γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Τεράστια η πρόκληση του κορωνοϊού για την κυβέρνηση Μητσοτάκης
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει να διαχειριστεί τεράστιες προκλήσεις.
Από τη μια καλείται να λάβει όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα περιορίσουν τη διασπορά της επιδημίας του κορωνοϊού και που θα αποτρέψει στην ελληνική επικράτεια την επανάληψη ενός «μοντέλου Ιταλίας και Ισπανίας».
Από την άλλη καλείται ταυτόχρονα να κρατήσει όρθια την κοινωνία, την οικονομία, τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο, χαοτικό.
Αναμφίβολα η μεταβλητή που θα κρίνει τα πάντα, είναι η ημερομηνία λήξης του συναγερμού σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας και κατ’επέκταση της καραντίνας και των περιοριστικών μέτρων.
Μόνο που σήμερα κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το πότε θα έρθει αυτή η στιγμή.
Το αισιόδοξο – αν όχι ιδανικό - σενάριο για την κυβέρνηση είναι η επιδημία να κορυφωθεί εντός του Απριλίου και από τον Μάιο να αρχίσει μια τάση ύφεσης των κρουσμάτων που ενδεχομένως θα επιτρέψει από τον Ιούνιο να μπει η χώρα σε μια τροχιά κανονικότητας.
Εν πολλοίς αυτό είναι το σενάριο, στο οποίο ποντάρει η κυβέρνηση.
Καθώς θεωρεί ότι μέχρι εκεί, κοινωνία και οικονομία θα μπορέσουν να ανταποκριθούν, και παρά τις ζημίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα να σταθούν όρθιες.
Μέχρι στιγμής όλα κυλούν βάσει του θετικού σεναρίου.
Η εξάπλωση της επιδημίας μοιάζει ελεγχόμενη.
Παρά το σοκ, η κοινωνία φαίνεται να αντέχει, να κατανοεί και να δέχεται τόσο τα περιοριστικά μέτρα όσο και τις οικονομικές απώλειες.
Οι πολίτες δεν μπορούν ούτε να αντιληφθούν το μέγεθος της κατάστασης ούτε να αφομοιώσουν την ελάφρυνση των μέτρων που ανακοινώνει η κυβέρνηση.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας, η οποία κουβαλά στις πλάτες τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, εστιάζει ως επί το πλείστον στις διαβεβαιώσεις περί διατήρησης των θέσεων εργασίας.
Όμως το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες.
Ούτε για την εξέλιξη της πανδημίας ούτε για το πώς θα είναι η επόμενη ημέρα αυτής.
Όλοι – κυβέρνηση, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι – πορεύονται με το «βλέπoντας και κάνοντας».
Υπό αυτήν την παραδοχή όμως προκύπτει εύλογα το ερώτημα: τι θα γίνει εάν δεν επιβεβαιωθεί το αισιόδοξο σενάριο;
Έχει κάποιο plan B η κυβέρνηση;
Τι θα συμβεί εάν χαθεί ο έλεγχος ή έστω αν εξακολουθήσουν να υπάρχουν τόσα κρούσματα και κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών που δεν θα επιτρέψουν την επιστροφή στην κανονικότητα;
Σε αυτό το σενάριο, τα προβλήματα θα φαντάζουν ανυπέρβλητα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία – όπως άλλωστε δείχνουν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης – ότι οι πολίτες στηρίζουν την κυβέρνηση και συμφωνούν με τους χειρισμούς της.
Αλλά είναι προφανές πως σε μια τέτοια κρίση, ακόμα και αυτή η βεβαιότητα είναι επίπλαστη.
Η σημερινή – σχεδόν καθολική – στήριξη πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε δυσαρέσκεια και κατακραυγή.
Είναι άλλωστε απόρροια του ότι κινούμαστε προς άγνωστη κατεύθυνση…
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Από τη μια καλείται να λάβει όλες εκείνες τις αποφάσεις που θα περιορίσουν τη διασπορά της επιδημίας του κορωνοϊού και που θα αποτρέψει στην ελληνική επικράτεια την επανάληψη ενός «μοντέλου Ιταλίας και Ισπανίας».
Από την άλλη καλείται ταυτόχρονα να κρατήσει όρθια την κοινωνία, την οικονομία, τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρο, χαοτικό.
Αναμφίβολα η μεταβλητή που θα κρίνει τα πάντα, είναι η ημερομηνία λήξης του συναγερμού σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας και κατ’επέκταση της καραντίνας και των περιοριστικών μέτρων.
Μόνο που σήμερα κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το πότε θα έρθει αυτή η στιγμή.
Το αισιόδοξο – αν όχι ιδανικό - σενάριο για την κυβέρνηση είναι η επιδημία να κορυφωθεί εντός του Απριλίου και από τον Μάιο να αρχίσει μια τάση ύφεσης των κρουσμάτων που ενδεχομένως θα επιτρέψει από τον Ιούνιο να μπει η χώρα σε μια τροχιά κανονικότητας.
Εν πολλοίς αυτό είναι το σενάριο, στο οποίο ποντάρει η κυβέρνηση.
Καθώς θεωρεί ότι μέχρι εκεί, κοινωνία και οικονομία θα μπορέσουν να ανταποκριθούν, και παρά τις ζημίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα να σταθούν όρθιες.
Μέχρι στιγμής όλα κυλούν βάσει του θετικού σεναρίου.
Η εξάπλωση της επιδημίας μοιάζει ελεγχόμενη.
Παρά το σοκ, η κοινωνία φαίνεται να αντέχει, να κατανοεί και να δέχεται τόσο τα περιοριστικά μέτρα όσο και τις οικονομικές απώλειες.
Οι πολίτες δεν μπορούν ούτε να αντιληφθούν το μέγεθος της κατάστασης ούτε να αφομοιώσουν την ελάφρυνση των μέτρων που ανακοινώνει η κυβέρνηση.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας, η οποία κουβαλά στις πλάτες τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, εστιάζει ως επί το πλείστον στις διαβεβαιώσεις περί διατήρησης των θέσεων εργασίας.
Όμως το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες.
Ούτε για την εξέλιξη της πανδημίας ούτε για το πώς θα είναι η επόμενη ημέρα αυτής.
Όλοι – κυβέρνηση, επιχειρήσεις, εργαζόμενοι – πορεύονται με το «βλέπoντας και κάνοντας».
Υπό αυτήν την παραδοχή όμως προκύπτει εύλογα το ερώτημα: τι θα γίνει εάν δεν επιβεβαιωθεί το αισιόδοξο σενάριο;
Έχει κάποιο plan B η κυβέρνηση;
Τι θα συμβεί εάν χαθεί ο έλεγχος ή έστω αν εξακολουθήσουν να υπάρχουν τόσα κρούσματα και κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών που δεν θα επιτρέψουν την επιστροφή στην κανονικότητα;
Σε αυτό το σενάριο, τα προβλήματα θα φαντάζουν ανυπέρβλητα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία – όπως άλλωστε δείχνουν και οι μετρήσεις της κοινής γνώμης – ότι οι πολίτες στηρίζουν την κυβέρνηση και συμφωνούν με τους χειρισμούς της.
Αλλά είναι προφανές πως σε μια τέτοια κρίση, ακόμα και αυτή η βεβαιότητα είναι επίπλαστη.
Η σημερινή – σχεδόν καθολική – στήριξη πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε δυσαρέσκεια και κατακραυγή.
Είναι άλλωστε απόρροια του ότι κινούμαστε προς άγνωστη κατεύθυνση…
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών