Δώρον άδωρον η αλληλεγγύη χωρίς μεταρρυθμίσεις, υποστηρίζει η γερμανική Handelsblatt, εν όψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής
Στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής την Πέμπτη 23 Απριλίου αναφέρεται η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στην υπόλοιπη Ευρώπη:
Δανεικά χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχουν, υποστηρίζει, επισημαίνοντας ότι η Γερμανία οφείλει να δείξει αλληλεγγύη, αλλά υπό όρους.
Παράλληλα τονίζει ότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα.
Η Ευρώπη έχει πληγεί σφόδρα από την πανδημία του κορωνοϊού.
Οι εκτιμήσεις των αναλυτών είναι τουλάχιστον ζοφερές.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εκ των ων ουκ άνευ, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Handelsblatt, που διερωτάται μέχρι ποίου βαθμού μπορεί να φτάσει αυτή η αλληλεγγύη ώστε να μη διαταραχθεί η τάξη.
«Σε καμία περίπτωση, τα μέτρα που θα ληφθούν δεν πρέπει να αποδυναμώσουν την Ένωση.
Μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορεί να παίζει κανέναν σημαντικό ρόλο στον διεθνή διπλωματικό στίβο» αναφέρεται.
Ζητείται ένα ποσό της τάξεως του 1,5 τρισεκατομμυρίου ευρώ.
Ωστόσο, ένα τέτοιο ποσό δεν μπορεί να δοθεί χωρίς να υπάρξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κριτήρια.
«Γιατί πρέπει να ισχύουν διαφορετικοί όροι για τις γερμανικές επιχειρήσεις όταν δανείζονται από την KfW και διαφορετικοί για τα κράτη-μέλη.
Όταν δανείζονται, όλοι υπογράφουν όρους και είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τόκους» τονίζει η Handelsblatt, προσθέτοντας:
«Τα corona bond είναι ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενα.
Η αμοιβαιοποίηση χρέους είναι περίπλοκο και επικίνδυνο ζήτημα.
Η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται».
Η στήριξη των κρατών-μελών θα πρέπει να προέλθει από τα υπάρχοντα κεφάλαια του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή, αν αυτό δεν είναι αρκετό, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Αυτός, άλλωστε, είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας:
Να διασφαλίσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Η Ιταλία είναι υπό πίεση, αλλά η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι συγκρίσιμη με αυτήν της Ελλάδος πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν η χώρα μπορούσε να σωθεί από την πτώχευση.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η όποια ενίσχυση δοθεί θα πρέπει να συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις.
Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος η οικονομική σταθερότητα σε χώρες όπως η Ιταλία να μην αλλάξει με βιώσιμο τρόπο και να ζητηθεί ξανά… βοήθεια, σε επόμενη κρίση.Όταν μελετώνται τα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολίτες στις χώρες που πλήττονται σήμερα, όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Γαλλία, είναι σημαντικά πλουσιότεροι σε σύγκριση με τη Γερμανία.
Αυτό συμβαίνει διότι η χρηματοοικονομική κατανομή μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα βρίσκεται σε επισφαλή ανισορροπία.
Λόγω των χαμηλών φόρων επί του πλούτου, ο ιδιωτικός πλούτος αυξάνεται σε αυτές τις χώρες, ενώ τα δημόσια οικονομικά υπόκεινται σε μεγάλη πίεση.
Πλούσιοι πολίτες, φτωχή πολιτεία:
Με αυτό το μοντέλο, καμία χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει από μια σοβαρή κρίση.
Στην Ιταλία, σε αντίθεση με τη Γερμανία, το αίτημα για υψηλότερους φόρους κληρονομιάς και πλούτου για τη χρηματοδότηση των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι απολύτως δικαιολογημένο.
«Η κρίση του κορωνοϊού δεν είναι απλώς μια μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη.
Εάν κάθε χώρα κάνει αυτό που πρέπει, η πανδημία μπορεί να ενισχύσει τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών-μελών.
Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο το ευρωπαϊκό σχέδιο μπορεί να ενθουσιάσει εκ νέου τους πολίτες.
Ας ελπίσουμε ότι θα έτσι θα συμβεί» καταλήγει η Handelsblatt.
www.bankingnews.gr
Δανεικά χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχουν, υποστηρίζει, επισημαίνοντας ότι η Γερμανία οφείλει να δείξει αλληλεγγύη, αλλά υπό όρους.
Παράλληλα τονίζει ότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα.
Η Ευρώπη έχει πληγεί σφόδρα από την πανδημία του κορωνοϊού.
Οι εκτιμήσεις των αναλυτών είναι τουλάχιστον ζοφερές.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εκ των ων ουκ άνευ, σύμφωνα με τον αρθρογράφο της Handelsblatt, που διερωτάται μέχρι ποίου βαθμού μπορεί να φτάσει αυτή η αλληλεγγύη ώστε να μη διαταραχθεί η τάξη.
«Σε καμία περίπτωση, τα μέτρα που θα ληφθούν δεν πρέπει να αποδυναμώσουν την Ένωση.
Μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα μπορεί να παίζει κανέναν σημαντικό ρόλο στον διεθνή διπλωματικό στίβο» αναφέρεται.
Ζητείται ένα ποσό της τάξεως του 1,5 τρισεκατομμυρίου ευρώ.
Ωστόσο, ένα τέτοιο ποσό δεν μπορεί να δοθεί χωρίς να υπάρξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κριτήρια.
«Γιατί πρέπει να ισχύουν διαφορετικοί όροι για τις γερμανικές επιχειρήσεις όταν δανείζονται από την KfW και διαφορετικοί για τα κράτη-μέλη.
Όταν δανείζονται, όλοι υπογράφουν όρους και είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τόκους» τονίζει η Handelsblatt, προσθέτοντας:
«Τα corona bond είναι ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενα.
Η αμοιβαιοποίηση χρέους είναι περίπλοκο και επικίνδυνο ζήτημα.
Η Γερμανία και οι Κάτω Χώρες έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται».
Η στήριξη των κρατών-μελών θα πρέπει να προέλθει από τα υπάρχοντα κεφάλαια του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή, αν αυτό δεν είναι αρκετό, από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Αυτός, άλλωστε, είναι ο ρόλος που πρέπει να διαδραματίσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας:
Να διασφαλίσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Η Ιταλία είναι υπό πίεση, αλλά η τρέχουσα κατάσταση δεν είναι συγκρίσιμη με αυτήν της Ελλάδος πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν η χώρα μπορούσε να σωθεί από την πτώχευση.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, η όποια ενίσχυση δοθεί θα πρέπει να συνοδεύεται από μεταρρυθμίσεις.
Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος η οικονομική σταθερότητα σε χώρες όπως η Ιταλία να μην αλλάξει με βιώσιμο τρόπο και να ζητηθεί ξανά… βοήθεια, σε επόμενη κρίση.Όταν μελετώνται τα στατιστικά στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είναι αξιοσημείωτο ότι οι πολίτες στις χώρες που πλήττονται σήμερα, όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Γαλλία, είναι σημαντικά πλουσιότεροι σε σύγκριση με τη Γερμανία.
Αυτό συμβαίνει διότι η χρηματοοικονομική κατανομή μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα βρίσκεται σε επισφαλή ανισορροπία.
Λόγω των χαμηλών φόρων επί του πλούτου, ο ιδιωτικός πλούτος αυξάνεται σε αυτές τις χώρες, ενώ τα δημόσια οικονομικά υπόκεινται σε μεγάλη πίεση.
Πλούσιοι πολίτες, φτωχή πολιτεία:
Με αυτό το μοντέλο, καμία χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει από μια σοβαρή κρίση.
Στην Ιταλία, σε αντίθεση με τη Γερμανία, το αίτημα για υψηλότερους φόρους κληρονομιάς και πλούτου για τη χρηματοδότηση των μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι απολύτως δικαιολογημένο.
«Η κρίση του κορωνοϊού δεν είναι απλώς μια μεγάλη πρόκληση για την Ευρώπη.
Εάν κάθε χώρα κάνει αυτό που πρέπει, η πανδημία μπορεί να ενισχύσει τη συνοχή και την εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών-μελών.
Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο το ευρωπαϊκό σχέδιο μπορεί να ενθουσιάσει εκ νέου τους πολίτες.
Ας ελπίσουμε ότι θα έτσι θα συμβεί» καταλήγει η Handelsblatt.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών