Τελευταία Νέα
Διεθνή

CEPS: Γιατί η Δύση υπερβάλει όταν επιτίθεται στις εμπορικές πρακτικές της Κίνας

CEPS: Γιατί η Δύση υπερβάλει όταν επιτίθεται στις εμπορικές πρακτικές της Κίνας
Τα μη δασμολογικά εμπόδια που θέτει η Κίνα στο εμπόριο, αν και με αργό ρυθμό, συνεχώς περιορίζονται
Την εκτίμηση ότι η Κίνα δεν είναι ο μεγάλος… κακός στο θέμα των εμπορικών σχέσεων με τη Δύση, εκφράζει ο Daniel Gros σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Σημειώνεται ότι ο Gros είναι επικεφαλής του Center for European Policy Studies (CEPS) με έδρα της Βρυξέλλες.
Παράλληλα έχει υπάρξει οικονομικός σύμβουλος της Κομισιόν, του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και της γαλλικής κυβέρνησης.
Στο άρθρο του αναφέρει ότι η προσωρινή εκεχειρία που επετεύχθη μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump και του Κινέζου ομολόγου του  Xi Jinping κατά τη σύνοδο της G20 στο Μπουένος Άιρες πρέπει να δώσει και στις δύο πλευρές κάποιο χρόνο να προβληματιστούν για τα εν λόγω ζητήματα.
Και το πιο θεμελιώδες από αυτά τα ζητήματα είναι εάν οι αμερικανικές διαμαρτυρίες κατά της Κίνας - που μοιράζονται πολλές από τις προηγμένες οικονομίες - είναι δικαιολογημένες.
Βεβαίως, τα μονομερή μέτρα των ΗΠΑ είναι ανεφάρμοστα βάσει των παγκόσμιων εμπορικών κανόνων.
Ωστόσο, μπορεί να δικαιολογηθούν εάν οι προηγμένες οικονομίες - οι οποίες έχουν ήδη δημιουργήσει μια άτυπη ομάδα επαφών με την επωνυμία «όσοι χάνουν από την Κίνα»,  συμπεριλαμβανομένων των εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ιαπωνίας και των Ηνωμένων Πολιτειών - έχουν δίκιο ότι η Κίνα έχει διαπράξει αθέμιτες εμπορικές συναλλαγές πρακτικές.
Για τις ΗΠΑ, η μεγαλύτερη ανησυχία φαίνεται να είναι η αποκαλούμενη αναγκαστική μεταφορά τεχνολογίας - δηλαδή η απαίτηση ότι οι ξένες εταιρείες μοιράζονται την πνευματική τους ιδιοκτησία με έναν εγχώριο "εταίρο" προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στην κινεζική αγορά.
Αλλά αυτή είναι μια εσφαλμένη ονομασία, στην καλύτερη περίπτωση, επειδή εταιρείες που δεν θέλουν να μοιραστούν την τεχνολογία τους μπορούν πάντα να επιλέξουν να μην επενδύσουν στην Κίνα.
Οι καταγγελίες της Ευρώπης - ή, ειδικότερα, οι καταγγελίες περισσότερων από 1.600 ευρωπαϊκών εταιρειών - συνοψίζονται σε μια νέα έκθεση που εξέδωσε το Εμπορικό Επιμελητήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα.
Ενδιαφέρον όμως είναι ότι λίγες από αυτές τις καταγγελίες αφορούν μόνο τις εμπορικές πρακτικές της Κίνας, τουλάχιστον υπό στενή έννοια.
Οι δασμοί, για παράδειγμα, δεν αναφέρονται.
Με την προσχώρησή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001, η Κίνα αναγκάστηκε να μειώσει τη δασμολογική της προστασία κατά το ήμισυ.
Κατά τα επόμενα έτη, ο μέσος δασμολογικός συντελεστής που εφαρμόζεται από την Κίνα συνέχισε να μειώνεται και τώρα ανέρχεται σε λιγότερο από 4%, αν και η Κίνα διατηρεί έναν ασυνήθιστα υψηλό αριθμό τιμοκαταλόγων (δηλαδή υψηλούς δασμούς για πολύ περιορισμένες κατηγορίες προϊόντων) .
Φυσικά, οι δασμοί δεν είναι ο μόνος τρόπος δημιουργίας εμποδίων στο εμπόριο.
Πράγματι, με πολλούς τρόπους, οι δασμοί ήταν ένα ξεχασμένο πρόβλημα, τουλάχιστον έως ότου ο Trump άρχισε εκ νέου να τους χρησιμοποιεί.
Αλλά όταν πρόκειται για μη δασμολογικούς φραγμούς, το ρεκόρ της Κίνας δεν φαίνεται να είναι τόσο προβληματικό όσο υποστηρίζεται.
Βεβαίως, είναι δύσκολο να μετρηθεί η συνολική σημασία των μη δασμολογικών εμποδίων στο εμπόριο, διότι μπορούν να λάβουν πολλές μορφές.
Ωστόσο, σύμφωνα με το ανεξάρτητο παρατηρητήριο Global Trade Alert, από το 2008 η Κίνα έχει εισαγάγει μόνο κατά μέσο όρο 25 μέτρα (εφεξής "κρατικές παρεμβάσεις") που ενδέχεται να περιορίσουν το εμπόριο με τις ΗΠΑ.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα θέσπισε περίπου τον ίδιο αριθμό νέων μέτρων που ελευθερώνουν το εμπόριο με τις ΗΠΑ.
Συνολικά, λοιπόν, η Κίνα δεν έχει γίνει πιο προστατευτική έναντι των ΗΠΑ. αντίθετα, η διαδικασία ανοίγματος συνεχίζεται, αν και πολύ αργά.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ έχουν θεσπίσει μεταξύ 80 και 100 περιοριστικά μέτρα κατά της Κίνας κάθε χρόνο και πολύ λιγότερα μέτρα απελευθέρωσης.
Άλλοι δείκτες επιβεβαιώνουν τη σταδιακή κίνηση της Κίνας προς την απελευθέρωση. Αυτό συμβαίνει ακόμη και για τις ξένες επενδύσεις - ένα ζήτημα για το οποίο διαμαρτύρονται τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ευρωπαϊκές εταιρείες.
Αν και η Κίνα παραμένει πολύ λιγότερο ανοικτή στις ξένες άμεσες επενδύσεις από ό,τι οι περισσότερες προηγμένες οικονομίες, ο σύνθετος δείκτης του ΟΟΣΑ δείχνει ότι υπήρξε συνεχής, αν και αργή βελτίωση.
Εν ολίγοις, ακόμη και αν τα μη δασμολογικά εμπόδια της Κίνας (επίσημα και άτυπα) παραμείνουν υψηλά, είναι χαμηλότερα από ό, τι στο παρελθόν.
Γιατί λοιπόν οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Ιαπωνία συνεχίζουν να εκφράζουν διαμαρτυρίες;
Η απάντηση έγκειται στην αυξημένη ανταγωνιστικότητα των κινέζων παραγωγών. Όταν οι δυτικές εταιρείες είχαν σχεδόν μονοπώλιο στην τεχνογνωσία και την τεχνολογία, το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα υπεραντιστάθμισε τις στρεβλώσεις που προκάλεσαν οι κινεζικοί φραγμοί στο εμπόριο και τις επενδύσεις.
Όμως, καθώς οι κινεζικές επιχειρήσεις έχουν γίνει όλο και πιο σοβαροί ανταγωνιστές, μειώθηκε η ικανότητα των δυτικών χωρών να αντέξουν το επιπλέον κόστος των μη δασμολογικών φραγμών.
Ως εκ τούτου, οι καταγγελίες για αθέμιτες κινεζικές εμπορικές πρακτικές είναι καταγγελίες για την αναντιστοιχία μεταξύ του αργού ρυθμού ανοίγματος του οικονομικού τομέα και του πολύ γρήγορου ρυθμού εκσυγχρονισμού.
Το χάσμα της ανταγωνιστικότητας μεταξύ της Κίνας και των χωρών του ΟΟΣΑ κλείνει πολύ ταχύτερα από ό, τι συγκλίνει το κανονιστικό περιβάλλον.
Στην πραγματικότητα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ - και επομένως η παραγωγικότητα - σε αρκετές κινεζικές επαρχίες με συνολικό πληθυσμό άνω των 100 εκατομμυρίων είναι παρόμοιο με αυτό των προηγμένων χωρών (περίπου 30.000 δολάρια ανά κάτοικο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης).
Φυσικά, ο εθνικός μέσος όρος είναι πολύ χαμηλότερος (περίπου το ήμισυ), καθώς η συνολική παραγωγικότητα είναι πολύ χαμηλότερη.
Όμως, για τον έξω κόσμο, οι περιοχές υψηλής παραγωγικότητας έχουν σημασία.
Εάν θέλουμε να αποφύγουμε την περαιτέρω κλιμάκωση των εντάσεων, η Δύση και η Κίνα πρέπει να συζητήσουν σοβαρά.
Τελικά, ωστόσο, η πίεση από έξω θα έχει ελάχιστες επιπτώσεις στην μαζική και ισχυρή οικονομία της Κίνας.
Το πραγματικό ερώτημα για την Κίνα βρίσκεται στο εσωτερικό της: Μήπως οι διαρκείς στρεβλώσεις και τα εμπόδια στις επενδύσεις εξυπηρετούν πραγματικά την ανάπτυξη των επαρχιών της χώρας;
Κατά το παρελθόν, ίσως είχε νόημα να προστατεύσουμε τις εκκολαπτόμενες βιομηχανίες στις παράκτιες περιοχές από τον ξένο ανταγωνισμό.
Σήμερα, ωστόσο, το προστατευτικό καθεστώς της Κίνας δεν βοηθά πολύ τις νεοσύστατες βιομηχανίες στο φτωχό εσωτερικό, επειδή οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές τους δεν είναι πλέον ξένες εταιρείες, αλλά επιχειρήσεις από τις δυναμικές παράκτιες περιοχές.
Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα πρέπει να επανεξετάσει την αναπτυξιακή της στρατηγική. Και για να γίνει αυτό, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής είναι ένας συνεχιζόμενος εμπορικός πόλεμος.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης