Τελευταία Νέα
Άμυνα – Διπλωματία

Γιατί αυξάνεται δραματικά ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου

tags :
Γιατί αυξάνεται δραματικά ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου
Ο κόσμος βρίσκεται σήμερα σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ένα πυρηνικό πόλεμο πιο κοντά πότε, μετά την Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα
Έχουν περάσει 75 χρόνια από την καταστροφή της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από τις πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ και 50 χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Και όμως ο κόσμος βρίσκεται σήμερα σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ένα πυρηνικό πόλεμο πιο κοντά πότε, μετά την Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα αναφέρει σε ανάλυσή του στο πρακτορείο Bloomberg ο Andreas Kluth, πρώην διευθυντής σύνταξης στην Handelsblatt Global.
Όπως αναφέρει ο Kluth στην αντιπαράθεση του με τις ΗΠΑ, το Ιράν έχει θέσει ως βασική προϋπόθεση την απόκτηση πυρηνικών όπλων, κάτι που θα μπορούσε να το πράξει μέσα σε ένα χρόνο.
Εάν συμβεί αυτό, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία σίγουρα θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Το Ισραήλ ήδη διαθέτει πυρηνικά όπλα.
Στην Ασία υπάρχουν αρκετές πυρηνικές δυνάμεις.
Και στο πιο τρομακτικό σενάριο,  οποιαδήποτε στιγμή οι βόμβες θα μπορούσαν να πέσουν στα χέρια τρομοκρατών ή άλλων μη κρατικών ομάδων που είναι δύσκολο να αντιδράσουν και να αποτρέψουν έτσι.
Για να επιβραδυνθεί η διάδοση πυρηνικών όπλων, ο κόσμος εξακολουθεί να βασίζεται κυρίως στη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, γνωστή ως NPT, η οποία έχει σήμερα 191 υπογράφοντες χώρες.
Κάθε πέντε χρόνια, διπλωμάτες συγκεντρώνονται για μια διάσκεψη αναθεώρησης (RevCon), και η επόμενη, στη Νέα Υόρκη, ξεκινά τον Απρίλιο του 2020.
Οι προσδοκίες είναι χαμηλές, οι φόβοι είναι υψηλοί.
Εάν οι διπλωμάτες και οι πολίτες διαβάσουν τη θεωρία των παιχνιδιών, ο φόβος τους θα αυξηθεί περισσότερο.
Όταν η συνθήκη αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγμάτευσης τη δεκαετία του 1960, επρόκειτο για μεγάλη συμφωνία.
Οι πέντε χώρες που είχαν ήδη πυρηνικά όπλα (οι ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Κίνα) θα τα διατηρούσαν, αλλά υπόσχονταν να εργαστούν για την εξάλειψή τους.
Όλοι οι άλλοι υπογράφοντες απαρνήθηκαν τα πυρηνικά όπλα σε αντάλλαγμα βοήθεια από τα πέντε μεγάλα κράτη που χρησιμοποίησαν την πυρηνική τεχνολογία των πολιτών ως πηγή ενέργειας. (Το Ισραήλ, το Πακιστάν, η Ινδία και το Νότιο Σουδάν δεν υπέγραψαν ποτέ και η Βόρεια Κορέα αποσύρθηκε.)
Η συνθήκη ήταν επιτυχής;
Οι οπαδοί της ισχυρίζονται ότι χωρίς τη συνθήκη ακόμη περισσότερες χώρες θα είχαν πυρηνικά σήμερα.
Οι σκεπτικιστές ανησυχούν ότι το σύστημα απαιτεί μια υπερδύναμη, δηλαδή τις ΗΠΑ, για να ελέγχει την εφαρμογή της, αλλά υπό την προεδρία Trump αυτή η αξιόπιστη επιλογή δεν υπάρχει πλέον στο τραπέζι.
Εάν οι σύμμαχοι - όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα ή η Ταϊβάν - δεν μπορούν πλέον να είναι απολύτως σίγουροι ότι οι ΗΠΑ θα βρεθούν στο πλευρό τους σε μια ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση εναντίον τους - ας πούμε από τη Βόρεια Κορέα ή την Κίνα - τι θα τις αποτρέψει από το να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα;
Εκεί έρχεται η θεωρία των παιχνιδιών.
Είναι ένας κλάδος των μαθηματικών που χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1960 σε πυρηνικά σενάρια. Τα αρχικά παιχνίδια περιλάμβαναν απλά κλασικά όπως το «κοτόπουλο» και το «δίλημμα του φυλακισμένου».
Μια ανησυχητική ιδέα είναι ότι, ανάλογα με το παιχνίδι, ακόμη και ορθολογικοί παίκτες που ενεργούν ορθολογικά μπορούν να καταλήξουν σε καταστάσεις (που ονομάζονται Nash equilibria) καταστροφικές για όλους.
Όταν αναλύεται με τη θεωρία των παιχνιδιών, η NPT μοιάζει με μια αρνητική ιδέα.
Το πρόβλημα είναι ότι εξακολουθεί να επιτρέπει στις χώρες να αποκτήσουν αρχική πυρηνική τεχνολογία για μη στρατιωτική χρήση.
Ωστόσο, όταν μία χώρα, όπως το Ιράν, μαθαίνει να κατασκευάσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα - εμπλουτίζοντας το ουράνιο - είναι μόνο ένα μικρό βήμα πριν από την κατασκευή πυρηνικής βόμβας.
Αυτό με τη σειρά του αναγκάζει τους αντιπάλους να σπριντ στο ίδιο σημείο.
Το αποτέλεσμα είναι ένας εξοπλιστικός όπως ο σημερινός στη Μέση Ανατολή.
Η θεωρία των παιχνιδιών προσφέρει επίσης πολλούς λόγους να ανησυχείτε όταν οι μαλακοί αγώνες όπλων μετατραπούν σε σκληρούς.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος έχει γίνει πιο πολύπλοκος από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τότε, οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησαν τη θεωρία των παιχνιδιών για να βρουν μια σταθερή στρατηγική για την αποφυγή των χειρότερων: αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή. (Το ακρωνύμιο - MAD - το λέει όλα). Στηριζόταν σε διάφορες υποθέσεις.
Και οι δύο πλευρές, για παράδειγμα, πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν αντίποινα ακόμη και μετά την επίθεσή τους, γι 'αυτό και οι ΗΠΑ, η Ρωσία και τώρα και η Κίνα είναι τόσο πρόθυμοι να μπορέσουν να εκτοξεύσουν πυρηνικά όπλα από τη γη, τη θάλασσα, τον αέρα ή ακόμα και το διάστημα.

Image

Με τα σημερινά πρότυπα, αυτά τα παλιά παιχνίδια είναι απλά για γέλια.
Υπήρχε η βασική προϋπόθεση ότι και οι δύο παίχτες υποτίθεται ότι ήταν «ορθολογικοί», μια υπόθεση λίγοι άνθρωποι κάνουν αυτοπεποίθηση για ορισμένους παγκόσμιους ηγέτες σήμερα.
Ακόμη χειρότερα, ο αριθμός των παικτών συνεχίζει να αυξάνεται.
Ομοίως, οι μεταλλαγές νέων όπλων, όπως μικρά πυρηνικά για τακτικές χρήσεις ή υπερ-ηχητικά βλήματα, δεν δίνουν στους αντιπάλους χρόνο να ζυγίσουν τις απαντήσεις.
Αυτό οδηγεί σε θεαματική αύξηση των πιθανών αποφάσεων και απαντήσεων - και σε λανθασμένες εκτιμήσεις.
Τα μαθηματικά γίνονται γρήγορα πολύπλοκα πέρα από τις κανονικές ανθρώπινες ικανότητες.
Τα παιχνίδια περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τέλεια λογικές αλλά ολισθηρές στρατηγικές, όπως η βραδύτητα, όταν οι ηθοποιοί «αφήνουν την κατάσταση κάπως να ξεπεραστεί» μόνο και μόνο για να την καταστήσουν «ανυπόφορη στο άλλο μέρος».
Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες καταστάσεις - οι αψιμαχίες του περασμένου έτους μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, και οι δύο πυρηνικές δυνάμεις - μπορούν εύκολα να προχωρήσουν από κάπως, τελείως, από το χέρι.


www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης