γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σηκώσει μόνος το βάρος της λύσης της Ελλάδος.
Ποιο είναι ο μεγάλος στόχος, το διακύβευμα της Ελλάδος σήμερα;
Στο παρελθόν χτίστηκαν success story το 2001-2002 η μετάβαση στο ευρώ, το 2005-2007 η καταναλωτική ευδαιμονία, η κερδοφορία τραπεζών και επιχειρήσεων, η ανάπτυξη στα Βαλκάνια.
Το 2008-2010 δημιουργήθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός πλούτος, οι καταθέσεις αυξάνονταν με καταιγιστικούς ρυθμούς, οι εφοπλιστές έφεραν τα κεφάλαια τους στην Ελλάδα και φθάσαμε στα επίπεδα ρεκόρ τα 237,8 δισεκ. καταθέσεις Ιανουάριο του 2010.
Επί 10 χρόνια ο οικονομικός κύκλος ήταν ανοδικός που συγκάλυπτε τα λάθη.
Η δυναμική του κύκλου είναι πάντα τόσο ισχυρή που συγκαλύπτει ή αποκαλύπτει λάθη.
Με την ολοκλήρωση του ανοδικού κύκλου ακολούθησε η βίαιη μετάπτωση της οικονομίας στον καθοδικό κύκλο.
Είθισται η μετάβαση από την ανοδική στην καθοδική πορεία της αγοράς να είναι συμμετρική και ήπια ώστε η κοινωνία και η οικονομία να περάσει από την μια φάση στην άλλη.
Η αλληλοδιαδοχή των οικονομικών κύκλων είθισται να είναι διαχειρίσιμη.
Στην Ελλάδα η βιαιότητα της προσαρμογής δεν είχε ούτε έχει προηγούμενο.
Από το 2009 έως το 2015 η Ελλάδα βιώνει μια ιστορικών διαστάσεων ύφεση -30%, μια δραματική πτώση της αξίας της χώρας, μια δραματική μείωση των καταθέσεων κατά 118 δισεκ. ευρώ ή πτώση 50% στις καταθέσεις, μια δραματική αύξηση της ανεργίας στο 27%, μια δραματική αύξηση των προβληματικών δανείων στα 100 δισεκ. μια συνολική απαξίωση της οικονομίας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κατάπτωσης και παρακμής είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των τραπεζών.
Δόθηκαν 75 δισεκ. (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που θα δοθούν προσεχώς) χωρίς να υπάρχει ένας στρατηγικός στόχος.
Το μέσο σταθμισμένο ενεργητικό των τραπεζών ανέρχεται στα 240 δισεκ. και συνολικά τα 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης αγγίζουν τα 86 δισεκ. ευρώ χωρίς να έχουν ωστόσο αξιοποιηθεί μόνο για κεφάλαια ενώ επιστράφηκαν και 10-11 δισεκ. στον ESM του προγράμματος των 50 δισεκ. του 2013.
Τα 4 προγράμματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
Πρώτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2009 με προνομιούχες μετοχές 5 δισεκ. του νόμου Αλογοσκούφη, έχουν αποπληρωθεί από ΑΤΕ, Πειραιώς και Alpha και οφείλουν Εθνική, Eurobank, Attica bank περί τα 2,5 δισεκ. ευρώ.
Δεύτερο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2013 έφθασε στα 50 δισεκ. τα 25 δισεκ. χρησιμοποιήθηκαν στα κεφάλαια και 15 δισεκ. για κάλυψη funding gap διαχωρισμένων σε good και bad bank τραπεζών.
Τα 10 δισεκ. του πακέτου των 50 δισεκ. επεστράφησαν στον ESM.
Τρίτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2014 οι ιδιώτες επένδυσαν 8,3 δισεκ. και μαζί με τα 3 δισεκ. που είχαν επενδύσει το 2012 συνολικά επένδυσαν περί τα 11 δισεκ. στις ελληνικές τράπεζες.
Τέταρτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης είναι σε εξέλιξη σε ένα εύρος μεταξύ 10-25 δισεκ. με πιθανότερο σενάριο να κινηθεί μεταξύ 11 και 14 δισεκ. ευρώ.
Άρα έχουμε 5 δισεκ. το 2009, 40 δισεκ. το 2013, περί τα 8,3 δισεκ. το 2014 και περίπου 11-14 δισεκ. στο τέλος του 2015 αρχές του 2016.
Αθροιστικά επενδύθηκαν ή θα επενδυθούν 67 δισεκ. ευρώ.
Με όρους κεφαλαίου από αυτά τα 67 δισεκ. τα 52 δισεκ. ενίσχυσαν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.
Με μέσο σταθμισμένο ενεργητικό 235-240 δισεκ. ευρώ τα 52 δισεκ. θα διαμόρφωναν δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας σε μέσους όρους περίπου 21% με 22%.
Οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν οι ισχυρότερες τράπεζες στην Ευρώπη και στον πλανήτη και θα διέθεταν τόσο κεφάλαιο που θα μπορούσαν με 20-22 δισεκ. κεφάλαιο να χορηγήσουν 120 δισεκ. δάνεια με βάση την κλασσική μόχλευση κεφαλαίου και την στάθμιση του κινδύνου.
Αντί όλων αυτών οι τράπεζες χρειάστηκαν και χρειάζονται 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης και πάλι είναι ανεπαρκείς.
Αυτό το λάθος δεν είναι τραπεζικό είναι οικονομικό.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αντί να υιοθετηθεί το μοντέλο ΗΠΑ ή Ιρλανδίας που αμέσως τα κράτη στήριξαν τις τράπεζες και εν συνεχεία τις ιδιωτικοποίησαν, το τραπεζικό σύστημα έχει εμπλακεί σε ένα αέναο κύκλο φθοράς, σε ένα αέναο φαύλο κύκλο δαπάνης κεφαλαίων χωρίς αύριο.
Το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται κεφάλαιο και χρειάζεται στρατηγική ιδιωτικοποίησης αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η οικονομία να έχει στρατηγικό όραμα.
Το ερώτημα είναι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει success story;
Η απάντηση είναι όχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άπειροι πολιτικοί που απαρτίζουν το κόμμα αυτό προσπαθεί με παλαιοκομματικά τεχνάσματα και με μεθόδους αυτοκρατόρων Ρώμης να…δελεάσουν έως παραπλανήσουν τον λαό.
Δεν έχουν άρτο να δώσουν και θα προσφέρουν θέαμα, με τεχνάσματα τύπου Νικολούδη που ξαφνικά αποκάλυψε την ΑΤΕ Bank, αύριο κάποιον τραπεζίτη, μεθαύριο κάποιο επιχειρηματία ή κάποιο καναλάρχη.
Το θέαμα στις αρένες έχει ενδιαφέρον για λίγο.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το νέο hot story της Ελλάδος αυτό που θα δελεάσει πάλι την διεθνή επενδυτική κοινότητα είναι το restart στην οικονομία η επανεκκίνηση και εξυγίανση.
Π.χ. αν πουληθούν 80.000 ακίνητα από αυτό το Ταμείο των 50 δισεκ. δεν θα είναι επιτυχία;
Πολλού υποστηρίζουν μα αυτά τα ακίνητα δεν ήταν αναξιοποίητα άρα αφού θα αξιοποιηθούν θα δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία;
Αυτά τα 50 δισεκ. όμως δεν έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα, κατευθύνονται στο χρέος και θα ελέγχονται από την Τρόικα.
Συν τοις άλλοις ο στόχος των 50 δισεκ είναι σε βάθος πολλών ετών.
Επίσης υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει στην αγορά με τον παραδοσιακό φιλελεύθερο τρόπο οπότε πως θα ταυτιστεί με το ιδιωτικό κεφάλαιο το οποίο εξοντώνει αν αποτιμήσουμε την νέα φορολογική πολιτική της κυβέρνησης;
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι έχει παγιδευτεί πολιτικά και οικονομικά ενώ ταυτόχρονα, έχει συμβεί και κάτι άλλο που προκαλεί τρόμο.
Για πρώτη φορά νομιμοποιήθηκε με πολιτικούς όρους το plan B δηλαδή το Grexit.
Η Ευρώπη θέλει αποτέλεσμα.
Αν η Ελλάδα αποκλίνει από τις υποχρεώσεις θα έρθει το Grexit.
To Grexit θα είναι ο φόβος, το φόβητρο για χρόνια στην Ελλάδα.
Μια οικονομία αντί να στηριχθεί στην θετική ψυχολογία της κοινωνίας, εγκλωβίζεται στον φόβο του λάθους…..δεν μπορεί να πάει μακριά.
Το visibility η ορατότητα έχει χαθεί και έχει χαθεί γιατί δεν υπάρχει όραμα και στόχος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σηκώσει μόνος το βάρος της λύσης της Ελλάδος.
Υπερβαίνει η λύση ένα κόμμα.
Αυτό όμως που προέχει είναι να βρούμε ως οικονομία και κοινωνία τον νέο μεγάλο στόχο το νέο hot story ή success story πάνω στο οποίο θα χτίσουμε ως κοινωνία και ως χώρα.
Αυτή τι στιγμή δεν υπάρχει ούτε στόχος, ούτε success και βεβαίως ούτε καν story.
Είμαστε παγιδευμένοι.
www.bankingnews.gr
Στο παρελθόν χτίστηκαν success story το 2001-2002 η μετάβαση στο ευρώ, το 2005-2007 η καταναλωτική ευδαιμονία, η κερδοφορία τραπεζών και επιχειρήσεων, η ανάπτυξη στα Βαλκάνια.
Το 2008-2010 δημιουργήθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός πλούτος, οι καταθέσεις αυξάνονταν με καταιγιστικούς ρυθμούς, οι εφοπλιστές έφεραν τα κεφάλαια τους στην Ελλάδα και φθάσαμε στα επίπεδα ρεκόρ τα 237,8 δισεκ. καταθέσεις Ιανουάριο του 2010.
Επί 10 χρόνια ο οικονομικός κύκλος ήταν ανοδικός που συγκάλυπτε τα λάθη.
Η δυναμική του κύκλου είναι πάντα τόσο ισχυρή που συγκαλύπτει ή αποκαλύπτει λάθη.
Με την ολοκλήρωση του ανοδικού κύκλου ακολούθησε η βίαιη μετάπτωση της οικονομίας στον καθοδικό κύκλο.
Είθισται η μετάβαση από την ανοδική στην καθοδική πορεία της αγοράς να είναι συμμετρική και ήπια ώστε η κοινωνία και η οικονομία να περάσει από την μια φάση στην άλλη.
Η αλληλοδιαδοχή των οικονομικών κύκλων είθισται να είναι διαχειρίσιμη.
Στην Ελλάδα η βιαιότητα της προσαρμογής δεν είχε ούτε έχει προηγούμενο.
Από το 2009 έως το 2015 η Ελλάδα βιώνει μια ιστορικών διαστάσεων ύφεση -30%, μια δραματική πτώση της αξίας της χώρας, μια δραματική μείωση των καταθέσεων κατά 118 δισεκ. ευρώ ή πτώση 50% στις καταθέσεις, μια δραματική αύξηση της ανεργίας στο 27%, μια δραματική αύξηση των προβληματικών δανείων στα 100 δισεκ. μια συνολική απαξίωση της οικονομίας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της κατάπτωσης και παρακμής είναι ο τρόπος αντιμετώπισης των τραπεζών.
Δόθηκαν 75 δισεκ. (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που θα δοθούν προσεχώς) χωρίς να υπάρχει ένας στρατηγικός στόχος.
Το μέσο σταθμισμένο ενεργητικό των τραπεζών ανέρχεται στα 240 δισεκ. και συνολικά τα 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης αγγίζουν τα 86 δισεκ. ευρώ χωρίς να έχουν ωστόσο αξιοποιηθεί μόνο για κεφάλαια ενώ επιστράφηκαν και 10-11 δισεκ. στον ESM του προγράμματος των 50 δισεκ. του 2013.
Τα 4 προγράμματα για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
Πρώτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2009 με προνομιούχες μετοχές 5 δισεκ. του νόμου Αλογοσκούφη, έχουν αποπληρωθεί από ΑΤΕ, Πειραιώς και Alpha και οφείλουν Εθνική, Eurobank, Attica bank περί τα 2,5 δισεκ. ευρώ.
Δεύτερο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2013 έφθασε στα 50 δισεκ. τα 25 δισεκ. χρησιμοποιήθηκαν στα κεφάλαια και 15 δισεκ. για κάλυψη funding gap διαχωρισμένων σε good και bad bank τραπεζών.
Τα 10 δισεκ. του πακέτου των 50 δισεκ. επεστράφησαν στον ESM.
Τρίτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2014 οι ιδιώτες επένδυσαν 8,3 δισεκ. και μαζί με τα 3 δισεκ. που είχαν επενδύσει το 2012 συνολικά επένδυσαν περί τα 11 δισεκ. στις ελληνικές τράπεζες.
Τέταρτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης είναι σε εξέλιξη σε ένα εύρος μεταξύ 10-25 δισεκ. με πιθανότερο σενάριο να κινηθεί μεταξύ 11 και 14 δισεκ. ευρώ.
Άρα έχουμε 5 δισεκ. το 2009, 40 δισεκ. το 2013, περί τα 8,3 δισεκ. το 2014 και περίπου 11-14 δισεκ. στο τέλος του 2015 αρχές του 2016.
Αθροιστικά επενδύθηκαν ή θα επενδυθούν 67 δισεκ. ευρώ.
Με όρους κεφαλαίου από αυτά τα 67 δισεκ. τα 52 δισεκ. ενίσχυσαν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας.
Με μέσο σταθμισμένο ενεργητικό 235-240 δισεκ. ευρώ τα 52 δισεκ. θα διαμόρφωναν δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας σε μέσους όρους περίπου 21% με 22%.
Οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν οι ισχυρότερες τράπεζες στην Ευρώπη και στον πλανήτη και θα διέθεταν τόσο κεφάλαιο που θα μπορούσαν με 20-22 δισεκ. κεφάλαιο να χορηγήσουν 120 δισεκ. δάνεια με βάση την κλασσική μόχλευση κεφαλαίου και την στάθμιση του κινδύνου.
Αντί όλων αυτών οι τράπεζες χρειάστηκαν και χρειάζονται 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης και πάλι είναι ανεπαρκείς.
Αυτό το λάθος δεν είναι τραπεζικό είναι οικονομικό.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αντί να υιοθετηθεί το μοντέλο ΗΠΑ ή Ιρλανδίας που αμέσως τα κράτη στήριξαν τις τράπεζες και εν συνεχεία τις ιδιωτικοποίησαν, το τραπεζικό σύστημα έχει εμπλακεί σε ένα αέναο κύκλο φθοράς, σε ένα αέναο φαύλο κύκλο δαπάνης κεφαλαίων χωρίς αύριο.
Το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται κεφάλαιο και χρειάζεται στρατηγική ιδιωτικοποίησης αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η οικονομία να έχει στρατηγικό όραμα.
Το ερώτημα είναι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει success story;
Η απάντηση είναι όχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άπειροι πολιτικοί που απαρτίζουν το κόμμα αυτό προσπαθεί με παλαιοκομματικά τεχνάσματα και με μεθόδους αυτοκρατόρων Ρώμης να…δελεάσουν έως παραπλανήσουν τον λαό.
Δεν έχουν άρτο να δώσουν και θα προσφέρουν θέαμα, με τεχνάσματα τύπου Νικολούδη που ξαφνικά αποκάλυψε την ΑΤΕ Bank, αύριο κάποιον τραπεζίτη, μεθαύριο κάποιο επιχειρηματία ή κάποιο καναλάρχη.
Το θέαμα στις αρένες έχει ενδιαφέρον για λίγο.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το νέο hot story της Ελλάδος αυτό που θα δελεάσει πάλι την διεθνή επενδυτική κοινότητα είναι το restart στην οικονομία η επανεκκίνηση και εξυγίανση.
Π.χ. αν πουληθούν 80.000 ακίνητα από αυτό το Ταμείο των 50 δισεκ. δεν θα είναι επιτυχία;
Πολλού υποστηρίζουν μα αυτά τα ακίνητα δεν ήταν αναξιοποίητα άρα αφού θα αξιοποιηθούν θα δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία;
Αυτά τα 50 δισεκ. όμως δεν έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα, κατευθύνονται στο χρέος και θα ελέγχονται από την Τρόικα.
Συν τοις άλλοις ο στόχος των 50 δισεκ είναι σε βάθος πολλών ετών.
Επίσης υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει στην αγορά με τον παραδοσιακό φιλελεύθερο τρόπο οπότε πως θα ταυτιστεί με το ιδιωτικό κεφάλαιο το οποίο εξοντώνει αν αποτιμήσουμε την νέα φορολογική πολιτική της κυβέρνησης;
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι έχει παγιδευτεί πολιτικά και οικονομικά ενώ ταυτόχρονα, έχει συμβεί και κάτι άλλο που προκαλεί τρόμο.
Για πρώτη φορά νομιμοποιήθηκε με πολιτικούς όρους το plan B δηλαδή το Grexit.
Η Ευρώπη θέλει αποτέλεσμα.
Αν η Ελλάδα αποκλίνει από τις υποχρεώσεις θα έρθει το Grexit.
To Grexit θα είναι ο φόβος, το φόβητρο για χρόνια στην Ελλάδα.
Μια οικονομία αντί να στηριχθεί στην θετική ψυχολογία της κοινωνίας, εγκλωβίζεται στον φόβο του λάθους…..δεν μπορεί να πάει μακριά.
Το visibility η ορατότητα έχει χαθεί και έχει χαθεί γιατί δεν υπάρχει όραμα και στόχος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σηκώσει μόνος το βάρος της λύσης της Ελλάδος.
Υπερβαίνει η λύση ένα κόμμα.
Αυτό όμως που προέχει είναι να βρούμε ως οικονομία και κοινωνία τον νέο μεγάλο στόχο το νέο hot story ή success story πάνω στο οποίο θα χτίσουμε ως κοινωνία και ως χώρα.
Αυτή τι στιγμή δεν υπάρχει ούτε στόχος, ούτε success και βεβαίως ούτε καν story.
Είμαστε παγιδευμένοι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών