότε που μπήκε στο ευρώ έγινε χειρότερο», προσθέτει το δημοσίευμα και εξηγεί λέγοντας ότι μη φοβούμενοι μια υποτίμηση οι ξένοι έριχναν χρήμα στο ελληνικό χρέος οδηγώντας πολύ χαμηλά τα επιτόκια που κάποτε ήταν ανάμεσα στα υψηλότερα της Ευρώπης.
Αυτό, συνεχίζει, οδήγησε με τη σειρά του σε μια έκρηξη δανεισμού και δαπάνης.
Σύμφωνα με τη WSJ ένα νέο πακέτο διάσωσης δεν είναι αρκετό για να ακολουθήσει η Ελλάδα τους εταίρους της στα βήματα προς την ανάκαμψη.
Παρότι οι ελληνικές εξαγωγές αυξάνονται κατά ένα μεγάλο μέρος χάρη στον τουρισμό ο ΟΟΣΑ λέει ότι τα νούμερα είναι απογοητευτικά δεδομένου του πόσο έχουν πέσει οι μισθοί.
Από την άλλη, επισημαίνει, το να εγκαταλείψει το ευρώ δεν θα θεραπεύσει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η Ελλάδα χρειάζεται όχι απλά χαμηλότερα κόστη αλλά περισσότερες εταιρείες πρόθυμες να επενδύσουν σε προϊόντα που θέλουν να αγοράσουν άλλες χώρες.
Αυτό απαιτεί πολλά, μικροοικονομικά βήματα που να μειώνουν τα κόστη και τα εμπόδια έναρξης μιας νέας επιχείρησης καθώς και λιγότερη γραφειοκρατία.
«Η Ελλάδα έχει κάνει πρόοδο, αναφέρει αλλά σχολιάζει πως «ήταν αργή και η τωρινή κυβέρνηση δείχνει μικρό ενδιαφέρον στο να κινηθεί γρήγορα. Μέχρι να αλλάξει αυτό η Ελλάδα θα παραμένει το «κακό παιδί» της Ευρώπης είτε παραμείνει είτε όχι στην Ευρωζώνη».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών