Η πορεία του δείκτη PCEPI (Personal Consumption Price Index) θα αναγκάσει τη Fed να οδηγήσει τα επιτόκια ακόμη και κοντά στο 0%
Την άποψη ότι η πορεία του δομικού Δείκτη Τιμών Προσωπικής Κατανάλωσης (Personal Consumption Price Index – PCEPI), θα οδηγήσει τη Fed σε μία ιδιαίτερα χαλαρή νομισματική πολιτική με μειώσεις επιτοκίων, εκφράζει σε ανάλυσή του το think tank, Mises Institute.
Ο ετήσιος δομικός πληθωρισμός άγγιξε το 1,6% τον Απρίλιο 2019 από 1,9% που ήταν τον Απρίλιο 2018, δηλαδή αρκούντως χαμηλότερα από τον στόχο του 2% που έχει θέσει η Fed από το 2012.
Εάν οι εκτιμήσεις αποδειχθούν σωστές είναι εξαιρετικά πιθανό η Fed να προσπαθήσει να μπλοκάρει αυτή την πτώση χαλαρώνοντας τη νομισματική της πολιτική.
Παρατηρήστε ότι στις 6 Ιουνίου 2019 ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, John Williams, δήλωσε ότι "ενώ θα είμαι πάντα προσεκτικός για τον υπερβολικά υψηλό πληθωρισμό, ο πληθωρισμός που είναι πολύ χαμηλός είναι τώρα πιο πιεστικό πρόβλημα".
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για την κεντρική τράπεζα να χειριστεί τον αποπληθωρισμό από τον πληθωρισμό.
Όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται, η κεντρική τράπεζα μπορεί πάντα να τον καταπραΰνει με αυστηρότερες νομισματικές πολιτικές, γεγονός που αποδυναμώνει τη συνολική ζήτηση.
Δεν υπάρχει κανένα όριο για την κεντρική τράπεζα όσον αφορά την αύξηση των επιτοκίων.
Αυτό, ωστόσο, δεν συμβαίνει όσον αφορά τη μείωση του ρυθμού αύξησης των τιμών.
Το χαμηλότερο επίπεδο που μπορεί να φθάσει ένα επιτόκιο είναι το μηδενικό επίπεδο.
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι οι ιθύνοντες της Fed κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για να αναζωογονηθεί η οικονομία τα πραγματικά επιτόκια πρέπει να μειωθούν σε αρνητικό επίπεδο.
Ωστόσο, αυτό μπορεί να μην είναι πάντοτε εφικτό.
Σε αρνητικά επιτόκια, οι τράπεζες θα είναι απρόθυμες να δανείσουν.
(Γνωρίζουμε ότι ορισμένες κεντρικές τράπεζες όπως η Σουηδία και οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες έχουν χαμηλώσει τα επιτόκια της πολιτικής τους κάτω από το μηδενικό επίπεδο.
Έτσι στη Σουηδία τον Ιούλιο του 2009 το επιτόκιο μειώθηκε σε - 0,25%, ενώ στην Ευρωζώνη σε -0,1% μέχρι τον Ιούνιο του 2014.
Θεωρούμε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Fed θα είναι απρόθυμοι να πειραματιστούν με αρνητικά επιτόκια δεδομένου ότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει την αντίληψη στην αγορά ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πανικοβάλλονται).
Με αυτόν τον τρόπο σκέψης το πραγματικό επιτόκιο μπορεί να προσεγγιστεί ως Πραγματικό επιτόκιο = Ονομαστικό επιτόκιο - Ποσοστό πληθωρισμού ή μπορούμε να πούμε ότι, Ονομαστικό επιτόκιο = Πραγματικό επιτόκιο + Ποσοστό πληθωρισμού
Για παράδειγμα, όταν ο πληθωρισμός είναι -1% και το ονομαστικό επιτόκιο είναι 0%, τότε το πραγματικό επιτόκιο που ακολουθεί την εξίσωσή μας θα είναι 1%.
Ας πούμε ότι οι ιθύνοντες της κεντρικής τράπεζας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό επιτόκιο - 0,5% είναι απαραίτητο για την αποφυγή οικονομικής υποβάθμισης.
Με ρυθμό πληθωρισμού -1% αυτό θα απαιτούσε από την κεντρική τράπεζα να μειώσει τα ονομαστικά επιτόκια σε -1,5%.
Ομοίως, όταν ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλός, μπορεί επίσης να δημιουργήσει προβλήματα.
Ας υποθέσουμε ότι ο πληθωρισμός μειώθηκε από 2% σε 1%.
Με ονομαστικούς συντελεστές στο 0%, η κεντρική τράπεζα μπορεί μόνο να στοχεύσει σε πραγματικό επιτόκιο -1%.
Δεν μπορεί να στοχεύει σε χαμηλότερο πραγματικό επιτόκιο, δεδομένου ότι αυτό θα σήμαινε τον καθορισμό του ονομαστικού επιτοκίου κάτω από το μηδέν.
Ομοίως, καθώς η οικονομία εξασθενεί περαιτέρω και ο πληθωρισμός μειωθεί στο 0,5%, αυτό δεν θα επιτρέψει στην κεντρική τράπεζα να στοχεύσει τα πραγματικά επιτόκια κάτω από το -0,5% (δηλ. 0% = -0,5% + 0,5%).
Η ουσία όλων αυτών είναι ότι ένα μικρό ποσοστό πληθωρισμού είναι απαραίτητο για την επίτευξη οικονομικής ευημερίας και σταθερότητας.
Οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι ο πληθωρισμός σε περίπου 2% δεν είναι επιβλαβής για την οικονομική ανάπτυξη.
Με αυτό το πλαίσιο σκέψης, ο πληθωρισμός 2% θα επιτρέψει στην Fed να φθάσει σε πραγματικό επιτόκιο στο -2%, διατηρώντας παράλληλα το ονομαστικό επιτόκιο στο 0%, το οποίο σαφώς θα μπορούσε να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη ή έτσι διατηρείται.
Αλλού έχουμε δείξει ότι η πληθωριστική πολιτική ανεξάρτητα από το μέγεθος της αύξησης του δείκτη τιμών, όπως ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, είναι πάντα κακές ειδήσεις για τους παραγωγούς πλούτου.
www.bankingnews.gr
Ο ετήσιος δομικός πληθωρισμός άγγιξε το 1,6% τον Απρίλιο 2019 από 1,9% που ήταν τον Απρίλιο 2018, δηλαδή αρκούντως χαμηλότερα από τον στόχο του 2% που έχει θέσει η Fed από το 2012.
Εάν οι εκτιμήσεις αποδειχθούν σωστές είναι εξαιρετικά πιθανό η Fed να προσπαθήσει να μπλοκάρει αυτή την πτώση χαλαρώνοντας τη νομισματική της πολιτική.
Παρατηρήστε ότι στις 6 Ιουνίου 2019 ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, John Williams, δήλωσε ότι "ενώ θα είμαι πάντα προσεκτικός για τον υπερβολικά υψηλό πληθωρισμό, ο πληθωρισμός που είναι πολύ χαμηλός είναι τώρα πιο πιεστικό πρόβλημα".
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για την κεντρική τράπεζα να χειριστεί τον αποπληθωρισμό από τον πληθωρισμό.
Όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται, η κεντρική τράπεζα μπορεί πάντα να τον καταπραΰνει με αυστηρότερες νομισματικές πολιτικές, γεγονός που αποδυναμώνει τη συνολική ζήτηση.
Δεν υπάρχει κανένα όριο για την κεντρική τράπεζα όσον αφορά την αύξηση των επιτοκίων.
Αυτό, ωστόσο, δεν συμβαίνει όσον αφορά τη μείωση του ρυθμού αύξησης των τιμών.
Το χαμηλότερο επίπεδο που μπορεί να φθάσει ένα επιτόκιο είναι το μηδενικό επίπεδο.
Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι οι ιθύνοντες της Fed κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για να αναζωογονηθεί η οικονομία τα πραγματικά επιτόκια πρέπει να μειωθούν σε αρνητικό επίπεδο.
Ωστόσο, αυτό μπορεί να μην είναι πάντοτε εφικτό.
Σε αρνητικά επιτόκια, οι τράπεζες θα είναι απρόθυμες να δανείσουν.
(Γνωρίζουμε ότι ορισμένες κεντρικές τράπεζες όπως η Σουηδία και οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες έχουν χαμηλώσει τα επιτόκια της πολιτικής τους κάτω από το μηδενικό επίπεδο.
Έτσι στη Σουηδία τον Ιούλιο του 2009 το επιτόκιο μειώθηκε σε - 0,25%, ενώ στην Ευρωζώνη σε -0,1% μέχρι τον Ιούνιο του 2014.
Θεωρούμε ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Fed θα είναι απρόθυμοι να πειραματιστούν με αρνητικά επιτόκια δεδομένου ότι αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει την αντίληψη στην αγορά ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πανικοβάλλονται).
Με αυτόν τον τρόπο σκέψης το πραγματικό επιτόκιο μπορεί να προσεγγιστεί ως Πραγματικό επιτόκιο = Ονομαστικό επιτόκιο - Ποσοστό πληθωρισμού ή μπορούμε να πούμε ότι, Ονομαστικό επιτόκιο = Πραγματικό επιτόκιο + Ποσοστό πληθωρισμού
Για παράδειγμα, όταν ο πληθωρισμός είναι -1% και το ονομαστικό επιτόκιο είναι 0%, τότε το πραγματικό επιτόκιο που ακολουθεί την εξίσωσή μας θα είναι 1%.
Ας πούμε ότι οι ιθύνοντες της κεντρικής τράπεζας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το πραγματικό επιτόκιο - 0,5% είναι απαραίτητο για την αποφυγή οικονομικής υποβάθμισης.
Με ρυθμό πληθωρισμού -1% αυτό θα απαιτούσε από την κεντρική τράπεζα να μειώσει τα ονομαστικά επιτόκια σε -1,5%.
Ομοίως, όταν ο πληθωρισμός είναι πολύ χαμηλός, μπορεί επίσης να δημιουργήσει προβλήματα.
Ας υποθέσουμε ότι ο πληθωρισμός μειώθηκε από 2% σε 1%.
Με ονομαστικούς συντελεστές στο 0%, η κεντρική τράπεζα μπορεί μόνο να στοχεύσει σε πραγματικό επιτόκιο -1%.
Δεν μπορεί να στοχεύει σε χαμηλότερο πραγματικό επιτόκιο, δεδομένου ότι αυτό θα σήμαινε τον καθορισμό του ονομαστικού επιτοκίου κάτω από το μηδέν.
Ομοίως, καθώς η οικονομία εξασθενεί περαιτέρω και ο πληθωρισμός μειωθεί στο 0,5%, αυτό δεν θα επιτρέψει στην κεντρική τράπεζα να στοχεύσει τα πραγματικά επιτόκια κάτω από το -0,5% (δηλ. 0% = -0,5% + 0,5%).
Η ουσία όλων αυτών είναι ότι ένα μικρό ποσοστό πληθωρισμού είναι απαραίτητο για την επίτευξη οικονομικής ευημερίας και σταθερότητας.
Οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι ο πληθωρισμός σε περίπου 2% δεν είναι επιβλαβής για την οικονομική ανάπτυξη.
Με αυτό το πλαίσιο σκέψης, ο πληθωρισμός 2% θα επιτρέψει στην Fed να φθάσει σε πραγματικό επιτόκιο στο -2%, διατηρώντας παράλληλα το ονομαστικό επιτόκιο στο 0%, το οποίο σαφώς θα μπορούσε να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη ή έτσι διατηρείται.
Αλλού έχουμε δείξει ότι η πληθωριστική πολιτική ανεξάρτητα από το μέγεθος της αύξησης του δείκτη τιμών, όπως ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, είναι πάντα κακές ειδήσεις για τους παραγωγούς πλούτου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών