γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Στο μικροσκόπιο των αναλυτών έχουν μπει το ελληνικό και το ισπανικό σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, μετά και τις πρώτες λεπτομέρειες που δημοσιοποιήθηκαν για το ισπανικό Μνημόνιο. Παράγοντες της ελληνικής αγοράς επισημαίνουν ότι πολλές διατάξεις του ισπανικού σχεδίου ενδεχομένως να υιοθετηθούν και στην Ελλάδα, βελτιώνοντας το πλαίσιο ενίσχυσης του χρηματοπιστωτικού κλάδου.
Ποιες όμως είναι οι βασικές διαφορές σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία;
Μία από τις πιο βασικές διαφορές μεταξύ του ισπανικού και του ελληνικού σχεδίου στήριξης των τραπεζών είναι ότι στο μεν ισπανικό το βάρος πέφτει στους μετόχους και ομολογιούχους ενώ στο δε ελληνικό στο κράτος, μέσω της παροχής εγγυήσεων.
Σύμφωνα με το ισπανικό σχέδιο οι κάτοχοι μετοχών και άλλων υβριδικών επενδυτικών προϊόντων τραπεζικών ιδρυμάτων που θα λάβουν ευρωπαϊκά χρήματα θα δουν πλήρη απομείωση της αξίας των επενδύσεών τους. Αν και ακόμη δεν έχει αποφασιστεί κάτι συγκεκριμένα, όλα δείχνουν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές πιέζουν τη Μαδρίτη να επιβάλλει διάταξη που θα ορίζει ότι οι τράπεζες που θα λάβουν κρατική βοήθεια θα συνεισφέρουν στο κόστος της αναδιάρθρωσης όσο το δυνατό περισσότερο με δικούς τους πόρους. Με άλλα λόγια όταν θα έχουν εγγραφεί απώλειες στους κατόχους μετοχών, οι ισπανικές αρχές θα απαιτήσουν μέτρα διαμοιρασμού του βάρους από τους κατόχους υβριδικών τίτλων και τους κατόχους μη διασφαλισμένου χρέους των τραπεζών που θα λάβουν κεφάλαια του δημοσίου. Υπενθυμίζεται εδώ ότι ισπανικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκια τους τίτλους χρέους μειωμένης διασφάλισης αλλά και υβριδικά προϊόντα ύψους 67 δισ. ευρώ τα οποία κατέχουν στην πλειοψηφία τους μικροεπενδυτές. Αντίθετα εδώ ότι στην Ελλάδα οι σχετικοί νόμοι που υπερψηφίστηκαν με βάση τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς δίνουν στο ΤΧΣ τη δυνατότητα να «παρέχει εγγυήσεις στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που επιδέχονται ανακεφαλαιοποίηση» και να «παρέχει τα περιουσιακά του στοιχεία ως ασφάλεια για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις εν λόγω εγγυήσεις». Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να δοθούν κίνητρα τόσο για τη συμμετοχή των ιδιωτών στις αυξήσεις κεφαλαίου όσο και για την επαναγορά των μετοχών που θα εκδώσει το ΤΧΣ στο τέλος της πενταετίας.
Επιπλέον, ενώ στην Ισπανία, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας λαμβάνει πολλές αρμοδιότητες που μέχρι πρότινος είχε το υπουργείο Οικονομικών, στην Ελλάδα δεν έχει αποσαφηνιστεί η οριοθέτηση των εξουσιών του ΤΧΣ σε σχέση με την Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) (πρόσφατο έγγραφο της ΕΚΤ διατύπωνε ανησυχίες πως το Ταμείο θα έχει τη η δυνατότητα να διενεργεί ειδικούς ελέγχους (due diligence) πριν από την ανακεφαλαιοποίηση ενός πιστωτικού ιδρύματος). Αν και στην Ισπανία εκφράστηκαν πολλές ενστάσεις για το εύρος παρέμβασης της Κεντρικής Τράπεζας, δεν αποτελεί αγκάθι για τις διαπραγματεύσεις των Ισπανών, καθώς στο σύνολο τους οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο για τη σταθερότητα του συστήματος.
Μία άλλη βασική διαφορά είναι ότι τα ισπανικά τραπεζικά ιδρύματα θα χωριστούν σε τέσσερις κατηγορίες, αναλόγως των προβλημάτων τους και ο βασικός δείκτης κεφαλαιακής επάρκειάς τους θα πρέπει να έχει ενισχυθεί στο 9% μέχρι το τέλος του 2014. Αντιθέτως οι ελληνικές τράπεζες έχουν χωριστεί σε συστημικές και μη, με την πρώτη κατηγορία να περιλαμβάνει τις τέσσερις βασικές, Εθνική, Alpha Bank, Eurobank και Πειραιώς.
Τα 100 δις. ευρώ του σχεδίου ανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών θα δοθούν σε δόσεις με ορίζοντα 18 μηνών. Στην Ελλάδα έχουμε ένα ταμείο ανακεφαλαιοποίησης 50 δις ευρώ όπως αυτό διαμορφώθηκε με το νέο δανειακό πρόγραμμα. Τα 25 δις ευρώ έγιναν διαθέσιμα προκειμένου και τότε οι βιώσιμες τράπεζες να συνεχίσουν να μετέχουν στις πράξεις νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ ενώ οι μη βιώσιμες θα χρηματοδοτούνται από τον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδος.
Τέλος, μία ακόμη βασική διαφορά είναι ότι το ισπανικό σχέδιο προβλέπει τη διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων για τις τράπεζες που λαμβάνουν κρατική στήριξη και μεταφορά των bad assets σε ανεξάρτητη εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων (AMC), ενώ στο ελληνικό σχέδιο ο διαχωρισμός good και bad bank θα γίνεται κατά περίπτωση.
www.bankingnews.gr
Μία από τις πιο βασικές διαφορές μεταξύ του ισπανικού και του ελληνικού σχεδίου στήριξης των τραπεζών είναι ότι στο μεν ισπανικό το βάρος πέφτει στους μετόχους και ομολογιούχους ενώ στο δε ελληνικό στο κράτος, μέσω της παροχής εγγυήσεων.
Σύμφωνα με το ισπανικό σχέδιο οι κάτοχοι μετοχών και άλλων υβριδικών επενδυτικών προϊόντων τραπεζικών ιδρυμάτων που θα λάβουν ευρωπαϊκά χρήματα θα δουν πλήρη απομείωση της αξίας των επενδύσεών τους. Αν και ακόμη δεν έχει αποφασιστεί κάτι συγκεκριμένα, όλα δείχνουν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές πιέζουν τη Μαδρίτη να επιβάλλει διάταξη που θα ορίζει ότι οι τράπεζες που θα λάβουν κρατική βοήθεια θα συνεισφέρουν στο κόστος της αναδιάρθρωσης όσο το δυνατό περισσότερο με δικούς τους πόρους. Με άλλα λόγια όταν θα έχουν εγγραφεί απώλειες στους κατόχους μετοχών, οι ισπανικές αρχές θα απαιτήσουν μέτρα διαμοιρασμού του βάρους από τους κατόχους υβριδικών τίτλων και τους κατόχους μη διασφαλισμένου χρέους των τραπεζών που θα λάβουν κεφάλαια του δημοσίου. Υπενθυμίζεται εδώ ότι ισπανικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκια τους τίτλους χρέους μειωμένης διασφάλισης αλλά και υβριδικά προϊόντα ύψους 67 δισ. ευρώ τα οποία κατέχουν στην πλειοψηφία τους μικροεπενδυτές. Αντίθετα εδώ ότι στην Ελλάδα οι σχετικοί νόμοι που υπερψηφίστηκαν με βάση τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς δίνουν στο ΤΧΣ τη δυνατότητα να «παρέχει εγγυήσεις στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που επιδέχονται ανακεφαλαιοποίηση» και να «παρέχει τα περιουσιακά του στοιχεία ως ασφάλεια για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις εν λόγω εγγυήσεις». Ωστόσο θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να δοθούν κίνητρα τόσο για τη συμμετοχή των ιδιωτών στις αυξήσεις κεφαλαίου όσο και για την επαναγορά των μετοχών που θα εκδώσει το ΤΧΣ στο τέλος της πενταετίας.
Επιπλέον, ενώ στην Ισπανία, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας λαμβάνει πολλές αρμοδιότητες που μέχρι πρότινος είχε το υπουργείο Οικονομικών, στην Ελλάδα δεν έχει αποσαφηνιστεί η οριοθέτηση των εξουσιών του ΤΧΣ σε σχέση με την Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) (πρόσφατο έγγραφο της ΕΚΤ διατύπωνε ανησυχίες πως το Ταμείο θα έχει τη η δυνατότητα να διενεργεί ειδικούς ελέγχους (due diligence) πριν από την ανακεφαλαιοποίηση ενός πιστωτικού ιδρύματος). Αν και στην Ισπανία εκφράστηκαν πολλές ενστάσεις για το εύρος παρέμβασης της Κεντρικής Τράπεζας, δεν αποτελεί αγκάθι για τις διαπραγματεύσεις των Ισπανών, καθώς στο σύνολο τους οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο για τη σταθερότητα του συστήματος.
Μία άλλη βασική διαφορά είναι ότι τα ισπανικά τραπεζικά ιδρύματα θα χωριστούν σε τέσσερις κατηγορίες, αναλόγως των προβλημάτων τους και ο βασικός δείκτης κεφαλαιακής επάρκειάς τους θα πρέπει να έχει ενισχυθεί στο 9% μέχρι το τέλος του 2014. Αντιθέτως οι ελληνικές τράπεζες έχουν χωριστεί σε συστημικές και μη, με την πρώτη κατηγορία να περιλαμβάνει τις τέσσερις βασικές, Εθνική, Alpha Bank, Eurobank και Πειραιώς.
Τα 100 δις. ευρώ του σχεδίου ανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών θα δοθούν σε δόσεις με ορίζοντα 18 μηνών. Στην Ελλάδα έχουμε ένα ταμείο ανακεφαλαιοποίησης 50 δις ευρώ όπως αυτό διαμορφώθηκε με το νέο δανειακό πρόγραμμα. Τα 25 δις ευρώ έγιναν διαθέσιμα προκειμένου και τότε οι βιώσιμες τράπεζες να συνεχίσουν να μετέχουν στις πράξεις νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ ενώ οι μη βιώσιμες θα χρηματοδοτούνται από τον έκτακτο μηχανισμό ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδος.
Τέλος, μία ακόμη βασική διαφορά είναι ότι το ισπανικό σχέδιο προβλέπει τη διάσπαση των περιουσιακών στοιχείων για τις τράπεζες που λαμβάνουν κρατική στήριξη και μεταφορά των bad assets σε ανεξάρτητη εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων (AMC), ενώ στο ελληνικό σχέδιο ο διαχωρισμός good και bad bank θα γίνεται κατά περίπτωση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών