Τελευταία Νέα
Πολιτική

Το απόλυτο εκλογικό έτος το 2019 – Τα βασικά σενάρια για ημερομηνία εκλογών, Συμφωνία των Πρεσπών και… οι εκπλήξεις

Το απόλυτο εκλογικό έτος το 2019 – Τα βασικά σενάρια για ημερομηνία εκλογών, Συμφωνία των Πρεσπών και… οι εκπλήξεις
Κυρίαρχος ο Μητσοτάκης ή ντέρμπι; - Θα κάνει την «επιθετική κίνηση» ο Τσίπρας; - Θα διασωθούν οι «μικροί»;
Το 2019 είναι το απόλυτο εκλογικό έτος, καθώς θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές, οι αυτοδιοικητικές (δημοτικές – περιφερειακές) και οι εθνικές εκλογές.
Δεδομένου ότι οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές είναι «κλειδωμένες» για τον ερχόμενο Μάιο, το βασικό – και πλέον κρίσιμο - ερώτημα είναι το πότε θα στηθούν οι κάλπες των εθνικών εκλογών.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Και για να δοθεί η απάντηση θα πρέπει να συμπληρωθεί το πάζλ, το τελευταίο κομμάτι του οποίου δεν είναι άλλο από τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Είναι η παράμετρος εκείνη που θα ξεκλειδώσει τις εξελίξεις και που ενδεχομένως θα κρίνει τα πάντα.
 
Η ημερομηνία των εκλογών: Βασικό σενάριο ο Μάιος αλλά…
 
Εάν δεν υπάρξουν εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής, η Συμφωνία των Πρεσπών αναμένεται να «περάσει» από τη Βουλή της ΠΓΔΜ έως τις 15 Ιανουαρίου και κατόπιν να δρομολογηθεί η κύρωση και ψήφιση της στην ελληνική Βουλή το αμέσως επόμενο διάστημα, κάποια στιγμή από τα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Μαρτίου 2019 το αργότερο.
Η μόνη παράμετρος που μπορεί να ακυρώσει αυτόν τον προγραμματισμό είναι να υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι δεν συγκεντρώνονται οι 151 θετικές ψήφοι.
Πρόκειται για το χειρότερο σενάριο για τον κ.Τσίπρα, ο οποίος έχει διαμηνύσει πως σε αυτήν την περίπτωση δεν θα φέρει στη Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών και πως θα προκηρύξει εκλογές.
Εάν προκηρύξει εκλογές νωρίτερα του Μαΐου – π.χ. τον Μάρτιο – ο κ.Τσίπρας θα στείλει το μήνυμα πως παραδίδει τα όπλα και αποδέχεται την ήττα του.
Μια και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι παραμένει τεράστια η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ, ενώ η τελευταία του ελπίδα, δηλαδή να αποδώσει η πολιτική του και αυτό να περάσει στην καθημερινότητα και στην τσέπη των πολιτών, δεν θα έχει προλάβει να «φανεί» στην κοινωνία.
Εφόσον προχωρήσει κανονικά και χωρίς ανατροπές το χρονοδιάγραμμα της ψηφοφορίας της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυτό σημαίνει πως θα κυρωθεί από την πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής.
Και σε αυτό το ενδεχόμενο  ο κ.Τσίπρας θα έχει διαθέσιμες δύο επιλογές.
Είτε να προχωρήσει ως κυβέρνηση μειοψηφίας που θα έχει όμως την ψήφο ανοχής των ΑΝΕΛ, οι οποίοι ήδη θα έχουν αποχωρήσει από την κυβέρνηση, κάτι που προφανώς δεν μπορεί να τον πάει πολύ πέρα από τις κάλπες του Μαΐου είτε να προχωρήσει σε ευρύ ανασχηματισμό, προσδένοντας στο «άρμα» του ευρύτερες δυνάμεις και προσωπικότητες από την Κεντροαριστερά, εξέλιξη που μπορεί να τον φτάσει  ως το τέλος της τετραετίας και τον Οκτώβριο του 2019.
Για να υλοποιηθεί το τελευταίο σενάριο, θα πρέπει η κυβέρνηση Τσίπρα αντί για λαβωμένη στην ψηφοφορία της Συμφωνίας των Πρεσπών, να βγει ενισχυμένη.
Και αυτό θα εξαρτηθεί από το εάν ο κ.Τσίπρας θα αποφασίσει αντί να παίξει αμυντικά, να κινηθεί πιο τολμηρά πολιτικά, ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης.
Κίνηση που θα πυροδοτήσει αντιδράσεις και εξελίξεις στα μικρότερα κόμματα.
 
Θα διασωθούν ΑΝΕΛ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων;
 
Ζυμώσεις με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών θα υπάρξουν σε όλα τα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ.
Η κυβέρνηση Τσίπρα διαθέτει αυτή τη στιγμή 145 βουλευτές και μπορεί να «ποντάρει» στη στήριξη της ανεξάρτητης βουλευτή (και υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη) Κατερίνας Παπακώστα.
Σύνολο 146 βουλευτές, συνεπώς υπολείπονται άλλοι 5.
Εάν συνυπολογιστεί τουλάχιστον η θετική ψήφος του Θ.Παπαχριστόπουλου από τους ΑΝΕΛ (χωρίς να αποκλείεται και αυτή της Έλενας Κουντουρά ή του Β. Κόκκαλη που δεν έχουν ξεκαθαρίσει προθέσεις), των 4 από το Ποτάμι (Θεοδωράκη, Δανέλλη, Μαυρωτά, Λυκούδη) και του Θ. Θεοχαρόπουλου (ΔΗΜΑΡ), τότε η Συμφωνία των Πρεσπών συγκεντρώνει 152 «ναι» (με «ταβάνι» τους 154 βουλευτές).
Εφόσον λοιπόν δεν διαταραχθούν οι παραπάνω ισορροπίες, η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει από τη Βουλή.
Και δεδομένου ότι οι ΑΝΕΛ δεν προτίθενται να στηρίξουν τυχόν πρόταση μομφής της ΝΔ, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα πέσει αλλά δύσκολα θα μπορεί να πάει πέρα από το Μάιο.
Το ερώτημα είναι αν ο κ.Τσίπρας θα επιλέξει μέσα σε αυτό το «καυτό» πολιτικό σκηνικό να κάνει μια επιθετική κίνηση, να ζητήσει δηλαδή και ψήφο εμπιστοσύνης.
Πρόκειται για μια ριψοκίνδυνη πολιτικά απόφαση που θα επιταχύνει τις εξελίξεις στα μικρότερα κόμματα και που θα ανακατέψει για τα καλά την πολιτική τράπουλα.
Όλοι οι «μικροί», δηλαδή ΑΝΕΛ, Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων διαμηνύουν πως δεν πρόκειται να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης.
Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Στους ΑΝΕΛ (7 βουλευτές) μπορεί ο κ.Παπαχριστόπουλος να έχει δεσμευθεί ότι θα παραδώσει την έδρα του μόλις ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών (θα πάει στον Τέρενς Κουίκ, ο οποίος είναι πιο κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ παρά στους ΑΝΕΛ), ωστόσο μαζί με αυτόν άλλοι 2 βουλευτές (Κουντουρά, Ζουράρις) έχουν διαμηνύσει πως θέλουν η κυβέρνηση να συνεχίσει το έργο της ανεξάρτητα από τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Στο Ποτάμι (6 βουλευτές) είναι κατηγορηματικοί πως δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση με εξαίρεση τον Σπύρο Δανέλλη.
Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει και να προεξοφλήσει τι θα πράξει ο κ.Λυκούδης ή ο κ.Θεοχαρόπουλος (εφόσον κορυφωθούν οι τριγμοί στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής λόγω και της διαφοροποίησης του για τη Συμφωνία των Πρεσπών), εάν ο πρωθυπουργός αποφασίσει να κινηθεί αποφασιστικά και δυναμικά στη συγκρότηση μιας νέας συμμαχίας κεντροαριστερών και προοδευτικών δυνάμεων με βασικό «όχημα» το ΣΥΡΙΖΑ.
Στην οποία είναι πολύ πιθανό να ενταχθεί και ο Γ. Σαρίδης από την Ένωση Κεντρώων, ο οποίος έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα ψηφίζοντας τον προϋπολογισμό του 2019.
Τι σημαίνουν όλα αυτά εάν υλοποιηθεί αυτό το εν πολλοίς «ακραίο» σενάριο;
Πως στην τελική ευθεία για τις εκλογές, όπου και κορυφώνεται το ένστικτο αυτοσυντήρησης των βουλευτών, το Ποτάμι διασπάται, η Ένωση Κεντρώων χάνει την Κοινοβουλευτική της Ομάδα, οι ΑΝΕΛ διαλύονται και το Κίνημα Αλλαγής θα έχει να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση, αρχής γενομένης από το εσωτερικό του.
 
Κυρίαρχος ο Μητσοτάκης ή ντέρμπι;
 
Το μεγαλύτερο ερώτημα όμως είναι αν ο κ.Τσίπρας θα είναι ικανός ακόμα και με αυτό το επιθετικό «ανακάτεμα» να αλλάξει τα πολιτικά δεδομένα, όπως τουλάχιστον αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις.
Στο σύνολο τους οι δημοσκοπήσεις – όσες έως σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας – δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για ελπίδες στον κ.Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλες οι μετρήσεις προβλέπουν εκλογική  νίκη της ΝΔ και μάλιστα με μια διαφορά τουλάχιστον 5 έως 8 ποσοστιαίων μονάδων, ενώ ο κ.Μητσοτάκης προηγείται του κ.Τσίπρα σε όλους τους σχετικούς δείκτες.
Παράλληλα, οι αρνητικές γνώμες για το έργο της κυβέρνησης παραμένουν σε εξαιρετικά υψηλά ποσοστά, με περισσότερους από 7 στους 10 να την κατακρίνουν.
Το μόνο που αφήνουν ανοιχτό οι εν λόγω μετρήσεις είναι ο χαμηλός βαθμός συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων, μπορεί να οδηγήσει το κυβερνών κόμμα σε υψηλότερα ποσοστά.
Μόνο που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, ενώ είναι απίθανο να γίνει η πλήρης ανατροπή και ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει στην πρώτη θέση.
Μια τολμηρή κίνηση του Τσίπρα να «σαλπίσει» μια νέα κεντροαριστερή συμμαχία αναμφίβολα θα του δώσει «πόντους» και δυνάμεις, και ενδεχομένως να είναι και απαραίτητη εφόσον θέλει πράγματι να οριοθετήσει μια νέα Κεντροαριστερά και να ηγηθεί αυτής στο αφήγημα «πρόοδος ή συντήρηση».
Αλλά εάν αυτό δεν συνδυαστεί με πραγματικά θετικά μηνύματα από την οικονομία που να περάσουν στην κοινωνία, εάν δεν αντιστραφεί η ψυχολογία και η στάση των απογοητευμένων πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα, τότε τον πρώτο λόγο θα εξακολουθήσει να τον διατηρεί και να τον έχει ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος θα ωφεληθεί και αυτός με τη σειρά του από αυτό το εν δυνάμει «πολιτικό ανακάτεμα».
Ο κ.Μητσοτάκης εξακολουθεί να προβάλλει ως το απόλυτο φαβορί για νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές.
 
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης