Οι κινήσεις της Κίνας στην Ασία και ο απώτερος στόχος του Πεκίνου έναντι της Ουάσιγκτον
Την εκτίμηση ότι η Κίνα χρησιμοποιεί το Ιράν ως ένα «όπλο» προκειμένου να καταστρέψει την κυριαρχία του δολαρίου ως του βασικού νομίσματος που χρησιμοποιείται στα διεθνή συναλλαγματικά αποθέματα, εκφράζει ο πολιτικός αναλυτής – δημοσιογράφος Federico Pieraccini σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του think tank, Strategic Culture Foundation.
Όπως υποστηρίζει «υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα αλλαγής που επηρεάζει τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Είναι η αρχή μιας επανάστασης που επιφέρει η μετάβαση από μια μονοπολική στην πολυπολική παγκόσμια τάξη.
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε τον συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως η εφαρμογή αμερικανικών δασμών στις κινεζικές εξαγωγές, οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον στο Ιράν, η ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ, η ευπάθεια των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Σαουδικής Αραβίας και οι ιρανικές δυνατότητες αντιστάσεως των επιθέσεων των ΗΠΑ καθώς και την εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Κίνα.
Τα πάντα συγκλίνουν με έναν παράγοντα, δηλαδή με την επικείμενη υποχώρηση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε γεγονότα μεγάλης σημασίας στη Μέση Ανατολή, σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τροφοδοτούνται κυρίως από την ανάγκη της διοίκησης του Trump να ενισχύσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος» και να συνεχίσει να στηρίζει ορισμένους ισχυρούς χρηματοδότες του Trump όπως η Σ. Αραβία και το Ισραήλ.
την αμερικανική α καταστήσει το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής
Η επιθετική πολιτική προς την Τεχεράνη, η οποία περιλαμβάνει και κάποια ψεύδη, οδήγησε σε μία «καταστροφή» την οποία ανέμεναν εδώ και χρόνια οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες.
Η επίθεση των Houthis της Υεμένης έπληξε δύο μεγάλες εγκαταστάσεις πετρελαίου στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, εκθέτοντας τις αδυναμίες των πολύ δαπανηρών συστημάτων αεροπορικής άμυνας των ΗΠΑ στη χώρα.
Αυτή η επίθεση σοκάρει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο αποδεικνύοντας πως τα χαμηλού κόστους, ασύμμετρα μέσα πολεμικών επιχειρήσεων μπορούν να είναι αποτελεσματικά πέρα από κάθε προσδοκία, ικανά να προκαλέσουν ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων με μια δαπάνη μόλις μερικών χιλιάδων δολαρίων.
Η πραγματική έκταση των ζημιών που προκλήθηκαν από την επίθεση των Houthi παραμένει άγνωστη, ενώ η Aramco αγωνίζεται να ενημερώσει επαρκώς για τις εξελίξεις.
Περισσότερο από το 50% της παραγωγής πετρελαίου διακόπηκε από την επίθεση, με ανεπιβεβαίωτες αναφορές που υποδηλώνουν ότι το Ριάντ μπορεί να χρειαστεί να εισάγει σημαντικές ποσότητες πετρελαίου από το Ιράκ.
Σαν αυτό το σενάριο να μην είναι αρκετό για να περιπλέξει τα σχέδια επιβίωσης της Σ. Αραβίας, το Ισραήλ και οι νεοσυντηρητικοί πιέζουν για μια ένοπλη αντίδραση κατά της Τεχεράνης, το μεγαλύτερο κόστος της οποίας, όμως, θα το αντιμετώπιζε η Σ. Αραβία.
Η οικογένεια Al Saud, έχοντας επίγνωση των ιρανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων, φρόντισε να μειώσει τις επιθετικές δηλώσεις ενάντια στο Ιράν.
Σε αυτή την ήδη ευμετάβλητη κατάσταση στη Μέση Ανατολή που κινδυνεύει από ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, οι κίνδυνοι για τους Σαουδάραβες είναι αρκετά σαφείς και ίσως επίσης πολύ γνωστοί σε αυτούς.
Το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας βρίσκεται σε επισφαλή κατάσταση. Εάν ένας πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα θανάτους, καταστροφή και φτώχεια, τότε πόσο καιρό θα μπορούσε να κρατηθεί στην εξουσία η τρέχουσα κυβέρνηση;
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η σημασία της Σ. Αραβίας οφείλεται κυρίως στον ρόλο που διαδραματίζει στο εσωτερικό του ΟΠΕΚ, επιβάλλοντας, πάνω απ’ όλα την αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια.
Αυτό ενισχύει και τη θέση του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος.
Η πρόσφατη απόφαση του Πεκίνου να χορηγήσει μια πιστωτική γραμμή ύψους 280 έως 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής ευρέος φάσματος που κοιτάζει το μακρινό και όχι μόνο το άμεσο μέλλον.
Βεβαίως, το Ιράν θα επωφεληθεί από αυτή την οικονομική βοήθεια που θα αντισταθμίσει την έλλειψη κερδών από την πώληση πετρελαίου λόγω των δευτερευουσών κυρώσεων των ΗΠΑ.
Το Πεκίνο προτίθεται να εισέλθει στην ιρανική αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου, βοηθώντας τις ιρανικές κρατικές επιχειρήσεις να αναπτύξουν τομείς, εργοστάσια, logistics, λιμάνια και ενεργειακούς κόμβους, εξασφαλίζοντας έτσι μια μελλοντική προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια χώρα που έχει ισχυρή οικονομική και δημογραφική ανάπτυξη.
Εάν επεκτείνουμε το σκεπτικό πίσω από τις προθέσεις της Κίνας και τη συνδέσουμε με τα συμφέροντα \των ΗΠΑ, αναδύεται μια ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά.
Γνωρίζουμε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει επιτύχει την ενεργειακή αυτάρκεια μέσω της εξόρυξης του σχιστολιθικού φυσικού αερίου, με τις ΗΠΑ να έχουν μετατραπεί, πλέον, σε εξαγωγέα πετρελαίου.
Η σημερινή κατάσταση φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται πολύ λιγότερο από το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας και της Μέσης Ανατολής για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση.
Κατά συνέπεια, πολλοί υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγών Dunford και Mattis, εξήγησαν πως η αλλαγή της εθνικής αμυντικής στρατηγικής επιβεβαιώνει τον τρόπο με τον οποίο έχει στραφεί το επίκεντρο από το γνωστό πλαίσιο «4 + 1» (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία) στο πιο ισορροπημένο «2 + 3» (Κίνα, Ρωσία + Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία και Βόρεια Κορέα).
Από γεωγραφική άποψη, αυτό συνεπάγεται μελλοντική μετατόπιση στρατιωτικών δυνάμεων από τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στην Άπω Ανατολή.
Το Πεκίνο, για να απαντήσει σε αυτήν την περικύκλωση, διαθέτει έναν άσσο στο μανίκι του.
Μπορεί να επιδιώξει να αναμορφώσει την κατάσταση του δολαρίου ως βασικού νομίσματος για τα συναλλαγματικά αποθέματα, όχι μόνο με τη βοήθεια του Ιράν αλλά και μέσο του project Belt And Road (BRI)..
Παράλληλα επιδιώκει να παρασύρει τη Σ. Αραβία και κατά συνέπεια τον ΟΠΕΚ από την αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια.
Η Μόσχα, με την ανάπτυξη του ΟΠΕΚ +, μπορεί να βοηθήσει τη σύμμαχό της Κίνας, οδηγώντας την αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου σε τιμές που αναφέρονται σε άλλα νομίσματα εκτός από το αμερικανικό δολάριο.
Επί του παρόντος, το Πεκίνο και η Μόσχα εμπορεύονται υδρογονάνθρακες παρακάμπτοντας πλήρως τόσο το σύστημα πληρωμών SWIFT όσο και το αμερικανικό δολάριο.
Οι Κινέζοι έχουν μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση που θα μπορούσε να αλλάξει ολόκληρο το οικονομικό τοπίο της υφηλίου.
Η Κίνα θα βοηθήσει αρχικά το Ιράν να αναπτύξει τις εξαγωγές του, ενώ παράλληλα θα εγγυηθεί μελλοντικές προμήθειες, επιτρέποντας σε αμφότερες τις χώρες να προστατευθούν από την αμερικανική οικονομική τρομοκρατία.
Φυσικά, η πώληση πετρελαίου προς την Κίνα από το Ιράν πραγματοποιείται εκτός του συστήματος SWIFT και επομένως εκτός του πεδίου της αμερικανική επιρροής.
Με αυτήν την κίνηση, το Πεκίνο επιδιώκει να εξασφαλίσει τη μελλοντική πώληση υδρογονανθράκων για την εξαιρετικά αναπτυσσόμενη οικονομία του, εξασφαλίζοντας τη συνεχή ανάπτυξη της χώρας, συμπληρώνοντας τις επενδύσεις που έχουν ήδη πραγματοποιήσει στη Βόρεια Αφρική (ορυκτά και πρώτες ύλες) και στα ανατολικά της Ρωσίας (γεωργία).
Ο πραγματικός κίνδυνος για την οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ που θέτει η Κίνα βρίσκεται στη Σαουδική Αραβία.
Εάν η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να στηρίζεται όλο και λιγότερο στις εισαγωγές πετρελαίου, μετατοπίζοντας την προσοχή της στη Νοτιοανατολική Ασία, τότε θα υπάρχουν όλο και πιο λίγοι λόγοι οι ΗΠΑ να αντιμετωπίζουν εχθρικά τη μετατροπή του Ιράν ως μίας περιφερειακής δύναμης.
Από την πλευρά του το Ριάντ φοβάται τη δημιουργία ενός «τόξου» σιιτών και μάλιστα αυτό θα καταστεί ακόμη πιο τρομακτικό εάν χάσει τη στήριξη των ΗΠΑ.
Η στρατηγική της Κίνας όσον αφορά το Ιράν είναι να πιέσει τη Σαουδική Αραβία να εξετάσει το ενδεχόμενο πώλησης πετρελαίου σε άλλα νομίσματα εκτός από το αμερικανικό δολάριο.
Όπως συμβαίνει τώρα, το Πεκίνο εισάγει σημαντικές ποσότητες αργού πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία.
Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εάν η Κίνα μεταφέρει τις εισαγωγές πετρελαίου στο Ιράν, πληρώντας για το πετρέλαιο αυτό σε άλλα νομίσματα εκτός από το δολάριο.
Το Πεκίνο θα ήταν πιο θετικό στην εισαγωγή πρωτογενών αγαθών, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, σε νόμισμα διαφορετικό από το δολάριο, ίσως μέσω ενός συνόλου νομισμάτων που αντιπροσωπεύει καλύτερα το πολυπολικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε.
Θα μπορούσε να είναι ένα καλάθι σύμφωνα με το μοντέλο του ΔΝΤ, αλλά με μικρότερο μερίδιο (ή ίσως καθόλου) για το αμερικανικό δολάριο, έτσι ώστε να περιοριστεί η επιρροή της Fed στις ξένες αγορές και τις οικονομίες των ενδιαφερόμενων χωρών.
Η στρατηγική του Πεκίνου φαίνεται να σχεδιάζεται για να προχωρήσει σε φάσεις, διαμορφούμενη ανάλογα με την αντίδραση των ΗΠΑ.
Η πρώτη φάση αυτής της στρατηγικής επικεντρώνεται στο Ιράν και στην επισφαλή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, κυρίως ως αποτέλεσμα των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Σε αυτή την πρώτη φάση, η πιστωτική γραμμή του Πεκίνου θα χρησιμεύσει για να κρατήσει το Ιράν «ζωντανό», καθώς αντισταθμίζει την αμερικανική «οικονομική τρομοκρατία».
Μια δεύτερη φάση πιθανότατα θα συνεπάγεται κάποιου είδους ιρανική νομοθετική αλλαγή για να επιτρέψει στις κινεζικές κρατικές εταιρείες να εργάζονται μαζί με τους Ιρανούς στον ενεργειακό τομέα της Τεχεράνης.
Μια τρίτη φάση θα αναδείξει πιθανώς τη συμμετοχή του Κατάρ στην ανάπτυξη του μεγαλύτερου τομέα φυσικού αερίου στον κόσμο, που μοιράζεται μεταξύ της Ντόχα και της Τεχεράνης.
Σε ένα τέτοιο γεωπολιτικό πλαίσιο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Σαουδική Αραβία εξακολουθεί να συνεχίσει, επ’ άπειρον, να εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, ιδιαίτερα εάν οι ΗΠΑ δεν τη στηρίξουν πιο δυναμικά στον στρατιωτικό τομέα.
Η Ουάσιγκτον κάνει τεράστιο λάθος εάν πιστεύει ότι μπορεί να διατηρήσει, χωρίς κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, την παντοκρατορία του δολαρίου.
Μεταξύ του Obama και του Trump υπήρξε η Αραβική Άνοιξη, οι απειλές και οι πόλεμοι που απειλήθηκαν και διεξήχθησαν, η οικονομική αποσταθεροποίηση, η οικονομική τρομοκρατία, οι απειλές για τους συμμάχους, η πώληση πεπαλαιωμένου στρατιωτικού εξοπλισμού και η αλλαγή στρατηγικής («Άξονας στην Ασία») από μια μονοπολική έως μια πολυπολική σειρά.
Σε έναν τόσο μεταβαλλόμενο κόσμο, το αμερικανικό δολάριο θα αντικατασταθεί αναπόφευκτα από ένα καλάθι νομισμάτων, το οποίο με τη σειρά του θα εξαλείψει την απεριόριστη αγοραστική δύναμη που επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να γίνει η υπερδύναμη που σήμερα είναι.
Το Πεκίνο κατανοούσε αυτόν τον μηχανισμό εδώ και χρόνια, και τώρα βλέπει το Ιράν ως τον καταλύτη για την επίτευξη αυτής της αλλαγής.
www.bankingnews.gr
Όπως υποστηρίζει «υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα αλλαγής που επηρεάζει τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Είναι η αρχή μιας επανάστασης που επιφέρει η μετάβαση από μια μονοπολική στην πολυπολική παγκόσμια τάξη.
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε τον συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως η εφαρμογή αμερικανικών δασμών στις κινεζικές εξαγωγές, οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον στο Ιράν, η ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ, η ευπάθεια των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Σαουδικής Αραβίας και οι ιρανικές δυνατότητες αντιστάσεως των επιθέσεων των ΗΠΑ καθώς και την εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Κίνα.
Τα πάντα συγκλίνουν με έναν παράγοντα, δηλαδή με την επικείμενη υποχώρηση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε γεγονότα μεγάλης σημασίας στη Μέση Ανατολή, σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τροφοδοτούνται κυρίως από την ανάγκη της διοίκησης του Trump να ενισχύσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος» και να συνεχίσει να στηρίζει ορισμένους ισχυρούς χρηματοδότες του Trump όπως η Σ. Αραβία και το Ισραήλ.
την αμερικανική α καταστήσει το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής
Η επιθετική πολιτική προς την Τεχεράνη, η οποία περιλαμβάνει και κάποια ψεύδη, οδήγησε σε μία «καταστροφή» την οποία ανέμεναν εδώ και χρόνια οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες.
Η επίθεση των Houthis της Υεμένης έπληξε δύο μεγάλες εγκαταστάσεις πετρελαίου στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, εκθέτοντας τις αδυναμίες των πολύ δαπανηρών συστημάτων αεροπορικής άμυνας των ΗΠΑ στη χώρα.
Αυτή η επίθεση σοκάρει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο αποδεικνύοντας πως τα χαμηλού κόστους, ασύμμετρα μέσα πολεμικών επιχειρήσεων μπορούν να είναι αποτελεσματικά πέρα από κάθε προσδοκία, ικανά να προκαλέσουν ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων με μια δαπάνη μόλις μερικών χιλιάδων δολαρίων.
Η πραγματική έκταση των ζημιών που προκλήθηκαν από την επίθεση των Houthi παραμένει άγνωστη, ενώ η Aramco αγωνίζεται να ενημερώσει επαρκώς για τις εξελίξεις.
Περισσότερο από το 50% της παραγωγής πετρελαίου διακόπηκε από την επίθεση, με ανεπιβεβαίωτες αναφορές που υποδηλώνουν ότι το Ριάντ μπορεί να χρειαστεί να εισάγει σημαντικές ποσότητες πετρελαίου από το Ιράκ.
Σαν αυτό το σενάριο να μην είναι αρκετό για να περιπλέξει τα σχέδια επιβίωσης της Σ. Αραβίας, το Ισραήλ και οι νεοσυντηρητικοί πιέζουν για μια ένοπλη αντίδραση κατά της Τεχεράνης, το μεγαλύτερο κόστος της οποίας, όμως, θα το αντιμετώπιζε η Σ. Αραβία.
Η οικογένεια Al Saud, έχοντας επίγνωση των ιρανικών στρατιωτικών δυνατοτήτων, φρόντισε να μειώσει τις επιθετικές δηλώσεις ενάντια στο Ιράν.
Σε αυτή την ήδη ευμετάβλητη κατάσταση στη Μέση Ανατολή που κινδυνεύει από ανεξέλεγκτη κλιμάκωση, οι κίνδυνοι για τους Σαουδάραβες είναι αρκετά σαφείς και ίσως επίσης πολύ γνωστοί σε αυτούς.
Το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας βρίσκεται σε επισφαλή κατάσταση. Εάν ένας πόλεμος είχε ως αποτέλεσμα θανάτους, καταστροφή και φτώχεια, τότε πόσο καιρό θα μπορούσε να κρατηθεί στην εξουσία η τρέχουσα κυβέρνηση;
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η σημασία της Σ. Αραβίας οφείλεται κυρίως στον ρόλο που διαδραματίζει στο εσωτερικό του ΟΠΕΚ, επιβάλλοντας, πάνω απ’ όλα την αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια.
Αυτό ενισχύει και τη θέση του δολαρίου ως αποθεματικού νομίσματος.
Η πρόσφατη απόφαση του Πεκίνου να χορηγήσει μια πιστωτική γραμμή ύψους 280 έως 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής ευρέος φάσματος που κοιτάζει το μακρινό και όχι μόνο το άμεσο μέλλον.
Βεβαίως, το Ιράν θα επωφεληθεί από αυτή την οικονομική βοήθεια που θα αντισταθμίσει την έλλειψη κερδών από την πώληση πετρελαίου λόγω των δευτερευουσών κυρώσεων των ΗΠΑ.
Το Πεκίνο προτίθεται να εισέλθει στην ιρανική αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου, βοηθώντας τις ιρανικές κρατικές επιχειρήσεις να αναπτύξουν τομείς, εργοστάσια, logistics, λιμάνια και ενεργειακούς κόμβους, εξασφαλίζοντας έτσι μια μελλοντική προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια χώρα που έχει ισχυρή οικονομική και δημογραφική ανάπτυξη.
Εάν επεκτείνουμε το σκεπτικό πίσω από τις προθέσεις της Κίνας και τη συνδέσουμε με τα συμφέροντα \των ΗΠΑ, αναδύεται μια ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά.
Γνωρίζουμε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει επιτύχει την ενεργειακή αυτάρκεια μέσω της εξόρυξης του σχιστολιθικού φυσικού αερίου, με τις ΗΠΑ να έχουν μετατραπεί, πλέον, σε εξαγωγέα πετρελαίου.
Η σημερινή κατάσταση φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται πολύ λιγότερο από το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας και της Μέσης Ανατολής για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση.
Κατά συνέπεια, πολλοί υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγών Dunford και Mattis, εξήγησαν πως η αλλαγή της εθνικής αμυντικής στρατηγικής επιβεβαιώνει τον τρόπο με τον οποίο έχει στραφεί το επίκεντρο από το γνωστό πλαίσιο «4 + 1» (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία) στο πιο ισορροπημένο «2 + 3» (Κίνα, Ρωσία + Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία και Βόρεια Κορέα).
Από γεωγραφική άποψη, αυτό συνεπάγεται μελλοντική μετατόπιση στρατιωτικών δυνάμεων από τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στην Άπω Ανατολή.
Το Πεκίνο, για να απαντήσει σε αυτήν την περικύκλωση, διαθέτει έναν άσσο στο μανίκι του.
Μπορεί να επιδιώξει να αναμορφώσει την κατάσταση του δολαρίου ως βασικού νομίσματος για τα συναλλαγματικά αποθέματα, όχι μόνο με τη βοήθεια του Ιράν αλλά και μέσο του project Belt And Road (BRI)..
Παράλληλα επιδιώκει να παρασύρει τη Σ. Αραβία και κατά συνέπεια τον ΟΠΕΚ από την αποτίμηση του πετρελαίου σε δολάρια.
Η Μόσχα, με την ανάπτυξη του ΟΠΕΚ +, μπορεί να βοηθήσει τη σύμμαχό της Κίνας, οδηγώντας την αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου σε τιμές που αναφέρονται σε άλλα νομίσματα εκτός από το αμερικανικό δολάριο.
Επί του παρόντος, το Πεκίνο και η Μόσχα εμπορεύονται υδρογονάνθρακες παρακάμπτοντας πλήρως τόσο το σύστημα πληρωμών SWIFT όσο και το αμερικανικό δολάριο.
Οι Κινέζοι έχουν μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση που θα μπορούσε να αλλάξει ολόκληρο το οικονομικό τοπίο της υφηλίου.
Η Κίνα θα βοηθήσει αρχικά το Ιράν να αναπτύξει τις εξαγωγές του, ενώ παράλληλα θα εγγυηθεί μελλοντικές προμήθειες, επιτρέποντας σε αμφότερες τις χώρες να προστατευθούν από την αμερικανική οικονομική τρομοκρατία.
Φυσικά, η πώληση πετρελαίου προς την Κίνα από το Ιράν πραγματοποιείται εκτός του συστήματος SWIFT και επομένως εκτός του πεδίου της αμερικανική επιρροής.
Με αυτήν την κίνηση, το Πεκίνο επιδιώκει να εξασφαλίσει τη μελλοντική πώληση υδρογονανθράκων για την εξαιρετικά αναπτυσσόμενη οικονομία του, εξασφαλίζοντας τη συνεχή ανάπτυξη της χώρας, συμπληρώνοντας τις επενδύσεις που έχουν ήδη πραγματοποιήσει στη Βόρεια Αφρική (ορυκτά και πρώτες ύλες) και στα ανατολικά της Ρωσίας (γεωργία).
Ο πραγματικός κίνδυνος για την οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ που θέτει η Κίνα βρίσκεται στη Σαουδική Αραβία.
Εάν η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να στηρίζεται όλο και λιγότερο στις εισαγωγές πετρελαίου, μετατοπίζοντας την προσοχή της στη Νοτιοανατολική Ασία, τότε θα υπάρχουν όλο και πιο λίγοι λόγοι οι ΗΠΑ να αντιμετωπίζουν εχθρικά τη μετατροπή του Ιράν ως μίας περιφερειακής δύναμης.
Από την πλευρά του το Ριάντ φοβάται τη δημιουργία ενός «τόξου» σιιτών και μάλιστα αυτό θα καταστεί ακόμη πιο τρομακτικό εάν χάσει τη στήριξη των ΗΠΑ.
Η στρατηγική της Κίνας όσον αφορά το Ιράν είναι να πιέσει τη Σαουδική Αραβία να εξετάσει το ενδεχόμενο πώλησης πετρελαίου σε άλλα νομίσματα εκτός από το αμερικανικό δολάριο.
Όπως συμβαίνει τώρα, το Πεκίνο εισάγει σημαντικές ποσότητες αργού πετρελαίου από τη Σαουδική Αραβία.
Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει εάν η Κίνα μεταφέρει τις εισαγωγές πετρελαίου στο Ιράν, πληρώντας για το πετρέλαιο αυτό σε άλλα νομίσματα εκτός από το δολάριο.
Το Πεκίνο θα ήταν πιο θετικό στην εισαγωγή πρωτογενών αγαθών, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, σε νόμισμα διαφορετικό από το δολάριο, ίσως μέσω ενός συνόλου νομισμάτων που αντιπροσωπεύει καλύτερα το πολυπολικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε.
Θα μπορούσε να είναι ένα καλάθι σύμφωνα με το μοντέλο του ΔΝΤ, αλλά με μικρότερο μερίδιο (ή ίσως καθόλου) για το αμερικανικό δολάριο, έτσι ώστε να περιοριστεί η επιρροή της Fed στις ξένες αγορές και τις οικονομίες των ενδιαφερόμενων χωρών.
Η στρατηγική του Πεκίνου φαίνεται να σχεδιάζεται για να προχωρήσει σε φάσεις, διαμορφούμενη ανάλογα με την αντίδραση των ΗΠΑ.
Η πρώτη φάση αυτής της στρατηγικής επικεντρώνεται στο Ιράν και στην επισφαλή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, κυρίως ως αποτέλεσμα των κυρώσεων των ΗΠΑ.
Σε αυτή την πρώτη φάση, η πιστωτική γραμμή του Πεκίνου θα χρησιμεύσει για να κρατήσει το Ιράν «ζωντανό», καθώς αντισταθμίζει την αμερικανική «οικονομική τρομοκρατία».
Μια δεύτερη φάση πιθανότατα θα συνεπάγεται κάποιου είδους ιρανική νομοθετική αλλαγή για να επιτρέψει στις κινεζικές κρατικές εταιρείες να εργάζονται μαζί με τους Ιρανούς στον ενεργειακό τομέα της Τεχεράνης.
Μια τρίτη φάση θα αναδείξει πιθανώς τη συμμετοχή του Κατάρ στην ανάπτυξη του μεγαλύτερου τομέα φυσικού αερίου στον κόσμο, που μοιράζεται μεταξύ της Ντόχα και της Τεχεράνης.
Σε ένα τέτοιο γεωπολιτικό πλαίσιο, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η Σαουδική Αραβία εξακολουθεί να συνεχίσει, επ’ άπειρον, να εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα, ιδιαίτερα εάν οι ΗΠΑ δεν τη στηρίξουν πιο δυναμικά στον στρατιωτικό τομέα.
Η Ουάσιγκτον κάνει τεράστιο λάθος εάν πιστεύει ότι μπορεί να διατηρήσει, χωρίς κάποιες κινήσεις καλής θέλησης, την παντοκρατορία του δολαρίου.
Μεταξύ του Obama και του Trump υπήρξε η Αραβική Άνοιξη, οι απειλές και οι πόλεμοι που απειλήθηκαν και διεξήχθησαν, η οικονομική αποσταθεροποίηση, η οικονομική τρομοκρατία, οι απειλές για τους συμμάχους, η πώληση πεπαλαιωμένου στρατιωτικού εξοπλισμού και η αλλαγή στρατηγικής («Άξονας στην Ασία») από μια μονοπολική έως μια πολυπολική σειρά.
Σε έναν τόσο μεταβαλλόμενο κόσμο, το αμερικανικό δολάριο θα αντικατασταθεί αναπόφευκτα από ένα καλάθι νομισμάτων, το οποίο με τη σειρά του θα εξαλείψει την απεριόριστη αγοραστική δύναμη που επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να γίνει η υπερδύναμη που σήμερα είναι.
Το Πεκίνο κατανοούσε αυτόν τον μηχανισμό εδώ και χρόνια, και τώρα βλέπει το Ιράν ως τον καταλύτη για την επίτευξη αυτής της αλλαγής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών