Αποκλείεται το σενάριο πολιτικών εκπλήξεων και του εκλογικού αιφνιδιασμού
Η συμφωνία για το Μακεδονικό έχει προκαλέσει έντονες αναταράξεις στην εγχώρια πολιτική σκηνή, αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι ΑΝΕΛ έχασαν μέσα σε λίγες ημέρες δύο βουλευτές και ότι η κυβέρνηση απέμεινε με την οριακή πλειοψηφία των 152 βουλευτών.
Και μπορεί η κυβέρνηση να διαμηνύει ότι θα τηρήσει στο ακέραιο τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά μέρα με την ημέρα διαπιστώνει πως το εν λόγω ζήτημα εξελίσσεται σε μια τεράστια πληγή που συνεπάγεται μεγάλο πολιτικό κόστος.
Κόστος που δεν συνίσταται τόσο στην προβληματική σχέση που αρχίζει αναγκαστικά να αναπτύσσεται με τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι σε μια προσπάθεια να διασωθούν πολιτικά, έχουν σηκώσει την «παντιέρα της επανάστασης» όσο κυρίως με τις «εκλογικές απώλειες» λόγω της δυσαρέσκειας που υπάρχει στην κοινωνία για τη συμφωνία των Πρεσπών.
Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι ο λογαριασμός του Μακεδονικού είναι πολύ υψηλός.
Όχι μόνο λόγω των σφοδρών αντιδράσεων που υπάρχουν για το ζήτημα, όσο και για το ότι διατηρείται στην επικαιρότητα ένα θέμα που αφενός επισκιάζει το θετικό αφήγημα που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση Τσίπρα στο μέτωπο της οικονομίας και που αφετέρου αναδεικνύει μια μόνιμη κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Ζητήματα που μόνο αρνητικά λειτουργεί για την κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση και παρά τις αντιδράσεις των ΑΝΕΛ, είναι προφανές πως ο Π. Καμμένος δεν πρόκειται να κάνει το «μεγάλο βήμα», να ρίξει την κυβέρνηση και να «καθαιρέσει» τον «καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης», όπως έχει αποκαλέσει ο ίδιος τον πρωθυπουργό.
Διότι με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να αναιρεί ότι έχει προηγηθεί τα τελευταία τρία χρόνια, όλες τις αναγκαστικές πολιτικές «υποχωρήσεις» και «συμβιβασμούς» που έχει κάνει στο πλαίσιο της διακυβέρνησης τα τελευταία τρία χρόνια.
Για αυτό και είναι απολύτως λογικό, Τσίπρας και Καμμένος να είναι σε πλήρη συνεννόηση για τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι ο Καμμένος κρατά στα χέρια του την τύχη της κυβέρνησης, είναι προφανές πως δεν τον συμφέρει την παρούσα χρονική στιγμή που οι δημοσκοπήσεις θέλουν τους ΑΝΕΛ στο 1,5% να πάει σε εκλογές και να υποστεί μια προδιαγεγραμμένη μεγάλη εκλογική ήττα που προφανώς και θα τον εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη.
Για αυτό και θα πρέπει να αποκλειστεί το σενάριο της πολιτικής έκπληξης και του εκλογικού αιφνιδιασμού.
Το βασικό σενάριο θέλει τον Τσίπρα και τον Καμμένο να πηγαίνουν μαζί μέχρι τέλους.
Κύριο μέλημα τους θα είναι η συμφωνία των Πρεσπών να «τραβήξει» λίγο παραπάνω χρονικά και αντί για τέλη Δεκεμβρίου του 2018 που είναι να έρθει προς κύρωση στην ελληνική Βουλή – εφόσον όλα κινηθούν με ταχύ ρυθμό και απρόσκοπτα από την πλευρά των Σκοπίων – να καθυστερήσει μερικούς μήνες, έτσι ώστε να μην προλάβει να εκδηλωθεί το «πρόβλημα» στην παρούσα Βουλή και παράλληλα να μην χαθεί και η πολιτική αξιοπιστία των δεσμεύσεων και των «όρκων» που δίνονται από την πλευρά των ΑΝΕΛ.
Ούτως η άλλως η συμφωνία για να περάσει από την ελληνική Βουλή απαιτεί 151 βουλευτές και όχι 180, θέμα που τίθεται τις τελευταίες ώρες, προφανώς για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους έτσι ώστε να ασκηθούν οι μεγαλύτερες δυνατές πιέσεις στην αντιπολίτευση.
www.bankingnews.gr
Και μπορεί η κυβέρνηση να διαμηνύει ότι θα τηρήσει στο ακέραιο τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά μέρα με την ημέρα διαπιστώνει πως το εν λόγω ζήτημα εξελίσσεται σε μια τεράστια πληγή που συνεπάγεται μεγάλο πολιτικό κόστος.
Κόστος που δεν συνίσταται τόσο στην προβληματική σχέση που αρχίζει αναγκαστικά να αναπτύσσεται με τους ΑΝΕΛ, οι οποίοι σε μια προσπάθεια να διασωθούν πολιτικά, έχουν σηκώσει την «παντιέρα της επανάστασης» όσο κυρίως με τις «εκλογικές απώλειες» λόγω της δυσαρέσκειας που υπάρχει στην κοινωνία για τη συμφωνία των Πρεσπών.
Η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι ο λογαριασμός του Μακεδονικού είναι πολύ υψηλός.
Όχι μόνο λόγω των σφοδρών αντιδράσεων που υπάρχουν για το ζήτημα, όσο και για το ότι διατηρείται στην επικαιρότητα ένα θέμα που αφενός επισκιάζει το θετικό αφήγημα που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση Τσίπρα στο μέτωπο της οικονομίας και που αφετέρου αναδεικνύει μια μόνιμη κρίση στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Ζητήματα που μόνο αρνητικά λειτουργεί για την κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση και παρά τις αντιδράσεις των ΑΝΕΛ, είναι προφανές πως ο Π. Καμμένος δεν πρόκειται να κάνει το «μεγάλο βήμα», να ρίξει την κυβέρνηση και να «καθαιρέσει» τον «καλύτερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης», όπως έχει αποκαλέσει ο ίδιος τον πρωθυπουργό.
Διότι με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να αναιρεί ότι έχει προηγηθεί τα τελευταία τρία χρόνια, όλες τις αναγκαστικές πολιτικές «υποχωρήσεις» και «συμβιβασμούς» που έχει κάνει στο πλαίσιο της διακυβέρνησης τα τελευταία τρία χρόνια.
Για αυτό και είναι απολύτως λογικό, Τσίπρας και Καμμένος να είναι σε πλήρη συνεννόηση για τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι ο Καμμένος κρατά στα χέρια του την τύχη της κυβέρνησης, είναι προφανές πως δεν τον συμφέρει την παρούσα χρονική στιγμή που οι δημοσκοπήσεις θέλουν τους ΑΝΕΛ στο 1,5% να πάει σε εκλογές και να υποστεί μια προδιαγεγραμμένη μεγάλη εκλογική ήττα που προφανώς και θα τον εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη.
Για αυτό και θα πρέπει να αποκλειστεί το σενάριο της πολιτικής έκπληξης και του εκλογικού αιφνιδιασμού.
Το βασικό σενάριο θέλει τον Τσίπρα και τον Καμμένο να πηγαίνουν μαζί μέχρι τέλους.
Κύριο μέλημα τους θα είναι η συμφωνία των Πρεσπών να «τραβήξει» λίγο παραπάνω χρονικά και αντί για τέλη Δεκεμβρίου του 2018 που είναι να έρθει προς κύρωση στην ελληνική Βουλή – εφόσον όλα κινηθούν με ταχύ ρυθμό και απρόσκοπτα από την πλευρά των Σκοπίων – να καθυστερήσει μερικούς μήνες, έτσι ώστε να μην προλάβει να εκδηλωθεί το «πρόβλημα» στην παρούσα Βουλή και παράλληλα να μην χαθεί και η πολιτική αξιοπιστία των δεσμεύσεων και των «όρκων» που δίνονται από την πλευρά των ΑΝΕΛ.
Ούτως η άλλως η συμφωνία για να περάσει από την ελληνική Βουλή απαιτεί 151 βουλευτές και όχι 180, θέμα που τίθεται τις τελευταίες ώρες, προφανώς για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους έτσι ώστε να ασκηθούν οι μεγαλύτερες δυνατές πιέσεις στην αντιπολίτευση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών