Τελευταία Νέα
Άμυνα – Διπλωματία

Γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να βοηθήσει στρατιωτικά το GNA στη Λιβύη – Τo γεωπολιτικό πόκερ του Erdogan στη ΝΑ Μεσόγειο

tags :
Γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να βοηθήσει στρατιωτικά το GNA στη Λιβύη – Τo γεωπολιτικό πόκερ του Erdogan στη ΝΑ Μεσόγειο
Γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να βοηθήσει στρατιωτικά το GNA στη Λιβύη
Στις αρχές του 2020, η Λιβύη έγινε ένα από τα βασικά «καυτά» σημεία της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, μετά από την απόφαση της Τουρκίας να ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση εκεί...
Στις 5 Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan ανακοίνωσε ότι η Τουρκία είχε στείλει στρατεύματα στη Λιβύη για να υποστηρίξει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη.
Κανένας Τούρκος στρατιώτης δεν θα συμμετάσχει στις άμεσες μάχες.
Αντ 'αυτού η Τουρκία θα δημιουργήσει ένα κέντρο λειτουργίας που θα συντονίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ο Erdogan επεσήμανε ότι «αυτή τη στιγμή» θα υπάρξουν «διαφορετικές μονάδες που λειτουργούν ως πολεμική δύναμη».
Δεν είπε ποιοι ακριβώς είναι αυτοί οι στρατιώτες, αλλά είναι προφανές ότι πρόκειται για μέλη ομάδων ανταρτών από τη Συρίας και Τούρκοι που συνδέονται με ιδιωτικούς στρατιωτικούς εργολάβους.
Η Άγκυρα ξεκίνησε την ενεργό αποστολή μελών φιλοτουρκικών συμμαχικών ομάδων στη Λιβύη τον Δεκέμβριο του 2019.
Μέχρι στιγμής έχουν φτάσει πάνω από 600 μαχητές από τη Συρίας που έχουν υποστηριχθεί από την Τουρκία.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, τα επίσημα αποσπασμένα τουρκικά στρατεύματα περιλάμβαναν στρατιωτικούς συμβούλους, τεχνικούς, ειδικούς στον ηλεκτρονικό  πόλεμο  και ειδικούς στον τομέα της εναέριας άμυνας.
Ο συνολικός αριθμός τους υπολογίζεται σε περίπου 40-60 άτομα.
Μια ημέρα μετά την ανακοίνωση του Erdogan, στις 6 Ιανουαρίου, η άμυνα του GNA κατέρρευσε στη Sirte και ο αντίπαλος της GNA, ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA, οι δυνάμεις του στρατάρχη Haftar), πήρε τον έλεγχο της πόλης.
Αρκετοί φύλαρχοι προσχώρησαν στο LNA με τα όπλα και το στρατιωτικό εξοπλισμό τους, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον έξι τεθωρακισμένων οχημάτων.
Με την απώλεια της Sirte, μόνο δύο μεγάλες πόλεις - η Τρίπολη και η Misrata – παραμένουν τυπικά στα χέρια του GNA.
Η Misrata και οι στρατιωτικές της δυνάμεις παραμένουν ημι-ανεξάρτητες, λειτουργώντας κάτω από τη σημαία του GNA.
Από τις 7 Ιανουαρίου έως τις 12 Ιανουαρίου, όταν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές συμφώνησαν για προσωρινή κατάπαυση του πυρός που προτάθηκε σε κοινή δήλωση των προέδρων Τουρκίας και Ρωσίας, το LNA συνέχισε τις επιθετικές επιχειρήσεις του εναντίον των δυνάμεων του GNA κοντά στην Τρίπολη και δυτικά της Sirte,
Το GNA απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν είναι σε θέση να πάρει το πάνω χέρι στη μάχη ενάντια στις δυνάμεις του στρατάρχη Khalifa Haftar.
Το GNA ζήτησε επίσημα από τη Τουρκία στρατιωτική υποστήριξη στις 26 Δεκεμβρίου 2019, στο πλαίσιο της συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψαν οι πλευρές τον Νοέμβριο.
Στις 2 Ιανουαρίου 2020, το τουρκικό κοινοβούλιο ενέκρινε το νομοσχέδιο που επιτρέπει την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Λιβύη.
Αυτή η κίνηση δεν άλλαξε την κατάσταση στρατηγικά.
Ακόμη και πριν από την επίσημη έγκριση, η Άγκυρα είχε ήδη εμπλακεί στη σύγκρουση.
Έστειλε μεγάλες ποσότητες όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των τεθωρακισμένων οχημάτων «BMC Kirpi», χρησιμοποίησε μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 σε αεροδρόμια κοντά στην Τρίπολη και τη Misrata και έστειλε χειριστές και εκπαιδευτές για να βοηθήσουν τις δυνάμεις του GNA.
Η Τουρκία θα μπορούσε να αυξήσει τις στρατιωτικές προμήθειες, να στρατολογήσει επιπλέον ιδιωτικούς στρατιωτικούς εργολάβους, στρατιωτικούς συμβούλους και μονάδες ειδικών δυνάμεων, αλλά δεν έχει ασφαλές μέρος για να αναπτύξει μαχητικά αεροσκάφη για να παράσχει στο GNA άμεση αεροπορική υποστήριξη όπως έκανε η Ρωσία για τις δυνάμεις υπέρ του Assad στη Συρία.
Περίπου το 90% της Λιβύης βρίσκεται υπό τον έλεγχο LNA.
Τα αεροδρόμια της Τρίπολης και της Misrata βρίσκονται μέσα στην εμβέλεια βολής των στρατιωτικών δυνάμεων του LNA.
Η Τυνησία, η Αλγερία, ο Νίγηρας, το Τσαντ και το Σουδάν αρνούνται να διαδραματίσουν άμεσο ρόλο στη σύγκρουση, ενώ η αυτοανακηρυχθείσα Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου είναι πολύ μακριά.
Η Αίγυπτος, παράλληλα με τα ΗΑΕ και τη Ρωσία, υποστηρίζει το LNA.
Η Τουρκία δεν έχει αεροπλανοφόρα.
Το σκάφος «TCG Anadolu» αμφίβιο πλοίο επιθέσεων μπορεί να διαμορφωθεί ως «ελαφρύ» αεροπλανοφόρο, αλλά το πολεμικό πλοίο δεν είναι ακόμη σε υπηρεσία.
Δεν είναι σαφές πώς η Άγκυρα θα είναι σε θέση να παράσχει στο GNA εκτεταμένη αεροπορική υποστήριξη χωρίς θέσει σε κίνδυνο τα πολεμικά της αεροσκάφη, τοποθετώντας τα κοντά στη ζώνη μάχης.
Η Τουρκία θα μπορούσε να αναπτύξει μια ομάδα πεζοναυτών για να υποστηρίξει το GNA.
Παρόλα αυτά, η κίνηση αυτή είναι επικίνδυνη, αν ληφθεί υπόψη το εχθρικό πολιτικό περιβάλλον, με την Αίγυπτο, την Κύπρο, τα ΗΑΕ και την Ελλάδα να αντιτίθενται αυστηρά σε τέτοιες ενέργειες.
Επιπλέον, αυτή η ανάπτυξη θα είναι αντίθετη με τα συμφέροντα άλλων κρατών-μελών του ΝΑΤΟ όπως η Γαλλία και η Ιταλία που βλέπουν την επέκταση της τουρκικής επιρροής ως άμεση απειλή για τα ζωτικά τους οικονομικά συμφέροντα, ειδικά στην πετρελαϊκή βιομηχανία.
Εάν τουρκικά πολεμικά πλοία βρεθούν κοντά στις ακτές της Λιβύης θα τεθούν σε άμεσο κίνδυνο.
Οι αντάρτες Houthis στην Υεμένης απέδειξαν επανειλημμένα ότι οι πύραυλοι θα μπορούσαν να είναι αρκετά αποτελεσματικό όπλο για την καταπολέμηση ενός τεχνολογικά προηγμένου εχθρού.
Στο χειρότερο σενάριο, το τουρκικό ναυτικό μπορεί να υποστεί αξιοσημείωτες απώλειες και ο κίνδυνος είναι πολύ αληθινός ώστε να αγνοηθεί από τους στρατηγούς της Άγκυρας.
Μια άλλη απίθανη επιλογή είναι μια μεγάλης κλίμακας λειτουργία εδάφους που θα απαιτήσει αμφίβιες επιχειρήσεις και απόβαση στρατευμάτων.
Η Τουρκία έχει αρκετά αποβατικά πλοία, τα μεγαλύτερα από τα οποία είναι τα δύο αμφίβια πολεμικά πλοία κατηγορίας Bayraktar (εκτόπισμα - 7254 τόνοι).
Υπάρχουν επίσης τα αποβατικά πλοία της κατηγορίας Osman Gazi (3.700 τόνοι), δύο αποβατικά πλοία της κατηγορίας Sarucabey (2.600 τόνοι).
Με μόλις πέντε αποβατικά σύγχρονα πλοία, οποιαδήποτε επιχείρηση απόβασης θα θέσει σε τεράστιο κίνδυνο τις εμπλεκόμενες τουρκικές δυνάμεις, έχοντας κατά νου το περίπλοκο διπλωματικό περιβάλλον και το LNA που θα χρησιμοποιήσει όλα τα στρατιωτικά μέσα που έχει για να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το πιθανότερο σενάριο της στρατιωτικής επιχείρησης της Τουρκίας είναι το εξής:
-Ανάπτυξη περιορισμένου αριθμού ειδικών.
-Αποστολή ιδιωτικών στρατιωτικών εργολάβων
-Ανάπτυξη παραστρατιωτικών ομάδων από τη Συρία στη Λιβύη.
-Διπλωματική και εκστρατεία ενημέρωσης για την εξασφάλιση των ζωτικών συμφερόντων της Άγκυρας και την εξεύρεση πολιτικής λύσης που θα εμπόδιζε την τελική ώθηση του LNA να καταλάβει την Τρίπολη.
Η Τουρκία θεωρεί το μνημόνιο για την ΑΟΖ που υπέγραψε με την κυβέρνηση της GNA, ως βασικό παράγοντα που απαιτείται για την εξασφάλιση των δικών της εθνικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτό ακριβώς έκανε η Άγκυρα.
Στις 8 Ιανουαρίου, Erdogan και Putin εξέδωσαν κοινή δήλωση στην οποία καλούσαν σε κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη μέχρι τα μεσάνυχτα της 12ης Ιανουαρίου.
Η κοινή δήλωση τόνιζε την επιδείνωση της κατάστασης στη Λιβύη και τον αρνητικό της αντίκτυπο στην «ασφάλεια και σταθερότητα της Λιβύης, της ευρύτερης περιοχή της Μεσογείου, καθώς και της Αφρικής, προκαλώντας μεταναστευτικές ροές, περαιτέρω διάδοση των όπλων, τρομοκρατία και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της παράνομης διακίνησης» και ζητούσε την επανάληψη πολιτικού διαλόγου για τη διευθέτηση της σύγκρουσης.
Το LNA απέρριψε αρχικά την πρωτοβουλία κατάπαυσης του πυρός, αλλά στη συνέχεια τη δέχθηκε.
Αυτό σηματοδοτεί ότι οι βασικοί υποστηρικτές του LNA συμφώνησαν για τη μορφή που πρότειναν Putin και Erdogan.
Στις 13 Ιανουαρίου, οι αντιπροσωπείες του GNA, του LNA και της Τουρκίας έφθασαν στη Μόσχα για συνομιλίες για μια ευρύτερη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.
Η συμφωνία δεν επιτεύχθηκε και οι συγκρούσεις κοντά στην Τρίπολη συνεχίστηκαν στις 14 Ιανουαρίου.
Τα ρωσικά και τα τουρκικά συμφέροντα είναι βαθιά εμπλεκόμενα.
Μερικοί εμπειρογνώμονες εξέφρασαν την ελπίδα ότι οι αντιφάσεις στο πλαίσιο της λιβυκής διαμάχης θα μπορούσαν να γίνουν πέτρα που θα καταστρέψει τη φιλία μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας.
Ωστόσο, οι κοινές ρωσοτουρκικές διπλωματικές προσπάθειες καταδεικνύουν ότι οι δύο πλευρές βρήκαν ένα είδος κατανόησης και ενδεχομένως συμφώνησαν για την κατανομή των σφαιρών επιρροής.
Εάν η μορφή των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα επιτρέψει την αποκλιμάκωση της κατάστασης και τον τερματισμό της βίας στη Λιβύη, θα γίνει μια ακόμη επιτυχία της πρακτικής προσέγγισης που χρησιμοποιούν οι δύο δυνάμεις στη συνεργασία τους όσον αφορά τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής.
Η παρέμβαση του ΝΑΤΟ για το 2011 που οδήγησε η Γαλλία, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέστρεψαν την Λιβύης προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων της χώρας.
Τώρα, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ρωσία και η Τουρκία οδηγούν τη Γαλλία, την Ιταλία και τις ΗΠΑ εκτός Λιβύης, προκειμένου να θέσουν τέρμα στο χάος και να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης