Αλλά η κυβέρνηση εξαντλείται στους ένστολους και στη διαθεσιμότητα στο Δημόσιο
Την πολιτική υποκρισία της κυβέρνησης απέναντι στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα αποδεικνύουν τα τελευταία στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν χάνει ευκαιρία για να διαμηνύσει πως έχει στο μυαλό του τους ένστολους, την ώρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει ότι είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές που έγιναν στους ένστολους το 2012 σηματοδοτώντας πως ήρθε η στιγμή να δικαιωθούν και την ώρα που το ΠΑΣΟΚ κάνει την επαναστατική πολιτική του γυμναστική θέτοντας ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα για το θέμα της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο, τα στοιχεία της ΓΣΕΕ αποκαλύπτουν τη «ζούγκλα» που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Βάσει αυτών, περίπου 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται με καθυστέρηση από 3 έως 12 μήνες.
Άλλοι αμείβονται με δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχείο ή με ημερήσια σίτιση ενώ άλλοι λαμβάνουν έως και το ένα τρίτο του μισθού τους με κουπόνια αγοράς τροφίμων και άλλων προϊόντων.
Σχεδόν 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν το επίδομα αδείας.
Νέοι άνθρωποι ηλικίας έως 25 ετών αμείβονται με 180 ευρώ για τέσσερις ώρες εργασίας.
Την ίδια ώρα και σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία το πρώτο τρίμηνο του 2014 ανήλθε στο 27,8% με τους άνεργους να ανέρχονται σε 1.342.299.
Στοιχεία από το σύστημα Εργάνη του υπουργείου Εργασίας (το οποίο σημειωτέον «βλέπει» ότι ανακόπτεται η πορεία της ανεργίας) δείχνουν ότι οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης έχουν σημαντικό μερίδιο στην αγορά εργασίας.
Από τις 423.174 αναγγελίες προσλήψεων που έγιναν από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2014 οι 232.383 αφορούσαν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, οι 140.527 σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης και οι 50.264 σε εκ περιτροπής απασχόληση.
Παράλληλα εκτιμάται ότι σχεδόν τρία εκατομμύρια Έλληνες πολίτες είναι ανασφάλιστοι.
Τα παραπάνω στοιχεία έρχονται για άλλη μια φορά να υπενθυμίσουν την κατάρρευση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα και το «εργασιακό αδιέξοδο» που βιώνουν εκατομμύρια πολίτες.
Πρόκειται για αδιέξοδα και ανησυχίες (έγκαιρη καταβολή μισθού, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα, άδειες, κοκ), που δεν έχουν απασχολήσει ποτέ το μεγαλύτερο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων, των οποίων το βασικό μέλημα είναι το πότε θα τους καταβληθεί το εφάπαξ.
Και όμως το πολιτικό σύστημα (εσχάτως και η Δικαιοσύνη) έχει κρίνει ότι πρέπει να ρίξει το κύριο βάρος της πολιτικής στην προστασία των «ευπαθών» δημοσίων υπαλλήλων.
Σε καμία περίπτωση το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Έχει να κάνει με τη στρεβλή αντιμετώπιση του ζητήματος από το ευρύτερο πολιτικό σύστημα, το οποίο για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους δεν θέλει να δυσαρεστήσει και να ξεβολέψει ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων.
Είναι προφανές όμως ότι με αυτήν την αγορά εργασίας, με αυτόν τον ιδιωτικό τομέα, με αυτές τις εργασιακές συνθήκες το μόνο που δεν πρόκειται να συμβεί είναι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και κυρίως της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι από τη στιγμή που το πολιτικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης απέναντι σε αυτά τα εκατομμύρια των εργαζομένων αρχίζει και τελειώνει με την αναγνώριση των «θυσιών του ελληνικού λαού», η αφήγηση του success story της Νέας Ελλάδας δεν πείθει κανέναν.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Την ώρα που ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν χάνει ευκαιρία για να διαμηνύσει πως έχει στο μυαλό του τους ένστολους, την ώρα που το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει ότι είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές που έγιναν στους ένστολους το 2012 σηματοδοτώντας πως ήρθε η στιγμή να δικαιωθούν και την ώρα που το ΠΑΣΟΚ κάνει την επαναστατική πολιτική του γυμναστική θέτοντας ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα για το θέμα της διαθεσιμότητας στο Δημόσιο, τα στοιχεία της ΓΣΕΕ αποκαλύπτουν τη «ζούγκλα» που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.
Βάσει αυτών, περίπου 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται με καθυστέρηση από 3 έως 12 μήνες.
Άλλοι αμείβονται με δωρεάν διαμονή σε ξενοδοχείο ή με ημερήσια σίτιση ενώ άλλοι λαμβάνουν έως και το ένα τρίτο του μισθού τους με κουπόνια αγοράς τροφίμων και άλλων προϊόντων.
Σχεδόν 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν το επίδομα αδείας.
Νέοι άνθρωποι ηλικίας έως 25 ετών αμείβονται με 180 ευρώ για τέσσερις ώρες εργασίας.
Την ίδια ώρα και σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία το πρώτο τρίμηνο του 2014 ανήλθε στο 27,8% με τους άνεργους να ανέρχονται σε 1.342.299.
Στοιχεία από το σύστημα Εργάνη του υπουργείου Εργασίας (το οποίο σημειωτέον «βλέπει» ότι ανακόπτεται η πορεία της ανεργίας) δείχνουν ότι οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης έχουν σημαντικό μερίδιο στην αγορά εργασίας.
Από τις 423.174 αναγγελίες προσλήψεων που έγιναν από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2014 οι 232.383 αφορούσαν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, οι 140.527 σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης και οι 50.264 σε εκ περιτροπής απασχόληση.
Παράλληλα εκτιμάται ότι σχεδόν τρία εκατομμύρια Έλληνες πολίτες είναι ανασφάλιστοι.
Τα παραπάνω στοιχεία έρχονται για άλλη μια φορά να υπενθυμίσουν την κατάρρευση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα και το «εργασιακό αδιέξοδο» που βιώνουν εκατομμύρια πολίτες.
Πρόκειται για αδιέξοδα και ανησυχίες (έγκαιρη καταβολή μισθού, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, συνταξιοδοτικά και εργασιακά δικαιώματα, άδειες, κοκ), που δεν έχουν απασχολήσει ποτέ το μεγαλύτερο μέρος των δημοσίων υπαλλήλων, των οποίων το βασικό μέλημα είναι το πότε θα τους καταβληθεί το εφάπαξ.
Και όμως το πολιτικό σύστημα (εσχάτως και η Δικαιοσύνη) έχει κρίνει ότι πρέπει να ρίξει το κύριο βάρος της πολιτικής στην προστασία των «ευπαθών» δημοσίων υπαλλήλων.
Σε καμία περίπτωση το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Έχει να κάνει με τη στρεβλή αντιμετώπιση του ζητήματος από το ευρύτερο πολιτικό σύστημα, το οποίο για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους δεν θέλει να δυσαρεστήσει και να ξεβολέψει ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων.
Είναι προφανές όμως ότι με αυτήν την αγορά εργασίας, με αυτόν τον ιδιωτικό τομέα, με αυτές τις εργασιακές συνθήκες το μόνο που δεν πρόκειται να συμβεί είναι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και κυρίως της ελληνικής κοινωνίας.
Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι από τη στιγμή που το πολιτικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης απέναντι σε αυτά τα εκατομμύρια των εργαζομένων αρχίζει και τελειώνει με την αναγνώριση των «θυσιών του ελληνικού λαού», η αφήγηση του success story της Νέας Ελλάδας δεν πείθει κανέναν.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών