Ο μετασχηματισμός της Ανατολικής Μεσογείου σε «ενεργό ενεργειακό σημείο» θα μπορούσε να έχει τεράστιες παγκόσμιες γεωπολιτικές επιπτώσεις
Η υπογραφή για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ έρχεται σε μία γεωπολιτικά ευαίσθητη στιγμή για την περιοχή, δεδομένης της επέκτασης των τουρκικών θαλάσσιων διεκδικήσεων.
Οι τρεις χώρες υπέγραψαν την συμφωνία την Πέμπτη (2/1) για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 1.900 χιλιομέτρων για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσογειο προς την Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, προμήθειας αερίου στη «πεινασμένη Ευρώπη».
Προτάθηκε για πρώτη φορά από τον τότε Έλληνα υπουργό Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη το 2014 και από τότε χαρακτηρίστηκε ως «ο μακρύτερος και βαθύτερος αγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο».
Έχει αρχικό εκτιμώμενο κόστος 6 έως 7 δισεκατομμύρια δολάρια και θα χρηματοδοτηθεί από «ιδιωτικές εταιρείες και θεσμικούς χρηματοδότες», σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις του Ισραηλινού Υπουργείου Ενέργειας.
Προφανώς, η Τουρκία αντιτίθεται ριζικά στο σχέδιο, δεδομένης της δικής της διευρυνόμενης διεκδίκησης φυσικών πόρων που περιβάλλουν πλήρως την Κύπρο.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας διακήρυξε ότι ο αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου «αγνοεί τα δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων» και είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
« πιο οικονομική και ασφαλής διαδρομή για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο και την παράδοσή τους στις αγορές κατανάλωσης στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας, είναι η Τουρκία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας Hami Aksoy.
Η Τουρκία πρόσφατα είχε προκαλέσει την αντίδραση χωρών όπως η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Κύπρος σχετικά με την αμφισβητούμενη συμφωνία με τη Λιβύη, την οποία πολλοί θεωρούν ως μια μεγάλη και παράνομη θαλάσσια αρπαγή για τα δικαιώματα γεώτρησης στη νότια Μεσόγειο.
Ο μετασχηματισμός της Ανατολικής Μεσογείου σε «ενεργειακό σημείο» θα μπορούσε να έχει τεράστιες παγκόσμιες γεωπολιτικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι σήμερα η ΕΕ βασίζεται στη Ρωσία για το ένα τρίτο του αερίου της.
Είναι ιδιαίτερα η νοτιοανατολική Ευρώπη που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το ρωσικό φυσικό αέριο, δεδομένης της έλλειψης υποδομών.
Έτσι, η Ευρώπη δέχτηκε το έργο ως μέρος μιας ευρύτερης ώθησης για «ενεργειακή ποικιλομορφία».
www.bankingnews.gr
Οι τρεις χώρες υπέγραψαν την συμφωνία την Πέμπτη (2/1) για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 1.900 χιλιομέτρων για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσογειο προς την Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα τεράστιο έργο, προμήθειας αερίου στη «πεινασμένη Ευρώπη».
Προτάθηκε για πρώτη φορά από τον τότε Έλληνα υπουργό Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη το 2014 και από τότε χαρακτηρίστηκε ως «ο μακρύτερος και βαθύτερος αγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο».
Έχει αρχικό εκτιμώμενο κόστος 6 έως 7 δισεκατομμύρια δολάρια και θα χρηματοδοτηθεί από «ιδιωτικές εταιρείες και θεσμικούς χρηματοδότες», σύμφωνα με προηγούμενες δηλώσεις του Ισραηλινού Υπουργείου Ενέργειας.
Ο υποθαλάσσιος αγωγός θα συνδέσει το Ισραήλ μέσω της Κύπρου με την Ελλάδα και την Ιταλία σε ένα τεράστιο έργο κατασκευής που εκτιμάται ότι θα διαρκέσει πέντε ή έξι χρόνια και το οποίο αρχικά θα αναμένεται αρχικά να αντλήσει 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ανά έτος.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας διακήρυξε ότι ο αγωγός της Ανατολικής Μεσογείου «αγνοεί τα δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων» και είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
« πιο οικονομική και ασφαλής διαδρομή για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο και την παράδοσή τους στις αγορές κατανάλωσης στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας, είναι η Τουρκία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας Hami Aksoy.
Η Τουρκία πρόσφατα είχε προκαλέσει την αντίδραση χωρών όπως η Αίγυπτος, η Ελλάδα και η Κύπρος σχετικά με την αμφισβητούμενη συμφωνία με τη Λιβύη, την οποία πολλοί θεωρούν ως μια μεγάλη και παράνομη θαλάσσια αρπαγή για τα δικαιώματα γεώτρησης στη νότια Μεσόγειο.
Ο μετασχηματισμός της Ανατολικής Μεσογείου σε «ενεργειακό σημείο» θα μπορούσε να έχει τεράστιες παγκόσμιες γεωπολιτικές επιπτώσεις, δεδομένου ότι σήμερα η ΕΕ βασίζεται στη Ρωσία για το ένα τρίτο του αερίου της.
Είναι ιδιαίτερα η νοτιοανατολική Ευρώπη που εξαρτάται εξ ολοκλήρου από το ρωσικό φυσικό αέριο, δεδομένης της έλλειψης υποδομών.
Έτσι, η Ευρώπη δέχτηκε το έργο ως μέρος μιας ευρύτερης ώθησης για «ενεργειακή ποικιλομορφία».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών