Πλέον οι ευρωπαίοι πολιτικοί αρέσκονται στην δημιουργία μηχανισμών ελέγχων αναφέρει ο οικονομολόγος Λέκκας Σαράντος στο bankingnews
Έχοντας υπόψη τα όσα επακολούθησαν της κρίσης που ξεκίνησε από τα δάνεια χαμηλής φερεγγυότητας στις ΗΠΑ το 2008 η Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι και το καλοκαίρι του 2013 θέσπισε τρία νομοθετικά μέτρα κατά των διεθνών οίκων αξιολόγησης με το τελευταίο να τίθεται σε εφαρμογή στις 20 Ιουνίου 2013.
Τρία σε διάστημα τριών ετών και αυτά μετά από πιέσεις αλλά και μόνο στην βάση δημιουργίας πλαισίου ελέγχου της δραστηριοποίησης των διεθνών οίκων .
Οι βαρύγδουπες δηλώσεις για την δημιουργία ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης ξεχάστηκαν ή για να είμαστε ακριβείς έχουν ριχθεί στις καλένδες από τον Δεκέμβριο του 2016 όταν τότε η Κομισιόν υπέβαλε σχετική έκθεση για την αναγκαιότητα σύστασης του.
Πλέον οι ευρωπαίοι πολιτικοί αρέσκονται στην δημιουργία μηχανισμών ελέγχων.
Φυσικά ξέρουν εκ των προτέρων ότι αξιόπιστοι μηχανισμοί ελέγχου των διεθνών οίκων δεν μπορούν εκ της φύσης των ελεγχόμενων να υπάρξουν.
Απλά θα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι έπραξαν τα δέοντα αναφορικά με την αντιμετώπιση των μηχανισμών που έχουν μέγιστη ευθύνη για την κρίση.
Πλαίσιο νόμου που καθορίζει εν μέρει τον τρόπο λειτουργίας , την μετοχική συμμετοχή στις αξιολογούμενες οντότητες , την σύγκρουση συμφερόντων, την απαγόρευση ταυτόχρονης μετοχικής παρουσίας σε περισσότερους από ένα οίκο αξιολόγησης ,την δυνατότητα προσφυγών για αποζημίωση των θιγόμενων από τις αξιολογήσεις δεν αποτελεί παρά την εύκολη παρέμβαση.
Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν.
Εάν η ευρωπαϊκή ένωση θέλει να σέβεται την εμβέλεια της οντότητας της και του νομίσματος που την εκπροσωπεί στο διεθνές σύστημα τότε πρέπει να δημιουργήσει οργανισμό αξιολόγησης .
Όταν η Κίνα διαθέτει δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ποιοι λόγοι επιβάλουν την απουσία ανάλογου στους κόλπους της Ένωσης.
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να αποδέχεται αξιολογήσεις κρατών , επιχειρήσεων , τίτλων , μελών της από έξω-ευρωπαϊκούς οίκους;
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να λειτουργεί με όρους που τις επιβάλουν τρίτοι;
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να χρηματοδοτεί μέλη της στην βάση διαβάθμισης οίκων που δεν έχουν σχέση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι;
Προφανώς όχι.
Μια οικονομική οντότητα που δεν θέλει άμεσες και έμμεσες εξαρτήσεις κινείται με τρόπους που την κάνουν πραγματικά ανεξάρτητη.
Από τη στιγμή που έχει θεσμοθετηθεί μόνιμος μηχανισμός αντιμετώπισης των προβλημάτων χρέους των κρατών - μελών τότε είναι ευκαιρία να υπάρξει η θεσμοθέτηση ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.
Εφόσον οι ευρωπαίοι πολιτικοί κάνουν την υπέρβαση τους προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης των μελλοντικών κρίσεων χρέους για τα κράτη - μέλη, τότε πρέπει να κάνουν ακόμη ένα ουσιαστικό βήμα το οποίο να έχει σχέση με τον οριστικό απεγκλωβισμό τους από έξω-ευρωπαϊκούς οίκους αξιολόγησης .
Εφόσον οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις ουσίας για τον χρηματοπιστωτικό τομέα τότε το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα εσωτερικό οργανισμό αξιολόγησης .
Αναφερόμαστε στο ελάχιστο διότι όπως φαίνεται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν παρά τις μεγάλες επιπτώσεις που καταγράφονται διεθνώς από την χρηματοπιστωτική κρίση.
Εκτός εάν, δεν μπορούν ούτε το ελάχιστο .
Διότι όταν τα δεδομένα αλλάζουν και οι κυβερνήσεις ευελπιστούν στις αγορές ομολόγων και κεφαλαίων για να διαχειριστούν το πρόβλημα χρηματοδότησης τους τότε ακόμη και το ελάχιστο είναι ανυπέρβλητο.
Μπορεί κατά την τρέχουσα συγκυρία ο δανεισμός να είναι εύκολος και πολλές φορές με αρνητικά επιτόκια όμως οι συγκυρίες αλλάζουν και η απόσταση από το σημείο απελπισίας να μην είναι μεγάλη.
Μιλούμε για το σημείο που οι κυβερνήσεις θα παρακαλούν για μια καλή αξιολόγηση ώστε να μπορούν να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη τους .
Σε μια τέτοια κατάσταση το να ορθώνεις το ανάστημα στις αγορές πρέπει να θεωρείτε ισοδύναμο αυτοκτονίας εάν δεν υπάρχει συμπαγής αντιμετώπιση τους από το σύνολο των κρατών μελών της ένωσης.
Επειδή η ομοφωνία είναι υπό τις παρούσες συνθήκες ουτοπία θα είμαστε αναγκασμένοι να ξαναζήσουμε το παρελθόν με πιο δυσμενείς όρους την επόμενη φορά.
Λέκκας Σαράντος
Οικονομολόγος
www.bankingnews.gr
Τρία σε διάστημα τριών ετών και αυτά μετά από πιέσεις αλλά και μόνο στην βάση δημιουργίας πλαισίου ελέγχου της δραστηριοποίησης των διεθνών οίκων .
Οι βαρύγδουπες δηλώσεις για την δημιουργία ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης ξεχάστηκαν ή για να είμαστε ακριβείς έχουν ριχθεί στις καλένδες από τον Δεκέμβριο του 2016 όταν τότε η Κομισιόν υπέβαλε σχετική έκθεση για την αναγκαιότητα σύστασης του.
Πλέον οι ευρωπαίοι πολιτικοί αρέσκονται στην δημιουργία μηχανισμών ελέγχων.
Φυσικά ξέρουν εκ των προτέρων ότι αξιόπιστοι μηχανισμοί ελέγχου των διεθνών οίκων δεν μπορούν εκ της φύσης των ελεγχόμενων να υπάρξουν.
Απλά θα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι έπραξαν τα δέοντα αναφορικά με την αντιμετώπιση των μηχανισμών που έχουν μέγιστη ευθύνη για την κρίση.
Πλαίσιο νόμου που καθορίζει εν μέρει τον τρόπο λειτουργίας , την μετοχική συμμετοχή στις αξιολογούμενες οντότητες , την σύγκρουση συμφερόντων, την απαγόρευση ταυτόχρονης μετοχικής παρουσίας σε περισσότερους από ένα οίκο αξιολόγησης ,την δυνατότητα προσφυγών για αποζημίωση των θιγόμενων από τις αξιολογήσεις δεν αποτελεί παρά την εύκολη παρέμβαση.
Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν.
Εάν η ευρωπαϊκή ένωση θέλει να σέβεται την εμβέλεια της οντότητας της και του νομίσματος που την εκπροσωπεί στο διεθνές σύστημα τότε πρέπει να δημιουργήσει οργανισμό αξιολόγησης .
Όταν η Κίνα διαθέτει δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ποιοι λόγοι επιβάλουν την απουσία ανάλογου στους κόλπους της Ένωσης.
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να αποδέχεται αξιολογήσεις κρατών , επιχειρήσεων , τίτλων , μελών της από έξω-ευρωπαϊκούς οίκους;
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να λειτουργεί με όρους που τις επιβάλουν τρίτοι;
Είναι δυνατόν η ευρωπαϊκή ένωση να χρηματοδοτεί μέλη της στην βάση διαβάθμισης οίκων που δεν έχουν σχέση με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι;
Προφανώς όχι.
Μια οικονομική οντότητα που δεν θέλει άμεσες και έμμεσες εξαρτήσεις κινείται με τρόπους που την κάνουν πραγματικά ανεξάρτητη.
Από τη στιγμή που έχει θεσμοθετηθεί μόνιμος μηχανισμός αντιμετώπισης των προβλημάτων χρέους των κρατών - μελών τότε είναι ευκαιρία να υπάρξει η θεσμοθέτηση ευρωπαϊκού οίκου αξιολόγησης.
Εφόσον οι ευρωπαίοι πολιτικοί κάνουν την υπέρβαση τους προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης των μελλοντικών κρίσεων χρέους για τα κράτη - μέλη, τότε πρέπει να κάνουν ακόμη ένα ουσιαστικό βήμα το οποίο να έχει σχέση με τον οριστικό απεγκλωβισμό τους από έξω-ευρωπαϊκούς οίκους αξιολόγησης .
Εφόσον οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις ουσίας για τον χρηματοπιστωτικό τομέα τότε το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν ένα εσωτερικό οργανισμό αξιολόγησης .
Αναφερόμαστε στο ελάχιστο διότι όπως φαίνεται ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να υπάρξουν παρά τις μεγάλες επιπτώσεις που καταγράφονται διεθνώς από την χρηματοπιστωτική κρίση.
Εκτός εάν, δεν μπορούν ούτε το ελάχιστο .
Διότι όταν τα δεδομένα αλλάζουν και οι κυβερνήσεις ευελπιστούν στις αγορές ομολόγων και κεφαλαίων για να διαχειριστούν το πρόβλημα χρηματοδότησης τους τότε ακόμη και το ελάχιστο είναι ανυπέρβλητο.
Μπορεί κατά την τρέχουσα συγκυρία ο δανεισμός να είναι εύκολος και πολλές φορές με αρνητικά επιτόκια όμως οι συγκυρίες αλλάζουν και η απόσταση από το σημείο απελπισίας να μην είναι μεγάλη.
Μιλούμε για το σημείο που οι κυβερνήσεις θα παρακαλούν για μια καλή αξιολόγηση ώστε να μπορούν να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη τους .
Σε μια τέτοια κατάσταση το να ορθώνεις το ανάστημα στις αγορές πρέπει να θεωρείτε ισοδύναμο αυτοκτονίας εάν δεν υπάρχει συμπαγής αντιμετώπιση τους από το σύνολο των κρατών μελών της ένωσης.
Επειδή η ομοφωνία είναι υπό τις παρούσες συνθήκες ουτοπία θα είμαστε αναγκασμένοι να ξαναζήσουμε το παρελθόν με πιο δυσμενείς όρους την επόμενη φορά.
Λέκκας Σαράντος
Οικονομολόγος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών