Άρθρο του Προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος κ. Αθανάσιου Σαββάκη
Τα χρόνια των μνημονίων, όπως έχουμε συνηθίσει πλέον να ονομάζουμε τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, χαρακτηρίζονται από τις δυο έννοιες την υπερφορολόγηση και τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές.
Αυτοί λοιπόν οι δύο «εύκολοι» τρόποι, δημιουργούν και συντηρούν την αβεβαιότητα, προκαλούν άμεσα ή έμμεσα χρηματοδοτική ασφυξία, και, προφανώς, αποτελούν πολύ σημαντικά προσκόμματα για την ανάπτυξη.
Ουσιαστικά, όλη αυτή η διαρκής «διόρθωση» των πραγμάτων στην οποία καταφεύγει το Ελληνικό κράτος, δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά βασικό πρόσκομμα για την υλοποίηση επενδύσεων και ενθάρρυνση κατ΄ουσίαν της φοροδιαφυγής.
Γιατί ένας επενδυτής, ειδικά αν είναι ξένος, λαμβάνει υπόψη του ως βασικό κριτήριο για να επενδύσει, τη φορολογική σταθερότητα στη χώρα υποδοχής της επένδυσής του.
Τη στιγμή που η χώρα μας ζητά εναγωνίως επενδύσεις, φροντίζουμε μέσω της αβεβαιότητας των διατάξεων στο φορολογικό μας σύστημα, να διώχνουμε όσες είναι υποψήφιες και μάλιστα με τον τρόπο μας να τις προωθούμε ουσιαστικά σε ανταγωνίστριες χώρες.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, οι συντελεστές φορολογίας αυξάνονται σταθερά. Θυμίζω ότι οι επιχειρήσεις μας φορολογούνται, εννοώ τα κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, με φορολογικούς συντελεστές που ξεπερνούν το 50%, αν βεβαίως προσθέσουμε και την ειδική εισφορά.
Επιπρόσθετα ένα μεγάλο ζήτημα που απασχολεί τις επιχειρήσεις – μέλη του Συνδέσμου μας είναι αυτό των συσσωρευμένων ζημιών.
Στη χώρα μας η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει τον συμψηφισμό των ζημιών με μελλοντικά κέρδη σε διάστημα 5 ετών.
Ας λάβουμε υπόψη μας τη βαθιά οικονομική κρίση κι ας δούμε τι κάνουν άλλες χώρες.
Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Μάλτα, δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός για το συγκεκριμένο ζήτημα. Το ίδιο προτείνουμε να ισχύσει και στην Ελλάδα, επαναλαμβάνω, για λόγους που έχουν προκύψει ακριβώς από την οικονομική κρίση.
Αν βεβαίως επιμένουμε να υπάρχει χρονικός περιορισμός, τότε προτείνουμε τη διάρκεια των 10 ετών, αντί για 5 που είναι σήμερα.
Κι αυτό ακόμη θ΄ αποτελέσει πολύ σημαντική ελάφρυνση για τις επιχειρήσεις μας.
Όταν για εισοδήματα ενός στελέχους άνω των 30.000 ευρώ καθαρά, η επιβάρυνση ξεπερνά το 50%, τότε αυτό ισοδυναμεί με κατά κάποιον τρόπο τιμωρία.
Τιμωρία για τις υγιείς και νόμιμα λειτουργούσες επιχειρήσεις, οι οποίες επιθυμούν και καταφέρνουν να καταβάλλουν καλύτερες αποδοχές στα στελέχη τους, με στόχο την αύξηση της αποδοτικότητάς τους και εν τέλει την αύξηση της αποδοτικότητας της επιχείρησής τους.
Ουσιαστικά, τους εργαζόμενους και τα στελέχη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα τα φορολογούμε όπως το Βέλγιο, η Γαλλία και η Ιταλία, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ανταποδοτικότητα.
Αυτή ακριβώς η κατάσταση απαιτείται να αρθεί άμεσα, ούτως ώστε να πάψει το διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας, και να υλοποιηθούν οι επενδύσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
www.bankingnews.gr
Αυτοί λοιπόν οι δύο «εύκολοι» τρόποι, δημιουργούν και συντηρούν την αβεβαιότητα, προκαλούν άμεσα ή έμμεσα χρηματοδοτική ασφυξία, και, προφανώς, αποτελούν πολύ σημαντικά προσκόμματα για την ανάπτυξη.
Ουσιαστικά, όλη αυτή η διαρκής «διόρθωση» των πραγμάτων στην οποία καταφεύγει το Ελληνικό κράτος, δεν συνιστά τίποτε άλλο παρά βασικό πρόσκομμα για την υλοποίηση επενδύσεων και ενθάρρυνση κατ΄ουσίαν της φοροδιαφυγής.
Γιατί ένας επενδυτής, ειδικά αν είναι ξένος, λαμβάνει υπόψη του ως βασικό κριτήριο για να επενδύσει, τη φορολογική σταθερότητα στη χώρα υποδοχής της επένδυσής του.
Τη στιγμή που η χώρα μας ζητά εναγωνίως επενδύσεις, φροντίζουμε μέσω της αβεβαιότητας των διατάξεων στο φορολογικό μας σύστημα, να διώχνουμε όσες είναι υποψήφιες και μάλιστα με τον τρόπο μας να τις προωθούμε ουσιαστικά σε ανταγωνίστριες χώρες.
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, οι συντελεστές φορολογίας αυξάνονται σταθερά. Θυμίζω ότι οι επιχειρήσεις μας φορολογούνται, εννοώ τα κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, με φορολογικούς συντελεστές που ξεπερνούν το 50%, αν βεβαίως προσθέσουμε και την ειδική εισφορά.
Επιπρόσθετα ένα μεγάλο ζήτημα που απασχολεί τις επιχειρήσεις – μέλη του Συνδέσμου μας είναι αυτό των συσσωρευμένων ζημιών.
Στη χώρα μας η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει τον συμψηφισμό των ζημιών με μελλοντικά κέρδη σε διάστημα 5 ετών.
Ας λάβουμε υπόψη μας τη βαθιά οικονομική κρίση κι ας δούμε τι κάνουν άλλες χώρες.
Σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Μάλτα, δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός για το συγκεκριμένο ζήτημα. Το ίδιο προτείνουμε να ισχύσει και στην Ελλάδα, επαναλαμβάνω, για λόγους που έχουν προκύψει ακριβώς από την οικονομική κρίση.
Αν βεβαίως επιμένουμε να υπάρχει χρονικός περιορισμός, τότε προτείνουμε τη διάρκεια των 10 ετών, αντί για 5 που είναι σήμερα.
Κι αυτό ακόμη θ΄ αποτελέσει πολύ σημαντική ελάφρυνση για τις επιχειρήσεις μας.
Όταν για εισοδήματα ενός στελέχους άνω των 30.000 ευρώ καθαρά, η επιβάρυνση ξεπερνά το 50%, τότε αυτό ισοδυναμεί με κατά κάποιον τρόπο τιμωρία.
Τιμωρία για τις υγιείς και νόμιμα λειτουργούσες επιχειρήσεις, οι οποίες επιθυμούν και καταφέρνουν να καταβάλλουν καλύτερες αποδοχές στα στελέχη τους, με στόχο την αύξηση της αποδοτικότητάς τους και εν τέλει την αύξηση της αποδοτικότητας της επιχείρησής τους.
Ουσιαστικά, τους εργαζόμενους και τα στελέχη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα τα φορολογούμε όπως το Βέλγιο, η Γαλλία και η Ιταλία, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη ανταποδοτικότητα.
Αυτή ακριβώς η κατάσταση απαιτείται να αρθεί άμεσα, ούτως ώστε να πάψει το διαρκές αίσθημα αβεβαιότητας, και να υλοποιηθούν οι επενδύσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών