Μόνο οι ελπίδες για το επικείμενο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνέβαλαν στη μείωση του κόστους δανεισμού
Το 2014 θα έπρεπε να είναι το έτος κατά το οποίο η Ευρωζώνη θα έβγαινε από την κρίση χρέους και επέστρεφε στην ανάπτυξη.
Όμως αυτό δεν έγινε, γράφει η Wall Street Journal.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία εξήλθε από μια double-dip ύφεση, η πιθανή ανάπτυξη του μόλις 0,8% είναι ακόμη πιο αδύναμη από το προβλεπόμενο 1,2% στην αρχή του έτους, ενώ ο πληθωρισμός υποχώρησε ανησυχητικά κοντά στο 0%, αυξάνοντας τις ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Αν εξαιρέσει κανείς τις επιδόσεις της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, οι οποίες τα πήγαν καλύτερα από ό, τι αναμενόταν, οι μεγάλες οικονομίες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας είχαν τις χειρότερες επιδόσεις.
Μόνο οι ελπίδες για το επικείμενο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνέβαλαν στη μείωση του κόστους δανεισμού για πολλές χώρες, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ηρεμίας.
Όπως αναφέρει η ανάλυση της Wall Street Journal η Ευρωζώνη είναι αναμφισβήτητα πλέον σε μεγαλύτερο κίνδυνο διάσπασης από ποτέ.
Τι πήγε όμως στραβά;
Τρεις παράγοντες είναι αυτοί που ξεχωρίζουν στην Ευρωζώνη:
Ο πρώτος ήταν ο αντίκτυπος της επιβράδυνσης της ανάπτυξης στην Κίνα και άλλων αναδυόμενων αγορών, η οποία εντάθηκε λόγω των αυστηρότερων παγκόσμιων συνθηκών ρευστότητας, καθώς η Federal Reserve των ΗΠΑ περιόρισε τη δική της ποσοτική χαλάρωση.
Ο δεύτερος ήταν ο αντίκτυπος της κρίσης της Ουκρανίας και οι κυρώσεις που επιβάλλονται στη Ρωσία, η οποία είχε ιδιαίτερο αντίκτυπο στην οικονομία της Γερμανίας.
Αυτοί οι δύο παράγοντες μποροί να συνεχίσουν να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη το 2015, αν και η επίδραση της ασθενέστερης ζήτησης των αναδυόμενων αγορών μπορεί ακόμη να αντισταθμιστεί εν μέρει από τις χαμηλότερες τιμές του πετρελαίου και των βασικών εμπορευμάτων.
Αλλά ο τρίτος παράγοντας είναι οι ασθενείς επιδόσεις της ευρωζώνης το 2014 στις εγχώριες οικονομίες.
Οι καθυστερήσεις σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να εμποδίζουν την εξισορρόπηση πολλών οικονομιών, ιδίως στη Νότια Ευρώπη.
Οι άκαμπτες αγορές εργασίας και προϊόντων έχουν καταστήσει δύσκολο για τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στο νέο οικονομικό περιβάλλον και να ενθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις.
Η κατάργηση αυτών των διαρθρωτικών εμποδίων είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την ανάπτυξη της ευρωζώνης, αλλά και για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της οικονομίας.
Σε μια νομισματική ένωση που δεν έχει αυτόματες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, τα κράτη μέλη που δεν έχουν την ικανότητα γρήγορης και αποτελεσματικής εξισορρόπησης της οικονομίας, είναι μειονεκτική θέση να απορροφά τους κραδασμούς.
Ωστόσο, το μέγεθος των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε ορισμένες χώρες για να επιτρέψουν την εξισορρόπηση της οικονομίας, αποδεικνύεται δυσκολότερη από ό, τι πολλοί ανέμεναν.
Σαφή σημάδια κόπωσης λόγω της μεταρρύθμισης έχουν προκύψει στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, ενώ στη Γαλλία και την Ιταλία, ακόμα και με σχετικά μέτρια προγράμματα μεταρρυθμίσεων έχουν αποδυναμωθεί.
www.bankingnews.gr
Όμως αυτό δεν έγινε, γράφει η Wall Street Journal.
Παρά το γεγονός ότι η οικονομία εξήλθε από μια double-dip ύφεση, η πιθανή ανάπτυξη του μόλις 0,8% είναι ακόμη πιο αδύναμη από το προβλεπόμενο 1,2% στην αρχή του έτους, ενώ ο πληθωρισμός υποχώρησε ανησυχητικά κοντά στο 0%, αυξάνοντας τις ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Αν εξαιρέσει κανείς τις επιδόσεις της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, οι οποίες τα πήγαν καλύτερα από ό, τι αναμενόταν, οι μεγάλες οικονομίες της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας είχαν τις χειρότερες επιδόσεις.
Μόνο οι ελπίδες για το επικείμενο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συνέβαλαν στη μείωση του κόστους δανεισμού για πολλές χώρες, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ηρεμίας.
Όπως αναφέρει η ανάλυση της Wall Street Journal η Ευρωζώνη είναι αναμφισβήτητα πλέον σε μεγαλύτερο κίνδυνο διάσπασης από ποτέ.
Τι πήγε όμως στραβά;
Τρεις παράγοντες είναι αυτοί που ξεχωρίζουν στην Ευρωζώνη:
Ο πρώτος ήταν ο αντίκτυπος της επιβράδυνσης της ανάπτυξης στην Κίνα και άλλων αναδυόμενων αγορών, η οποία εντάθηκε λόγω των αυστηρότερων παγκόσμιων συνθηκών ρευστότητας, καθώς η Federal Reserve των ΗΠΑ περιόρισε τη δική της ποσοτική χαλάρωση.
Ο δεύτερος ήταν ο αντίκτυπος της κρίσης της Ουκρανίας και οι κυρώσεις που επιβάλλονται στη Ρωσία, η οποία είχε ιδιαίτερο αντίκτυπο στην οικονομία της Γερμανίας.
Αυτοί οι δύο παράγοντες μποροί να συνεχίσουν να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη το 2015, αν και η επίδραση της ασθενέστερης ζήτησης των αναδυόμενων αγορών μπορεί ακόμη να αντισταθμιστεί εν μέρει από τις χαμηλότερες τιμές του πετρελαίου και των βασικών εμπορευμάτων.
Αλλά ο τρίτος παράγοντας είναι οι ασθενείς επιδόσεις της ευρωζώνης το 2014 στις εγχώριες οικονομίες.
Οι καθυστερήσεις σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να εμποδίζουν την εξισορρόπηση πολλών οικονομιών, ιδίως στη Νότια Ευρώπη.
Οι άκαμπτες αγορές εργασίας και προϊόντων έχουν καταστήσει δύσκολο για τις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στο νέο οικονομικό περιβάλλον και να ενθαρρύνουν τις νέες επενδύσεις.
Η κατάργηση αυτών των διαρθρωτικών εμποδίων είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για την ανάπτυξη της ευρωζώνης, αλλά και για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της οικονομίας.
Σε μια νομισματική ένωση που δεν έχει αυτόματες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις, τα κράτη μέλη που δεν έχουν την ικανότητα γρήγορης και αποτελεσματικής εξισορρόπησης της οικονομίας, είναι μειονεκτική θέση να απορροφά τους κραδασμούς.
Ωστόσο, το μέγεθος των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται σε ορισμένες χώρες για να επιτρέψουν την εξισορρόπηση της οικονομίας, αποδεικνύεται δυσκολότερη από ό, τι πολλοί ανέμεναν.
Σαφή σημάδια κόπωσης λόγω της μεταρρύθμισης έχουν προκύψει στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα, ενώ στη Γαλλία και την Ιταλία, ακόμα και με σχετικά μέτρια προγράμματα μεταρρυθμίσεων έχουν αποδυναμωθεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών