πάμε euro

Ισπανία: Δεν πείθει, αλλά πηγαίνει στο Λονδίνο χωρίς άγχος, άρα είναι επικίνδυνη!

Ισπανία: Δεν πείθει, αλλά πηγαίνει στο Λονδίνο χωρίς άγχος, άρα είναι επικίνδυνη!
Άνευρη, φλύαρη, κουραστική, ήταν μόνο μερικά από τα κοσμητικά επίθετα που αποκόμισε από την παρουσία της στους ομίλουςΗ Ισπανία, όμως, πέρασε το εμπόδιο της Ελβετίας (02/07, 1-1, πεν. 3-1) και κόντρα σε κάθε πρόβλεψη είναι στα ημιτελικά του EURO 2020.
Σχετικά Άρθρα

Ως ένα σημείο, όσα της χρεώθηκαν μπορούν να δικαιολογηθούν, αλλά την ταυτότητα που έχει αποκτήσει αυτή η ομάδα εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια, δεν είναι εύκολο να την αποτάξει.

Η τελευταία πενταετία τη βρίσκει σε ένα στάδιο μετάβασης και κάθε περίοδος αλλαγής πάντα ήταν και θα είναι δύσκολη. Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του ‘20 παίκτες-κλειδιά, πολλοί μαζί, αποχώρησαν και ο βασικός κορμός που -κακά τα ψέματα- πατούσε σε μεγάλο βαθμό στην ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα, δεν υπάρχει.

Ωστόσο, είτε αγαπάς τον τρόπο παιχνιδιού της, είτε αγαπάς να τον μισείς, η Ισπανία με το μαγικό της ραβδάκι έχει εξασφαλίσει τη θέση της στους «4».

Εμμονές που ελέγχονται, αλλά ως τώρα δικαιώνονται 

Υπάρχει ένα ποδοσφαιρικό γνωμικό, που αναφέρει πως «όσο διατηρείς την μπάλα στην κατοχή σου, ο αντίπαλος σου δεν μπορεί να σκοράρει». Στην περίπτωση της Ισπανίας, όμως, μόνο το ένα σκέλος επιβεβαιώθηκε. 

Η επιμονή της ομάδας του Λουίς Ενρίκε να κυκλοφορεί την μπάλα ανεβάζοντας την κατοχή της σε δυσθεώρητα ύψη (στο χειρότερό της ματς απέναντι στη Σουηδία άγγιξε το 75% ενώ ο μέσος όρος της πλησιάζει το 67%) δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ηρεμία στα μετόπισθεν, ακόμη κι αν το ένα γκολ σε τρία ματς στους ομίλους, φάνηκε να κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
enrique.png


Στις μετά των ομίλων φάσεις, οι «Φούριας Ρόχας» δεν εκπέμπουν καμία σιγουριά, μα πάνω από όλα δέχονται φάσεις σε σημεία που η κατοχή θα έπρεπε να τους εξασφαλίζει την απαραίτητη ηρεμία. Κάπως έτσι είδαν το 3-1 απέναντι στην Κροατία να γίνεται 3-3 μέσα σε επτά λεπτά, όταν στις πορείες της προς την κατάκτηση το 2008 και 2012, είχε δεχτεί συνολικά τρία και ένα γκολ αντίστοιχα, με κανένα από αυτά να είναι στα νοκ-άουτ

Προφανώς, ήταν άλλη η αμυντική ποιότητα εκείνων των ομάδων, αλλά μέτρο σύγκρισης για τη φετινή της πορεία, μόνο εκείνες οι φουρνιές μπορούν να είναι, αν και εφόσον η Ισπανία θέλει να διεκδικήσει το τρόπαιο και όχι να της χτυπούν την πλάτη συμπονετικά, λέγοντάς της πως προσπάθησε.

Κέρδισε το δικαίωμα στο όνειρο και την...παράδοση! 

Η πρόκριση επί της Ελβετίας μπορεί να ήρθε διά πυρός και σιδήρου ελέω Ζόμερ, αλλά η πρόκριση δίνει το δικαίωμα στην Ισπανία να ονειρεύεται κάτι που έμοιαζε άπιαστο στην πρεμιέρα της διοργάνωσης. Άλλωστε, το γεγονός πως βγήκε αλώβητη από παράταση σε νοκ-άουτ φάση για δεύτερη φορά, την συμπεριέλαβε σε ένα κλειστό κλαμπ χωρών.

Συγκεκριμένα, μετά την Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος, τη Γαλλία του 2000, τη Γερμανία του 1996 και τη μακρινή Τσεχοσλοβακία του 1976 -γνωστή από το πέναλτι του Πανένκα- στη φετινή διοργάνωση ήρθε η σειρά της Ισπανίας να περάσει είτε μέσω παράτασης, είτε μέσω πέναλτι, δύο ματς της φάσης των νοκ-άουτ.

Ποιο είναι, όμως, το εντυπωσιακό στοιχείο που ενώνει τις προαναφερθείσες ομάδες; 

Όσες το κατάφεραν μέχρι σήμερα, έφτασαν μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου! Αυτό που απομένει να φανεί, είναι αν η Ισπανία στις 11 Ιουλίου θα «σπάσει» την παράδοση ή θα συνεχίσει το απόλυτο

Φάνης Τσοκανάς 

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης