Αλλα πράγματα είχε στο νου του, όταν έγραφε τον «Θάνατο του Εμποράκου», το 1948, ο Arthur Miller...
Αλλα πράγματα είχε στο νου του, όταν έγραφε τον «Θάνατο του Εμποράκου», το 1948, ο Arthur Miller.
Επεδίωκε να θίξει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική, τις διαψεύσεις και τις καταρρεύσεις των προσδοκιών, που ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε…
Αν ζούσε, όμως, στο 2020 θα μπορούσε να ξαναγράψει ένα έργο με τον ίδιο ακριβώς τίτλο.
Τεράστιο το πλήγμα στην οικονομία από την επιβολή του νέου, καθολικού lockdown.
Aναμφίβολα, οι πολίτες απλά πληρώνουν τη διαχρονική αδυναμία των κυβερνήσεων να τροφοδοτήσουν αρκούντως το σύστημα υγείας.
Εν καιρώ, μοιραία, delivery στις πόρτες θα κάνουν η φτώχεια και η ανεργία.
Απορίας άξιον είναι που από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης λείπουν οι αναφορές στις οικονομικές επιπτώσεις που έχει αυτή η νέα απόφαση της κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να ειπωθεί πως όσοι παίζουν το σενάριο του καθολικού lockdown και των δρακόντειων περιοριστικών μέτρων για την προάσπιση της δημόσιας υγείας είναι το ίδιο επικίνδυνοι με όσους διαδίδουν ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός, βυθίζοντας την κοινή γνώμη σε έναν συνωμοσιολογικό βάλτο με ανόητες παραφιλογίες.
Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι διπλή:
Από τη μια έχουμε την κατατρομοκράτησή της με αναφορές για 4.000 θανάτους μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο και από την άλλη δαιμονολογίες γραφικών που χαλκεύουν και παραποιούν αλήθειες.
Έρμαιο αυτής της κατάστασης είναι κυρίως ο Έλληνας επιχειρηματίας.
Για άλλη μία φορά η ελληνική επιχείρηση μένει απροστάτευτη, παρά τις εξαγγελίες, λόγω των επιβαλλόμενων οριζόντιων μέτρων.
Γιατί;
Επειδή εδώ το εθνικό κράτος (αριστερό και δεξιό, κυβερνών και αντιπολιτευόμενον) βρίσκεται σε αμυντική θέση, διαμορφώνοντας μια ατζέντα που στρέφει το ενδιαφέρον σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Επειδή εδώ το κεφάλαιο έχει παγιδευτεί σε κρατικά μονοπώλια και σε ένα περιβάλλον υπερρύθμισης που καθορίζεται κατά το εκάστοτε πολιτικό δοκούν κάθε τυχοδιώκτη που καταφέρνει να ανέλθει στον εξουσιαστικό θώκο.
Επειδή εδώ κάθε νεανίας με ναπολεόντειες φιλοδοξίες λαχταρά μια γεύση από Δημόσιο, αντί να ενταχθεί στον πραγματικό παραγωγικό τομέα του επιχειρείν. Μοιραία εδώ το αόρατο χέρι της αγοράς, λόγω διαπλοκής, έχει μετεξελιχθεί στο ορατό χέρι… κομμένο.
Επιχειρώντας μια σύνοψη για το επιχειρηματικό περιβάλλον, όπως έχει αποτυπωθεί από την Παγκόσμια Τράπεζα, η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα ελκυστικό θεσμικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις λόγω του χαμηλού επιπέδου FDI (Foreign direct investment) και των εταιρικών επενδύσεων, τα διάφορα εμπόδια αυξάνουν το κόστος παραγωγής και αποτελούν τη βασική αιτία για τη χαμηλή παραγωγικότητα, το κόστος εισόδου ευνοεί τη δημιουργία ολιγοπωλιακών δομών με λιγοστούς εγχώριους παίκτες, ενώ λόγω ρυθμιστικών εμποδίων πολλές επιχειρήσεις επιλέγουν να παραμείνουν μικρές.
Και τώρα ήρθε και το lockdown 2.
Ως εκ τούτου, η αποτελεσματικότητα μικρότερη και περιορισμένη εξαγωγική δραστηριότητα.
Ευνόητο είναι ότι πολλά μένουν να αλλάξουν, να βρει ο κόσμος δουλειά, και αν βρει, να μπορεί να ζει από αυτή.
Οι ειδικοί ξέρουν, κατανοούν, αντιλαμβάνονται.
Η πολιτική βούληση, άραγε, υπάρχει;
Πάντως, δεν αλλάζει τίποτε...
Νίκος Μπαρτζελιώτης
www.bankingnews.gr
Επεδίωκε να θίξει τις συνέπειες του οικονομικού κραχ του 1929 στην Αμερική, τις διαψεύσεις και τις καταρρεύσεις των προσδοκιών, που ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε…
Αν ζούσε, όμως, στο 2020 θα μπορούσε να ξαναγράψει ένα έργο με τον ίδιο ακριβώς τίτλο.
Τεράστιο το πλήγμα στην οικονομία από την επιβολή του νέου, καθολικού lockdown.
Aναμφίβολα, οι πολίτες απλά πληρώνουν τη διαχρονική αδυναμία των κυβερνήσεων να τροφοδοτήσουν αρκούντως το σύστημα υγείας.
Εν καιρώ, μοιραία, delivery στις πόρτες θα κάνουν η φτώχεια και η ανεργία.
Απορίας άξιον είναι που από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης λείπουν οι αναφορές στις οικονομικές επιπτώσεις που έχει αυτή η νέα απόφαση της κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου, είναι αναγκαίο να ειπωθεί πως όσοι παίζουν το σενάριο του καθολικού lockdown και των δρακόντειων περιοριστικών μέτρων για την προάσπιση της δημόσιας υγείας είναι το ίδιο επικίνδυνοι με όσους διαδίδουν ότι δεν υπάρχει κορωνοϊός, βυθίζοντας την κοινή γνώμη σε έναν συνωμοσιολογικό βάλτο με ανόητες παραφιλογίες.
Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι διπλή:
Από τη μια έχουμε την κατατρομοκράτησή της με αναφορές για 4.000 θανάτους μέχρι τον ερχόμενο Φεβρουάριο και από την άλλη δαιμονολογίες γραφικών που χαλκεύουν και παραποιούν αλήθειες.
Έρμαιο αυτής της κατάστασης είναι κυρίως ο Έλληνας επιχειρηματίας.
Για άλλη μία φορά η ελληνική επιχείρηση μένει απροστάτευτη, παρά τις εξαγγελίες, λόγω των επιβαλλόμενων οριζόντιων μέτρων.
Γιατί;
Επειδή εδώ το εθνικό κράτος (αριστερό και δεξιό, κυβερνών και αντιπολιτευόμενον) βρίσκεται σε αμυντική θέση, διαμορφώνοντας μια ατζέντα που στρέφει το ενδιαφέρον σε ήσσονος σημασίας θέματα.
Επειδή εδώ το κεφάλαιο έχει παγιδευτεί σε κρατικά μονοπώλια και σε ένα περιβάλλον υπερρύθμισης που καθορίζεται κατά το εκάστοτε πολιτικό δοκούν κάθε τυχοδιώκτη που καταφέρνει να ανέλθει στον εξουσιαστικό θώκο.
Επειδή εδώ κάθε νεανίας με ναπολεόντειες φιλοδοξίες λαχταρά μια γεύση από Δημόσιο, αντί να ενταχθεί στον πραγματικό παραγωγικό τομέα του επιχειρείν. Μοιραία εδώ το αόρατο χέρι της αγοράς, λόγω διαπλοκής, έχει μετεξελιχθεί στο ορατό χέρι… κομμένο.
Επιχειρώντας μια σύνοψη για το επιχειρηματικό περιβάλλον, όπως έχει αποτυπωθεί από την Παγκόσμια Τράπεζα, η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα ελκυστικό θεσμικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις λόγω του χαμηλού επιπέδου FDI (Foreign direct investment) και των εταιρικών επενδύσεων, τα διάφορα εμπόδια αυξάνουν το κόστος παραγωγής και αποτελούν τη βασική αιτία για τη χαμηλή παραγωγικότητα, το κόστος εισόδου ευνοεί τη δημιουργία ολιγοπωλιακών δομών με λιγοστούς εγχώριους παίκτες, ενώ λόγω ρυθμιστικών εμποδίων πολλές επιχειρήσεις επιλέγουν να παραμείνουν μικρές.
Και τώρα ήρθε και το lockdown 2.
Ως εκ τούτου, η αποτελεσματικότητα μικρότερη και περιορισμένη εξαγωγική δραστηριότητα.
Ευνόητο είναι ότι πολλά μένουν να αλλάξουν, να βρει ο κόσμος δουλειά, και αν βρει, να μπορεί να ζει από αυτή.
Οι ειδικοί ξέρουν, κατανοούν, αντιλαμβάνονται.
Η πολιτική βούληση, άραγε, υπάρχει;
Πάντως, δεν αλλάζει τίποτε...
Νίκος Μπαρτζελιώτης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών