Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Η λεγόμενη “αναπτυξιακή ομάδα” του Ολυμπιακού πέτυχε τον στόχο της. Όχι της (επ)ανόδου των ερυθρόλευκων στην Α1 αλλά του να χρησιμοποιήσει και να δώσει μπόλικο χρόνο συμμετοχής και παραστάσεις σε παίκτες νεαρούς, εξελίξιμους που έμαθαν πολλά δίπλα σε βετεράνους. Από τη μία ο Νικολαϊδης, ο Σκουλίδας, ο Χρηστίδης, ο Μωραϊτης, ο Κολοβέρος, ο Τσάμης, όλοι τους κάτω των 23 ετών και δίπλα τους κάποιοι έμπειροι (Τσόχλας, Μελισσαράτος, Καμπούρης, Τζόλος κ.α.) για να κρατάνε τις ισορροπίες.
Την περσινή σεζόν λόγω κορονοϊού δεν ολοκλήρωσε την πορεία της φέτος έφτασε όμως στο να διεκδικεί και τελικά να κερδίζει την άνοδο στην Α1. Το φινάλε όμως του αγώνα των πλέι-οφ ανόδου με το Μαρούσι το βράδυ της Τετάρτης στο βοηθητικό του ΣΕΦ βρήκε τεχνική ηγεσία και παίκτες σε μία περίεργη κατάσταση που δεν ήξεραν αν πρέπει να χαρούν για την άνοδο που θα σήμαινε ουσιαστικά και διάλυση της ομάδας και του πρότζεκτ ή όχι. Και αυτό γιατί δεν ήταν στο δικό τους χέρι το να πανηγυρίσουν κάτι που τελικά δεν έκαναν. Χαρά για το αποτέλεσμα και τη νίκη και τίποτα περισσότερο.
Πλέον η μπάλα περνάει στα χέρια άλλων όπου άλλοι δεν είναι ούτε ο Μπαρτζώκας, ούτε ο Σλούκας ούτε ο Ουόκαπ αλλά οι αδερφοί Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. Οι “πρόεδροι” της ΚΑΕ που θα πάρουν και την απόφαση του αν θα επιστρέψει η ομάδα τους στην Α1 εξαργυρώνοντας το δεύτερο σκέλος της επιτυχίας της “αναπτυξιακής ομάδας”.
Οποιαδήποτε πρόβλεψη αυτή τη στιγμή είναι παρακινδυνευμένη γιατί απλά οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν αποφασίσει. Αν θα δώσουν… τέλος στο “μέχρι τέλους” ή αν θα συνεχίσουν τον από μακριά ανένδοτο κατά της ΕΟΚ και του συστήματος που οι ίδιοι κατήγγειλαν την άνοιξη του 2019.
Από τη μία πλευρά βλέπουν ότι 2,5 χρόνια μετά την περιβόητη αποχώρηση από τον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στην ΕΟΚ, άρα δεν πέτυχαν απολύτως τίποτα αποχωρώντας από το προσκήνιο της Α1. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο παραμένει στη θέση του. Ομοίως και η... εν πολλές αμαρτίες ΚΕΔ.
Όσο και αν αισθάνονται “δικαιωμένοι” που οι φωνές έως και κραυγές ολοένα και περισσότερων ομάδων για τη διαιτησία είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο, η ουσία δεν αλλάζει. Και η ηγετική ομάδα της ΕΟΚ θα παραμείνει στη θέση της τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο Νοέμβριο (και βλέπουμε). Οπότε αν υποτεθεί ότι ο Ολυμπιακός αποφασιστεί αν επιστρέψει στην Α1 θα συναντήσει τις ίδιες συνθήκες με το 2019. Και θα έχει να αντιμετωπίσει και τη δεδομένη γκρίνια των (πολλών) οπαδών του “μέχρι τέλους” με ότι αυτό συνεπάγεται.
Από την άλλη υπάρχει η μπασκετική αγωνιστική και επιχειρηματική λογική. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ουκ ολίγες φορές τον ενάμιση χρόνο μετά την επιστροφή του στο ΣΕΦ έχει επισημάνει ότι η ομάδα (του) χρειάζεται τους αγώνες της Α1 για να γίνει καλύτεροι. Τα δε έσοδα της ομάδας θα υπερπολλαπλασιαστούν τόσο με τα χρήματα της ΕΡΤ (περί τις 600.000 ευρώ), με τα χρήματα από το στοίχημα (πάνω από 800.000 ευρώ) συν της όποιες έξτρα χορηγίες μπορεί να βρεθούν ή λέγεται ότι έχουν ήδη βρεθεί. Άρα το οικονομικό σκέλος αφορά σε ένα ποσό (ίσως πολύ) πάνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ έξτρα εσόδων.
Προς το παρόν πάντως κανείς δεν… ξανοίγεται. Προπονητής (Τσαλδάρης) και παίκτες της αναπτυξιακής ομάδας ξεκαθάρισαν στις δηλώσεις τους πως “το αν θα παίξει η ομάδα στην Α1 είναι απόφαση της διοίκησης” επισημαίνοντας πάντως ότι καλό είναι να συνεχίσει να υπάρχει με κάποιο τρόπο το πρότζεκτ της αναπτυξιακής ομάδας.
Ακόμη και ο Γενικός Διευθυντής της ΚΑΕ Νίκος Λεπενιώτης, δε, ο άνθρωπος που χειρίζεται όλα τα εμπορικά και χορηγικά πρότζεκτ της ΚΑΕ ήταν πολύ προσεκτικός στην δημόσια τοποθέτησή του μέσω Facebook κάνοντας λόγο για “μεγάλη επιτυχία της αναπτυξιακής ομάδας” όχι γιατί κέρδισε την άνοδο στην Α1 αλλά “για την κατάκτηση της 2ης θέσης στην Α2”. Και στην προκειμένη περίπτωση η χρησιμοποίηση (ή όχι) συγκεκριμένων λέξεων και φράσεων έχει ξεχωριστή σημασία.
Σχόλια αναγνωστών