Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Morgan Stanley: Η αγορά χρέους ο πιο αδύναμος κρίκος σε περίπτωση μίας νέας κρίσης

Morgan Stanley: Η αγορά χρέους ο πιο αδύναμος κρίκος σε περίπτωση μίας νέας κρίσης
Οι τομείς των αγορών που θα πληγούν περισσότερο σε περίπτωση μίας νέας κρίσης ανάλογης με αυτής που ξεκίνησε το 2008
Τον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσουν οι διάφοροι «τομείς» των αγορών και ποιες εξ αυτών είναι πιο ευάλωτες, στο ενδεχόμενο μίας νέας κρίσης ανάλογης με αυτής του 2008, εξετάζει σε report της η Morgan Stanley.
Σύμφωνα με τους αναλυτές του αμερικανικού χρηματοοικονομικού ομίλου «οι επέτειοι παρέχουν μια ευκαιρία να προβληματιστούμε για το πώς ήταν τα πράγματα στο παρελθόν και πώς θα είναι στο μέλλον.
Το πέρασμα των 10 ετών από την πτώχευση της Lehman Brothers δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ωστόσο, δεδομένου του όγκου των αναδρομικών στοιχείων που έχουμε στη διάθεσή μας για τη Lehman και των αιτιών και των επιπτώσεων της κατάρρευσης της, τώρα θα πρέπει να ακολουθήσουμε μία διαφορετική προσέγγιση.
Η Lehman ήταν μια υπενθύμιση ότι οι συνθήκες μπορούν να αλλάξουν γρήγορα και ότι οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν.
Τι θα είναι διαφορετικό όταν χτυπήσει η επόμενη κρίση;
Η πρώτη διαφορά συνδέεται με ένα ρητό που πιστεύουν όσοι δραστηριοποιούνται στις πιστωτικές αγορές: ο ίδιος τομέας συνήθως δεν μπορεί να κτυπηθεί δύο φορές.
Ο υψηλός βαθμός μόχλευσης των τραπεζών και των καταναλωτών χαρακτήρισε την πορεία προς την τελευταία ύφεση, αλλά και τα δύο αυτά τμήματα των αγορών φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα.
Τα επίπεδα χρέους / εισοδήματος στα νοικοκυριά των ΗΠΑ βρίσκονται σήμερα κοντά χαμηλότερο επίπεδο 40 ετών, ενώ το 2006 βρίσκονταν κοντά στο υψηλότερο επίπεδο 40 ετών.
Ο βασικός δείκτης Tier 1 για τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες έχει υπερδιπλασιαστεί κατά την ίδια περίοδο.
Οι αμερικανικές επιχειρήσεις, αντίθετα, ακολούθησαν μια διαφορετική πορεία. Αξιοποιώντας τα χαμηλά επιτόκια και τη μεγάλη ζήτηση στην εποχή QE, οι εταιρείες έχουν εκδώσει ρεκόρ ομολόγων.
Το χρέος / EBITDA για όσους έχουν εκδώσει ομόλογα σε δολάρια και το εταιρικό χρέος / ΑΕΠ για την αμερικανική οικονομία στο σύνολό της είναι κοντά στα υψηλότερα επίπεδα των 30 ετών.

https://www.zerohedge.com/sites/default/files/inline-images/morgan%20stanley%20leverage%20to%20gdp.jpg?itok=7uvreNOc

Κατά συνέπεια, η μέση πιστωτική ποιότητα μειώθηκε.
Το χρέος αξιολόγησης BBB αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς «επενδυτικού βαθμού» (investment grade).
Συνολικά, θεωρούμε ότι αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξει υψηλή απόδοση για τα στεγαστικά δάνεια και χαμηλή για τα εταιρικά ομόλογα, όταν έρθει η επόμενη κρίση.
Μια δεύτερη διαφορά είναι η ρευστότητα.
Η αύξηση της μόχλευσης των αναδυόμενων αγορών στην εποχή του QE έχει αφήσει αυτές τις αγορές διογκώσει αυτήν την αγορά σε σύγκριση με τα επίπεδα που βρίσκονταν πριν από μία 10ετία.
Συνολικά οι αγορές κρατικών, εταιρικών ομολόγων και ομολόγων που έχουν εκδοθεί στις αναδυόμενες αγορές σε δολάριο έχουν φθάσει στο εντυπωσιακό ύψος των 42,9 τρισ. δολαρίων από 29,8 τρισ. που ήταν πριν από την κρίση του 2008.
Είναι αγορές οι οποίες σαφώς θα δοκιμαστούν, με δεδομένη και την ολοκλήρωση των προγραμμάτων QE από τις κεντρικές τράπεζες.
Μία τρίτη αλλαγή έχει να κάνει με τους ρυθμιστικούς κανόνες που ισχύουν.
Οι νέοι κανονισμοί μετά την κρίση του 2008 σημαίνουν ότι οι παγκόσμιες τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων πιθανότατα θα εισέλθουν στην επόμενη κρίση σε πολύ ισχυρότερη θέση από ό, τι πριν από 10 χρόνια.
Τα κεφαλαιακά αποθέματα είναι υψηλότερα.
Η χρηματοδότηση είναι πιο σταθερή.
Η επίβλεψη είναι πιο αυστηρή, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής δοκιμής (stress test) των τραπεζών στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Αυτά είναι καλά νέα, επειδή οι αρχές θα έχουν πολύ πιο περιορισμένο εργαλείο στην επόμενη κρίση.
Στις ΗΠΑ, οι αυξήσεις των επιτοκίων δίνουν στη Fed το περιθώριο να προχωρήσει σε μείωσή της, εάν αυτό καταστεί απαραίτητο.
Ωστόσο, η αναδιάρθρωση του ισολογισμού της, που εξακολουθεί να ανέρχεται σε 4,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, μπορεί να είναι πιο δύσκολη.
Και χάρη στις πρόσφατες φορολογικές περικοπές, ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός είναι ιδιαίτερα «στρεσαρισμένος»,  περιορίζοντας την ικανότητα της Fed να βοηθήσει σε περίπτωση που υπάρξει νέα κρίση.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική θέση.
Εάν υποθέσουμε ότι η νέα κρίση θα εμφανιστεί εντός της επόμενης 2ετίας, είναι φανερό ότι η ΕΚΤ δεν διαθέτει το όπλο της επιτοκιακής πολιτικής.
Ταυτόχρονα, όμως, η δημοσιονομική πολιτική εμφανίζει διαφορετική εικόνα.
Το χρέος/ΑΕΠ των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών μειώνεται σταδιακά κατά τη διάρκεια της τελευταίας 2ετίας.
Η Ευρώπη, με ενδιαφέρον, βρίσκεται στην αντίθετη κατάσταση. Υποθέτοντας ότι η ύφεση θα ξεκινήσει τα επόμενα δύο χρόνια, η τρέχουσα τιμολόγηση συνεπάγεται ότι τα επιτόκια της ΕΚΤ δεν θα υπερβαίνουν το 0,10%, με έναν ακόμη μεγάλο ισολογισμό. Αλλά η δημοσιονομική εικόνα είναι πολύ διαφορετική. Το δημόσιο χρέος / ΑΕΠ στην ευρωζώνη μειώνεται σταδιακά εδώ και δυο χρόνια.
Με απλά λόγια οι ΗΠΑ θα έχουν τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε μία νέα κρίση μέσω της νομισματικής πολιτικής, αλλά η Ευρώπη δεν θα την έχει, αλλά θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει τη δημοσιονομική πολιτική για να την ξεπεράσει.
Εάν αποδειχθούμε σωστοί αυτή η διαφορετική προσέγγιση θα έχει σημαντικές συνέπειες στις αγορές συναλλάγματος.
Η μείωση των επιτοκίων από τη Fed και η αλλαγή στη δημοσιονομική πολιτική από την ΕΚΤ θα οδηγήσει σε ράλι το ευρώ έναντι του δολαρίου.
Ως εκ τούτου οι στρατηγικοί μας αναλυτές συστήνουν long θέσεις στο ευρώ.
Αλλά ενώ η επόμενη κρίση μπορεί να είναι λιγότερο σοβαρή, η περιορισμένη δέσμη εργαλείων πολιτικής θα μπορούσε να σημαίνει μια πιο αργή και πιο παρατεταμένη έξοδο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι η πιστωτική αγορά θα αντιμετωπίσει πραγματικό θεμελιώδη κίνδυνο κατά την επόμενη κρίσηυ, ακόμη και αν ο αρχικός αντίκτυπος δεν είναι μοιάζει σε τίποτα νε αυτό που είδαμε πριν από μια δεκαετία».

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης