Στους μυημένους των χρηματιστηριακών αξιών ο όρος stop loss είναι λίγο πολύ γνωστός.
Πρόκειται για την υπό όρους εντολή ενός επενδυτή προς έναν χρηματιστή να αγοράσει ή να πουλήσει μία μετοχή όταν η τιμή της φθάσει σε ένα προκαθορισμένο επίπεδο, γνωστό ως stop price.
Μόλις η τιμή ξεπεράσει το stop price, η εντολή ενεργοποιείται προκειμένου ο επενδυτής να περιορίσει τις ζημιές του ή να κλειδώσει τα κέρδη του.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η πολιτική επιλέγει να μην έχει stop loss:
Εάν κάνει κάποιος μια σύντομη αναδρομή στην τελευταία εικοσαετία, διαπιστώνει ότι καταλυτικός παράγοντας για το σοβαρό έλλειμμα διακυβέρνησης σε αυτήν τη χώρα είναι η αδυναμία ανάληψης ευθυνών, να αντιληφθεί κάποιος πότε πρέπει να μαζέψει τα ιμάτιά του από το γραφείο του και να πει «παραιτούμαι» - βάζοντας τέρμα στη χασούρα την προσωπική, του ανθρώπου που τον επέλεξε, αλλά κυρίως της κοινωνίας.
Στο ναυάγιο του «Σάμινα» δεν υπήρχε λόγος να παραιτηθεί κανείς…
Κάηκε η Ελλάδα, όμως αναζητούσαμε αποκούμπι στον στρατηγό άνεμο.
Όταν η Ελλάδα αναγκάστηκε να μπει στα μνημόνια, ουδείς ανέλαβε κάποια ευθύνη…
Στο Μάτι, όπου έλαβε χώρα μία από τις χειρότερες συμφορές στη σύγχρονη Ελλάδα, δεν υπήρξε καμία παραίτηση – έστω για λόγους ευθιξίας.
Σειρά απανωτών λαθών στη νέα κανονικότητα που ευαγγελίζεται η τρέχουσα κυβέρνηση, αλλά και πάλι αυτί δεν ιδρώνει.
Μέχρι που φτάσαμε στην υπόθεση, ας πούμε, Δ.Λ., με μια υπουργό που γνώριζε αλλά δεν γνώριζε. Σε μια συνέντευξη Τύπου, χωρίς καμία απολογητική διάθεση απέναντι στην κοινωνία που φρίττει, με ευκολία μετέθεσε αλλού τις ευθύνες.
Η υπουργός, βεβαίως, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας γενεάς ανθρώπων που αδυνατούν να κοιτάξουν στον καθρέπτη.
Διακατεχόμενη από το συγκλονιστικό «σύνδρομο δεν με φτύνουν, βρέχει», περιμένει να κοπάσει ο κουρνιαχτός, ώσπου όλα να διευθετηθούν.
Άκρατος πολιτικός αμοραλισμός, κυνισμός, εξουσιομανία, απόλυτα συνειδητή επιλογή να λέει ότι έχει ήλιο ενώ βρέχει καταρρακτωδώς;
Ουδείς γνωρίζει...
Όταν ήμουν στη φιλοσοφική, κάποια παιδιά-φίλοι, που έτρεφαν ιδιαίτερη αγάπη γνώριζαν και μας τα είχαν μεταφέρει. Εγώ γνώριζα και η παρέα μου – από το 2002.
«Χυδαίος και βρωμιάρης» είχαν πει.
Ωστόσο, σήμερα πέφτουν όλοι από τα σύννεφα. Ιστορίες επί ιστοριών και για άλλα πρόσωπα και καταστάσεις – η λευκή κορδέλα της Ελλάδος.
Θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα τέλος, τουλάχιστον στην απώλεια, αλλά έγινε η απώλεια συνήθειά μας. Η ηθική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία είναι η μοναδική κανονικότητα.
Φυσικά, πάντα υπάρχει η επιλογή του stop loss για την κυβέρνηση.
Με το stop loss ανιχνεύεις αναίμακτα μια επικρατούσα πτωτική τάση.
Τρως μια «σφαλιαρίτσα» από τη μια μετοχή, τρως και από την άλλη κ.ο.κ.
Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι δεν σε «σηκώνει το κλίμα», αποσύρεσαι και μένεις θεατής όταν πέφτει το πολύ ξύλο που συνήθως ακολουθεί.
Όμως πρέπει και λίγο να σου κόβει…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών