Η ΕΕ είχε τις ευκαιρίες της, αλλά τις σπατάλησε
Μετά από έναν ατυχή συνδυασμό λανθασμένων αποφάσεων της πολιτικής ελίτ και της ανεξέλεγκτης άνθησης της αυτο-εξυπηρετούμενης γραφειοκρατίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κινηθεί σε μια κατεύθυνση όπου έχει γίνει ένας κρατούμενος της δικιάς της πραγματικότητας. Αυτό αναφέρει σε νέα ανάλυσή του ο πρώην πρόεδρος της UBS, Peter Kurer, η οποία δημοσιεύτηκε στο finews.com, τονίζοντας ότι η ΕΕ, μετά την ικανοποιητική πρόοδο κατά τα πρώτα χρόνια, έκανε τρία θεμελιώδη λάθη.
Το πρώτο πρόβλημα είναι το ευρώ.
Αυτό το τεχνητό νόμισμα επιβλήθηκε σε μια οικονομική περιοχή που είναι υπερβολικά άνιση για να υποστηρίξει ένα ενιαίο νόμισμα.
Το ευρώ είναι πολύ αδύναμο για μερικούς και πάρα πολύ ισχυρό για τους άλλους.
Στην περίπτωση της Γερμανίας, είναι σημαντικά υποτιμημένο, ενισχύοντας την εξαγωγική της οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή οδηγεί σε αύξηση της τιμής πολλών καθημερινών εισαγόμενων ειδών, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να χάσουν και να μην επωφεληθούν.
Το αντίθετο συμβαίνει στο νότο, όπου είναι υπερτιμημένο το ευρώ.
Οι βιομηχανίες που βρίσκονται εκεί δεν μπορούν να επιβιώσουν στην αγορά.
Οι καταναλωτές σε αυτές τις χώρες επωφελούνται από τις φθηνές εισαγωγές, αλλά έχουν συχνά χαμηλό εισόδημα ή ακόμα είναι και άνεργοι.
Τα μέσα εξισορρόπησης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η αποτυχημένη ανατολική επέκταση της ένωσης.
Και πάλι, για πολιτικούς λόγους, τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης, βιάστηκαν πολύ να έλθουν σε πλήρη ένταξη στην ΕΕ.
Οι χώρες αυτές δεν ήταν και δεν είναι κατάλληλες για να βρίσκονται σε μια συμμαχία δυτικών κρατών.
Στερούνται επαρκούς βαθμού εκδημοκρατισμού και κράτους δικαίου.
Η ανάπτυξη της οικονομικής υποδομής και η κατανόηση της χρηστής οικονομικής και κρατικής διακυβέρνησης λείπουν.
Για τις ελίτ των χωρών αυτών, η ΕΕ είναι ένα μέσο για να πλουτίσουν γρήγορα και να εξάγουν τα προβλήματά τους.
Δεν έχουν τίποτα άλλο από τις καλές προθέσεις, αλλά είναι αφελή στα πολιτικά προγράμματα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Η διαφθορά είναι περισσότερο από ποτέ το κεντρικό διοικητικό όργανο.
Η περιοχή είναι όλο και περισσότερο μια πηγή διχόνοιας μέσα στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και παράγει μια πληθώρα από τρελούς και ανίδεους ηγέτες, όπως ο Orban, ο Kaczinski και άλλοι.
Το τρίτο πρόβλημα είναι η εξύμνηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων.
Αυτό δεν υπήρχε στην αρχική ευρωπαϊκή ιδέα όπως στη σημερινή ριζοσπαστική του μορφή, αλλά εισήχθη και εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αμβλύνει τις αρνητικές συνέπειες του ευρώ και τη διεύρυνση προς ανατολάς.
Η ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ υπέβαλλε τις οικονομίες τους στις σκληρές απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς και κατέστρεψε τις κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες παρείχαν την καλύτερη ασφάλεια των θέσεων εργασίας για τους εργαζομένους.
Εάν η ισχυρή Δύση μπορούσε να εξάγει αγαθά και υπηρεσίες στην Ανατολή, η σκέψη πήγε στο ότι τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εξάγουν τους πολίτες τους προς τη Δύση, για να κρατήσουν την ανεργία υπό έλεγχο.
Σύμφωνα με τον Kurer, η ΕΕ ήταν μια μεγάλη ιδέα, αλλά τώρα κλυδωνίζεται και είναι κοντά στον θάνατο.
Πίσω στο 1992, σχεδόν το ήμισυ των Ελβετών ψήφισαν να ενταχθεί η χώρα τους στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.
Αν επαναλαμβανόταν η ψηφοφορία σήμερα για την ένταξη στην Ένωση, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις λένε μόνο το 15% θα ψήφιζε ναι.
Η ΕΕ είχε τις ευκαιρίες της.
Τις σπατάλησε και ίσως το τέλος θα έρθει στο άμεσο μέλλον κάτω από το βάρος των βαρών της.
www.bankingnews.gr
Το πρώτο πρόβλημα είναι το ευρώ.
Αυτό το τεχνητό νόμισμα επιβλήθηκε σε μια οικονομική περιοχή που είναι υπερβολικά άνιση για να υποστηρίξει ένα ενιαίο νόμισμα.
Το ευρώ είναι πολύ αδύναμο για μερικούς και πάρα πολύ ισχυρό για τους άλλους.
Στην περίπτωση της Γερμανίας, είναι σημαντικά υποτιμημένο, ενισχύοντας την εξαγωγική της οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή οδηγεί σε αύξηση της τιμής πολλών καθημερινών εισαγόμενων ειδών, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να χάσουν και να μην επωφεληθούν.
Το αντίθετο συμβαίνει στο νότο, όπου είναι υπερτιμημένο το ευρώ.
Οι βιομηχανίες που βρίσκονται εκεί δεν μπορούν να επιβιώσουν στην αγορά.
Οι καταναλωτές σε αυτές τις χώρες επωφελούνται από τις φθηνές εισαγωγές, αλλά έχουν συχνά χαμηλό εισόδημα ή ακόμα είναι και άνεργοι.
Τα μέσα εξισορρόπησης δεν είναι ακόμη διαθέσιμα.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η αποτυχημένη ανατολική επέκταση της ένωσης.
Και πάλι, για πολιτικούς λόγους, τα κράτη της ανατολικής Ευρώπης, βιάστηκαν πολύ να έλθουν σε πλήρη ένταξη στην ΕΕ.
Οι χώρες αυτές δεν ήταν και δεν είναι κατάλληλες για να βρίσκονται σε μια συμμαχία δυτικών κρατών.
Στερούνται επαρκούς βαθμού εκδημοκρατισμού και κράτους δικαίου.
Η ανάπτυξη της οικονομικής υποδομής και η κατανόηση της χρηστής οικονομικής και κρατικής διακυβέρνησης λείπουν.
Για τις ελίτ των χωρών αυτών, η ΕΕ είναι ένα μέσο για να πλουτίσουν γρήγορα και να εξάγουν τα προβλήματά τους.
Δεν έχουν τίποτα άλλο από τις καλές προθέσεις, αλλά είναι αφελή στα πολιτικά προγράμματα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Η διαφθορά είναι περισσότερο από ποτέ το κεντρικό διοικητικό όργανο.
Η περιοχή είναι όλο και περισσότερο μια πηγή διχόνοιας μέσα στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και παράγει μια πληθώρα από τρελούς και ανίδεους ηγέτες, όπως ο Orban, ο Kaczinski και άλλοι.
Το τρίτο πρόβλημα είναι η εξύμνηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των προσώπων.
Αυτό δεν υπήρχε στην αρχική ευρωπαϊκή ιδέα όπως στη σημερινή ριζοσπαστική του μορφή, αλλά εισήχθη και εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αμβλύνει τις αρνητικές συνέπειες του ευρώ και τη διεύρυνση προς ανατολάς.
Η ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην ΕΕ υπέβαλλε τις οικονομίες τους στις σκληρές απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς και κατέστρεψε τις κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες παρείχαν την καλύτερη ασφάλεια των θέσεων εργασίας για τους εργαζομένους.
Εάν η ισχυρή Δύση μπορούσε να εξάγει αγαθά και υπηρεσίες στην Ανατολή, η σκέψη πήγε στο ότι τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εξάγουν τους πολίτες τους προς τη Δύση, για να κρατήσουν την ανεργία υπό έλεγχο.
Σύμφωνα με τον Kurer, η ΕΕ ήταν μια μεγάλη ιδέα, αλλά τώρα κλυδωνίζεται και είναι κοντά στον θάνατο.
Πίσω στο 1992, σχεδόν το ήμισυ των Ελβετών ψήφισαν να ενταχθεί η χώρα τους στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο.
Αν επαναλαμβανόταν η ψηφοφορία σήμερα για την ένταξη στην Ένωση, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις λένε μόνο το 15% θα ψήφιζε ναι.
Η ΕΕ είχε τις ευκαιρίες της.
Τις σπατάλησε και ίσως το τέλος θα έρθει στο άμεσο μέλλον κάτω από το βάρος των βαρών της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών