γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
Το γεγονός ότι τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από πότε δεν προεξοφλούν απαραίτητα θετικές ημέρες για όλους
Έχοντας βιώσει όλοι μας το ευφορικό κλίμα των 100 πρώτων ημερών της νέας διακυβέρνησης , περιμένουμε με αληθινή περιέργεια τι θα ακολουθήσει.
Χωρίς αμφιβολία αρκετές από τις πρώτες κινήσεις του οικονομικού επιτελείου δημιούργησαν θετικό κλίμα στην αγορά και προκάλεσαν το ενδιαφέρον των διεθνών επενδυτών οι οποίοι μετά από χρόνια «περιφρόνησης» ξανάβαλαν την Ελλάδα στα επενδυτικά τους ραντάρ.
Για τις διαθέσεις των ξένων θα περιμένουμε να αποτυπωθούν με έργα στην πραγματική οικονομία.
Το ότι το ελληνικό δημόσιο δανείζεται φθηνότερα σε σχέση με το παρελθόν φέροντας την κατρακύλα στα επιτόκια δανεισμού στα δεκαετή ομόλογα αλλά και στις υπόλοιπες κατηγορίες, δεν σημαίνει ότι το φθηνό χρήμα θα φθάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι οικονομίας.
Το γεγονός ότι τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από πότε δεν προεξοφλούν απαραίτητα θετικές ημέρες για όλους.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και το επιτελείο του έχουν περισσότερα βάρη απ’ ότι μπορεί να φανταστούν, διότι στο τέλος της ημέρας θα κριθούν γι’ αυτά που δεν μπόρεσαν να κάνουν και όσα αναπάντεχα θα τους φέρει ή ίδια η ζωή.
Η νέα κυβερνητική πολιτική νομίζω ότι παίζει με τα παραδοσιακά οικονομικά « όπλα» όπως είναι τα ακίνητα, αυτοκίνητα και άλλα θέματα όπως είναι η ασφάλεια κλπ.
Το project του Ελληνικού θα αξιολογηθεί όταν έρθει η ώρα να μπουν οι μπουλντόζες παρότι το ημερολόγιο δείχνει 1 Νοεμβρίου 2019.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ελλάδα έχει μία κατηγορία πολιτών που μπορείς να αντλείς αισιοδοξία και να ελπίσεις σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η κατηγορία αυτή είναι των συνταξιούχων που ξέρει ότι στο τέλος του μήνα ο τραπεζικός λογαριασμός θα πιστωθεί.
Αντίθετα όταν συνομιλείς με κάποιον εργαζόμενο διαπιστώνεις ότι η αισιοδοξία εξαντλείται στο πολύ απλό και σημαντικό για όλους να είναι καλά και να έχουν την υγεία τους.
Ο νέος εργαζόμενος αλλά και αυτός που έχει συμπληρώσει μέχρι 10 χρόνια απασχόλησης θέλει να ακούσει πότε και πόσο θα αυξηθεί ο μισθός τους.
Οι οικονομολόγοι λένε για αύξηση παραγωγικότητας.
Ωστόσο ανώτατο στέλεχος επιχείρησης λέει απλά και κατανοητά ότι για να δώσει αύξηση 100 ευρώ σε έναν υπάλληλο θα του κοστίσει ο κούκος αηδόνι στην επιχείρηση διότι το κράτος καραδοκεί εισπράττοντας εισφορές που δεν μπορεί να τις αντέξει μια επιχείρηση.
Ακόμη το γεγονός ότι οι τράπεζες πολύ σύντομα θα έχουν ως σύμμαχο τον «Ηρακλή» δεν θα έρθει η άνοιξη στην οικονομία διότι η βάση των ανθρώπων που θα μπορούν να δανειοδοτηθούν θα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Οι αποδοχές ενός εργαζόμενου ζευγαριού δεν θα φθάνουν για να πάρει ένα στεγαστικό δάνειο για να καλύψει τις ανάγκες τους.
Παράγοντες της οικονομίας χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ως έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που φοράει γραβάτα.
Ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται σε θέματα μικροπολιτικής.
Όταν μία χώρα ακόμη θάβει ακόμη τα σκουπίδια της σε ποσοστό 80%, όταν μία χώρα δεν μπορεί να κουμαντάρει 50.000 μετανάστες (θα μπορούσαμε να γράφουμε αρκετές σελίδες για όσα πρέπει να γίνουν) ;
Τι μέλλον μπορεί να έχει μία χώρα όταν οι νέοι εκπρόσωποι της Βουλής κινούνται ακόμη στην εποχή του 2015, Με ευθύνη όλων να σημειώσουμε.
Δεν μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι ο Παύλος Πολάκης παραμένει ως ο βασικός πρωταγωνιστής από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ διατηρώντας στο προσκήνιο μια προσωπική ατζέντα.
Την ίδια στιγμή το Κίνημα Αλλαγής δεν ξέρει αν είναι ΠΑΣΟΚ ή τι άλλο θέλει να γίνει.
Με αυτό το ανθρώπινο πολιτικό δυναμικό οι προσδοκίες δεν μπορούν να εξαργυρωθούν Δεν ξέχασα το Γιάν(ν)η Βαρουφάκη αλλά τον ηθελημένα τον αγνόησαν διότι ταλαιπωρήθηκα και εγώ όπως η πλειοψηφία των πολιτών και συνάμα τρομάξαμε με τα σχέδια του 2015, τα οποία όμως τελικά το έβαλαν στη Βουλή.
Πρέπει να επαναλάβουμε ότι οι προσδοκίες δεν εξαργυρώνονται.
Το πολιτικό σύστημα φοβάται να αναμετρηθεί με το μέλλον της χώρας και αναλώνεται με το παρελθόν εφαρμόζοντας μικροπολιτικές ροκανίζοντας το χρόνο.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Χωρίς αμφιβολία αρκετές από τις πρώτες κινήσεις του οικονομικού επιτελείου δημιούργησαν θετικό κλίμα στην αγορά και προκάλεσαν το ενδιαφέρον των διεθνών επενδυτών οι οποίοι μετά από χρόνια «περιφρόνησης» ξανάβαλαν την Ελλάδα στα επενδυτικά τους ραντάρ.
Για τις διαθέσεις των ξένων θα περιμένουμε να αποτυπωθούν με έργα στην πραγματική οικονομία.
Το ότι το ελληνικό δημόσιο δανείζεται φθηνότερα σε σχέση με το παρελθόν φέροντας την κατρακύλα στα επιτόκια δανεισμού στα δεκαετή ομόλογα αλλά και στις υπόλοιπες κατηγορίες, δεν σημαίνει ότι το φθηνό χρήμα θα φθάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι οικονομίας.
Το γεγονός ότι τα δημοσιονομικά της χώρας βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από πότε δεν προεξοφλούν απαραίτητα θετικές ημέρες για όλους.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και το επιτελείο του έχουν περισσότερα βάρη απ’ ότι μπορεί να φανταστούν, διότι στο τέλος της ημέρας θα κριθούν γι’ αυτά που δεν μπόρεσαν να κάνουν και όσα αναπάντεχα θα τους φέρει ή ίδια η ζωή.
Η νέα κυβερνητική πολιτική νομίζω ότι παίζει με τα παραδοσιακά οικονομικά « όπλα» όπως είναι τα ακίνητα, αυτοκίνητα και άλλα θέματα όπως είναι η ασφάλεια κλπ.
Το project του Ελληνικού θα αξιολογηθεί όταν έρθει η ώρα να μπουν οι μπουλντόζες παρότι το ημερολόγιο δείχνει 1 Νοεμβρίου 2019.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ελλάδα έχει μία κατηγορία πολιτών που μπορείς να αντλείς αισιοδοξία και να ελπίσεις σε ένα καλύτερο μέλλον.
Η κατηγορία αυτή είναι των συνταξιούχων που ξέρει ότι στο τέλος του μήνα ο τραπεζικός λογαριασμός θα πιστωθεί.
Αντίθετα όταν συνομιλείς με κάποιον εργαζόμενο διαπιστώνεις ότι η αισιοδοξία εξαντλείται στο πολύ απλό και σημαντικό για όλους να είναι καλά και να έχουν την υγεία τους.
Ο νέος εργαζόμενος αλλά και αυτός που έχει συμπληρώσει μέχρι 10 χρόνια απασχόλησης θέλει να ακούσει πότε και πόσο θα αυξηθεί ο μισθός τους.
Οι οικονομολόγοι λένε για αύξηση παραγωγικότητας.
Ωστόσο ανώτατο στέλεχος επιχείρησης λέει απλά και κατανοητά ότι για να δώσει αύξηση 100 ευρώ σε έναν υπάλληλο θα του κοστίσει ο κούκος αηδόνι στην επιχείρηση διότι το κράτος καραδοκεί εισπράττοντας εισφορές που δεν μπορεί να τις αντέξει μια επιχείρηση.
Ακόμη το γεγονός ότι οι τράπεζες πολύ σύντομα θα έχουν ως σύμμαχο τον «Ηρακλή» δεν θα έρθει η άνοιξη στην οικονομία διότι η βάση των ανθρώπων που θα μπορούν να δανειοδοτηθούν θα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα.
Οι αποδοχές ενός εργαζόμενου ζευγαριού δεν θα φθάνουν για να πάρει ένα στεγαστικό δάνειο για να καλύψει τις ανάγκες τους.
Παράγοντες της οικονομίας χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ως έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ που φοράει γραβάτα.
Ο δημόσιος διάλογος εξαντλείται σε θέματα μικροπολιτικής.
Όταν μία χώρα ακόμη θάβει ακόμη τα σκουπίδια της σε ποσοστό 80%, όταν μία χώρα δεν μπορεί να κουμαντάρει 50.000 μετανάστες (θα μπορούσαμε να γράφουμε αρκετές σελίδες για όσα πρέπει να γίνουν) ;
Τι μέλλον μπορεί να έχει μία χώρα όταν οι νέοι εκπρόσωποι της Βουλής κινούνται ακόμη στην εποχή του 2015, Με ευθύνη όλων να σημειώσουμε.
Δεν μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι ο Παύλος Πολάκης παραμένει ως ο βασικός πρωταγωνιστής από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ διατηρώντας στο προσκήνιο μια προσωπική ατζέντα.
Την ίδια στιγμή το Κίνημα Αλλαγής δεν ξέρει αν είναι ΠΑΣΟΚ ή τι άλλο θέλει να γίνει.
Με αυτό το ανθρώπινο πολιτικό δυναμικό οι προσδοκίες δεν μπορούν να εξαργυρωθούν Δεν ξέχασα το Γιάν(ν)η Βαρουφάκη αλλά τον ηθελημένα τον αγνόησαν διότι ταλαιπωρήθηκα και εγώ όπως η πλειοψηφία των πολιτών και συνάμα τρομάξαμε με τα σχέδια του 2015, τα οποία όμως τελικά το έβαλαν στη Βουλή.
Πρέπει να επαναλάβουμε ότι οι προσδοκίες δεν εξαργυρώνονται.
Το πολιτικό σύστημα φοβάται να αναμετρηθεί με το μέλλον της χώρας και αναλώνεται με το παρελθόν εφαρμόζοντας μικροπολιτικές ροκανίζοντας το χρόνο.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών