Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να εξεταστεί το εξής βασικό θέμα με ποιο σενάριο το ελληνικό κράτος θα βάλλει τα λιγότερα;
Μια υπόγεια, υποβόσκουσα κόντρα μεταξύ τραπεζών και Τράπεζα της Ελλάδος κινδυνεύει να οδηγήσει – μεταξύ άλλων αιτιών – σε ολοκληρωτική απαξίωση τις ελληνικές τραπεζικές μετοχές.
Να σημειωθεί ότι οι τραπεζικές μετοχές έχουν υποχωρήσει σε χρηματιστηριακή αξία στα 3,4 δισεκ. πριν λίγους μήνες ήταν 10 δισεκ. και μόνο η Eurobank είχε κεφαλαιοποίηση 3,4 δισεκ.
Ενώ όλοι συγκλίνουν στην άποψη για το πώς θα εξυγιανθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών, διαφωνούν στις μεθόδους.
Οι μέθοδοι εξυγίανσης δεν είναι πολλοί είναι συγκεκριμένοι και σε κάθε σενάριο που θα υιοθετηθεί ο ιδιώτης μέτοχος είναι ο χαμένος καθώς είναι αναπόφευκτο ότι θα υποστεί dilution – απίσχναση – αραίωση.
Ποιες είναι οι λύσεις;
1)Να συνεχιστεί αυτή η πολιτική βραδείας εξυγίανσης.
Το υφιστάμενο μοντέλο όπου οι τράπεζες προσπαθούν με ένα συνδυασμό επιλογών να μειώσουν τα NPEs δεν αποδίδει χρηματιστηριακά, γεννά πολλές αμφιβολίες στους επενδυτές οι οποίοι για πολλοστή φορά βλέπουν ότι ο λογαριασμός στις τράπεζες δεν βγαίνει.
2)Να συνεχιστεί επιθετικότερα η χρήση του σχεδίου Ηρακλής όπου το κράτος εγγυάται τα senior ομόλογα των τραπεζών στο πλαίσιο τιτλοποιήσεων προβληματικών δανείων.
Η μόνη εγκεκριμένη λύση από την Ευρώπη είναι ο Ηρακλής, ο οποίος εάν μπορούσαμε να τον γενικεύσουμε και να θεωρήσουμε ότι αφορά και τα 70 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα – χωρίς τα 7-8 δισεκ. νέα NPEs – τότε το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να παράσχει εγγυήσεις για τα senior ομόλογα 22 δισεκ., τα μεσαίας διαβάθμισης ομόλογα mezzanine θα είναι ύψους 14 δισεκ. και τα junior ομόλογα τα χαμηλής διαβάθμισης 33 δισεκ. ευρώ.
Το μοντέλο αυτό το έχει υιοθετήσει η Eurobank και θα το ολοκληρώσει προσεχώς με την DoValue.
Η Eurobank ζήτησε από το ελληνικό δημόσιο να ενεργοποιηθεί η διαδικασία παροχής εγγύησης στο κύριο ομόλογο που θα εκδώσει 2,4 δισεκ. ευρώ.
Η κρατική εγγύηση αφορά μόνο το κύριο senior bond ομόλογο και όχι το mezzanine ή μεσαίας διαβάθμισης 1,5 δισεκ. και το χαμηλής διαβάθμισης ή junior bond ύψους 3,6 δισεκ. ευρώ.
3)Μια άλλη λύση που κατά το bankingnews είναι πιο ολοκληρωμένη είναι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.
Οι τράπεζες διαθέτουν 28 δισεκ. κεφάλαια εκ των οποίων τα 16,2 δισεκ. είναι DTC αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση του κράτους προς τις τράπεζες.
Λόγω των πιθανών μελλοντικών ζημιών είναι πολύ πιθανό – και ορθό – να μην ενεργοποιηθεί ο νόμος για το DTC που ορίζει ότι οι τράπεζες που σε μια οικονομική χρήση εγγράφουν ζημίες υποχρεούνται σε αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου κατά το ύψος της ζημίας ως προς το DTC.
Προσωρινό πάγωμα του νόμου αυτού που ισχύει στην Ελλάδα για ένα έτος θα είχε λογική και θα ήταν καλοδεχούμενη εξέλιξη.
Γιατί όμως αυξήσεις κεφαλαίου;
Οι αυξήσεις κεφαλαίου ήταν, είναι και θα είναι πάντα η καθαρότερη λύση για τις τράπεζες.
Το βασικό ερώτημα είναι ποιοι θα συμμετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου οι ιδιώτες που είναι αδύνατο ή το κράτος που θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια state aid;
Προφανώς και αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την εξίσωση.
Όμως οι ΗΠΑ μας διδάσκουν για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί το κράτος.
Εάν το κράτος εισφέρει 10 δισεκ. ευρώ γιατί τόσα κεφάλαια κατ΄ ελάχιστον χρειάζονται οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν αλλά θα εξυγιανθούν μέσω της αύξησης των προβλέψεων και του δείκτη coverage ratio NPEs που από 50% θα μπορούσε να φθάσει στο 80%.
Εν συνεχεία το δημόσιο με ένα χρονοδιάγραμμα πωλήσεων μέσω placement θα ιδιωτικοποιούσε τις τράπεζες κατά τα πρότυπα της Citigroup στις ΗΠΑ μετά την κρίση του 2008 με 2009.
Οι ιδιώτες μέτοχοι θα εξαφανισθούν και αυτό είναι αντιληπτό αλλά ήδη οι μετοχές δεν έχουν καταρρεύσει, δεν έχουν φθάσει σε επίπεδα 2015 όπου κυριαρχούσε το Grexit;
Υπάρχουν δύο αντικίνητρα στις αυξήσεις κεφαλαίου.
Θα πρέπει η ΕΚΤ να πραγματοποιήσει stress tests στις ελληνικές τράπεζες και με βάση το δυσμενές σενάριο να καθοριστούν οι αυξήσεις κεφαλαίου.
Το ένα αντικίνητρο είναι ότι πρέπει να ξεπεραστεί το ζήτημα της κρατικής βοήθειας πως το κράτος θα εισφέρει κεφάλαια χωρίς να ενεργοποιηθεί η BRRD που ενεργοποιεί με την σειρά της το bail in που εμπλέκονται καταθέτες και ομολογιούχοι.
Το άλλο αντικίνητρο είναι ότι οι τράπεζες συνεχίζουν να διατηρούν τα NPEs στα χαρτοφυλάκια τους υπό τον όρο όμως ότι θα μπορούσαν να τα πουλήσουν σε οποιαδήποτε τιμή χωρίς ζημία καθώς θα έχουν ήδη διενεργήσει πρόσθετες προβλέψεις, ο δείκτης coverage ratio ο δείκτης κάλυψης NPEs με προβλέψεις θα αυξηθεί κατακόρυφα.
4)Μια πρόταση που δεν έχει καμία τύχη είναι να υιοθετηθεί μια bad bank δηλαδή μια κακή τράπεζα στην οποία θα υπαχθούν τα προβληματικά δάνεια.
Η bad bank θα αγοράσει τα NPEs των τραπεζών που σημαίνει ότι οι τράπεζες θα εγγράψουν ζημίες καθώς αποκλείεται να τα αγοράσει στο ύψος των προβλέψεων που έχουν διενεργηθεί.
Το κράτος δεν θα δεχθεί να αγοράσει σε τιμές που έχουν εγγραφεί στα λογιστικά βιβλία γιατί θα είναι σαν να επιδοτεί τους ιδιώτες μετόχους.
Στην bad bank τύπου NAMA Ιρλανδίας όπου δημιουργήθηκε εταιρία asset management και εντάχθηκαν 74 δισεκ. προβληματικά στεγαστικά δάνεια δημιουργήθηκε στην αρχή, έχουν περάσει 8 χρόνια και οι επιδόσεις της είναι φτωχές όχι τραγικά φτωχές αλλά σίγουρα δεν αποτελούν θετική έκπληξη.
Σε μια bad bank το κράτος θα πρέπει να εισφέρει 15 δισεκ. και το ερώτημα είναι εδώ το ελληνικό δημόσιο υποστηρίζει ότι δεν θα πάρει προληπτική πιστωτική γραμμή από τον ESM τα 3,7 δισεκ. για την Υγεία πως θα καλύψει μια τρύπα 15 δισεκ. ευρώ;
Η bad bank κλασσικού τύπου έχει απορριφθεί από την commission και την Επιτροπή Ανταγωνισμού και με εξαίρεση την ΕΚΤ που έμμεσα στην υποστηρίζει κανείς άλλος θεσμός δεν είναι θετικός αντιθέτως την έχουν αποδομήσει.
5)Μια λύση που θα μπορούσε νε εξεταστεί είναι να υιοθετηθεί καθολικά ο Ηρακλής από τις τράπεζες, να προχωρήσουν σε μαζικές τιτλοποιήσεις και το κράτος να εγγυηθεί τα κύρια ομόλογα.
Αναφέραμε ότι για 70 δισεκ. προβληματικά δάνεια αντιστοιχούν 22 δισεκ. κύρια – senior – ομόλογα, περίπου 14 δισεκ. μεσαία ή mezzanine ομόλογα και 33 με 34 δισεκ. χαμηλής διαβάθμισης ή junior ομόλογα.
Θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να εγγυηθεί τα senior bond που ήδη το πράττει και να αγοράσει τα mezzanine bond τα μεσαία ομόλογα, κάτι που δεν κάνει γιατί θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια.
Τα mezzanine ομόλογα φθάνουν στα 14 δισεκ. που συνεπάγεται μαζί με τις προβλέψεις που θα πάρουν οι τράπεζες ότι θα δημιουργηθεί μια τρύπα 7 δισεκ. ή 6 με 8 δισεκ. ευρώ.
Αυτή την τρύπα θα την καλύψει το κράτος με αυξήσεις κεφαλαίου και αντί να επενδύσει 14 δισεκ. θα έχει επενδύσει 6 με 8 δισεκ. δηλαδή λιγότερα κεφάλαια.
Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να εξεταστεί το εξής βασικό θέμα με ποιο σενάριο το ελληνικό κράτος θα βάλλει τα λιγότερα;
Σίγουρα τα περισσότερα το ελληνικό κράτος θα τα βάλλει στην bad bank και στην bad bank επίσης ενδέχεται να υποστεί την μεγαλύτερη ζημία χωρίς να κερδίσει ή να καταφέρει να ανακτήσει μέρος της νέας επένδυσης.
Η ΤτΕ με το DTC και την bad bank απλά φορτώνει το πρόβλημα στο ελληνικό δημόσιο, αυτό δεν είναι λύση, λύση είναι και το κράτος άπαξ και φορτωθεί ένα πρόβλημα στο τέλος της ημέρας να ανακτήσει την επένδυση του και να κερδίσει και κάποια εύλογη υπεραξία.
Προειδοποιήσεις
Οι μετοχές των τραπεζών έχουν καταρρεύσει επειδή φοβούνται οι επενδυτές ότι θα υποστούν αραίωση.
Κάποιας μορφής κρατικοποίηση είναι πιθανή στις τράπεζες αρκεί να είναι στοχευμένη και γρήγορα να υπάρξει ιδιωτικοποίηση.
Οι τράπεζες με NPEs στα χαρτοφυλάκια τους 42% αποτιμώνται στο βυθό της θάλασσας.
Θα παραμείνουν στον βυθό εάν δεν αλλάξει ριζικά το προφίλ του ισολογισμού τους και το κυριότερο να μπορέσουν οι ελληνικές τράπεζες από zombie bank να εξελιχθούν σε υγιείς τράπεζες που στηρίζουν την οικονομία.
www.bankingnews.gr
Να σημειωθεί ότι οι τραπεζικές μετοχές έχουν υποχωρήσει σε χρηματιστηριακή αξία στα 3,4 δισεκ. πριν λίγους μήνες ήταν 10 δισεκ. και μόνο η Eurobank είχε κεφαλαιοποίηση 3,4 δισεκ.
Ενώ όλοι συγκλίνουν στην άποψη για το πώς θα εξυγιανθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών, διαφωνούν στις μεθόδους.
Οι μέθοδοι εξυγίανσης δεν είναι πολλοί είναι συγκεκριμένοι και σε κάθε σενάριο που θα υιοθετηθεί ο ιδιώτης μέτοχος είναι ο χαμένος καθώς είναι αναπόφευκτο ότι θα υποστεί dilution – απίσχναση – αραίωση.
Ποιες είναι οι λύσεις;
1)Να συνεχιστεί αυτή η πολιτική βραδείας εξυγίανσης.
Το υφιστάμενο μοντέλο όπου οι τράπεζες προσπαθούν με ένα συνδυασμό επιλογών να μειώσουν τα NPEs δεν αποδίδει χρηματιστηριακά, γεννά πολλές αμφιβολίες στους επενδυτές οι οποίοι για πολλοστή φορά βλέπουν ότι ο λογαριασμός στις τράπεζες δεν βγαίνει.
2)Να συνεχιστεί επιθετικότερα η χρήση του σχεδίου Ηρακλής όπου το κράτος εγγυάται τα senior ομόλογα των τραπεζών στο πλαίσιο τιτλοποιήσεων προβληματικών δανείων.
Η μόνη εγκεκριμένη λύση από την Ευρώπη είναι ο Ηρακλής, ο οποίος εάν μπορούσαμε να τον γενικεύσουμε και να θεωρήσουμε ότι αφορά και τα 70 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα – χωρίς τα 7-8 δισεκ. νέα NPEs – τότε το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να παράσχει εγγυήσεις για τα senior ομόλογα 22 δισεκ., τα μεσαίας διαβάθμισης ομόλογα mezzanine θα είναι ύψους 14 δισεκ. και τα junior ομόλογα τα χαμηλής διαβάθμισης 33 δισεκ. ευρώ.
Το μοντέλο αυτό το έχει υιοθετήσει η Eurobank και θα το ολοκληρώσει προσεχώς με την DoValue.
Η Eurobank ζήτησε από το ελληνικό δημόσιο να ενεργοποιηθεί η διαδικασία παροχής εγγύησης στο κύριο ομόλογο που θα εκδώσει 2,4 δισεκ. ευρώ.
Η κρατική εγγύηση αφορά μόνο το κύριο senior bond ομόλογο και όχι το mezzanine ή μεσαίας διαβάθμισης 1,5 δισεκ. και το χαμηλής διαβάθμισης ή junior bond ύψους 3,6 δισεκ. ευρώ.
3)Μια άλλη λύση που κατά το bankingnews είναι πιο ολοκληρωμένη είναι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.
Οι τράπεζες διαθέτουν 28 δισεκ. κεφάλαια εκ των οποίων τα 16,2 δισεκ. είναι DTC αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση του κράτους προς τις τράπεζες.
Λόγω των πιθανών μελλοντικών ζημιών είναι πολύ πιθανό – και ορθό – να μην ενεργοποιηθεί ο νόμος για το DTC που ορίζει ότι οι τράπεζες που σε μια οικονομική χρήση εγγράφουν ζημίες υποχρεούνται σε αύξηση κεφαλαίου υπέρ του δημοσίου κατά το ύψος της ζημίας ως προς το DTC.
Προσωρινό πάγωμα του νόμου αυτού που ισχύει στην Ελλάδα για ένα έτος θα είχε λογική και θα ήταν καλοδεχούμενη εξέλιξη.
Γιατί όμως αυξήσεις κεφαλαίου;
Οι αυξήσεις κεφαλαίου ήταν, είναι και θα είναι πάντα η καθαρότερη λύση για τις τράπεζες.
Το βασικό ερώτημα είναι ποιοι θα συμμετάσχουν στις αυξήσεις κεφαλαίου οι ιδιώτες που είναι αδύνατο ή το κράτος που θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια state aid;
Προφανώς και αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα σε αυτή την εξίσωση.
Όμως οι ΗΠΑ μας διδάσκουν για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί το κράτος.
Εάν το κράτος εισφέρει 10 δισεκ. ευρώ γιατί τόσα κεφάλαια κατ΄ ελάχιστον χρειάζονται οι τράπεζες θα κρατικοποιηθούν αλλά θα εξυγιανθούν μέσω της αύξησης των προβλέψεων και του δείκτη coverage ratio NPEs που από 50% θα μπορούσε να φθάσει στο 80%.
Εν συνεχεία το δημόσιο με ένα χρονοδιάγραμμα πωλήσεων μέσω placement θα ιδιωτικοποιούσε τις τράπεζες κατά τα πρότυπα της Citigroup στις ΗΠΑ μετά την κρίση του 2008 με 2009.
Οι ιδιώτες μέτοχοι θα εξαφανισθούν και αυτό είναι αντιληπτό αλλά ήδη οι μετοχές δεν έχουν καταρρεύσει, δεν έχουν φθάσει σε επίπεδα 2015 όπου κυριαρχούσε το Grexit;
Υπάρχουν δύο αντικίνητρα στις αυξήσεις κεφαλαίου.
Θα πρέπει η ΕΚΤ να πραγματοποιήσει stress tests στις ελληνικές τράπεζες και με βάση το δυσμενές σενάριο να καθοριστούν οι αυξήσεις κεφαλαίου.
Το ένα αντικίνητρο είναι ότι πρέπει να ξεπεραστεί το ζήτημα της κρατικής βοήθειας πως το κράτος θα εισφέρει κεφάλαια χωρίς να ενεργοποιηθεί η BRRD που ενεργοποιεί με την σειρά της το bail in που εμπλέκονται καταθέτες και ομολογιούχοι.
Το άλλο αντικίνητρο είναι ότι οι τράπεζες συνεχίζουν να διατηρούν τα NPEs στα χαρτοφυλάκια τους υπό τον όρο όμως ότι θα μπορούσαν να τα πουλήσουν σε οποιαδήποτε τιμή χωρίς ζημία καθώς θα έχουν ήδη διενεργήσει πρόσθετες προβλέψεις, ο δείκτης coverage ratio ο δείκτης κάλυψης NPEs με προβλέψεις θα αυξηθεί κατακόρυφα.
4)Μια πρόταση που δεν έχει καμία τύχη είναι να υιοθετηθεί μια bad bank δηλαδή μια κακή τράπεζα στην οποία θα υπαχθούν τα προβληματικά δάνεια.
Η bad bank θα αγοράσει τα NPEs των τραπεζών που σημαίνει ότι οι τράπεζες θα εγγράψουν ζημίες καθώς αποκλείεται να τα αγοράσει στο ύψος των προβλέψεων που έχουν διενεργηθεί.
Το κράτος δεν θα δεχθεί να αγοράσει σε τιμές που έχουν εγγραφεί στα λογιστικά βιβλία γιατί θα είναι σαν να επιδοτεί τους ιδιώτες μετόχους.
Στην bad bank τύπου NAMA Ιρλανδίας όπου δημιουργήθηκε εταιρία asset management και εντάχθηκαν 74 δισεκ. προβληματικά στεγαστικά δάνεια δημιουργήθηκε στην αρχή, έχουν περάσει 8 χρόνια και οι επιδόσεις της είναι φτωχές όχι τραγικά φτωχές αλλά σίγουρα δεν αποτελούν θετική έκπληξη.
Σε μια bad bank το κράτος θα πρέπει να εισφέρει 15 δισεκ. και το ερώτημα είναι εδώ το ελληνικό δημόσιο υποστηρίζει ότι δεν θα πάρει προληπτική πιστωτική γραμμή από τον ESM τα 3,7 δισεκ. για την Υγεία πως θα καλύψει μια τρύπα 15 δισεκ. ευρώ;
Η bad bank κλασσικού τύπου έχει απορριφθεί από την commission και την Επιτροπή Ανταγωνισμού και με εξαίρεση την ΕΚΤ που έμμεσα στην υποστηρίζει κανείς άλλος θεσμός δεν είναι θετικός αντιθέτως την έχουν αποδομήσει.
5)Μια λύση που θα μπορούσε νε εξεταστεί είναι να υιοθετηθεί καθολικά ο Ηρακλής από τις τράπεζες, να προχωρήσουν σε μαζικές τιτλοποιήσεις και το κράτος να εγγυηθεί τα κύρια ομόλογα.
Αναφέραμε ότι για 70 δισεκ. προβληματικά δάνεια αντιστοιχούν 22 δισεκ. κύρια – senior – ομόλογα, περίπου 14 δισεκ. μεσαία ή mezzanine ομόλογα και 33 με 34 δισεκ. χαμηλής διαβάθμισης ή junior ομόλογα.
Θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να εγγυηθεί τα senior bond που ήδη το πράττει και να αγοράσει τα mezzanine bond τα μεσαία ομόλογα, κάτι που δεν κάνει γιατί θα θεωρηθεί κρατική βοήθεια.
Τα mezzanine ομόλογα φθάνουν στα 14 δισεκ. που συνεπάγεται μαζί με τις προβλέψεις που θα πάρουν οι τράπεζες ότι θα δημιουργηθεί μια τρύπα 7 δισεκ. ή 6 με 8 δισεκ. ευρώ.
Αυτή την τρύπα θα την καλύψει το κράτος με αυξήσεις κεφαλαίου και αντί να επενδύσει 14 δισεκ. θα έχει επενδύσει 6 με 8 δισεκ. δηλαδή λιγότερα κεφάλαια.
Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να εξεταστεί το εξής βασικό θέμα με ποιο σενάριο το ελληνικό κράτος θα βάλλει τα λιγότερα;
Σίγουρα τα περισσότερα το ελληνικό κράτος θα τα βάλλει στην bad bank και στην bad bank επίσης ενδέχεται να υποστεί την μεγαλύτερη ζημία χωρίς να κερδίσει ή να καταφέρει να ανακτήσει μέρος της νέας επένδυσης.
Η ΤτΕ με το DTC και την bad bank απλά φορτώνει το πρόβλημα στο ελληνικό δημόσιο, αυτό δεν είναι λύση, λύση είναι και το κράτος άπαξ και φορτωθεί ένα πρόβλημα στο τέλος της ημέρας να ανακτήσει την επένδυση του και να κερδίσει και κάποια εύλογη υπεραξία.
Προειδοποιήσεις
Οι μετοχές των τραπεζών έχουν καταρρεύσει επειδή φοβούνται οι επενδυτές ότι θα υποστούν αραίωση.
Κάποιας μορφής κρατικοποίηση είναι πιθανή στις τράπεζες αρκεί να είναι στοχευμένη και γρήγορα να υπάρξει ιδιωτικοποίηση.
Οι τράπεζες με NPEs στα χαρτοφυλάκια τους 42% αποτιμώνται στο βυθό της θάλασσας.
Θα παραμείνουν στον βυθό εάν δεν αλλάξει ριζικά το προφίλ του ισολογισμού τους και το κυριότερο να μπορέσουν οι ελληνικές τράπεζες από zombie bank να εξελιχθούν σε υγιείς τράπεζες που στηρίζουν την οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών