γράφει : Σπύρος Γκουτζάνης
Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όμηρος του Αντώνη Σαμαρά
Πάνε περισσότερα από 20 χρόνια από τότε που ο Μιλτιάδης Έβερτ την επομένη του επεισοδίου στα Ίμια φώναζε από το βήμα της Βουλής: «στο Γουδί» και κατηγορούσε τον Κώστα Σημίτη και τους υπουργούς του για προδοσία.
Έκτοτε επικράτησε ο άτυπος κανόνας μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και κυρίως μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι τα εθνικά θέματα καλό είναι να μένουν έξω από την κομματική αντιπαράθεση.
Τον τήρησε αυτό τον κανόνα ο Κώστας Καραμανλής παρότι είχε πλεονέκτημα έναντι του Κώστα Σημίτη, όσο ήταν στην αντιπολίτευση και στην συνέχεια με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας παρά την «παλαβή αντιπολίτευση» για την οποία τον κατηγορούσαν έναντι της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν συμπεριέλαβε τα εθνικά θέματα.
Οι κανόνες όμως είναι για να σπάνε, και ήλθε η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη να βάλλει στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης τα εθνικά ζητήματα, πρώτα με το Σκοπιανό και στην συνέχεια με τα ελληνοτουρκικά και τους δύο αξιωματικούς μας που κρατά ομήρους το καθεστώς Ερντογάν.
Εν ολίγοις παρουσιάζει τον Αλέξη Τσίπρα σαν έναν επιπόλαιο πρωθυπουργό που πέρα από λανθασμένους χειρισμούς, δεν νοιάζεται για την τύχη των δύο αξιωματικών -αποδυνάμωση στο εσωτερικό και έξαψη της κοινής γνώμης σε ένα θέμα ευαισθησίας-, και δεν διαθέτει τη νομιμοποίηση να διαπραγματευθεί για το Σκοπιανό αφού δεν λειτουργεί σαν αρχηγός κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά σαν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ –αποδυνάμωση στο εξωτερικό.
Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όμηρος του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος συμπεριφέρεται σαν πραγματικός αρχηγός της ΝΔ και έχει επιβάλλει την ατζέντα του.
Τα εθνικά θέματα πουλάνε.
Ενίοτε, σε θέματα όπως το Σκοπιανό –που τους έχουμε του χεριού μας-, λειτουργούν σαν στοιχείο υπεραναπλήρωσης μετά από οκτώ χρόνια εθνικής ταπείνωσης και εξευτελισμών από τους συμμάχους και εταίρους μας.
Αν οι χειρισμοί δεν είναι προσεκτικοί τότε ανεξαρτήτως των προθέσεων μπορεί να επιφέρουν μεγαλύτερα δεινά.
Στο σκοπιανό μία άκαμπτη και σκληρή γραμμή θα απομονώσει την Ελλάδα και έχει αποτέλεσμα να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως «Μακεδονία».
Η πίεση προς τον Αλέξη Τσίπρα για τους δύο Έλληνες αξιωματικούς κινδυνεύει να καταστήσει ολόκληρη την χώρα όμηρο του Ερντογάν, και όχι μόνο τους δύο αξιωματικούς, στο πλαίσιο του ψυχολογικού πολέμου που διεξάγει.
Προφανώς για κάποιους το σημαντιό είναι η φθορά που θα έχει η κυβέρνηση και ο «αρχισυμορίτης πρωθυπουργός, θαυμαστής του Κάστρο και του Τσάβες που θέλει να κάνει την Ελλάδα, Βενεζουέλα της Ευρώπης».
Αυτή όμως είναι επιφανειακή ανάγνωση.
Γιατί ούτε ο Μιλτιάδης Έβερτ έγινε πρωθυπουργός αλλά ούτε και ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε τίποτε όταν βάσισε την Πολιτική Άνοιξη στο εθνικιστικό παιχνίδι πάνω στο Σκοπιανό, πέρα από το να κυττάζει τα ταβάνια για 10 χρόνια.
Γιατί να πετύχει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος ακολουθώντας την ατζέντα και την τακτική του Αντώνη Σαμαρά, αποδομεί το κεντρώο-φιλελεύθερο πολιτικό του προφίλ και χάνει συμμαχίες εντός και εκτός χώρας;
Σαν να φοράει δανεικό κοστούμι που δεν είναι στο νούμερό του...
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Έκτοτε επικράτησε ο άτυπος κανόνας μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και κυρίως μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι τα εθνικά θέματα καλό είναι να μένουν έξω από την κομματική αντιπαράθεση.
Τον τήρησε αυτό τον κανόνα ο Κώστας Καραμανλής παρότι είχε πλεονέκτημα έναντι του Κώστα Σημίτη, όσο ήταν στην αντιπολίτευση και στην συνέχεια με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας παρά την «παλαβή αντιπολίτευση» για την οποία τον κατηγορούσαν έναντι της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, δεν συμπεριέλαβε τα εθνικά θέματα.
Οι κανόνες όμως είναι για να σπάνε, και ήλθε η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη να βάλλει στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης τα εθνικά ζητήματα, πρώτα με το Σκοπιανό και στην συνέχεια με τα ελληνοτουρκικά και τους δύο αξιωματικούς μας που κρατά ομήρους το καθεστώς Ερντογάν.
Εν ολίγοις παρουσιάζει τον Αλέξη Τσίπρα σαν έναν επιπόλαιο πρωθυπουργό που πέρα από λανθασμένους χειρισμούς, δεν νοιάζεται για την τύχη των δύο αξιωματικών -αποδυνάμωση στο εσωτερικό και έξαψη της κοινής γνώμης σε ένα θέμα ευαισθησίας-, και δεν διαθέτει τη νομιμοποίηση να διαπραγματευθεί για το Σκοπιανό αφού δεν λειτουργεί σαν αρχηγός κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας αλλά σαν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ –αποδυνάμωση στο εξωτερικό.
Είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όμηρος του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος συμπεριφέρεται σαν πραγματικός αρχηγός της ΝΔ και έχει επιβάλλει την ατζέντα του.
Τα εθνικά θέματα πουλάνε.
Ενίοτε, σε θέματα όπως το Σκοπιανό –που τους έχουμε του χεριού μας-, λειτουργούν σαν στοιχείο υπεραναπλήρωσης μετά από οκτώ χρόνια εθνικής ταπείνωσης και εξευτελισμών από τους συμμάχους και εταίρους μας.
Αν οι χειρισμοί δεν είναι προσεκτικοί τότε ανεξαρτήτως των προθέσεων μπορεί να επιφέρουν μεγαλύτερα δεινά.
Στο σκοπιανό μία άκαμπτη και σκληρή γραμμή θα απομονώσει την Ελλάδα και έχει αποτέλεσμα να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ως «Μακεδονία».
Η πίεση προς τον Αλέξη Τσίπρα για τους δύο Έλληνες αξιωματικούς κινδυνεύει να καταστήσει ολόκληρη την χώρα όμηρο του Ερντογάν, και όχι μόνο τους δύο αξιωματικούς, στο πλαίσιο του ψυχολογικού πολέμου που διεξάγει.
Προφανώς για κάποιους το σημαντιό είναι η φθορά που θα έχει η κυβέρνηση και ο «αρχισυμορίτης πρωθυπουργός, θαυμαστής του Κάστρο και του Τσάβες που θέλει να κάνει την Ελλάδα, Βενεζουέλα της Ευρώπης».
Αυτή όμως είναι επιφανειακή ανάγνωση.
Γιατί ούτε ο Μιλτιάδης Έβερτ έγινε πρωθυπουργός αλλά ούτε και ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε τίποτε όταν βάσισε την Πολιτική Άνοιξη στο εθνικιστικό παιχνίδι πάνω στο Σκοπιανό, πέρα από το να κυττάζει τα ταβάνια για 10 χρόνια.
Γιατί να πετύχει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος ακολουθώντας την ατζέντα και την τακτική του Αντώνη Σαμαρά, αποδομεί το κεντρώο-φιλελεύθερο πολιτικό του προφίλ και χάνει συμμαχίες εντός και εκτός χώρας;
Σαν να φοράει δανεικό κοστούμι που δεν είναι στο νούμερό του...
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών