Η Δυτική Οχθη αποτελεί παλαιστινιακό έδαφος για τον ΟΗΕ, αλλά όχι και για το Ισραήλ που επιδίδεται σε σημειολογικό πόλεμο για το καθεστώς της Ζώνης C, ενός τμήματος της Δυτικής Οχθης όπου είναι συγκεντρωμένα τα εδάφη που επιδιώκει να προσαρτήσει
Η Δυτική Οχθη αποτελεί παλαιστινιακό έδαφος; Για τον ΟΗΕ, ναι, αλλά όχι και τόσο για το Ισραήλ που επιδίδεται σε σημειολογικό πόλεμο για το καθεστώς της «Ζώνης C», ενός τμήματος της Δυτικής Οχθης όπου είναι συγκεντρωμένα τα εδάφη που επιδιώκει να προσαρτήσει.
Φιλοϊσραηλινές μη κυβερνητικές οργανώσεις και πρόσφατα μία υπηρεσία της ισραηλινής κυβέρνησης που είναι επιφορτισμένη με την έκδοση δημοσιογραφικών αδειών γράφουν σε email έως και επιτίθενται στο Twitter κατά μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων επικρίνοντάς τους για την χρήση «μεροληπτικής» ορολογίας σε ότι αφορά την διένεξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Το Ισραήλ αποκαλεί τη Δυτική Οχθη με το βιβλικό της όνομα «Ιουδαία και Σαμάρια» και δυσαρεστείται που ο διεθνής Τύπος δεν υιοθετεί αυτήν την προσέγγιση.
Όμως, σήμερα το Ισραήλ δεν προστρέχει στην Βίβλο και σε παρελθόντα ισραηλιτικά βασίλεια, αλλά στις συμφωνίες του Οσλο, που χωρίζουν την Δυτική Οχθη σε τρεις μεγάλες ζώνες: A, B και C.
«Υπερβολικά γενναιόδωρη» προσφορά
Οι δύο πρώτες ζώνες αντιστοιχούν στο 40% του εδάφους της Δυτικής Οχθης και τελούν υπό παλαιστινιακό κυρίως έλεγχο, ενώ η ζώνη C , που αντιστοιχεί στο 60% του εδάφους, τελεί υπό ισραηλινό διοικητικό και στρατιωτικό έλεγχο, με την προοπτική, την ώρα της υπογραφής των συμφωνιών του Οσλο, μεταβίβασης της εξουσίας στους Παλαιστίνιους στο πλαίσιο της οριστικής διευθέτησης της διένεξης.
Για την ακρίβεια, η πρόβλεψη για την διατήρηση του ισραηλινού ελέγχου επί των περιοχών της ζώνης C είχε ως στόχο την προστασία των εβραϊκών οικισμών που βρίσκονταν στα εδάφη αυτά μέχρι την οριστική διευθέτηση.
Το θέμα των ζωνών ήρθε και πάλι στο προσκήνιο με την ανακοίνωση τον Ιανουάριο του αμερικανικού «ειρηνευτικού» σχεδίου για το Μεσανατολικό, που προβλέπει την προσάρτηση από το Ισραήλ της Κοιλάδας του Ιορδάνη, των εβραϊκών οικισμών της Δυτικής Οχθης και την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που θα έχουν απομείνει.
Από την 1η Ιουλίου, η ισραηλινή κυβέρνηση θα μπορεί να παρουσιάσει την στρατηγική της για την ενορχήστρωση του σχεδίου διαίρεσης που εκπόνησε η οικογένεια Trump, γνωρίζοντας ότι το σύνολο των προς προσάρτησιν εδαφών βρίσκεται στην «ζώνη C».
Το αμερικανικό σχέδιο προβλέπει διαίρεση σχεδόν 50/50 της ζώνης αυτής όπου ζουν πλέον 450.000 εβραίοι έποικοι - τριπλάσιοι σε σχέση με την εποχή των συμφωνιών του Οσλο - εκ παραλλήλου με 300.000 Παλαιστίνιους.
«Αρχικά, η ιδέα ήταν ότι η «ζώνη C» θα τεθεί προοδευτικά υπό την Παλαιστινιακή Αρχή και μακροπρόθεσμα θα αποτελέσει τμήμα του Παλαιστινιακού Κράτους όταν θα υπήρχε οριστική συμφωνία», εξηγεί ο Yossi Beilin, ισραηλινός διαπραγματευτής των συμφωνιών του Οσλο.
Ομως, η ισραηλινή δεξιά θεωρεί «την ζώνη C ισραηλινή» και «καταχράται το Οσλο» προσπαθώντας να διατηρήσει στο διηνεκές αυτήν την μεταβατική περίοδο, σημειώνει ο Yossi Beilin, που υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος του Ισραήλ.
«Για την δεξιά, η προσφορά 50/50 είναι υπερβολικά γενναιόδωρη (απέναντι στου Παλαιστίνιους) και δεν καταλαβαίνει γιατί ο κόσμος αντιτάσσεται».
www.bankingnews.gr
Φιλοϊσραηλινές μη κυβερνητικές οργανώσεις και πρόσφατα μία υπηρεσία της ισραηλινής κυβέρνησης που είναι επιφορτισμένη με την έκδοση δημοσιογραφικών αδειών γράφουν σε email έως και επιτίθενται στο Twitter κατά μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων επικρίνοντάς τους για την χρήση «μεροληπτικής» ορολογίας σε ότι αφορά την διένεξη Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Το Ισραήλ αποκαλεί τη Δυτική Οχθη με το βιβλικό της όνομα «Ιουδαία και Σαμάρια» και δυσαρεστείται που ο διεθνής Τύπος δεν υιοθετεί αυτήν την προσέγγιση.
Όμως, σήμερα το Ισραήλ δεν προστρέχει στην Βίβλο και σε παρελθόντα ισραηλιτικά βασίλεια, αλλά στις συμφωνίες του Οσλο, που χωρίζουν την Δυτική Οχθη σε τρεις μεγάλες ζώνες: A, B και C.
«Υπερβολικά γενναιόδωρη» προσφορά
Οι δύο πρώτες ζώνες αντιστοιχούν στο 40% του εδάφους της Δυτικής Οχθης και τελούν υπό παλαιστινιακό κυρίως έλεγχο, ενώ η ζώνη C , που αντιστοιχεί στο 60% του εδάφους, τελεί υπό ισραηλινό διοικητικό και στρατιωτικό έλεγχο, με την προοπτική, την ώρα της υπογραφής των συμφωνιών του Οσλο, μεταβίβασης της εξουσίας στους Παλαιστίνιους στο πλαίσιο της οριστικής διευθέτησης της διένεξης.
Για την ακρίβεια, η πρόβλεψη για την διατήρηση του ισραηλινού ελέγχου επί των περιοχών της ζώνης C είχε ως στόχο την προστασία των εβραϊκών οικισμών που βρίσκονταν στα εδάφη αυτά μέχρι την οριστική διευθέτηση.
Το θέμα των ζωνών ήρθε και πάλι στο προσκήνιο με την ανακοίνωση τον Ιανουάριο του αμερικανικού «ειρηνευτικού» σχεδίου για το Μεσανατολικό, που προβλέπει την προσάρτηση από το Ισραήλ της Κοιλάδας του Ιορδάνη, των εβραϊκών οικισμών της Δυτικής Οχθης και την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που θα έχουν απομείνει.
Από την 1η Ιουλίου, η ισραηλινή κυβέρνηση θα μπορεί να παρουσιάσει την στρατηγική της για την ενορχήστρωση του σχεδίου διαίρεσης που εκπόνησε η οικογένεια Trump, γνωρίζοντας ότι το σύνολο των προς προσάρτησιν εδαφών βρίσκεται στην «ζώνη C».
Το αμερικανικό σχέδιο προβλέπει διαίρεση σχεδόν 50/50 της ζώνης αυτής όπου ζουν πλέον 450.000 εβραίοι έποικοι - τριπλάσιοι σε σχέση με την εποχή των συμφωνιών του Οσλο - εκ παραλλήλου με 300.000 Παλαιστίνιους.
«Αρχικά, η ιδέα ήταν ότι η «ζώνη C» θα τεθεί προοδευτικά υπό την Παλαιστινιακή Αρχή και μακροπρόθεσμα θα αποτελέσει τμήμα του Παλαιστινιακού Κράτους όταν θα υπήρχε οριστική συμφωνία», εξηγεί ο Yossi Beilin, ισραηλινός διαπραγματευτής των συμφωνιών του Οσλο.
Ομως, η ισραηλινή δεξιά θεωρεί «την ζώνη C ισραηλινή» και «καταχράται το Οσλο» προσπαθώντας να διατηρήσει στο διηνεκές αυτήν την μεταβατική περίοδο, σημειώνει ο Yossi Beilin, που υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος του Ισραήλ.
«Για την δεξιά, η προσφορά 50/50 είναι υπερβολικά γενναιόδωρη (απέναντι στου Παλαιστίνιους) και δεν καταλαβαίνει γιατί ο κόσμος αντιτάσσεται».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών