Ο Fernando Alonso τάσσεται υπέρ της επιστροφής των ανεφοδιασμών στη Formula 1, όμως τα στοιχεία από το παρελθόν δείχνουν πως κάτι τέτοιο δεν θα έκανε τους αγώνες πιο θεαματικούς.
Ο Fernando Alonso άνοιξε ξανά τη συζήτηση για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πρακτικές που έχει γνωρίσει η Formula 1: την επιστροφή του ανεφοδιασμού καυσίμου στους αγώνες. Ο Ισπανός πιλότος της Aston Martin θεωρεί ότι το ελεύθερο στη στρατηγική του καυσίμου θα οδηγούσε σε πιο ενδιαφέροντες αγώνες.
Ωστόσο, η ιστορική αναδρομή στη δεκαετία όπου οι ανεφοδιασμοί επιτρέπονταν αποκαλύπτει το αντίθετο. Από το 2010, οι ανεφοδιασμοί έχουν καταργηθεί, και παρόλο που οι υποστηρικτές τους -κυρίως οδηγοί- επανέρχονται κατά καιρούς, τα νούμερα δείχνουν ξεκάθαρα γιατί η Formula 1 είναι καλύτερα χωρίς αυτούς. Από το 1999 έως το 2009, όταν ο ανεφοδιασμός ήταν μέρος της στρατηγικής, καταγράφονταν κατά μέσο όρο μόλις 19 προσπεράσεις ανά αγώνα. Μετά την απαγόρευσή τους, το 2010, ο αριθμός ανέβηκε στις 32 προσπεράσεις ανά αγώνα, ενώ με την είσοδο του DRS και των ελαστικών της Pirelli το 2011, ο μέσος όρος εκτινάχθηκε στις 65 προσπεράσεις.
Ακόμη και την τελευταία δεκαετία, όπου οι στρατηγικές έχουν γίνει πιο σύνθετες, ο μέσος όρος παραμένει σταθερά γύρω στις 39 προσπεράσεις. Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι. Όταν το αυτοκίνητο ξεκινάει με μικρότερη ποσότητα καυσίμου είναι πιο ελαφρύ και ευέλικτο, όμως αυτό δεν οδηγεί σε περισσότερα προσπεράσματα. Αντίθετα, οι οδηγοί προτιμούν να περιμένουν να μπει ο προπορευόμενος στα pits για να τον προσπεράσουν μέσω στρατηγικής, εκμεταλλευόμενοι το μειωμένο βάρος και όχι μέσα στην πίστα. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο «καθυστέρηση» και λιγότερη δράση (διαβάστε περισσότερα)
Ωστόσο, η ιστορική αναδρομή στη δεκαετία όπου οι ανεφοδιασμοί επιτρέπονταν αποκαλύπτει το αντίθετο. Από το 2010, οι ανεφοδιασμοί έχουν καταργηθεί, και παρόλο που οι υποστηρικτές τους -κυρίως οδηγοί- επανέρχονται κατά καιρούς, τα νούμερα δείχνουν ξεκάθαρα γιατί η Formula 1 είναι καλύτερα χωρίς αυτούς. Από το 1999 έως το 2009, όταν ο ανεφοδιασμός ήταν μέρος της στρατηγικής, καταγράφονταν κατά μέσο όρο μόλις 19 προσπεράσεις ανά αγώνα. Μετά την απαγόρευσή τους, το 2010, ο αριθμός ανέβηκε στις 32 προσπεράσεις ανά αγώνα, ενώ με την είσοδο του DRS και των ελαστικών της Pirelli το 2011, ο μέσος όρος εκτινάχθηκε στις 65 προσπεράσεις.
Ακόμη και την τελευταία δεκαετία, όπου οι στρατηγικές έχουν γίνει πιο σύνθετες, ο μέσος όρος παραμένει σταθερά γύρω στις 39 προσπεράσεις. Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι. Όταν το αυτοκίνητο ξεκινάει με μικρότερη ποσότητα καυσίμου είναι πιο ελαφρύ και ευέλικτο, όμως αυτό δεν οδηγεί σε περισσότερα προσπεράσματα. Αντίθετα, οι οδηγοί προτιμούν να περιμένουν να μπει ο προπορευόμενος στα pits για να τον προσπεράσουν μέσω στρατηγικής, εκμεταλλευόμενοι το μειωμένο βάρος και όχι μέσα στην πίστα. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο «καθυστέρηση» και λιγότερη δράση (διαβάστε περισσότερα)
Σχόλια αναγνωστών