Η Συρία θα είναι η χρυσή πύλη μέσω της οποίας η Τουρκία θα «ανακτήσει» τη Μέση Ανατολή
O Recep Tayyip Erdogan δεν είναι πρόθυμος να διαπράξει το ιαπωνικό τελετουργικό αυτοκτονίας.
Στο πλαίσιο αυτό, προκύπτει το ερώτημα πως εξηγείται το γεγονός ότι ο ίδιος στηρίζει de facto απομεινάρια της Αλ Κάιντα στη Συρία αντιμετωπίζοντας δύο δύσκολες επιλογές: μια ταπεινωτική υποχώρηση ή πλήρη εξολόθρευση των Συριακών Ενόπλων Δυνάμεων (SAA).
Τα πάντα για την αργά εξελισσόμενη, ακατάστατη σκακιέρα στην Ιντλίμπ εξαρτώνται από τις εθνικές οδούς: η ανάγκη της κυβέρνησης στη Δαμασκό να ελέγχει τόσο τον αυτοκινητόδρομο Μ5 μεταξύ Δαμασκού και Χαλεπίου και τον αυτοκινητόδρομο Μ4 μεταξύ Λατάκιας και Χαλεπίου.
Η πλήρης ανάκτηση αυτών των δύο κρίσιμων αξόνων θα επιβαρύνει τελικά την προβληματική συριακή οικονομία.
Πολύ λίγοι παίκτες θυμούνται σήμερα το πολύ σημαντικό μνημόνιο του Σότσι που υπογράφηκε μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας τον Σεπτέμβριο του 2018.
Η εκδοχή της Δύσης ήταν πάντα για το αν η Δαμασκός θα συμμορφωνόταν.
Ωστόσο, στο μνημόνιο, η Άγκυρα εγγυάται την προστασία της κυκλοφορίας των πολιτών στις δύο οδούς.
Η Άγκυρα όμως δεν συμμορφώνεται, όχι μόνο όσον αφορά στον αποκλεισμό των "ριζοσπαστικών τρομοκρατικών ομάδων" εκτός της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, αλλά κυρίως στο σημείο 8: «Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ελεύθερη κυκλοφορία των κατοίκων και των αγαθών, καθώς και η αποκατάσταση των εμπορικών και οικονομικών δεσμών, η διαμετακομιστική κυκλοφορία κατά μήκος των διαδρομών M4 (Aleppo-Latakia) και M5 (Aleppo-Hama) θα αποκατασταθεί πριν από το τέλος του 2018».
Τα μεγάλα τμήματα της Ιντλίμπ βρίσκονται στην πραγματικότητα υπό τον ζυγό του Hayat Tahrir al Shams (HTS), συντομογραφία για την Αλ Κάιντα στη Συρία. Ή "μετριοπαθείς επαναστάτες", όπως αναφέρονται στις ΗΠΑ.
Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το σύστημα Erdogan υποστηρίζει και οπλίζει το HTS στην Ιντλίμπ.
Όταν ο SAA αντιδρά ενάντια στις επιθέσεις του HTS, ο Erdogan απειλεί με πόλεμο.
Η Δύση αγοράζει ακριτικά προπαγάνδα της Άγκυρας.
Πως τολμά το "καθεστώς Assad" να ανακτά τον έλεγχο του Μ5, που "ήταν υπό τον έλεγχο των επαναστατών από το 2012";
Ο Erdogan επαινείται για το γεγονός ότι προειδοποίησε "το Ιράν και τη Ρωσία να σταματήσουν να στηρίζουν το καθεστώς Assad". Το ΝΑΤΟ καταδικάζει πάντοτε τις "επιθέσεις εναντίον τουρκικών στρατευμάτων".
Η επίσημη εξήγηση της Άγκυρας για την τουρκική παρουσία στην Ιντλίμπ είναι ότι θέλει να έχει "θέσεις παρατήρησης".
Ωστόσο, ούτε κι αυτό ισχύει, καθώς δεν πρόκειται να απομακρυνθεί.
Εκτός από αυτό, η Άγκυρα απαιτεί ο SAA να υποχωρήσει στις θέσεις που κράτησε πριν από μήνες - μακριά από την Idlib.
Δεν υπάρχει τρόπος να «συμμορφωθεί» η Δαμασκός επειδή αυτά τα τουρκικά στρατεύματα είναι ένα de facto κατοχυρωτικό σώμα που προστατεύει τους «μετριοπαθείς αντάρτες» που αγωνίζονται για «δημοκρατία» οι οποίοι αποκλείστηκαν αποφασιστικά από τη Μόσχα - και μάλιστα από την Άγκυρα - από το μνημόνιο του Σότσι.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι απίστευτα.
Οι εξελίξεις
Τώρα ας δούμε τα γεγονότα στο έδαφος - και στον αέρα.
Η Μόσχα και η Δαμασκός ελέγχουν τον εναέριο χώρο πάνω από την Idlib.
Τα αεροσκάφη Su-34 περιπολούν όλη τη βορειοδυτική Συριακή επικράτεια.
Η Μόσχα έχει πολεμικά πλοία - γεμάτα με πυραύλους - που αναπτύσσονται στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η όλη επίθεση των SAA τους τελευταίους μήνες για την απελευθέρωση της εθνικής επικράτειας ήταν μια γραφική επίδειξη της ρωσικής δυνάμης.
Αυτό που δημιουργείται είναι ένα κλασικό καζάνι - ένα αντίγραφο της λέσχης του Donbass το Νοέμβριο του 2014 που κατέστρεψε τον στρατό του Κιέβου.
Ο SAA περιβάλλει τους Τούρκους από το βορρά, την ανατολή και το νότο.
Θα υπάρξει μόνο μία διέξοδος για τους Τούρκους: η διέλευση των συνόρων στο Bab al-Hawa. Επιστροφή στην Τουρκία.
Αντιμετωπίζοντας πιστοποιημένη καταστροφή, δεν είναι περίεργο ότι ο Erdogan έπρεπε να μιλήσει για "αποκλιμάκωση" με τον Putin την Τρίτη.
Η… μπλόφα
Οι κόκκινες γραμμές, από την πλευρά της Μόσχας, είναι αμετάβλητες: οι αυτοκινητόδρομοι θα απελευθερωθούν (σύμφωνα με το μνημόνιο του Σότσι). Ο σουλτάνος δεν μπορεί να αντέξει έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό μπλοφάρει.
Για ποιο λόγο; Υπάρχουν τρεις βασικά ενδεχόμενα:
1) Η Ουάσινγκτον τον αναγκάζει να δεσμεύεται, υποστηρίζοντας την πλήρη υποστήριξη του «συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ».
2) Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να χάσουν το κύρος τους.
3) Οι "μετριοπαθείς αντάρτες" δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την Άγκυρα.
Η επιλογή 1 φαίνεται η πιο εύλογη - ακόμη και όταν ο Erdogan αναγκάζεται να αντιμετωπίσει άμεσα μια Μόσχα με την οποία υπέγραψε εξαιρετικά σημαντικά οικονομικά / ενεργειακά συμβόλαια.
Ο Erdogan μπορεί να μην είναι στρατηγός Zhukov, αλλά γνωρίζει ότι λίγοι τζιχαντιστές και μόλις 6.000 Τούρκοι στρατιώτες δεν έχουν καμία πιθανότητα κατά του SAA και της ρωσικής αεροπορίας.
Τι κάνει λοιπόν ο Erdogan;
Αυτό που συμβαίνει είναι το δίκτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Erdogan που τώρα διαχειρίζεται την Idlib στο έδαφος - που είναι ικανή να εξασφαλίσει ότι ο Erdogan θα παραμένει ισχυρός και με τον οποίο θα πρέπει να συνομιλήσει ο Bashar al-Assad όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός, Ahmet Davutoglu, είχε δηλώσει ότι η Μέση Ανατολή έπρεπε να είναι το κατώφλι της Τουρκίας.
Και η Συρία θα είναι η χρυσή πύλη μέσω της οποίας η Τουρκία θα «ανακτήσει» τη Μέση Ανατολή.
Στο πλαίσιο αυτό, προκύπτει το ερώτημα πως εξηγείται το γεγονός ότι ο ίδιος στηρίζει de facto απομεινάρια της Αλ Κάιντα στη Συρία αντιμετωπίζοντας δύο δύσκολες επιλογές: μια ταπεινωτική υποχώρηση ή πλήρη εξολόθρευση των Συριακών Ενόπλων Δυνάμεων (SAA).
Τα πάντα για την αργά εξελισσόμενη, ακατάστατη σκακιέρα στην Ιντλίμπ εξαρτώνται από τις εθνικές οδούς: η ανάγκη της κυβέρνησης στη Δαμασκό να ελέγχει τόσο τον αυτοκινητόδρομο Μ5 μεταξύ Δαμασκού και Χαλεπίου και τον αυτοκινητόδρομο Μ4 μεταξύ Λατάκιας και Χαλεπίου.
Η πλήρης ανάκτηση αυτών των δύο κρίσιμων αξόνων θα επιβαρύνει τελικά την προβληματική συριακή οικονομία.
Πολύ λίγοι παίκτες θυμούνται σήμερα το πολύ σημαντικό μνημόνιο του Σότσι που υπογράφηκε μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας τον Σεπτέμβριο του 2018.
Η εκδοχή της Δύσης ήταν πάντα για το αν η Δαμασκός θα συμμορφωνόταν.
Ωστόσο, στο μνημόνιο, η Άγκυρα εγγυάται την προστασία της κυκλοφορίας των πολιτών στις δύο οδούς.
Η Άγκυρα όμως δεν συμμορφώνεται, όχι μόνο όσον αφορά στον αποκλεισμό των "ριζοσπαστικών τρομοκρατικών ομάδων" εκτός της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, αλλά κυρίως στο σημείο 8: «Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ελεύθερη κυκλοφορία των κατοίκων και των αγαθών, καθώς και η αποκατάσταση των εμπορικών και οικονομικών δεσμών, η διαμετακομιστική κυκλοφορία κατά μήκος των διαδρομών M4 (Aleppo-Latakia) και M5 (Aleppo-Hama) θα αποκατασταθεί πριν από το τέλος του 2018».
Τα μεγάλα τμήματα της Ιντλίμπ βρίσκονται στην πραγματικότητα υπό τον ζυγό του Hayat Tahrir al Shams (HTS), συντομογραφία για την Αλ Κάιντα στη Συρία. Ή "μετριοπαθείς επαναστάτες", όπως αναφέρονται στις ΗΠΑ.
Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το σύστημα Erdogan υποστηρίζει και οπλίζει το HTS στην Ιντλίμπ.
Όταν ο SAA αντιδρά ενάντια στις επιθέσεις του HTS, ο Erdogan απειλεί με πόλεμο.
Η Δύση αγοράζει ακριτικά προπαγάνδα της Άγκυρας.
Πως τολμά το "καθεστώς Assad" να ανακτά τον έλεγχο του Μ5, που "ήταν υπό τον έλεγχο των επαναστατών από το 2012";
Ο Erdogan επαινείται για το γεγονός ότι προειδοποίησε "το Ιράν και τη Ρωσία να σταματήσουν να στηρίζουν το καθεστώς Assad". Το ΝΑΤΟ καταδικάζει πάντοτε τις "επιθέσεις εναντίον τουρκικών στρατευμάτων".
Η επίσημη εξήγηση της Άγκυρας για την τουρκική παρουσία στην Ιντλίμπ είναι ότι θέλει να έχει "θέσεις παρατήρησης".
Ωστόσο, ούτε κι αυτό ισχύει, καθώς δεν πρόκειται να απομακρυνθεί.
Εκτός από αυτό, η Άγκυρα απαιτεί ο SAA να υποχωρήσει στις θέσεις που κράτησε πριν από μήνες - μακριά από την Idlib.
Δεν υπάρχει τρόπος να «συμμορφωθεί» η Δαμασκός επειδή αυτά τα τουρκικά στρατεύματα είναι ένα de facto κατοχυρωτικό σώμα που προστατεύει τους «μετριοπαθείς αντάρτες» που αγωνίζονται για «δημοκρατία» οι οποίοι αποκλείστηκαν αποφασιστικά από τη Μόσχα - και μάλιστα από την Άγκυρα - από το μνημόνιο του Σότσι.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι απίστευτα.
Οι εξελίξεις
Τώρα ας δούμε τα γεγονότα στο έδαφος - και στον αέρα.
Η Μόσχα και η Δαμασκός ελέγχουν τον εναέριο χώρο πάνω από την Idlib.
Τα αεροσκάφη Su-34 περιπολούν όλη τη βορειοδυτική Συριακή επικράτεια.
Η Μόσχα έχει πολεμικά πλοία - γεμάτα με πυραύλους - που αναπτύσσονται στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η όλη επίθεση των SAA τους τελευταίους μήνες για την απελευθέρωση της εθνικής επικράτειας ήταν μια γραφική επίδειξη της ρωσικής δυνάμης.
Αυτό που δημιουργείται είναι ένα κλασικό καζάνι - ένα αντίγραφο της λέσχης του Donbass το Νοέμβριο του 2014 που κατέστρεψε τον στρατό του Κιέβου.
Ο SAA περιβάλλει τους Τούρκους από το βορρά, την ανατολή και το νότο.
Θα υπάρξει μόνο μία διέξοδος για τους Τούρκους: η διέλευση των συνόρων στο Bab al-Hawa. Επιστροφή στην Τουρκία.
Αντιμετωπίζοντας πιστοποιημένη καταστροφή, δεν είναι περίεργο ότι ο Erdogan έπρεπε να μιλήσει για "αποκλιμάκωση" με τον Putin την Τρίτη.
Η… μπλόφα
Οι κόκκινες γραμμές, από την πλευρά της Μόσχας, είναι αμετάβλητες: οι αυτοκινητόδρομοι θα απελευθερωθούν (σύμφωνα με το μνημόνιο του Σότσι). Ο σουλτάνος δεν μπορεί να αντέξει έναν πόλεμο με τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό μπλοφάρει.
Για ποιο λόγο; Υπάρχουν τρεις βασικά ενδεχόμενα:
1) Η Ουάσινγκτον τον αναγκάζει να δεσμεύεται, υποστηρίζοντας την πλήρη υποστήριξη του «συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ».
2) Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να χάσουν το κύρος τους.
3) Οι "μετριοπαθείς αντάρτες" δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την Άγκυρα.
Η επιλογή 1 φαίνεται η πιο εύλογη - ακόμη και όταν ο Erdogan αναγκάζεται να αντιμετωπίσει άμεσα μια Μόσχα με την οποία υπέγραψε εξαιρετικά σημαντικά οικονομικά / ενεργειακά συμβόλαια.
Ο Erdogan μπορεί να μην είναι στρατηγός Zhukov, αλλά γνωρίζει ότι λίγοι τζιχαντιστές και μόλις 6.000 Τούρκοι στρατιώτες δεν έχουν καμία πιθανότητα κατά του SAA και της ρωσικής αεροπορίας.
Τι κάνει λοιπόν ο Erdogan;
Αυτό που συμβαίνει είναι το δίκτυο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Erdogan που τώρα διαχειρίζεται την Idlib στο έδαφος - που είναι ικανή να εξασφαλίσει ότι ο Erdogan θα παραμένει ισχυρός και με τον οποίο θα πρέπει να συνομιλήσει ο Bashar al-Assad όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός, Ahmet Davutoglu, είχε δηλώσει ότι η Μέση Ανατολή έπρεπε να είναι το κατώφλι της Τουρκίας.
Και η Συρία θα είναι η χρυσή πύλη μέσω της οποίας η Τουρκία θα «ανακτήσει» τη Μέση Ανατολή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών