Εάν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν παρέμβαση για την χειραγώγηση του δολαρίου… θα το κατέστρεφαν
Δεν είναι μυστικό ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει ένα ασθενέστερο δολάριο.
Με αυτόν τον τρόπο θα καθιστούσε τις αμερικανικές εξαγωγές πιο ανταγωνιστικές που ενδεχομένως θα τονώσουν την ανάπτυξη.
Αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι ΗΠΑ να εισέλθουν στον κόσμο της παρέμβασης στην αγορά νομισμάτων, παρατηρεί η Pimco στην τελευταία ανάλυσή της.
Ο Πρόεδρος Donald Trump ισχυρίστηκε πολλές φορές ότι η Κίνα χειραγωγεί το δικό της νόμισμα.
Πρόσφατα, ισχυρίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα μπορούσε να οδηγήσει το ευρώ χαμηλότερα έναντι του δολαρίου.
Ως εκ τούτου, οι επενδυτές έχουν αρχίσει να σκέφτονται ότι πιθανότητα η αμερικανική διοίκηση θα μετατοπιστεί από την πολιτική του ισχυρού δολαρίου που ισχύει από πολλές αμερικανικές διοικήσεις.
Παρόλο που ο Trump, σύμφωνα με πληροφορίες της Pimco, απέρριψε μια πρόταση να παρέμβει στην αγορά συναλλάγματος, η ιδέα έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, εξαιτίας των εμπορικών εντάσεων και της επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Πράγματι, ο Trump θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει μια σταθερή πολιτική για το δολάριο.
Ωστόσο, η Pimco πιστεύει ότι η παρέμβαση στις αγορές συναλλάγματος για την αποδυνάμωση του δολαρίου είναι απίθανη.
Αυτές τις μέρες, η παρέμβαση στα νομίσματα από τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων αγορών είναι σπάνια.
Συνήθως, συμβαίνει μόνο όταν οι αγορές δυσλειτουργούν λόγω ενός σημαντικού γεγονότος, όπως ο σεισμός της Ιαπωνίας το 2011 ή όταν η αποτίμηση ενός σημαντικού νομίσματος γίνεται τόσο ακραία ώστε δημιουργεί συλλογικό ενδιαφέρον για την αντιστροφή της τάσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, λείπει το σκεπτικό για τις κυβερνήσεις να αποδυναμώσει το δολάριο: Οι αγορές λειτουργούν καλά και ενώ εκτιμούμε ότι το δολάριο είναι υπερτιμημένο κατά 10% σε σχέση με τους διαρθρωτικούς και θεμελιώδεις μακροοικονομικούς παράγοντες, αυτό ευθυγραμμίζεται σε μεγάλο βαθμό με παρελθόντα επεισόδια όταν η αμερικανική οικονομία έχει ξεπεράσει τις άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες.
Παρόλα αυτά, οι συνέπειες της άμεσης παρέμβασης από τις ΗΠΑ στην αγορά θα μπορούσαν να είναι σημαντικές και συνεπώς πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Αξιόπιστη νομισματική πολιτική
Ο νόμος περί αποθεμάτων χρυσού του 1934 έδωσε στο αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών τεράστια διακριτική εξουσία στην πολιτική συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Χρησιμοποιώντας το Ταμείο Σταθεροποίησης Συναλλαγματικών Συναλλαγών (ESF), το Treasury μπορεί να ασχολείται με το χρυσό, το συνάλλαγμα και άλλους τίτλους, όπως είναι απαραίτητο για την εκτέλεση αυτής της πολιτικής.
Ωστόσο, το Υπουργείο Οικονομικών αντιμετωπίζει πρακτικούς περιορισμούς, με τον σημαντικότερο να είναι το περιορισμένο μέγεθος του, καθώς χωρίς το Κογκρέσο είναι απίθανο το Δημόσιο να μπορεί να εκδίδει μεγαλύτερο δημόσιο χρέος για τη χρηματοδότηση των ξένων νομισμάτων.
Για δεκαετίες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρενέβαινε κατά καιρούς σε αγορές συναλλάγματος επιτυγχάνοντας τους στόχους της χωρίς να δαπανά τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή τη σχετική επιτυχία ήταν σε μεγάλο βαθμό απόρροια της αξιοπιστίας της πολιτικής, η οποία, βασικά, βασίστηκε τόσο στην κεντρική τράπεζα όσο και στη διεθνή συνεργασία.
Δύο ερωτήσεις, λοιπόν, είναι κεντρικές για την εκτίμηση της πιθανότητας μιας παρέμβασης από τις ΗΠΑ σήμερα.
Θα συμμετείχε η Federal Reserve σε μια παρέμβαση από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ;
Αυτή η παρέμβαση θα υποστηριζόταν από τη διεθνή κοινότητα;
Παραδοσιακά, η Fed παρενέβη παράλληλα με το Υπουργείο Οικονομικών για να βοηθήσει στη σταθεροποίηση των αγορών ή να βοηθήσει στη διόρθωση μιας υπερβολικής μεταβολής των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Με την ικανότητα του Treasury να παρεμβαίνει σε αγορές συναλλάγματος να περιορίζονται στα 95 δισ. δολάρια στο Ταμείο Σταθεροποίησης Συναλλαγματικών Συναλλαγών (σύμφωνα με το τελευταίο δημοσιονομικό δελτίο του), συνεπάγεται ένα σωρευτικό ποσό 190 δισ. δολαρίων δυνητικά διαθέσιμο για παρέμβαση των ΗΠΑ εάν συμμετάσχει και η Fed.
Ωστόσο, άλλες ανεπτυγμένες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί αποθαρρύνουν σε μεγάλο βαθμό την παρέμβαση νομισμάτων από τα κορυφαία κράτη.
Και στο σημερινό περιβάλλον των τριβών του παγκόσμιου εμπορίου, η παρέμβαση για την υποτίμηση του δολαρίου από ανταγωνιστική άποψη είναι ακόμη πιο απίθανη να κερδίσει την διεθνή υποστήριξη.
Χωρίς διεθνή συνεργασία, η παρέμβαση των ΗΠΑ θα θεωρείται πιθανώς πρόκληση και θα επιδεινώσει περαιτέρω τις εμπορικές τριβές.
Αυτό θα συνέβαινε ιδιαίτερα εάν η παρέμβαση αφορούσε αποκλειστικά το κινεζικό γιουάν και όχι ένα σύνολο σημαντικών νομισμάτων.
Στο χειρότερο σενάριο, η Ουάσιγκτον θα επέμβει μετά από μια υποτίμηση του νομίσματος από την Κίνα, ανταποκρινόμενη σε υψηλότερους δασμούς των ΗΠΑ.
Επιπτώσεις στις αγορές
Κατά την άποψη της Pimco, εάν επρόκειτο να παρέμβουν οι ΗΠΑ, θα ήταν αναποτελεσματικές.
Οι αγορές θα αυξήσουν την πιθανότητα άλλων πολιτικών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων δασμών.
Σε αυτό το σενάριο θα πρέπει να επωφεληθούν τα αναπτυγμένα κρατικά ομόλογα της αγοράς και άλλα περιουσιακά στοιχεία "safe-haven" (π.χ. το γιεν Ιαπωνίας και το ελβετικό φράγκο), ενώ οι παγκόσμιες μετοχές πιθανότατα θα μειωθούν λόγω της αβεβαιότητας και της αύξησης του κινδύνου ύφεσης.
Ένα σενάριο ελαφρώς αποτελεσματικής νομισματικής παρέμβασης που να υποστηρίζεται από την Fed θα ήταν δυνατό.
Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα εποικοδομητικό περιβάλλον για επενδύσεις σε νομίσματα αναδυόμενων αγορών και εμπορευμάτων.
Αλλά χωρίς την ευλογία των κρατών, η παρέμβαση θα αυξήσει την αβεβαιότητα και οι αρνητικές συνέπειες για την παγκόσμια ανάπτυξη θα αντισταθμίσουν τα οφέλη για τις ΗΠΑ από ένα πιο ήπιο δολάριο.
Συμπέρασμα
Εν ολίγοις, η Pimco εκτιμά ότι η πιθανότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ να παρέμβει στις αγορές συναλλάγματος για να αποδυναμώσει το δολάριο είναι χαμηλή.
Όμως, αν γινόταν θα κατέστρεφε το δολάριο σε σταθερή βάση.
Προκειμένου η πολιτική να είναι αξιόπιστη και αποτελεσματική, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα χρειαζόταν το συντονισμό ή τουλάχιστον τη συνεργασία των διεθνών εταίρων της και της Fed.
www.bankingnews.gr
Με αυτόν τον τρόπο θα καθιστούσε τις αμερικανικές εξαγωγές πιο ανταγωνιστικές που ενδεχομένως θα τονώσουν την ανάπτυξη.
Αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει οι ΗΠΑ να εισέλθουν στον κόσμο της παρέμβασης στην αγορά νομισμάτων, παρατηρεί η Pimco στην τελευταία ανάλυσή της.
Ο Πρόεδρος Donald Trump ισχυρίστηκε πολλές φορές ότι η Κίνα χειραγωγεί το δικό της νόμισμα.
Πρόσφατα, ισχυρίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα μπορούσε να οδηγήσει το ευρώ χαμηλότερα έναντι του δολαρίου.
Ως εκ τούτου, οι επενδυτές έχουν αρχίσει να σκέφτονται ότι πιθανότητα η αμερικανική διοίκηση θα μετατοπιστεί από την πολιτική του ισχυρού δολαρίου που ισχύει από πολλές αμερικανικές διοικήσεις.
Παρόλο που ο Trump, σύμφωνα με πληροφορίες της Pimco, απέρριψε μια πρόταση να παρέμβει στην αγορά συναλλάγματος, η ιδέα έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, εξαιτίας των εμπορικών εντάσεων και της επιβράδυνσης της παγκόσμιας ανάπτυξης.
Πράγματι, ο Trump θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει μια σταθερή πολιτική για το δολάριο.
Ωστόσο, η Pimco πιστεύει ότι η παρέμβαση στις αγορές συναλλάγματος για την αποδυνάμωση του δολαρίου είναι απίθανη.
Αυτές τις μέρες, η παρέμβαση στα νομίσματα από τις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων αγορών είναι σπάνια.
Συνήθως, συμβαίνει μόνο όταν οι αγορές δυσλειτουργούν λόγω ενός σημαντικού γεγονότος, όπως ο σεισμός της Ιαπωνίας το 2011 ή όταν η αποτίμηση ενός σημαντικού νομίσματος γίνεται τόσο ακραία ώστε δημιουργεί συλλογικό ενδιαφέρον για την αντιστροφή της τάσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, λείπει το σκεπτικό για τις κυβερνήσεις να αποδυναμώσει το δολάριο: Οι αγορές λειτουργούν καλά και ενώ εκτιμούμε ότι το δολάριο είναι υπερτιμημένο κατά 10% σε σχέση με τους διαρθρωτικούς και θεμελιώδεις μακροοικονομικούς παράγοντες, αυτό ευθυγραμμίζεται σε μεγάλο βαθμό με παρελθόντα επεισόδια όταν η αμερικανική οικονομία έχει ξεπεράσει τις άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες.
Παρόλα αυτά, οι συνέπειες της άμεσης παρέμβασης από τις ΗΠΑ στην αγορά θα μπορούσαν να είναι σημαντικές και συνεπώς πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Αξιόπιστη νομισματική πολιτική
Ο νόμος περί αποθεμάτων χρυσού του 1934 έδωσε στο αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών τεράστια διακριτική εξουσία στην πολιτική συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Χρησιμοποιώντας το Ταμείο Σταθεροποίησης Συναλλαγματικών Συναλλαγών (ESF), το Treasury μπορεί να ασχολείται με το χρυσό, το συνάλλαγμα και άλλους τίτλους, όπως είναι απαραίτητο για την εκτέλεση αυτής της πολιτικής.
Ωστόσο, το Υπουργείο Οικονομικών αντιμετωπίζει πρακτικούς περιορισμούς, με τον σημαντικότερο να είναι το περιορισμένο μέγεθος του, καθώς χωρίς το Κογκρέσο είναι απίθανο το Δημόσιο να μπορεί να εκδίδει μεγαλύτερο δημόσιο χρέος για τη χρηματοδότηση των ξένων νομισμάτων.
Για δεκαετίες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρενέβαινε κατά καιρούς σε αγορές συναλλάγματος επιτυγχάνοντας τους στόχους της χωρίς να δαπανά τρισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτή τη σχετική επιτυχία ήταν σε μεγάλο βαθμό απόρροια της αξιοπιστίας της πολιτικής, η οποία, βασικά, βασίστηκε τόσο στην κεντρική τράπεζα όσο και στη διεθνή συνεργασία.
Δύο ερωτήσεις, λοιπόν, είναι κεντρικές για την εκτίμηση της πιθανότητας μιας παρέμβασης από τις ΗΠΑ σήμερα.
Θα συμμετείχε η Federal Reserve σε μια παρέμβαση από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ;
Αυτή η παρέμβαση θα υποστηριζόταν από τη διεθνή κοινότητα;
Παραδοσιακά, η Fed παρενέβη παράλληλα με το Υπουργείο Οικονομικών για να βοηθήσει στη σταθεροποίηση των αγορών ή να βοηθήσει στη διόρθωση μιας υπερβολικής μεταβολής των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
Με την ικανότητα του Treasury να παρεμβαίνει σε αγορές συναλλάγματος να περιορίζονται στα 95 δισ. δολάρια στο Ταμείο Σταθεροποίησης Συναλλαγματικών Συναλλαγών (σύμφωνα με το τελευταίο δημοσιονομικό δελτίο του), συνεπάγεται ένα σωρευτικό ποσό 190 δισ. δολαρίων δυνητικά διαθέσιμο για παρέμβαση των ΗΠΑ εάν συμμετάσχει και η Fed.
Ωστόσο, άλλες ανεπτυγμένες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί αποθαρρύνουν σε μεγάλο βαθμό την παρέμβαση νομισμάτων από τα κορυφαία κράτη.
Και στο σημερινό περιβάλλον των τριβών του παγκόσμιου εμπορίου, η παρέμβαση για την υποτίμηση του δολαρίου από ανταγωνιστική άποψη είναι ακόμη πιο απίθανη να κερδίσει την διεθνή υποστήριξη.
Χωρίς διεθνή συνεργασία, η παρέμβαση των ΗΠΑ θα θεωρείται πιθανώς πρόκληση και θα επιδεινώσει περαιτέρω τις εμπορικές τριβές.
Αυτό θα συνέβαινε ιδιαίτερα εάν η παρέμβαση αφορούσε αποκλειστικά το κινεζικό γιουάν και όχι ένα σύνολο σημαντικών νομισμάτων.
Στο χειρότερο σενάριο, η Ουάσιγκτον θα επέμβει μετά από μια υποτίμηση του νομίσματος από την Κίνα, ανταποκρινόμενη σε υψηλότερους δασμούς των ΗΠΑ.
Επιπτώσεις στις αγορές
Κατά την άποψη της Pimco, εάν επρόκειτο να παρέμβουν οι ΗΠΑ, θα ήταν αναποτελεσματικές.
Οι αγορές θα αυξήσουν την πιθανότητα άλλων πολιτικών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων δασμών.
Σε αυτό το σενάριο θα πρέπει να επωφεληθούν τα αναπτυγμένα κρατικά ομόλογα της αγοράς και άλλα περιουσιακά στοιχεία "safe-haven" (π.χ. το γιεν Ιαπωνίας και το ελβετικό φράγκο), ενώ οι παγκόσμιες μετοχές πιθανότατα θα μειωθούν λόγω της αβεβαιότητας και της αύξησης του κινδύνου ύφεσης.
Ένα σενάριο ελαφρώς αποτελεσματικής νομισματικής παρέμβασης που να υποστηρίζεται από την Fed θα ήταν δυνατό.
Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα εποικοδομητικό περιβάλλον για επενδύσεις σε νομίσματα αναδυόμενων αγορών και εμπορευμάτων.
Αλλά χωρίς την ευλογία των κρατών, η παρέμβαση θα αυξήσει την αβεβαιότητα και οι αρνητικές συνέπειες για την παγκόσμια ανάπτυξη θα αντισταθμίσουν τα οφέλη για τις ΗΠΑ από ένα πιο ήπιο δολάριο.
Συμπέρασμα
Εν ολίγοις, η Pimco εκτιμά ότι η πιθανότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ να παρέμβει στις αγορές συναλλάγματος για να αποδυναμώσει το δολάριο είναι χαμηλή.
Όμως, αν γινόταν θα κατέστρεφε το δολάριο σε σταθερή βάση.
Προκειμένου η πολιτική να είναι αξιόπιστη και αποτελεσματική, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα χρειαζόταν το συντονισμό ή τουλάχιστον τη συνεργασία των διεθνών εταίρων της και της Fed.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών