Ιστορικά η διάλυση νομισματικών ενώσεων δεν ήρθε από τις αγορές ομολόγων, τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, ή τις πολιτικές, αλλά από τις τράπεζες
Οι επενδυτές φαίνεται να έχουν την πεποίθηση ότι, αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, τα προβλήματα μετάδοσης της κρίσης σε άλλες χώρες θα ελάχιστα.
Αυτή η πεποίθηση είναι επικίνδυνη.
Η UBS δεν πιστεύει ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι βασικό σενάριο.
Ωστόσο, αν η Ελλάδα επρόκειτο να αποχωρήσει από το ευρώ, υπάρχει μια σαφής πιθανότητα ότι και άλλες χώρες θα την ακολουθήσουν.
Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε λίγους μήνες από την ελληνική αποχώρηση...
Το διάγραμμα δίνει κάποια ένδειξη εφησυχασμού των αγορών.
Το ενδιαφέρον για μια ελληνική έξοδο από το ευρώ (όπως δηλώνεται από τις αναζητήσεις στο Google) έχει φτάσει σε υψηλό όλων των εποχών, αλλά η σχετική μέριμνα για το ευρύτερο πρόβλημα της ζώνης του ευρώ έχει φαινομενικά πέσει πολύ κάτω από τα επίπεδα του 2011 και του 2012.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί την UBS να προειδοποιεί τους επενδυτές, τονίζοντας ότι το να παρακολουθεί κανείς τα spreads δεν σημαίνει τίποτα, λόγω της υπερβολικής χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής.
Ο εφησυχασμός έγκειται στην άποψη ότι ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα, τα άλλα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ έχουν λιγότερο σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα (όπως αντικατοπτρίζεται από τις τιμές των ομολόγων), και ως εκ τούτου μια ελληνική έξοδος από το ευρώ δεν θα προκαλέσει αναταράξεις σε άλλες αγορές ομολόγων.
Ο συλλογισμός αυτός φαίνεται ελκυστικός, αλλά αγνοεί την διαστρεβλωμένη φύση των σύγχρονων αγορών ομολόγων, τονίζει η UBS.
Πράγματι, είναι ένα αμφισβητήσιμο σημείο καθώς η πορεία των αποδόσεων των ομολόγων σήμερα περιέχει κάθε χρήσιμη πληροφορία σχετικά με την πραγματική οικονομία ή τους κινδύνους που την περιβάλλουν.
Οι αγορές ομολόγων είναι απίθανο να είναι ο καταλύτης για μια διάλυση της νομισματικής ένωσης, και κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι ένα καλό σήμα των απειλών που υπάρχουν.
Οι επενδυτές θα πρέπει να δίνουν λιγότερη σημασία στη σημερινή πτώση των spreads των ομολόγων ή τη συμπεριφορά των κρατικών ομολόγων της ζώνης του ευρώ.
Κατά την εξέταση του κινδύνου μόλυνσης από οποιαδήποτε πιθανή ελληνική έξοδο από το ευρώ, μπορούμε να δούμε, σύμφωνα με τη UBS, τι συνέβη σε κάθε κατάρρευση νομισματικής ένωσης τον περασμένο αιώνα.
Το έναυσμα για διάλυση δεν ήταν οι αγορές ομολόγων, τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, ή οι πολιτικές, αλλά οι τράπεζες.
Αν οι καταθέτες των τραπεζών χάσουν την πίστη τους στην ακεραιότητα μιας νομισματικής ένωσης, θα επισπεύσουν τη διάλυσή της μεταφέροντας τα χρήματά τους περιοχές της νομισματικής ένωσης που θεωρούν ως «ισχυρότερες».
Και τα δύο από αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν εμφανή σε πιο πρόσφατα γεγονότα αυτού του αιώνα.
Ο κίνδυνος μετάδοσης μετά από μια πιθανή ελληνική έξοδο προκύπτει αν καταθέτες των τραπεζών αλλού στη ζώνη του ευρώ πιστεύουν ότι κάθε ευρώ που διακρατείται "κάτω από το στρώμα" στο σπίτι σήμερα αξίζει περισσότερο από ένα ευρώ σε μια τράπεζα.
Διότι ένα ευρώ σε μια τράπεζα θα μπορούσε να βίαια να μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα αύριο.
Σε ένα σενάριο διάλυσης είναι πιο πιθανό οι λιανικές τραπεζικές καταθέσεις να αποσυρθούν και να καταλήξουν ως "φυσικά" μετρητά, λόγω των δυσχερειών του ανοίγματος ενός τραπεζικού λογαριασμού σε μια διαφορετική χώρα.
Η ιστορία δείχνει ότι οι κίνδυνοι μόλυνσης είναι σοβαροί.
Ακόμα και αν ένας καταθέτης πιστεύει ότι υπάρχει μόνο μια πιθανότητα, πχ 1%, της χώρας του να βγει από το ευρώ, θα ενεργήσει γρήγορα για να έχει 100% βεβαιότητα ότι δεν θα χάσει τις αποταμιεύσεις του σε ευρώ.
Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από το ευρώ, τότε οι φορείς χάραξης πολιτικής της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να πείσουν τους καταθέτες σε όλη τη ζώνη του ευρώ ότι δεν κινδυνεύουν οι αποταμιεύσεις τους.
Αν αυτή η εγγύηση αυτή δεν είναι εντελώς αξιόπιστη, τότε ο κίνδυνος να αποχωρήσουν από το ευρώ κι άλλες χώρες θα είναι υψηλός, καταλήγει η UBS.
www.bankingnews.gr
Αυτή η πεποίθηση είναι επικίνδυνη.
Η UBS δεν πιστεύει ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι βασικό σενάριο.
Ωστόσο, αν η Ελλάδα επρόκειτο να αποχωρήσει από το ευρώ, υπάρχει μια σαφής πιθανότητα ότι και άλλες χώρες θα την ακολουθήσουν.
Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε λίγους μήνες από την ελληνική αποχώρηση...
Το διάγραμμα δίνει κάποια ένδειξη εφησυχασμού των αγορών.
Το ενδιαφέρον για μια ελληνική έξοδο από το ευρώ (όπως δηλώνεται από τις αναζητήσεις στο Google) έχει φτάσει σε υψηλό όλων των εποχών, αλλά η σχετική μέριμνα για το ευρύτερο πρόβλημα της ζώνης του ευρώ έχει φαινομενικά πέσει πολύ κάτω από τα επίπεδα του 2011 και του 2012.
Η κατάσταση αυτή οδηγεί την UBS να προειδοποιεί τους επενδυτές, τονίζοντας ότι το να παρακολουθεί κανείς τα spreads δεν σημαίνει τίποτα, λόγω της υπερβολικής χαλάρωσης της νομισματικής πολιτικής.
Ο εφησυχασμός έγκειται στην άποψη ότι ενώ η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα, τα άλλα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ έχουν λιγότερο σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα (όπως αντικατοπτρίζεται από τις τιμές των ομολόγων), και ως εκ τούτου μια ελληνική έξοδος από το ευρώ δεν θα προκαλέσει αναταράξεις σε άλλες αγορές ομολόγων.
Ο συλλογισμός αυτός φαίνεται ελκυστικός, αλλά αγνοεί την διαστρεβλωμένη φύση των σύγχρονων αγορών ομολόγων, τονίζει η UBS.
Πράγματι, είναι ένα αμφισβητήσιμο σημείο καθώς η πορεία των αποδόσεων των ομολόγων σήμερα περιέχει κάθε χρήσιμη πληροφορία σχετικά με την πραγματική οικονομία ή τους κινδύνους που την περιβάλλουν.
Οι αγορές ομολόγων είναι απίθανο να είναι ο καταλύτης για μια διάλυση της νομισματικής ένωσης, και κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι ένα καλό σήμα των απειλών που υπάρχουν.
Οι επενδυτές θα πρέπει να δίνουν λιγότερη σημασία στη σημερινή πτώση των spreads των ομολόγων ή τη συμπεριφορά των κρατικών ομολόγων της ζώνης του ευρώ.
Κατά την εξέταση του κινδύνου μόλυνσης από οποιαδήποτε πιθανή ελληνική έξοδο από το ευρώ, μπορούμε να δούμε, σύμφωνα με τη UBS, τι συνέβη σε κάθε κατάρρευση νομισματικής ένωσης τον περασμένο αιώνα.
Το έναυσμα για διάλυση δεν ήταν οι αγορές ομολόγων, τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, ή οι πολιτικές, αλλά οι τράπεζες.
Αν οι καταθέτες των τραπεζών χάσουν την πίστη τους στην ακεραιότητα μιας νομισματικής ένωσης, θα επισπεύσουν τη διάλυσή της μεταφέροντας τα χρήματά τους περιοχές της νομισματικής ένωσης που θεωρούν ως «ισχυρότερες».
Και τα δύο από αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν εμφανή σε πιο πρόσφατα γεγονότα αυτού του αιώνα.
Ο κίνδυνος μετάδοσης μετά από μια πιθανή ελληνική έξοδο προκύπτει αν καταθέτες των τραπεζών αλλού στη ζώνη του ευρώ πιστεύουν ότι κάθε ευρώ που διακρατείται "κάτω από το στρώμα" στο σπίτι σήμερα αξίζει περισσότερο από ένα ευρώ σε μια τράπεζα.
Διότι ένα ευρώ σε μια τράπεζα θα μπορούσε να βίαια να μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα αύριο.
Σε ένα σενάριο διάλυσης είναι πιο πιθανό οι λιανικές τραπεζικές καταθέσεις να αποσυρθούν και να καταλήξουν ως "φυσικά" μετρητά, λόγω των δυσχερειών του ανοίγματος ενός τραπεζικού λογαριασμού σε μια διαφορετική χώρα.
Η ιστορία δείχνει ότι οι κίνδυνοι μόλυνσης είναι σοβαροί.
Ακόμα και αν ένας καταθέτης πιστεύει ότι υπάρχει μόνο μια πιθανότητα, πχ 1%, της χώρας του να βγει από το ευρώ, θα ενεργήσει γρήγορα για να έχει 100% βεβαιότητα ότι δεν θα χάσει τις αποταμιεύσεις του σε ευρώ.
Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να φύγει από το ευρώ, τότε οι φορείς χάραξης πολιτικής της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να πείσουν τους καταθέτες σε όλη τη ζώνη του ευρώ ότι δεν κινδυνεύουν οι αποταμιεύσεις τους.
Αν αυτή η εγγύηση αυτή δεν είναι εντελώς αξιόπιστη, τότε ο κίνδυνος να αποχωρήσουν από το ευρώ κι άλλες χώρες θα είναι υψηλός, καταλήγει η UBS.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών