Τι ανέφερε ο Πρ. Παυλόπουλος για Τουρκία και Κυπριακό
«Θα υπερασπισθούμε στο ακέραιο, υπό όρους αρραγούς ενότητας και δίχως ίχνος υποχωρήσεων ή υπαναχωρήσεων, τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια» διαμήνυσε για μιαν ακόμη φορά προς κάθε κατεύθυνση και ιδίως προς τα γειτονικά μας κράτη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλος, από τη Θεσσαλονίκη.
Ο κ. Παυλόπουλος κατά την αντιφώνηση του στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμή του ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κούτρας, στη Λέσχη Αξιωματικών, στέλνοντας μήνυμα προς την Τουρκία, αφού σημείωσε πως «έχουμε αποδείξει -και αποδεικνύουμε πάντα με συνέπεια- επιδιώκουμε σχέση φιλίας και καλής γειτονίας με την Τουρκία και στηρίζουμε την Ευρωπαϊκή της προοπτική», τόνισε ότι αυτό έχει «ως θεμελιώδη και αυτονόητη προϋπόθεση τον εκ μέρους της πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Και όσον αφορά το Διεθνές Δίκαιο διευκρίνισε ότι αναπόσπαστο μέρος του είναι και το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως έχει κωδικοποιηθεί με την Συνθήκη του Montego Bay του 1982, βάσει του οποίου οριοθετείται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
«Το Δίκαιο της Θάλασσας δεσμεύει και την Τουρκία, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει στην Συνθήκη του Montego Bay, διότι παράγει, κατά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, εφαρμοστέους erga omnes.
Άρα η Τουρκία δεσμεύεται να τηρεί και να σέβεται, στο ακέραιο, την Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα και, μεταξύ άλλων, την Κυριαρχία, τα Σύνορα και το Έδαφος καθώς και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, που είναι, όπως προείπα, και Σύνορα, Έδαφος και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν δεν το πράξει υπονομεύει ευθέως, και με δική της αποκλειστικώς ευθύνη, την φιλία και την καλή γειτονία μεταξύ μας καθώς και την όποια Ευρωπαϊκή της προοπτική, με όλες τις εντεύθεν συνέπειες για την έξοδό της από την βαθιά και πολύπλευρη κρίση που την μαστίζει», πρόσθεσε.
Ακόμη, ανέφερε πως « η διστακτικότητα και η αναποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπροστά στη φωτιά του πολέμου στην Μέση Ανατολή που απειλεί την Ευρώπη και απαξιώνει τον Άνθρωπο, δημιουργώντας καραβάνια Προσφύγων, οι οποίοι είναι τα αθώα τραγικά θύματά της, καθώς και η ανοχή της τουρκικής προκλητικότητας, που παραβιάζει κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, δεν ταιριάζει με την πλανητική, κατά τ’ ανωτέρω, αποστολή της.
Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική η ανάγκη -και οι τελευταίες Ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες δημιουργούν ένα κλίμα αισιοδοξίας- η Ευρωπαϊκή Ένωση ν’ αναπτύξει τον πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας και να συμβάλλει, πέρα και έξω από την στάση άλλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, στην εμπέδωση του σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Και η στάση αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να έχει ως κύριο αποδέκτη την Τουρκία, η οποία οφείλει να κατανοήσει ότι οι γραφικές, πλην όμως επικίνδυνες, «αυτοκρατορικές» της φαντασιώσεις θα βρουν την Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντί της και θα επισύρουν τις προβλεπόμενες από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο κυρώσεις σε βάρος της».
Κλείνοντας την αντιφώνησή του ο κ. Παυλόπουλος υπενθύμισε τις πάγιες θέσεις μας ως προς το Κυπριακό, με την επισήμανση ότι «είναι αδιανόητο για την Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ένωση - όταν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης - να διαιωνίζεται το μέγα αυτό ζήτημα, και μάλιστα υπό όρους καταφανώς παράνομης τουρκικής εισβολής και παραμονής στο έδαφος της Κύπρου τουρκικών στρατευμάτων κατοχής».
Αφού υπενθύμισε ότι το Κυπριακό αποτελεί κατ’ εξοχήν Διεθνές και, κυρίως, Ευρωπαϊκό ζήτημα, υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα και η Κύπρος, όπως το έχουν αποδείξει, εμπράκτως, επιδιώκουν, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού ζητήματος.
Όμως, όπως είναι αυτονόητο, η λύση αυτή είναι νοητή μόνον υπό όρους πλήρους σεβασμού του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Σημείωσε ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία μόνον ως Ομοσπονδιακό Κράτος μπορεί να νοηθεί, αφού κατά το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία θα επέφεραν η ανοχή στρατευμάτων κατοχής και αναχρονιστικών εγγυήσεων τρίτων.
Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, ιδίως δε αντίθετο προς τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπροσθέτως δε, θα δημιουργούσε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο για την κυριαρχία κάθε άλλου Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο κ. Παυλόπουλος κατά την αντιφώνηση του στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμή του ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Κωνσταντίνος Κούτρας, στη Λέσχη Αξιωματικών, στέλνοντας μήνυμα προς την Τουρκία, αφού σημείωσε πως «έχουμε αποδείξει -και αποδεικνύουμε πάντα με συνέπεια- επιδιώκουμε σχέση φιλίας και καλής γειτονίας με την Τουρκία και στηρίζουμε την Ευρωπαϊκή της προοπτική», τόνισε ότι αυτό έχει «ως θεμελιώδη και αυτονόητη προϋπόθεση τον εκ μέρους της πλήρη και ειλικρινή σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Και όσον αφορά το Διεθνές Δίκαιο διευκρίνισε ότι αναπόσπαστο μέρος του είναι και το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως έχει κωδικοποιηθεί με την Συνθήκη του Montego Bay του 1982, βάσει του οποίου οριοθετείται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
«Το Δίκαιο της Θάλασσας δεσμεύει και την Τουρκία, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει στην Συνθήκη του Montego Bay, διότι παράγει, κατά τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, εφαρμοστέους erga omnes.
Άρα η Τουρκία δεσμεύεται να τηρεί και να σέβεται, στο ακέραιο, την Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα και, μεταξύ άλλων, την Κυριαρχία, τα Σύνορα και το Έδαφος καθώς και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας, που είναι, όπως προείπα, και Σύνορα, Έδαφος και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αν δεν το πράξει υπονομεύει ευθέως, και με δική της αποκλειστικώς ευθύνη, την φιλία και την καλή γειτονία μεταξύ μας καθώς και την όποια Ευρωπαϊκή της προοπτική, με όλες τις εντεύθεν συνέπειες για την έξοδό της από την βαθιά και πολύπλευρη κρίση που την μαστίζει», πρόσθεσε.
Ακόμη, ανέφερε πως « η διστακτικότητα και η αναποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπροστά στη φωτιά του πολέμου στην Μέση Ανατολή που απειλεί την Ευρώπη και απαξιώνει τον Άνθρωπο, δημιουργώντας καραβάνια Προσφύγων, οι οποίοι είναι τα αθώα τραγικά θύματά της, καθώς και η ανοχή της τουρκικής προκλητικότητας, που παραβιάζει κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, δεν ταιριάζει με την πλανητική, κατά τ’ ανωτέρω, αποστολή της.
Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική η ανάγκη -και οι τελευταίες Ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες δημιουργούν ένα κλίμα αισιοδοξίας- η Ευρωπαϊκή Ένωση ν’ αναπτύξει τον πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας και να συμβάλλει, πέρα και έξω από την στάση άλλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, στην εμπέδωση του σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Και η στάση αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να έχει ως κύριο αποδέκτη την Τουρκία, η οποία οφείλει να κατανοήσει ότι οι γραφικές, πλην όμως επικίνδυνες, «αυτοκρατορικές» της φαντασιώσεις θα βρουν την Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντί της και θα επισύρουν τις προβλεπόμενες από το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο κυρώσεις σε βάρος της».
Κλείνοντας την αντιφώνησή του ο κ. Παυλόπουλος υπενθύμισε τις πάγιες θέσεις μας ως προς το Κυπριακό, με την επισήμανση ότι «είναι αδιανόητο για την Διεθνή Κοινότητα και την Ευρωπαϊκή Ένωση - όταν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης - να διαιωνίζεται το μέγα αυτό ζήτημα, και μάλιστα υπό όρους καταφανώς παράνομης τουρκικής εισβολής και παραμονής στο έδαφος της Κύπρου τουρκικών στρατευμάτων κατοχής».
Αφού υπενθύμισε ότι το Κυπριακό αποτελεί κατ’ εξοχήν Διεθνές και, κυρίως, Ευρωπαϊκό ζήτημα, υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα και η Κύπρος, όπως το έχουν αποδείξει, εμπράκτως, επιδιώκουν, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού ζητήματος.
Όμως, όπως είναι αυτονόητο, η λύση αυτή είναι νοητή μόνον υπό όρους πλήρους σεβασμού του συνόλου του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου».
Σημείωσε ότι «η Κυπριακή Δημοκρατία μόνον ως Ομοσπονδιακό Κράτος μπορεί να νοηθεί, αφού κατά το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία θα επέφεραν η ανοχή στρατευμάτων κατοχής και αναχρονιστικών εγγυήσεων τρίτων.
Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, ιδίως δε αντίθετο προς τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπροσθέτως δε, θα δημιουργούσε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο προηγούμενο για την κυριαρχία κάθε άλλου Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών