Ο Recep Tayyip Erdogan επαναφέρει την Τουρκία στο «παιχνίδι των stealth» και αναδιαμορφώνει την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο
Η Τουρκία επανέρχεται δυναμικά με νέο πολιτικό αφήγημα και διπλωματική αντεπίθεση, επιδιώκοντας την επανένταξή της στο πρόγραμμα F-35 Lightning II, τέσσερα χρόνια μετά την εκδίωξή της λόγω της αγοράς του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400.
Σήμερα, υπό τη νέα κυβέρνηση Trump και με την εν δυνάμει επανατοποθέτηση των σχέσεων Άγκυρας-Ουάσινγκτον, ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan επιχειρεί να επαναφέρει τη χώρα του στον γεωστρατηγικό πυρήνα της δυτικής τεχνολογικής υπεροχής.
Η στροφή Trump και η επαναδιαπραγμάτευση των CAATSA
Η προεδρία Trump 2.0 δείχνει διατεθειμένη να αναθεωρήσει τον διπλωματικό αποκλεισμό της Άγκυρας.
Οι κυρώσεις CAATSA έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν, με τον ίδιο τον Trump και τον νέο πρέσβη του, Tom Barrack, να ανοίγουν διαύλους διαπραγμάτευσης με την τουρκική πλευρά.
Η πρόταση είναι σαφής: η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει τα F-35, εφόσον αποδεχθεί ένα τεχνικό-πολιτικό συμβιβασμό για τους S-400 – είτε αποσυναρμολόγηση, είτε μεταφορά τους σε αμερικανική βάση εντός Τουρκίας.
Αυτή η δυναμική εξέλιξη, αν επιβεβαιωθεί, αλλάζει πλήρως τα δεδομένα ισχύος στο ΝΑΤΟ και στη Μεσόγειο.
Η διπλωματική αντεπίθεση της Άγκυρας
Ο Erdogan έχει κατανοήσει πως το F-35 είναι το απόλυτο στρατηγικό εργαλείο για:
• Ενίσχυση της τουρκικής αποτρεπτικής ισχύος απέναντι στην Ελλάδα και το Ισραήλ.
• Υπεροχή στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
• Τεχνολογική αναβάθμιση της αεροπορικής βιομηχανίας της Τουρκίας.
• Αντιστροφή της εικόνας διεθνούς απομόνωσης και «επανασύνδεση» με το δυτικό στρατόπεδο.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει τον έλεγχο του εγχώριου προγράμματος KAAN (5ης γενιάς stealth μαχητικό), χωρίς να το καταστήσει υποκατάστατο αλλά συμπληρωματικό του F-35 – κάτι που υποδηλώνει στρατηγική ωρίμανση.
Το ισραηλινό veto και το «Αόρατο Όριο» στην Ανατολική Μεσόγειο
Το μεγάλο εμπόδιο ωστόσο δεν είναι μόνο τεχνικό, αλλά και γεωπολιτικό και ψυχολογικό: το Ισραήλ έχει ήδη εκκινήσει παρασκηνιακή καμπάνια κατά της πώλησης των F-35 στην Τουρκία.
Η ισραηλινή κυβέρνηση φοβάται πως ένα τουρκικό F-35 μπορεί να υπονομεύσει την πολυδιαφημισμένη ποιοτική στρατιωτική υπεροχή (Qualitative Military Edge - QME) που οι ΗΠΑ οφείλουν να διατηρούν προς όφελος του Τελ Αβίβ.
Το Ισραήλ είναι ο μόνος φορέας του F-35 στη Μέση Ανατολή, και η τουρκική απόκτηση του ίδιου αεροσκάφους, θα έθετε τέλος σε αυτή την ιδιαιτερότητα – κάτι που το Ισραήλ βλέπει ως υπαρξιακή απειλή.
Η μεγάλη εικόνα: ΝΑΤΟ, Ανατολική Μεσόγειος και Αναδυόμενη Τουρκική Πολυδιάστατη Ισχύς
Η επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35 θα:
1. Αναβαθμίσει την τεχνολογική ικανότητα του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυγα, ειδικά έναντι της ρωσικής επιρροής στη Μαύρη Θάλασσα.
2. Αλλάξει την ισορροπία ισχύος με την Ελλάδα, η οποία ήδη προμηθεύεται F-35 και Rafale.
3. Προσφέρει στην Άγκυρα ευελιξία πολλαπλής προμήθειας, συνδυάζοντας F-16 Viper, Eurofighter, F-35 και KAAN.
4. Ενδυναμώσει τη θέση της Τουρκίας ως γέφυρα μεταξύ ΝΑΤΟ και αναδυόμενων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Κεντρικής Ασίας.
Ο «stealth» πόλεμος της διπλωματίας
Η μάχη της Τουρκίας για τα F-35 δεν είναι μόνο αμυντική – είναι βαθιά γεωπολιτική.
Το αν η Άγκυρα θα επανενταχθεί στο πρόγραμμα θα εξαρτηθεί από την ικανότητά της να εξισορροπήσει τη ρωσική επιρροή (S-400), τις δυτικές απαιτήσεις (CAATSA), και τις περιφερειακές ευαισθησίες (Ισραήλ).
Αν ο Erdogan τα καταφέρει, θα έχει εξασφαλίσει τη στρατιωτική αναγέννηση της Τουρκίας, σε μια στιγμή που το διεθνές σύστημα κινείται προς μια νέα πολυπολική αρχιτεκτονική.
Ο αγώνας για το F-35, εν τέλει, είναι αγώνας για γεωστρατηγική επιβίωση και διεθνή αναγνώριση.
www.bankingnews.gr
Σήμερα, υπό τη νέα κυβέρνηση Trump και με την εν δυνάμει επανατοποθέτηση των σχέσεων Άγκυρας-Ουάσινγκτον, ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan επιχειρεί να επαναφέρει τη χώρα του στον γεωστρατηγικό πυρήνα της δυτικής τεχνολογικής υπεροχής.
Η στροφή Trump και η επαναδιαπραγμάτευση των CAATSA
Η προεδρία Trump 2.0 δείχνει διατεθειμένη να αναθεωρήσει τον διπλωματικό αποκλεισμό της Άγκυρας.
Οι κυρώσεις CAATSA έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν, με τον ίδιο τον Trump και τον νέο πρέσβη του, Tom Barrack, να ανοίγουν διαύλους διαπραγμάτευσης με την τουρκική πλευρά.
Η πρόταση είναι σαφής: η Τουρκία μπορεί να αποκτήσει τα F-35, εφόσον αποδεχθεί ένα τεχνικό-πολιτικό συμβιβασμό για τους S-400 – είτε αποσυναρμολόγηση, είτε μεταφορά τους σε αμερικανική βάση εντός Τουρκίας.
Αυτή η δυναμική εξέλιξη, αν επιβεβαιωθεί, αλλάζει πλήρως τα δεδομένα ισχύος στο ΝΑΤΟ και στη Μεσόγειο.
Η διπλωματική αντεπίθεση της Άγκυρας
Ο Erdogan έχει κατανοήσει πως το F-35 είναι το απόλυτο στρατηγικό εργαλείο για:
• Ενίσχυση της τουρκικής αποτρεπτικής ισχύος απέναντι στην Ελλάδα και το Ισραήλ.
• Υπεροχή στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
• Τεχνολογική αναβάθμιση της αεροπορικής βιομηχανίας της Τουρκίας.
• Αντιστροφή της εικόνας διεθνούς απομόνωσης και «επανασύνδεση» με το δυτικό στρατόπεδο.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία επιδιώκει να διατηρήσει τον έλεγχο του εγχώριου προγράμματος KAAN (5ης γενιάς stealth μαχητικό), χωρίς να το καταστήσει υποκατάστατο αλλά συμπληρωματικό του F-35 – κάτι που υποδηλώνει στρατηγική ωρίμανση.
Το ισραηλινό veto και το «Αόρατο Όριο» στην Ανατολική Μεσόγειο
Το μεγάλο εμπόδιο ωστόσο δεν είναι μόνο τεχνικό, αλλά και γεωπολιτικό και ψυχολογικό: το Ισραήλ έχει ήδη εκκινήσει παρασκηνιακή καμπάνια κατά της πώλησης των F-35 στην Τουρκία.
Η ισραηλινή κυβέρνηση φοβάται πως ένα τουρκικό F-35 μπορεί να υπονομεύσει την πολυδιαφημισμένη ποιοτική στρατιωτική υπεροχή (Qualitative Military Edge - QME) που οι ΗΠΑ οφείλουν να διατηρούν προς όφελος του Τελ Αβίβ.
Το Ισραήλ είναι ο μόνος φορέας του F-35 στη Μέση Ανατολή, και η τουρκική απόκτηση του ίδιου αεροσκάφους, θα έθετε τέλος σε αυτή την ιδιαιτερότητα – κάτι που το Ισραήλ βλέπει ως υπαρξιακή απειλή.
Η μεγάλη εικόνα: ΝΑΤΟ, Ανατολική Μεσόγειος και Αναδυόμενη Τουρκική Πολυδιάστατη Ισχύς
Η επανένταξη της Τουρκίας στο πρόγραμμα F-35 θα:
1. Αναβαθμίσει την τεχνολογική ικανότητα του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυγα, ειδικά έναντι της ρωσικής επιρροής στη Μαύρη Θάλασσα.
2. Αλλάξει την ισορροπία ισχύος με την Ελλάδα, η οποία ήδη προμηθεύεται F-35 και Rafale.
3. Προσφέρει στην Άγκυρα ευελιξία πολλαπλής προμήθειας, συνδυάζοντας F-16 Viper, Eurofighter, F-35 και KAAN.
4. Ενδυναμώσει τη θέση της Τουρκίας ως γέφυρα μεταξύ ΝΑΤΟ και αναδυόμενων δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της Κεντρικής Ασίας.
Ο «stealth» πόλεμος της διπλωματίας
Η μάχη της Τουρκίας για τα F-35 δεν είναι μόνο αμυντική – είναι βαθιά γεωπολιτική.
Το αν η Άγκυρα θα επανενταχθεί στο πρόγραμμα θα εξαρτηθεί από την ικανότητά της να εξισορροπήσει τη ρωσική επιρροή (S-400), τις δυτικές απαιτήσεις (CAATSA), και τις περιφερειακές ευαισθησίες (Ισραήλ).
Αν ο Erdogan τα καταφέρει, θα έχει εξασφαλίσει τη στρατιωτική αναγέννηση της Τουρκίας, σε μια στιγμή που το διεθνές σύστημα κινείται προς μια νέα πολυπολική αρχιτεκτονική.
Ο αγώνας για το F-35, εν τέλει, είναι αγώνας για γεωστρατηγική επιβίωση και διεθνή αναγνώριση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών