Τελευταία Νέα
Διεθνή

El Erian: Μύθος η οικονομική συνοχή της ΕΕ – Τα λάθη αλλά και οι δυνατότητες

tags :
El Erian: Μύθος η οικονομική συνοχή της ΕΕ – Τα λάθη αλλά και οι δυνατότητες
Η ΕΕ χρειάζεται ηγέτες ικανούς να εμπνεύσουν αλλά και να εργαστούν σκληρά, τονίζει ο El Erian
Με αθλητικό σύλλογο η οποία αν και έχει πλάνο δεν έχει συνοχή παρομοιάζει την Ευρώπη ο El Erian σε άρθρο του στο Project Syndicate, στο οποίο αναφέρεται εκτενώς στην οικονομική και όχι μόνο κατάσταση της Γηραιάς Ηπείρου.
Όπως τονίζει στο άρθρο του η Κομισιόν, το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ προβλέπουν ότι κατά μέσο όρο η οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αυξηθεί κατά 1,9% το επόμενο έτος, ποσοστό που είναι σε γενικές γραμμές συνεπές με το μέσο όρο του 2% που αναμένεται για το τρέχον έτος.
Ωστόσο, η εικόνα αυτή μπορεί να αποδειχθεί υπερβολικά αισιόδοξη, όχι μόνο επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης είναι πιθανό να απογοητεύσει, αλλά και επειδή υπάρχει σημαντική πτωτική πίεση στο αναπτυξιακό δυναμικό της ΕΕ πέραν του 2019 - πίεση που επί του παρόντος οι ευρωπαίοι ηγέτες μοιάζουν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Εάν η ΕΕ ήταν μια ομάδα ποδοσφαίρου, δεν θα χάνει τα παιχνίδια λόγω έλλειψης σχεδίου ή λόγω ανεπαρκούς ικανότητας.
Η οικονομία της ΕΕ έχει αξία  19 τρισεκατομμύρια δολάρια και παραμένει η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, αποτελώντας περίπου το ένα πέμπτο της παγκόσμιας παραγωγής.
Το πρόβλημα είναι ότι η ομάδα στο σύνολό της δεν παίζει ομαδικά και όλοι οι κορυφαίοι παίκτες αγωνίζονται μεμονωμένα, προσπαθώντας να λύσουν μόνο τα δικά τους προβλήματα.
Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, έχουν γίνει μικρά βήματα - όπως η ενίσχυση του συλλογικού δικτύου χρηματοοικονομικής ασφάλειας - προκειμένου να ενισχυθεί η συνολική ικανότητα της ΕΕ να χειρίζεται τις μελλοντικές κρίσεις.
Αλλά η συνολική αρχιτεκτονική της οικονομίας παραμένει ελλιπής.
Τα προβλήματα είναι πιο εμφανή στην ευρωζώνη, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μία βραδεία πρόοδο στο θέμα της τραπεζικής ένωσης, έναν ανεπαρκή συντονισμό της δημοσιονομικής πολιτικής και σαφώς αρκετές πολιτικές διαφορές.
Παράλληλα οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις συνεχώς αυξάνουν τη δύναμή τους.
Τα λαϊκίστικα κόμματα και οι ηγέτες τους βλέπουν τη δύναμη και τη δημοτικότητά τους να αυξάνεται, έχοντας επωφεληθεί από τις διαδεδομένες ανησυχίες για την ταυτότητα και τη μετανάστευση, αλλά και με την αντίληψη ότι μόνο οι κυρίαρχες ελίτ είναι αυτές που κερδίζουν.
Ωστόσο, η μετάβαση από τη διεξαγωγή εκστρατειών έως τη λήψη αποφάσεων - είτε εντός του κοινοβουλίου είτε, όπως στην Ιταλία, στο πλαίσιο του κυβερνώντος συνασπισμού - αποδείχθηκε δύσκολη για πολλά από τα αντιτιθέμενα μέρη, δεδομένης της έλλειψης ολοκληρωμένων πλατφορμών πολιτικής.
Μαζί με τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που έχουν προγραμματιστεί για το επόμενο έτος, αυτό το πρόσθετο στρώμα αβεβαιότητας περιπλέκει τον συντονισμό και τη λήψη αποφάσεων σε ολόκληρη την περιοχή, σε μια εποχή που πολλοί υπεύθυνοι για την πολιτική ασχολούνται ήδη με το ακόμη ανεπίλυτο ζήτημα της Brexit.
Ως εκ τούτου, έχουν ακόμη λιγότερη ικανότητα να προσπαθήσουν να εργαστούν για την άρση των εμποδίων στην αύξηση της παραγωγικότητας και την οικοδόμηση μιας πιο ευέλικτης οικονομίας ικανής να ανταποκριθεί στην ταχεία τεχνολογική πρόοδο και τις αλλαγές στο παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον.
Δεν βοηθά και το γεγονός ότι το περιβάλλον της ρευστότητας της Ευρώπης θα καταστεί  λιγότερο ευνοϊκό.
Έχοντας ήδη επιβραδύνει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναμένεται να τερματίσει το μαζικό πρόγραμμα τόνωσης στα τέλη του τρέχοντος έτους.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Mario Draghi σημείωσε ότι η αύξηση των επιτοκίων ενδέχεται να ακολουθήσει μέχρι το τέλος της θητείας του, τον Οκτώβριο του 2019.
Όμως, ενώ οι παράγοντες αυτοί απειλούν να επιδεινώσουν την πρόκληση του κατακερματισμού που αντιμετωπίζει η οικονομία της ΕΕ, ακόμη και μια διακεκριμένη ομάδα μπορεί να εξασφαλίσει μια νίκη αν οι καλοί  παίκτες της καταφέρουν αποδώσουν αυτά που μπορούν.
Δυστυχώς, σε πολλά από τα ισχυρότερα οικονομικά μέλη της ΕΕ - Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο, κυριαρχούν τα εσωτερικά θέματα που αψηφούν απλές λύσεις και περιορίζουν τόσο την εθνική όσο και την ευρωπαϊκή χάραξη πολιτικής.
Η Γαλλία αναταράσσεται από τις διαμαρτυρίες για τα «κίτρινα γιλέκα» κατά της μεταρρυθμιστικής ατζέντας του προέδρου Emmanuel Macron. Η Γερμανία αντιμετωπίζει μια βαθιά πολιτική μετάβαση, καθώς η καγκελάριος Angela Merkel προετοιμάζεται να συνταξιοδοτηθεί στο τέλος της τρέχουσας θητείας της.
Και η λαϊκιστική κυβέρνηση της Ιταλίας βρίσκεται σε επαφή με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τον προτεινόμενο προϋπολογισμό του για το 2019, ο οποίος βασίζεται επίσης σε αισιόδοξες υποθέσεις για την αύξηση του ΑΕΠ.
Όσον αφορά την Πολωνία, η κυβέρνησή της έχει αγκαλιάσει τη λεγόμενη μη φιλελεύθερη δημοκρατία και ακολουθεί πολιτικές που πολλές θεωρούν ασυμβίβαστες με τις αξίες και το όραμα της ΕΕ.
Η ισπανική κυβέρνηση, από την πλευρά της, παραμένει αδύναμη.
Και στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξαιτίας κάποιων μελών του κυβερνώντος Συντηρητικού Κόμματος παρεμποδίζεται η πρόοδος προς μια ομαλή διαδικασία Brexit, αποκλείοντας ουσιαστικές πρωτοβουλίες υπέρ της ανάπτυξης και υπέρ της παραγωγικότητας.
Με αυτές τις προκλήσεις που δεν είναι πιθανόν να επιλυθούν σύντομα, οι βασικές μηχανές ανάπτυξης της Ευρώπης φαίνεται να χάνουν ατμό μέχρι το 2019.
Εν τω μεταξύ, οι προσπάθειες πολιτικής για την προώθηση του μακροπρόθεσμου αναπτυξιακού δυναμικού της ΕΕ θα παραμείνουν πιθανώς εξαίρεση και όχι κανόνας.
Όλα αυτά θα συμβούν μέσα σε ένα εξωτερικό περιβάλλον λιγότερο υποστηρικτικό, οικονομικά και οικονομικά.
Ήδη ο κινητήρας των εξαγωγών της ΕΕ δεν είναι αρκετά ισχυρός για να αντισταθμίσει την αποδυνάμωση των εσωτερικών κινητήριων δυνάμεων της ανάπτυξης.
Ωστόσο, οι εξαγωγές πρόκειται να υποστούν περαιτέρω υποχώρηση, καθώς η επιβράδυνση της Κίνας υπονομεύει την εξωτερική ζήτηση.
Έτσι, η "ομάδα" της ΕΕ πρόκειται να αντιμετωπίσει σοβαρές προκλήσεις τόσο στο εγχώριο παιχνίδι όσο και στον διεθνή ανταγωνισμό.
Αλλά τα νέα δεν είναι όλα κακά: τεχνικά, η ΕΕ έχει τόσο το σχέδιο παιχνιδιού όσο και τα εγγενή πλεονεκτήματα που χρειάζεται να εκτελέσει.
Η οικονομία έχει ανακάμψει από τη χειρότερη παγκόσμια οικονομική κρίση.
Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για τον προσδιορισμό των πολιτικών βημάτων που απαιτούνται για την επίτευξη ισχυρής και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, για τη μείωση της οικονομικής ευπάθειας και για τη διακοπή της διάβρωσης των πυλώνων μακροπρόθεσμης ευημερίας.
Και η ΕΕ διαθέτει σημαντικές ανεκμετάλλευτες εσωτερικές δυνατότητες. Η απελευθέρωσή τους στο πλαίσιο μιας συντονισμένης στρατηγικής θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά τις οικονομικές επιδόσεις και τις προοπτικές της ΕΕ.
Η επιτυχία θα απαιτήσει πολιτικούς ηγέτες οι οποίοι θα είναι σε θέση να εμπνεύσουν το κοινό και θα είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν συνεπείς πρωτοβουλίες υπέρ της ανάπτυξης.
Όσο περισσότερο χρειάζεται για να εμφανιστούν οι ηγέτες αυτοί, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για την ΕΕ να αποφύγει τον υποβιβασμό.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης