Το 2019, οι ευρωεκλογές έχουν πραγματικά σημασία αμαφέρει τοSpanish Council of State
Πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τον Μάιο του 2019, τα εθνικιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη ενώνονται πίσω από ένα μήνυμα που είναι σαφές, δυναμικό και, για πολλούς, συναρπαστικό αναφέρει η Ana Palacio, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας και πρώην Ανώτερος Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Είναι μέλος του Spanish Council of State και με την ιδιότητα της αυτή συνέταξε το άρθρο αυτό.
Αν οι υπερασπιστές της Ευρώπης κερδίσουν, θα πρέπει να προσφέρουν ένα όραμα που είναι εξίσου ισχυρό - και να μην κρύβονται πίσω από τον Γάλλο πρόεδρο Macron.
Οι συζητήσεις σχετικά με τις εκλογές σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι αναπόφευκτα εμπνευσμένες από τις προσδοκίες για δραματικές αλλαγές που πολύ σπάνια επιβεβαιώνονται.
Αλλά οι προσεχείς εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019 μπορεί να είναι όντως ανατρεπτικές, καθώς θα καθορίσουν το αποτέλεσμα μιας συνεχιζόμενης μάχης μεταξύ δύο οραμάτων για το μέλλον της Ευρώπης: πρόοδος προς μεγαλύτερη ανοχή ή έμφαση στον ανατρεπτικό εθνικισμό.
Στις προηγούμενες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν πολλές οι υποσχέσεις ότι θα αλλάξουν πολλά για το εκλογικό σώμα.
Τελικώς τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων παρέμειναν αδιάφορα.
Οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχουν συγκεκριμένο αντίκτυπο, κυριαρχούν οι εσωτερικοί πολιτικοί υπολογισμοί, με τους πολίτες να χρησιμοποιούν τις ψήφους τους ως μήνυμα στα εθνικά κόμματα τιμωρώντας τις κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε αποκτήσει περισσότερη εξουσία, η προσέλευση των ψηφοφόρων στις ευρωπαϊκές εκλογές μειώνεται σταθερά από το 1979, φθάνοντας το 42,5% το 2014.
Αλλά το 2019, οι ευρωεκλογές έχουν πραγματικά σημασία.
Ένας όλο και πιο οργανωμένος συνασπισμός εθνικιστικών δυνάμεων που είναι αντίθετοι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση - και μάλιστα στις ευρωπαϊκές αξίες - έχει κερδίσει μεγάλα ποσοστά.
Οι δυνάμεις αυτές περιλαμβάνουν το Fidesz στην Ουγγαρία, το κόμμα του νόμου και της δικαιοσύνης (PiS) στην Πολωνία, την Alternative für Deutschland της Γερμανίας, τους Σουηδούς Δημοκρατικούς, την Lega στην Ιταλία, το Εθνικό Μέτωπο της Marine Le Pen στη Γαλλία και το Ολλανδικό Κόμμα Ελευθερίας Geert Wilders.
Η αντιπαράθεση με την ΕΕ δεν είναι νέα, ούτε είναι εθνικιστικά κόμματα.
Όμως, τα κόμματα αυτά έχουν εμβαθύνει τη συνεργασία μεταξύ τους από τις τελευταίες ευρωεκλογές του 2014, ιδίως όσον αφορά το θέμα της μετανάστευσης.
Τον Αύγουστο, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Orban και ο ιταλός υπουργός Εσωτερικών Salvini πραγματοποίησαν μια «σύνοδο κορυφής» όπου συμφώνησαν για ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στο όραμα της Ευρώπης για την ολοκλήρωση του γάλλου προέδρου Macron.
Πέρα από τη σαφή ειρωνεία της διεθνοποίησης της ακροδεξιάς, αυτή η ενοποίηση των εθνικιστικών κομμάτων σε μια πανευρωπαϊκή δύναμη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη - εξίσου επειδή οι δυνάμεις αυτές συνενώθηκαν γύρω από ένα σαφές, δυναμικό και για πολλούς συναρπαστικό μήνυμα.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, δηλώνουν ότι η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει σε μια λιγότερο αβέβαιη περίοδο, όπου τα κλειστά σύνορα των κυρίαρχων χωρών δεν επέτρεπαν την είσοδο αλλοδαπών.
Ωστόσο και οι εθνικιστές αλλά οι υποστηρικτές της ενιαίας Ευρώπης εστιάζουν στο παρελθόν και όχι στο μέλλον.
Προκειμένου να πείσουν ένα όλο και περισσότερο ευρωσκεπτικιστικό κοινό ότι η δύναμη, οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να επικεντρωθούν στο μέλλον.
Δεν μπορούν απλώς να βασίζονται σε επιτυχίες του παρελθόντος και στην ειρήνη που υπάρχει αυτή την περίοδο.
Οι υπερασπιστές της Ευρώπης δεν πρέπει να επιχειρήσουν να καταλάβουν το λεξιλόγιο των εθνικιστών για να υπηρετήσουν μια φιλοευρωπαϊκή ατζέντα, όπως έκανε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, όταν κάλεσε για «ευρωπαϊκή κυριαρχία»
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίσιμη επιλογή:
Θα προχωρήσουν τα έθνη-κράτη μαζί ή θα πάρουν ξεχωριστά μονοπάτια, καθένα από τα οποία θα οδηγήσει σε μέτρια αποτελέσματα;
Πιστέψτε το ή όχι, το αποτέλεσμα των επερχόμενων ευρωεκλογών έχει πραγματικά σημασία.
www.bankingnews.gr
Είναι μέλος του Spanish Council of State και με την ιδιότητα της αυτή συνέταξε το άρθρο αυτό.
Αν οι υπερασπιστές της Ευρώπης κερδίσουν, θα πρέπει να προσφέρουν ένα όραμα που είναι εξίσου ισχυρό - και να μην κρύβονται πίσω από τον Γάλλο πρόεδρο Macron.
Οι συζητήσεις σχετικά με τις εκλογές σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι αναπόφευκτα εμπνευσμένες από τις προσδοκίες για δραματικές αλλαγές που πολύ σπάνια επιβεβαιώνονται.
Αλλά οι προσεχείς εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019 μπορεί να είναι όντως ανατρεπτικές, καθώς θα καθορίσουν το αποτέλεσμα μιας συνεχιζόμενης μάχης μεταξύ δύο οραμάτων για το μέλλον της Ευρώπης: πρόοδος προς μεγαλύτερη ανοχή ή έμφαση στον ανατρεπτικό εθνικισμό.
Στις προηγούμενες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν πολλές οι υποσχέσεις ότι θα αλλάξουν πολλά για το εκλογικό σώμα.
Τελικώς τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων παρέμειναν αδιάφορα.
Οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχουν συγκεκριμένο αντίκτυπο, κυριαρχούν οι εσωτερικοί πολιτικοί υπολογισμοί, με τους πολίτες να χρησιμοποιούν τις ψήφους τους ως μήνυμα στα εθνικά κόμματα τιμωρώντας τις κυβερνήσεις.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε αποκτήσει περισσότερη εξουσία, η προσέλευση των ψηφοφόρων στις ευρωπαϊκές εκλογές μειώνεται σταθερά από το 1979, φθάνοντας το 42,5% το 2014.
Αλλά το 2019, οι ευρωεκλογές έχουν πραγματικά σημασία.
Ένας όλο και πιο οργανωμένος συνασπισμός εθνικιστικών δυνάμεων που είναι αντίθετοι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση - και μάλιστα στις ευρωπαϊκές αξίες - έχει κερδίσει μεγάλα ποσοστά.
Οι δυνάμεις αυτές περιλαμβάνουν το Fidesz στην Ουγγαρία, το κόμμα του νόμου και της δικαιοσύνης (PiS) στην Πολωνία, την Alternative für Deutschland της Γερμανίας, τους Σουηδούς Δημοκρατικούς, την Lega στην Ιταλία, το Εθνικό Μέτωπο της Marine Le Pen στη Γαλλία και το Ολλανδικό Κόμμα Ελευθερίας Geert Wilders.
Η αντιπαράθεση με την ΕΕ δεν είναι νέα, ούτε είναι εθνικιστικά κόμματα.
Όμως, τα κόμματα αυτά έχουν εμβαθύνει τη συνεργασία μεταξύ τους από τις τελευταίες ευρωεκλογές του 2014, ιδίως όσον αφορά το θέμα της μετανάστευσης.
Τον Αύγουστο, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Orban και ο ιταλός υπουργός Εσωτερικών Salvini πραγματοποίησαν μια «σύνοδο κορυφής» όπου συμφώνησαν για ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στο όραμα της Ευρώπης για την ολοκλήρωση του γάλλου προέδρου Macron.
Πέρα από τη σαφή ειρωνεία της διεθνοποίησης της ακροδεξιάς, αυτή η ενοποίηση των εθνικιστικών κομμάτων σε μια πανευρωπαϊκή δύναμη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη - εξίσου επειδή οι δυνάμεις αυτές συνενώθηκαν γύρω από ένα σαφές, δυναμικό και για πολλούς συναρπαστικό μήνυμα.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος, δηλώνουν ότι η Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει σε μια λιγότερο αβέβαιη περίοδο, όπου τα κλειστά σύνορα των κυρίαρχων χωρών δεν επέτρεπαν την είσοδο αλλοδαπών.
Ωστόσο και οι εθνικιστές αλλά οι υποστηρικτές της ενιαίας Ευρώπης εστιάζουν στο παρελθόν και όχι στο μέλλον.
Προκειμένου να πείσουν ένα όλο και περισσότερο ευρωσκεπτικιστικό κοινό ότι η δύναμη, οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να επικεντρωθούν στο μέλλον.
Δεν μπορούν απλώς να βασίζονται σε επιτυχίες του παρελθόντος και στην ειρήνη που υπάρχει αυτή την περίοδο.
Οι υπερασπιστές της Ευρώπης δεν πρέπει να επιχειρήσουν να καταλάβουν το λεξιλόγιο των εθνικιστών για να υπηρετήσουν μια φιλοευρωπαϊκή ατζέντα, όπως έκανε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, όταν κάλεσε για «ευρωπαϊκή κυριαρχία»
Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίσιμη επιλογή:
Θα προχωρήσουν τα έθνη-κράτη μαζί ή θα πάρουν ξεχωριστά μονοπάτια, καθένα από τα οποία θα οδηγήσει σε μέτρια αποτελέσματα;
Πιστέψτε το ή όχι, το αποτέλεσμα των επερχόμενων ευρωεκλογών έχει πραγματικά σημασία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών