Μόνο μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια πανδημία τόσο καταστροφική, υποστηρίζει ο κ. Borrell και υπάρχουν 4 στρατηγικές που επιβάλλεται να ακολουθήσουμε
Ο κόσμος αντιμετώπισε αρχικά την κρίση του COVID-19 με ασυντόνιστο τρόπο, με πάρα πολλές χώρες να αγνοούν τα προειδοποιητικά σημάδια και να το κάνουν μόνα τους, όμως γρήγορα έγινε σαφές ότι η μόνη διέξοδος θα είναι το «μαζί», υποστηρίζει ο Ύπατος εκρόπωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια της ΕΕ, Josep Borrell.
Η αντίθεση μεταξύ της σιωπής των δρόμων και των πλατειών της Ευρώπης και της ταραχώδους, οδυνηρής πραγματικότητας σε πολλά από τα νοσοκομεία της απλά τσακίζει, επισημαίνει ο κ. Borrell.
Ο COVID-19 έχει καταπατήσει όλο τον κόσμο.
Είναι ήδη σαφές ότι η πανδημία θα αναμορφώσει τον κόσμο μας.
Αλλά ακριβώς πώς θα εξαρτηθεί από τις επιλογές που κάνουμε σήμερα.
Ο κορωνοϊός πρέπει να θεωρηθεί ως ο κοινός εχθρός του κόσμου.
Παρόλο που δεν πρόκειται για πόλεμο, χρειαζόμαστε παρόλα αυτά μια «πολεμική» κινητοποίηση των πόρων.
Αλλά σε περιόδους κρίσης, το ένστικτό μας είναι να γυρίσουμε στην εσωστρέφεια, να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Αυτή η αντίδραση, αν και κατανοητή, είναι αυτοκαταστροφή, γιατί εγγυάται ότι ο αγώνας θα διαρκέσει περισσότερο και ότι το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος θα είναι πολύ υψηλότερο.
Παρόλο που ο εχθρός προκάλεσε εθνικιστικά αντανακλαστικά, μπορούμε να τον νικήσουμε μόνο με διασυνοριακό συντονισμό - στην Ευρώπη και πέραν αυτού. Χρειαζόμαστε μια κοινή διεθνή προσέγγιση για την πανδημία και για την παροχή βοήθειας στους πιο ευάλωτους, και κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες και ζώνες συγκρούσεων.
Τόνισα αυτό το σημείο σε πρόσφατες συζητήσεις με τους υπουργούς Εξωτερικών της G7 και πολλούς άλλους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει και θα αποτελέσει μέρος της προσπάθειας.
Τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια κενή φράση. Ευτυχώς, αυτό αποδεικνύεται ήδη στην Ευρώπη, όπου η Γαλλία και η Αυστρία στέλνουν περισσότερα από τρία εκατομμύρια μάσκες στην Ιταλία και όπου η Γερμανία λαμβάνει και θεραπεύει ασθενείς από τη Γαλλία και την Ιταλία.
Μετά από μια πρώτη φάση διαφορετικών εθνικών αποφάσεων, εισερχόμαστε τώρα σε μια φάση σύγκλισης στην οποία η ΕΕ βρίσκεται στο επίκεντρο.
Από την πλευρά της, ο οργανισμός εντείνει τις αποφάσεις για τη διευκόλυνση της από κοινού προμήθειας ζωτικού ιατρικού εξοπλισμού, ενός κοινού οικονομικού κινήτρου, και συντονισμένες προξενικές προσπάθειες για τον επαναπατρισμό καθυστερημένων πολιτών της ΕΕ.
Μετά από μια εικονική συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να εντείνουν τις κοινές προσπάθειές τους, κυρίως με την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού συστήματος διαχείρισης κρίσεων και μιας κοινής στρατηγικής για τη διαχείριση του κορωνοϊού.
Η κρίση του COVID-19 δεν είναι μάχη μεταξύ χωρών ή συστημάτων
Σε διάφορα στάδια της πανδημίας, υπήρξε αμοιβαία συνδρομή μεταξύ Ευρώπης, Κίνας και άλλων, επιδεικνύοντας αμοιβαία υποστήριξη και αλληλεγγύη.
Η ΕΕ υποστήριξε την Κίνα όταν ξέσπασε η εκδήλωση στις αρχές του έτους και τώρα η Κίνα στέλνει εξοπλισμό και γιατρούς για να βοηθήσει τις πληγείσες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Αυτά είναι συγκεκριμένα παραδείγματα παγκόσμιας αλληλεγγύης και συνεργασίας. πρέπει να γίνουν ο κανόνας.
Ένας τρόπος να σκεφτούμε το COVID-19 είναι ότι επιταχύνει την ιστορία.
Μέσω των οποιωνδήποτε αλλαγών, η ΕΕ πρέπει να παραμείνει ενοποιητικός παράγοντας, προωθώντας κοινές προσπάθειες με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των συνεπειών της.
Μόνο με αυτές τις τρεις δυνάμεις που τραβούν προς την ίδια κατεύθυνση μπορεί η G20 και τα Ηνωμένα Έθνη να κάνουν μια πραγματική διαφορά.
Πρέπει επίσης να αυξηθεί ο διεθνής συντονισμός μεταξύ των κυβερνήσεων, η συνεργασία μεταξύ επιστημόνων, οικονομολόγων και πολιτικών.
Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η G20 διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη διάσωση της παγκόσμιας οικονομίας όταν ήταν σε ελεύθερη πτώση.
Υπάρχει για άλλη μια φορά μια επείγουσα ανάγκη παγκόσμιας ηγεσίας σύμφωνα με αυτές τις κατευθύνσεις.
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικές προτεραιότητες για την παγκόσμια συνεργασία.
Πρώτον, πρέπει να συγκεντρώσουμε τους πόρους για να παράγουμε νέες θεραπείες και ένα εμβόλιο, το οποίο πρέπει να θεωρείται ως παγκόσμιο δημόσιο αγαθό.
Δεύτερον, πρέπει να περιορίσουμε τις οικονομικές ζημίες, συντονίζοντας μέτρα δημοσιονομικής και νομισματικής ώθησης και προστατεύοντας το παγκόσμιο εμπόριο αγαθών.
Τρίτον, θα πρέπει να σχεδιάζουμε να ανοίξουμε εκ νέου τα σύνορα με συντονισμένο τρόπο όποτε οι υγειονομικές αρχές δίνουν το πράσινο φως.
Τέλος, πρέπει να συνεργαστούμε για την καταπολέμηση των εκστρατειών παραπληροφόρησης.
Τα αποτελέσματα της πρόσφατης εικονικής συνόδου κορυφής της G20 δείχνουν προς αυτή τη γενική κατεύθυνση.
Ωστόσο, οι παγκόσμιες και πολυμερείς πρωτοβουλίες θα πρέπει να διατηρηθούν και να εφαρμοστούν πλήρως τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Καθώς ο ιός εξαπλώνεται παγκοσμίως, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στον αυξανόμενο αντίκτυπό του στις εύθραυστες χώρες, όπου απειλεί να επιδεινώσει τις υπάρχουσες κρίσεις στον τομέα της ασφάλειας.
Στη Συρία, την Υεμένη, τη Γάζα και το Αφγανιστάν, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη υποφέρει από χρόνια συγκρούσεων.
Φανταστείτε τι θα ακολουθούσε εάν εμφανιστούν οι κορωνοϊό στα στρατόπεδα προσφύγων της περιοχής, όπου οι υγειονομικές υπηρεσίες και οι υγειονομικές υπηρεσίες είναι ήδη υπερβολικά τεταμένες και οι ανθρωπιστές εργάζονται ήδη για να παράσχουν βοήθεια.
Στη συνέχεια, υπάρχει η Αφρική, η οποία είναι ύψιστης σημασίας.
Λόγω της επιδημίας Ebola 2014-16 και άλλων κρουσμάτων, οι αφρικανικές χώρες έχουν κάποια εμπειρία που η Ευρώπη δεν διαθέτει σε αυτή την κρίση.
Ωστόσο, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στην ηπειρωτική χώρα παραμένουν αδύναμα συνολικά και ο αριθμός των μολυσμένων ανθρώπων αυξάνεται.
Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων συχνά δεν έχει άλλη επιλογή παρά να βγαίνει καθημερινά και να ζει στην άτυπη οικονομία.
Το χειρότερο, ακόμη και το πλύσιμο των χεριών και η κοινωνική απομάκρυνση μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολη στις χώρες αυτές, επειδή το τρεχούμενο νερό δεν είναι πάντοτε διαθέσιμο και οι οικογένειες τείνουν να ζουν σε περιορισμένους χώρους.
Πρόκειται για αγώνα που θα χρειαστεί χρηματοδότηση για να κερδηθεί.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες βασικά εξαρτώνται από τρεις πηγές χρηματοδότησης: τις ξένες επενδύσεις, τα εμβάσματα και τον τουρισμό.
Ακόμα και οι τρεις τώρα χτυπιούνται σκληρά.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ροές κεφαλαίων μειώθηκαν δραματικά καθώς οι επενδυτές φεύγουν σε ασφαλή καταφύγια και οι διακινούμενοι εργαζόμενοι χάνουν θέσεις εργασίας και δεν μπορούν να στείλουν χρήματα στο σπίτι.
Αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια ύφεση. για να αποφευχθεί η οικονομική κρίση στις αναπτυσσόμενες χώρες, θα απαιτηθούν σημαντικές χρηματοδοτικές ενισχύσεις και πιστώσεις - και σύντομα.
Ο συντονισμός μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος προς τα εμπρός.
Εν κατακλείδι, εν μέσω της συντριπτικής χαλάρωσης, υπάρχει η ευκαιρία να τερματισθούν οι μακρόχρονες συγκρούσεις.
Έχουν υπάρξει ήδη ορισμένα θετικά σημάδια συνεργασίας μεταξύ των αντιπάλων.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ, για παράδειγμα, έστειλαν πρόσφατα βοήθεια στο Ιράν, το οποίο έπληξε ιδιαίτερα το COVID-19.
Κανείς δεν μπορεί να αντέξει να κάνει πολλούς πολέμους ταυτόχρονα. Όπως προέτρεψε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, António Guterres, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την κρίση ως ευκαιρία για την αποκατάσταση της ειρήνης.
www.bankingnews.gr
Η αντίθεση μεταξύ της σιωπής των δρόμων και των πλατειών της Ευρώπης και της ταραχώδους, οδυνηρής πραγματικότητας σε πολλά από τα νοσοκομεία της απλά τσακίζει, επισημαίνει ο κ. Borrell.
Ο COVID-19 έχει καταπατήσει όλο τον κόσμο.
Είναι ήδη σαφές ότι η πανδημία θα αναμορφώσει τον κόσμο μας.
Αλλά ακριβώς πώς θα εξαρτηθεί από τις επιλογές που κάνουμε σήμερα.
Ο κορωνοϊός πρέπει να θεωρηθεί ως ο κοινός εχθρός του κόσμου.
Παρόλο που δεν πρόκειται για πόλεμο, χρειαζόμαστε παρόλα αυτά μια «πολεμική» κινητοποίηση των πόρων.
Αλλά σε περιόδους κρίσης, το ένστικτό μας είναι να γυρίσουμε στην εσωστρέφεια, να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Αυτή η αντίδραση, αν και κατανοητή, είναι αυτοκαταστροφή, γιατί εγγυάται ότι ο αγώνας θα διαρκέσει περισσότερο και ότι το ανθρώπινο και οικονομικό κόστος θα είναι πολύ υψηλότερο.
Παρόλο που ο εχθρός προκάλεσε εθνικιστικά αντανακλαστικά, μπορούμε να τον νικήσουμε μόνο με διασυνοριακό συντονισμό - στην Ευρώπη και πέραν αυτού. Χρειαζόμαστε μια κοινή διεθνή προσέγγιση για την πανδημία και για την παροχή βοήθειας στους πιο ευάλωτους, και κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες και ζώνες συγκρούσεων.
Τόνισα αυτό το σημείο σε πρόσφατες συζητήσεις με τους υπουργούς Εξωτερικών της G7 και πολλούς άλλους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει και θα αποτελέσει μέρος της προσπάθειας.
Τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια κενή φράση. Ευτυχώς, αυτό αποδεικνύεται ήδη στην Ευρώπη, όπου η Γαλλία και η Αυστρία στέλνουν περισσότερα από τρία εκατομμύρια μάσκες στην Ιταλία και όπου η Γερμανία λαμβάνει και θεραπεύει ασθενείς από τη Γαλλία και την Ιταλία.
Μετά από μια πρώτη φάση διαφορετικών εθνικών αποφάσεων, εισερχόμαστε τώρα σε μια φάση σύγκλισης στην οποία η ΕΕ βρίσκεται στο επίκεντρο.
Από την πλευρά της, ο οργανισμός εντείνει τις αποφάσεις για τη διευκόλυνση της από κοινού προμήθειας ζωτικού ιατρικού εξοπλισμού, ενός κοινού οικονομικού κινήτρου, και συντονισμένες προξενικές προσπάθειες για τον επαναπατρισμό καθυστερημένων πολιτών της ΕΕ.
Μετά από μια εικονική συνάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να εντείνουν τις κοινές προσπάθειές τους, κυρίως με την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού συστήματος διαχείρισης κρίσεων και μιας κοινής στρατηγικής για τη διαχείριση του κορωνοϊού.
Η κρίση του COVID-19 δεν είναι μάχη μεταξύ χωρών ή συστημάτων
Σε διάφορα στάδια της πανδημίας, υπήρξε αμοιβαία συνδρομή μεταξύ Ευρώπης, Κίνας και άλλων, επιδεικνύοντας αμοιβαία υποστήριξη και αλληλεγγύη.
Η ΕΕ υποστήριξε την Κίνα όταν ξέσπασε η εκδήλωση στις αρχές του έτους και τώρα η Κίνα στέλνει εξοπλισμό και γιατρούς για να βοηθήσει τις πληγείσες χώρες σε όλο τον κόσμο.
Αυτά είναι συγκεκριμένα παραδείγματα παγκόσμιας αλληλεγγύης και συνεργασίας. πρέπει να γίνουν ο κανόνας.
Ένας τρόπος να σκεφτούμε το COVID-19 είναι ότι επιταχύνει την ιστορία.
Μέσω των οποιωνδήποτε αλλαγών, η ΕΕ πρέπει να παραμείνει ενοποιητικός παράγοντας, προωθώντας κοινές προσπάθειες με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των συνεπειών της.
Μόνο με αυτές τις τρεις δυνάμεις που τραβούν προς την ίδια κατεύθυνση μπορεί η G20 και τα Ηνωμένα Έθνη να κάνουν μια πραγματική διαφορά.
Πρέπει επίσης να αυξηθεί ο διεθνής συντονισμός μεταξύ των κυβερνήσεων, η συνεργασία μεταξύ επιστημόνων, οικονομολόγων και πολιτικών.
Κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η G20 διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη διάσωση της παγκόσμιας οικονομίας όταν ήταν σε ελεύθερη πτώση.
Υπάρχει για άλλη μια φορά μια επείγουσα ανάγκη παγκόσμιας ηγεσίας σύμφωνα με αυτές τις κατευθύνσεις.
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικές προτεραιότητες για την παγκόσμια συνεργασία.
Πρώτον, πρέπει να συγκεντρώσουμε τους πόρους για να παράγουμε νέες θεραπείες και ένα εμβόλιο, το οποίο πρέπει να θεωρείται ως παγκόσμιο δημόσιο αγαθό.
Δεύτερον, πρέπει να περιορίσουμε τις οικονομικές ζημίες, συντονίζοντας μέτρα δημοσιονομικής και νομισματικής ώθησης και προστατεύοντας το παγκόσμιο εμπόριο αγαθών.
Τρίτον, θα πρέπει να σχεδιάζουμε να ανοίξουμε εκ νέου τα σύνορα με συντονισμένο τρόπο όποτε οι υγειονομικές αρχές δίνουν το πράσινο φως.
Τέλος, πρέπει να συνεργαστούμε για την καταπολέμηση των εκστρατειών παραπληροφόρησης.
Τα αποτελέσματα της πρόσφατης εικονικής συνόδου κορυφής της G20 δείχνουν προς αυτή τη γενική κατεύθυνση.
Ωστόσο, οι παγκόσμιες και πολυμερείς πρωτοβουλίες θα πρέπει να διατηρηθούν και να εφαρμοστούν πλήρως τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Καθώς ο ιός εξαπλώνεται παγκοσμίως, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στον αυξανόμενο αντίκτυπό του στις εύθραυστες χώρες, όπου απειλεί να επιδεινώσει τις υπάρχουσες κρίσεις στον τομέα της ασφάλειας.
Στη Συρία, την Υεμένη, τη Γάζα και το Αφγανιστάν, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήδη υποφέρει από χρόνια συγκρούσεων.
Φανταστείτε τι θα ακολουθούσε εάν εμφανιστούν οι κορωνοϊό στα στρατόπεδα προσφύγων της περιοχής, όπου οι υγειονομικές υπηρεσίες και οι υγειονομικές υπηρεσίες είναι ήδη υπερβολικά τεταμένες και οι ανθρωπιστές εργάζονται ήδη για να παράσχουν βοήθεια.
Στη συνέχεια, υπάρχει η Αφρική, η οποία είναι ύψιστης σημασίας.
Λόγω της επιδημίας Ebola 2014-16 και άλλων κρουσμάτων, οι αφρικανικές χώρες έχουν κάποια εμπειρία που η Ευρώπη δεν διαθέτει σε αυτή την κρίση.
Ωστόσο, τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης στην ηπειρωτική χώρα παραμένουν αδύναμα συνολικά και ο αριθμός των μολυσμένων ανθρώπων αυξάνεται.
Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων συχνά δεν έχει άλλη επιλογή παρά να βγαίνει καθημερινά και να ζει στην άτυπη οικονομία.
Το χειρότερο, ακόμη και το πλύσιμο των χεριών και η κοινωνική απομάκρυνση μπορεί να είναι πολύ πιο δύσκολη στις χώρες αυτές, επειδή το τρεχούμενο νερό δεν είναι πάντοτε διαθέσιμο και οι οικογένειες τείνουν να ζουν σε περιορισμένους χώρους.
Πρόκειται για αγώνα που θα χρειαστεί χρηματοδότηση για να κερδηθεί.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες βασικά εξαρτώνται από τρεις πηγές χρηματοδότησης: τις ξένες επενδύσεις, τα εμβάσματα και τον τουρισμό.
Ακόμα και οι τρεις τώρα χτυπιούνται σκληρά.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ροές κεφαλαίων μειώθηκαν δραματικά καθώς οι επενδυτές φεύγουν σε ασφαλή καταφύγια και οι διακινούμενοι εργαζόμενοι χάνουν θέσεις εργασίας και δεν μπορούν να στείλουν χρήματα στο σπίτι.
Αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια ύφεση. για να αποφευχθεί η οικονομική κρίση στις αναπτυσσόμενες χώρες, θα απαιτηθούν σημαντικές χρηματοδοτικές ενισχύσεις και πιστώσεις - και σύντομα.
Ο συντονισμός μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων είναι ο μόνος βιώσιμος τρόπος προς τα εμπρός.
Εν κατακλείδι, εν μέσω της συντριπτικής χαλάρωσης, υπάρχει η ευκαιρία να τερματισθούν οι μακρόχρονες συγκρούσεις.
Έχουν υπάρξει ήδη ορισμένα θετικά σημάδια συνεργασίας μεταξύ των αντιπάλων.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κουβέιτ, για παράδειγμα, έστειλαν πρόσφατα βοήθεια στο Ιράν, το οποίο έπληξε ιδιαίτερα το COVID-19.
Κανείς δεν μπορεί να αντέξει να κάνει πολλούς πολέμους ταυτόχρονα. Όπως προέτρεψε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, António Guterres, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την κρίση ως ευκαιρία για την αποκατάσταση της ειρήνης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών