Τι αποδεικνύουν τα στοιχεία των εμπορικών σχέσεων μεταξύ ΕΕ, Ασίας και ΗΠΑ
Ποια είναι η πραγματική μορφή της παγκόσμιας οικονομίας, αναρωτιέται ο Nicolas Moes, σε blog του στην ιστοσελίδα του Bruegel.
Μπορεί άραγε να χαρακτηρισθεί Διατλαντική, Διαειρηνική ή Ευρωασιατική;
Ο Moes, ο οποίος διαθέτει PhD στην Οικονομία προσπαθεί να δώσει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, εξετάζοντας τα στοιχεία που υπάρχουν για το διμερές εμπόριο, την παροχή υπηρεσιών, τις επενδύσεις αλλά και τον προστατευτισμό μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και ΗΠΑ.
Όπως σημειώνει καθώς η εμπορική πολιτική των ΗΠΑ έχει αλλάξει, λόγω της νέας διακυβέρνησης, αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι Ασία και Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβουν τα ηνία της παγκοσμιοποίησης.
Το γράφημα που ακολουθεί καταγράφει την εξέλιξη του όγκου εμπορίου κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, δηλαδή το σύνολο των εξαγωγών προϊόντων και από τις τρεις εξεταζόμενες περιοχές.
Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι αυτό για το εμπόριο μεταξύ ΕΕ και Ασίας, το οποίο έφθασε στο υψηλότερο σημείο του, στα 1, 8 τρισ. δολάρια, το 2013 και ήταν διπλάσιο του αντίστοιχου μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Ακόμη και το εμπόριο μεταξύ ΕΕ και Κίνας είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Την ίδια στιγμή για την Ασία η ΕΕ είναι ο βασικός προορισμός των προϊόντων της και γι’ αυτό το εμπόριο μεταξύ των δύο περιοχών (απόδειξη το κάτωθι διάγραμμα) είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο με τις ΗΠΑ.
Με απλά λόγια οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ασίας και ΕΕ είναι σημαντικότερες για αυτές τις δύο περιοχές σε σύγκριση με τη σχέση που έχει καθεμία τους με τις ΗΠΑ.
Πέραν από τα προϊόντα υπάρχει και ο τομέας των υπηρεσιών.
Εδώ οι Διατλαντικές σχέσεις είναι πιο σημαντικές, καθώς το «εμπόριο» παροχής υπηρεσιών έφθασε σε αξία τα 500 δισ. δολάρια το 2014.
Το εμπόριο παροχής υπηρεσιών μεταξύ ΗΠΑ και Ασίας και μεταξύ ΕΕ και Ασίας εμφάνισε ήπια ανάπτυξη τα τελευταία έξι χρόνια, φθάνοντας στα 299 δισ. δολάρια και τα 321 δισ. δολάρια αντίστοιχα το 2015.
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI) μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ είναι πολύ πιο βαθιές.
Οι διμερείς άμεσες ξένες επενδύσεις άγγιξαν τα 5,8 τρισ. δολάρια το 2015.
Αυτό δεν ίσχυε το 2009, καθώς τότε πιο σημαντικές ήταν οι άμεσες ξένες επενδύσεις μεταξύ ΕΕ και Ασίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής και στις δύο περιπτώσεις.
Το 2015 υπήρξαν άμεσες ξένες επενδύσεις ύψους 1,2 τρισ. δολαρίων στην Ασία από την ΕΕ και 2,9 τρισ. δολαρίων στις ΗΠΑ εκ νέου από την ΕΕ.
Τι συμβαίνει, όμως, με τις ασκούμενες εμπορικές πολιτικές μεταξύ των τριών περιοχών.
Σύμφωνα με Centre for Economic Policy Research κάθε φορά που σε μία εκ των εμπλεκόμενων περιοχών ανακοινώνονται μέτρα προστατευτισμού αφορούν προϊόντα ή υπηρεσίες που προέρχονται από κάποιων από τους τρεις εταίρους.
Το 2015 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν 96 μέτρα προστατευτισμού που έπληξαν εισαγωγές προϊόντων από την ΕΕ, ενώ από την πλευρά της η ΕΕ ανακοίνωσε 53 μέτρα που αφορούν τις εισαγωγές αμερικανικών προϊόντων.
Εάν προσθέσει κάποιος αυτά τα περιοριστικά μέτρα (φθάνουν στα 149) μπορεί να μετρήσει πόσο «φιλικές» ήταν οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ το 2015.
Ταυτόχρονα, όμως, διαπιστώνεται ότι οι σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ παραμένουν καλύτερες σε σύγκριση με αυτές μεταξύ ΕΕ και Ασίας.
Και στις τρεις περιοχές, από το 2012 έως και σήμερα, καταγράφεται σημαντική αύξηση στη λήψη μέτρων εμπορικού προστατευτισμού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Moes οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ασίας και ΕΕ είναι πιο «βαθιές» σε σύγκριση μεταξύ αυτές μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Έχοντας, όμως, υπόψη την τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τη δημιουργία του project One Belt One Road και τις υπό διαπραγμάτευση εμπορικές σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ορισμένων ασιατικών χωρών, κατανοεί ότι ΕΕ και Ασία συσφίγγουν τους δεσμούς τους.
Ίσως προχωρούμε με σταθερά βήματα προς μία παγκόσμια Ευρωασιατική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Μπορεί άραγε να χαρακτηρισθεί Διατλαντική, Διαειρηνική ή Ευρωασιατική;
Ο Moes, ο οποίος διαθέτει PhD στην Οικονομία προσπαθεί να δώσει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, εξετάζοντας τα στοιχεία που υπάρχουν για το διμερές εμπόριο, την παροχή υπηρεσιών, τις επενδύσεις αλλά και τον προστατευτισμό μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και ΗΠΑ.
Όπως σημειώνει καθώς η εμπορική πολιτική των ΗΠΑ έχει αλλάξει, λόγω της νέας διακυβέρνησης, αρκετοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι Ασία και Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβουν τα ηνία της παγκοσμιοποίησης.
Το γράφημα που ακολουθεί καταγράφει την εξέλιξη του όγκου εμπορίου κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, δηλαδή το σύνολο των εξαγωγών προϊόντων και από τις τρεις εξεταζόμενες περιοχές.
Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι αυτό για το εμπόριο μεταξύ ΕΕ και Ασίας, το οποίο έφθασε στο υψηλότερο σημείο του, στα 1, 8 τρισ. δολάρια, το 2013 και ήταν διπλάσιο του αντίστοιχου μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Ακόμη και το εμπόριο μεταξύ ΕΕ και Κίνας είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Την ίδια στιγμή για την Ασία η ΕΕ είναι ο βασικός προορισμός των προϊόντων της και γι’ αυτό το εμπόριο μεταξύ των δύο περιοχών (απόδειξη το κάτωθι διάγραμμα) είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο με τις ΗΠΑ.
Με απλά λόγια οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ασίας και ΕΕ είναι σημαντικότερες για αυτές τις δύο περιοχές σε σύγκριση με τη σχέση που έχει καθεμία τους με τις ΗΠΑ.
Πέραν από τα προϊόντα υπάρχει και ο τομέας των υπηρεσιών.
Εδώ οι Διατλαντικές σχέσεις είναι πιο σημαντικές, καθώς το «εμπόριο» παροχής υπηρεσιών έφθασε σε αξία τα 500 δισ. δολάρια το 2014.
Το εμπόριο παροχής υπηρεσιών μεταξύ ΗΠΑ και Ασίας και μεταξύ ΕΕ και Ασίας εμφάνισε ήπια ανάπτυξη τα τελευταία έξι χρόνια, φθάνοντας στα 299 δισ. δολάρια και τα 321 δισ. δολάρια αντίστοιχα το 2015.
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI) μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ είναι πολύ πιο βαθιές.
Οι διμερείς άμεσες ξένες επενδύσεις άγγιξαν τα 5,8 τρισ. δολάρια το 2015.
Αυτό δεν ίσχυε το 2009, καθώς τότε πιο σημαντικές ήταν οι άμεσες ξένες επενδύσεις μεταξύ ΕΕ και Ασίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής και στις δύο περιπτώσεις.
Το 2015 υπήρξαν άμεσες ξένες επενδύσεις ύψους 1,2 τρισ. δολαρίων στην Ασία από την ΕΕ και 2,9 τρισ. δολαρίων στις ΗΠΑ εκ νέου από την ΕΕ.
Τι συμβαίνει, όμως, με τις ασκούμενες εμπορικές πολιτικές μεταξύ των τριών περιοχών.
Σύμφωνα με Centre for Economic Policy Research κάθε φορά που σε μία εκ των εμπλεκόμενων περιοχών ανακοινώνονται μέτρα προστατευτισμού αφορούν προϊόντα ή υπηρεσίες που προέρχονται από κάποιων από τους τρεις εταίρους.
Το 2015 οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν 96 μέτρα προστατευτισμού που έπληξαν εισαγωγές προϊόντων από την ΕΕ, ενώ από την πλευρά της η ΕΕ ανακοίνωσε 53 μέτρα που αφορούν τις εισαγωγές αμερικανικών προϊόντων.
Εάν προσθέσει κάποιος αυτά τα περιοριστικά μέτρα (φθάνουν στα 149) μπορεί να μετρήσει πόσο «φιλικές» ήταν οι σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ το 2015.
Ταυτόχρονα, όμως, διαπιστώνεται ότι οι σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ παραμένουν καλύτερες σε σύγκριση με αυτές μεταξύ ΕΕ και Ασίας.
Και στις τρεις περιοχές, από το 2012 έως και σήμερα, καταγράφεται σημαντική αύξηση στη λήψη μέτρων εμπορικού προστατευτισμού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Moes οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ασίας και ΕΕ είναι πιο «βαθιές» σε σύγκριση μεταξύ αυτές μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Έχοντας, όμως, υπόψη την τρέχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ και ταυτόχρονα τη δημιουργία του project One Belt One Road και τις υπό διαπραγμάτευση εμπορικές σχέσεις μεταξύ ΕΕ και ορισμένων ασιατικών χωρών, κατανοεί ότι ΕΕ και Ασία συσφίγγουν τους δεσμούς τους.
Ίσως προχωρούμε με σταθερά βήματα προς μία παγκόσμια Ευρωασιατική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών