Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Harvard University: Tο πρόβλημα που έχει η εξουσία με την αποκάλυψη της αλήθειας

tags :
Harvard University: Tο πρόβλημα που έχει η εξουσία με την αποκάλυψη της αλήθειας
Άρθρο καθηγητή του Harvard για τη σχέση των μυστικών υπηρεσιών και της εξουσίας
Χρόνια πριν ο πρόεδρος των ΗΠΑ George W.Bush κατηγορήθηκε πως έβαλε τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να παράγουν στοιχεία για να δικαιολογήσουν έναν πόλεμο που ο ίδιος είχε ήδη αποφασίσει.
Ωστόσο η αλήθεια δεν είναι τόσο απλή και για να κατανοηθεί τελικά το πρόβλημα που έχει η εξουσία με την αποκάλυψη της αλήθειας πρέπει να ξεκαθαριστούν οι μύθοι, αναφέρει σε άρθρο του στο Project Syndicate, ο καθηγητής Harvard Joseph NyeJr.
Όπως προσθέτει, η απόσυρση της υποψηφιότητας του John Ratcliffe, για την ηγεσία της Εθνικής υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ έφερε στο προσκήνιο το θέμα της πολιτικοποίησης της Υπηρεσίας και την ανάδυση του ερωτήματος: η εξουσία τελικά διαστρεβλώνει την αλήθεια;
Οι πρόεδροι χρειάζονται έναν διευθυντή πληροφοριών, τον οποίο θα μπορούν να εμπιστευτούν, αλλά μπορεί και η υπόλοιπη κυβέρνηση να εμπιστεύεται έναν διευθυντή που λέει την αλήθεια στην εξουσία, όπως έκανε ο Coats όταν διέψευδε τον πρόεδρο σε θέματα όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα;
Οι αποτυχίες της υπηρεσίας των ΗΠΑ δεν είναι μοναδικές, ούτε και παγκόσμια πρωτοτυπία. Η ιστορία έχει πολλά παραδείγματα όπως της Γαλλίας που δεν κατάφερε να προβλέψει την επίθεση της Γερμανίας μέσω των Αρδεννών το 1940, του Ισραήλ που αιφνιδιάστηκε από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 κ.α.
Ο Trump, ο οποίος είναι θυμωμένος από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, που επεσήμαναν το βαθμό της ρωσικής παρέμβασης στις εκλογές του 2016, συχνά δικαιολογεί την απόρριψη του έργου τους αναφερόμενος στην ανακριβή τους εκτίμηση ότι το Ιράκ διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.
Πολλοί κατηγόρησαν τον πρόεδρο George W. Bushους ότι ψεύδεται και πιέζει την κοινότητα πληροφοριών να παράγει πληροφορίες για να δικαιολογήσει έναν πόλεμο που είχε ήδη επιλέξει ο George W. Bush.
Αλλά η κατάσταση ήταν περίπλοκη και για να κατανοήσουμε τα προβλήματα της ομιλίας της αλήθειας στην εξουσία, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τους μύθους.
 Όπως επεσήμανε αργότερα ο αμερικανικός επιθεωρητής όπλων David Kay οι εκτιμήσεις για πυρηνικών – βιολογικά όπλα το Ιράκ, «σχεδόν όλες λάθος».
Ακόμα και ο επικεφαλής επιθεωρητής των Ηνωμένων Εθνών, ο Σουηδός διπλωμάτης Hans Blixιξ, δήλωσε ότι σκέφτηκε ότι το Ιράκ «διατηρούσε απαγορευμένα όπλα».
Και η Γαλλία και η Γερμανία που ήταν αντίθετες στον πόλεμο του Ιράκ δεν βασίστηκε σε διαφορετικές εκτιμήσεις πληροφοριών σχετικά με τα πυρηνικά και βιολογικά όπλα.
 Ωστόσο, οι ΗΠΑ (και οι Βρετανοί) αντιμετώπισαν συνδυασμένες αποτυχίες σε τρία επίπεδα.
Συλλογή, ανάλυση και δημόσια παρουσίαση.
Το Ιράκ ήταν ένας δύσκολος στόχος για συλλογή πληροφοριών.
Ο Saddam Hussein ήταν δικτάτορας που διοικούσε με τον φόβο, σκοτώνοντας όσους μιλούσαν, συμπεριλαμβανομένου του γαμπρού του όταν αποκάλυψε το 1995 ότι ο Saddam είχε βιολογικό πρόγραμμα όπλων.
Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν λίγους αξιόπιστους κατάσκοπους στο Ιράκ και μερικές φορές ανέφεραν μόνο έμμεσα πράγματα που είχαν ακούσει αλλά δεν είχαν δει.
Μετά την απομάκρυνση των επιθεωρητών του ΟΗΕ το 1998, οι ΗΠΑ έχασαν την πρόσβαση στην αμερόληπτη ανθρώπινη νοημοσύνη τους και συχνά κάλυπταν το κενό με τη μολυσμένη μαρτυρία των ιρακινών εξορισμένων που είχαν τη δική τους ατζέντα. Και καμία χώρα δεν είχε πρόσβαση στον εσωτερικό κύκλο του Saddam και έτσι δεν είχε άμεσες αποδείξεις για το μεγαλύτερο παζλ από όλους: εάν ο Saddam δεν είχε όπλα, γιατί συνέχιζε να ενεργεί σαν να το έκανε;
Οι αναλυτές ήταν ειλικρινείς, αλλά, χωρίς στοιχεία για τη σκέψη του Saddam, τείνουν να υποκύπτουν στην «καθρέφτη απεικόνιση»: υποθέτουν ότι ο Saddam θα ανταποκριθεί στον τρόπο που θα είχαμε (ή οποιοσδήποτε «λογικός» ηγέτης).
Αντ 'αυτού, ένιωσε την εξουσία του στο σπίτι και στην περιοχή εξαρτάται από το ότι διατήρησε τη φήμη του για κατοχή ΟΜΚ.
Ένα άλλο πρόβλημα ήταν η τάση των αναλυτών να αντισταθμίσουν υπερβολικά το παλαιότερο, λάθος τους.
Μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, οι επιθεωρητές του ΟΗΕ ανακάλυψαν ότι ο Saddam ήταν πιο κοντά στην ανάπτυξη ενός πυρηνικού όπλου από ό, τι είχαν αναλογιστεί οι αναλυτές.
Ορκισμένοι να μην υποτιμήσουν ξανά τον Saddam, οι αναλυτές υπερεκτίμησαν, μια τάση που ενισχύθηκε από το τραύμα που άφησε η 11η Σεπτεμβρίου.
Στην πράξη, ένα τέτοιο κυρίαρχο πνευματικό πλαίσιο ή «groupthink» θα πρέπει να αμφισβητηθεί από μια ποικιλία αναλυτικών μηχανισμών όπως ο καθορισμός των δικηγόρων του διαβόλου και η δημιουργία «κόκκινων ομάδων» για να γίνει λόγος για εναλλακτικές ερμηνείες, ή να ζητηθεί από τους αναλυτές να ρωτήσουν ποια αλλαγή στις παραδοχές θα έβγαζε λανθασμένη την ανάλυσή τους.
Με όλους τους λογαριασμούς, αυτό σπάνια συνέβη.
Έτσι, ποιος ήταν ο ρόλος της πολιτικής;
 Η κυβέρνηση Bush  δεν διέταξε τους μυστικούς αξιωματούχους να ξαπλώσουν, ούτε και αυτοί.
Αλλά η πολιτική πίεση μπορεί να αποκρύψει με έμφαση την προσοχή ακόμα και αν δεν διεγείρει άμεσα τη νοημοσύνη.
Όπως ένας σοφός βετεράνος μου εξήγησε: «Είχαμε ένα μεγάλο σωρό αποδεικτικών στοιχείων ότι ο Saddam είχε όπλα μαζικής καταστροφής και μικρότερο σωρό που δεν το έκανε.
Όλα τα κίνητρα επρόκειτο να επικεντρωθούν στο μεγάλο σωρό και δεν αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στο μικρότερο σωρό».
Η παρουσίαση των πληροφοριών σε (και από) πολιτικούς ηγέτες ήταν επίσης εσφαλμένη.
Υπήρχε μικρή προειδοποίηση ότι τα «όπλα μαζικής καταστροφής» ήταν ένας συγχέοντας όρος με τον τρόπο που συγκέντρωσε μαζί πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα, τα οποία στην πραγματικότητα έχουν πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά και συνέπειες.
Η Εθνική Εκτίμηση Πληροφοριών του 2002 ανέφερε την αγορά σωλήνων από αλουμίνιο του Saddam ως απόδειξη ότι ανασυνθέτει το πυρηνικό του πρόγραμμα, αλλά οι αναλυτές του Τμήματος Ενέργειας, οι οποίοι είχαν την τεχνογνωσία, διαφώνησαν. Δυστυχώς, η διαφωνία τους θάφτηκε σε μια υποσημείωση που έπεσε (μαζί με άλλες προειδοποιήσεις και προκριματικά) όταν η σύνοψη ήταν προετοιμασμένη για το Κογκρέσο και μια αποχαρακτηρισμένη δημόσια έκδοση.
Η πολιτική θερμότητα λιώνει τις αποχρώσεις.
Η διαφωνία θα έπρεπε να είχε συζητηθεί ανοιχτά στο κείμενο.
Οι πολιτικοί ηγέτες δεν μπορούν να κατηγορηθούν για τις αναλυτικές αποτυχίες της νοημοσύνης, αλλά μπορούν να λογοδοτήσουν όταν υπερβούν τη νοημοσύνη και υπερβάλλουν στο κοινό αυτό που λέει.
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Dick Cheney δήλωσε ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Saddam είχε πυρηνικά και βιολογικά όπλα και ο Bush  δήλωσε κατηγορηματικά ότι τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι το Ιράκ ανασυνθέτει τα πυρηνικά του προγράμματα. Τέτοιες δηλώσεις αγνόησαν τις αμφιβολίες και τις προειδοποιήσεις που εκφράστηκαν στα κύρια κείμενα των εκθέσεων των μυστικών υπηρεσιών.
Η εμπιστοσύνη των… εμπιστευτικών δυνάμεων κυκλώνει στη δημοκρατία μας.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών θεωρούνταν συχνά ήρωες.
Μετά το Βιετνάμ, έγιναν κακοί.
 Η 9/11 αποκατέστησε τη δημόσια αναγνώριση ότι η καλή νοημοσύνη είναι πιο σημαντική από ποτέ, αλλά η αποτυχία να βρούμε τα όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ ξαναέβαλε και πάλι υποψίες και το Trump το χρησιμοποίησε για να συγκαλύψει το πρόβλημα της ρωσικής παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές.
Εκτός από τα γραφειοκρατικά καθήκοντα του συντονισμού των προϋπολογισμών και των οργανισμών, θα πρέπει να παρακολουθεί το εμπόριο σε συλλογή πληροφοριών, να υπερασπίζεται την αυστηρή χρήση εναλλακτικών τεχνικών για την ανάλυσή του και να εξασφαλίζει προσεκτική παρουσίαση στους πολιτικούς ηγέτες και το κοινό.

 www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης