Πώς οι υγροί ιμάντες χρονισμού έγιναν βραχνάς για τη Stellantis

Τι πήγε στραβά και γιατί το πρόβλημα ήταν πιο έντονο. Η ιδέα πίσω από τους τρικύλινδρους κινητήρες βενζίνης 1.2 PureTech ήταν εξαρχής καλοσχεδιασμένη και με πολύ καλά χαρακτηριστικά απόδοσης.
Ωστόσο, η Stellantis όμως βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρές βλάβες που αφορούν χιλιάδες ιδιοκτήτες.
Οι υγροί ιμάντες χρονισμού, οι οποίοι θεωρητικά θα εξασφάλιζαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και χαμηλότερα κόστη συντήρησης, κατέληξαν να προκαλούν ζημιές χιλιάδων ευρώ και να γίνουν αιτία για αποζημιώσεις και παραιτήσεις σε υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας.

Ωστόσο, η τεχνολογία αυτή δεν ξεκίνησε από τη Stellantis.
Η Ford είχε ήδη χρησιμοποιήσει υγρούς ιμάντες σε κινητήρες EcoBoost από το 2012, τοποθετώντας τον ιμάντα χρονισμού μέσα στο μοτέρ, σε λουτρό λαδιού, αντί για εξωτερική τοποθέτηση.
Η Volkswagen ακολούθησε με παρόμοια λύση σε επιλεγμένα πετρελαιοκίνητα μοντέλα, κυρίως 1.6 και 2.0 TDI, αλλά σε περιορισμένο ρόλο (για την αντλία λαδιού).
Ο στόχος ήταν κοινός: λιγότερες τριβές, καλύτερη απόδοση, μεγαλύτερη αντοχή (διαβάστε περισσότερα)