Δύο κοινωνίες με διαφορετικό προφίλ καλούνται να συνυπάρξουν μέσα στην ίδια χώρα, σχολιάζει η Deutsche Welle
Περισσότερο διχασμένη από πότε αναδεικνύεται η Τουρκία μετά το δημοψήφισμα, που τελικά -όπως φαίνεται- κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα της Τουρκίας, σύμφωνα με την Deutsche Welle.
Με τη διαφορά μεταξύ του «όχι» και του «ναι» να είναι πολύ μικρή (περίπου 1.250.000 ψήφοι), η απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προβάλει ένσταση για 2,5 εκατομμύρια ψήφους -που θεωρεί άκυρες λόγω παρατυπιών κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας- περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Τα δυο πρόσωπα της Τουρκίας
Ο χάρτης της κατανομής της ψήφου εμφανίζει ουσιαστικά μια Τουρκία με δύο πρόσωπα: από τη μία την Τουρκία της Ανατολικής Θράκης, των Μικρασιατικών παραλίων και των παραλίων της Μεσογείου, των μεγάλων αστικών κέντρων (Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αδριανούπολη, Αττάλεια, Άδανα) και των Κούρδων της ΝΑ Τουρκίας, που δεν ενέκριναν την πρόταση για την αλλαγή του συντάγματος της χώρας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία με ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.
Από την άλλη, τη βούλησή τους να δώσουν ενισχυμένες εξουσίες στον Erdogan έστειλαν με τη θετική ψήφο τους οι κάτοικοι της κεντρικής Ανατολίας, που αποτελεί το πιο συντηρητικό κομμάτι της Τουρκίας.
Από εκεί αντλεί την κύρια δύναμή του το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Την ίδια εικόνα μιας βαθιά διχασμένης κοινωνίας, έδειξε και η ψήφος των Τούρκων του εξωτερικού.
«Ναι» ψήφισε το 59,27% ενώ «όχι» το 40,73 %.
Στη Γερμανία, «ναι» ψήφισε το 63,19% με 269.036 ψήφους, ενώ «όχι» μόλις το 36,81% με 157.467 ψήφους.
Στην Ολλανδία «ναι» ψήφισε το 69,93% ενώ το «όχι» περιορίστηκε στο 30,07% επιβεβαιώνοντας έτσι ότι οι υψηλοί τόνοι κατά των χωρών αυτών και της Ευρώπης γενικότερα, που υιοθέτησε ο πρόεδρος Erdogan και η τουρκική κυβέρνηση, ωφέλησαν την πλευρά του «ναι».
Μουδιασμένη η Ευρώπη
Εν τω μεταξύ, η επικράτηση του «ναι», αν και με μικρή διαφορά, προκαλεί μούδιασμα στην Ευρώπη και εντονότερο αίσθημα ανασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας, καθώς δείχνει ότι με την τεράστια αυτή πολιτειακή αλλαγή –που θα γίνει το 2019- συμφωνεί μόνο το ήμισυ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, πλέον το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτό το αποτέλεσμα θα κάνει τον Erdogan ηπιότερο, πιο διαλλακτικό και πιο έτοιμο για διάλογο και αν θα προσπαθήσει ανοίγματα προς το υπόλοιπο ήμισυ της κοινωνίας, ενδεχομένως με μια νέα προσπάθεια στο Κουρδικό μέσα σε ένα περισσότερο δημοκρατικό περιβάλλον ή αν θα φανεί πιο αποφασισμένος να προχωρήσει στην συγκέντρωση ακόμη περισσοτέρων εξουσιών στο πρόσωπό του, ώστε να δημιουργήσει μια «νέου τύπου Τουρκία».
Το περιεχόμενο του διαγγέλματός του χθες (16/4/2017) μετά το δημοψήφισμα είχε χαρακτήρα «ενωτικό», αλλά ο τόνος της φωνής του ήταν περισσότερο ενός δυσαρεστημένου ηγέτη που θέλει να «πάει την υπόθεση ως το τέλος» παρά τις όποιες αντιδράσεις.
«Το ποιο από τα δυο θα ισχύσει θα το δούμε και από τη στάση που θα κρατήσει από εδώ και πέρα απέναντι στην Ευρώπη» σχολιάζει η Deutsche Welle.
Με τη διαφορά μεταξύ του «όχι» και του «ναι» να είναι πολύ μικρή (περίπου 1.250.000 ψήφοι), η απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προβάλει ένσταση για 2,5 εκατομμύρια ψήφους -που θεωρεί άκυρες λόγω παρατυπιών κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας- περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Τα δυο πρόσωπα της Τουρκίας
Ο χάρτης της κατανομής της ψήφου εμφανίζει ουσιαστικά μια Τουρκία με δύο πρόσωπα: από τη μία την Τουρκία της Ανατολικής Θράκης, των Μικρασιατικών παραλίων και των παραλίων της Μεσογείου, των μεγάλων αστικών κέντρων (Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αδριανούπολη, Αττάλεια, Άδανα) και των Κούρδων της ΝΑ Τουρκίας, που δεν ενέκριναν την πρόταση για την αλλαγή του συντάγματος της χώρας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία με ενίσχυση των εξουσιών του προέδρου.
Από την άλλη, τη βούλησή τους να δώσουν ενισχυμένες εξουσίες στον Erdogan έστειλαν με τη θετική ψήφο τους οι κάτοικοι της κεντρικής Ανατολίας, που αποτελεί το πιο συντηρητικό κομμάτι της Τουρκίας.
Από εκεί αντλεί την κύρια δύναμή του το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Την ίδια εικόνα μιας βαθιά διχασμένης κοινωνίας, έδειξε και η ψήφος των Τούρκων του εξωτερικού.
«Ναι» ψήφισε το 59,27% ενώ «όχι» το 40,73 %.
Στη Γερμανία, «ναι» ψήφισε το 63,19% με 269.036 ψήφους, ενώ «όχι» μόλις το 36,81% με 157.467 ψήφους.
Στην Ολλανδία «ναι» ψήφισε το 69,93% ενώ το «όχι» περιορίστηκε στο 30,07% επιβεβαιώνοντας έτσι ότι οι υψηλοί τόνοι κατά των χωρών αυτών και της Ευρώπης γενικότερα, που υιοθέτησε ο πρόεδρος Erdogan και η τουρκική κυβέρνηση, ωφέλησαν την πλευρά του «ναι».
Μουδιασμένη η Ευρώπη
Εν τω μεταξύ, η επικράτηση του «ναι», αν και με μικρή διαφορά, προκαλεί μούδιασμα στην Ευρώπη και εντονότερο αίσθημα ανασφάλειας στο εσωτερικό της χώρας, καθώς δείχνει ότι με την τεράστια αυτή πολιτειακή αλλαγή –που θα γίνει το 2019- συμφωνεί μόνο το ήμισυ της Τουρκίας.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, πλέον το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτό το αποτέλεσμα θα κάνει τον Erdogan ηπιότερο, πιο διαλλακτικό και πιο έτοιμο για διάλογο και αν θα προσπαθήσει ανοίγματα προς το υπόλοιπο ήμισυ της κοινωνίας, ενδεχομένως με μια νέα προσπάθεια στο Κουρδικό μέσα σε ένα περισσότερο δημοκρατικό περιβάλλον ή αν θα φανεί πιο αποφασισμένος να προχωρήσει στην συγκέντρωση ακόμη περισσοτέρων εξουσιών στο πρόσωπό του, ώστε να δημιουργήσει μια «νέου τύπου Τουρκία».
Το περιεχόμενο του διαγγέλματός του χθες (16/4/2017) μετά το δημοψήφισμα είχε χαρακτήρα «ενωτικό», αλλά ο τόνος της φωνής του ήταν περισσότερο ενός δυσαρεστημένου ηγέτη που θέλει να «πάει την υπόθεση ως το τέλος» παρά τις όποιες αντιδράσεις.
«Το ποιο από τα δυο θα ισχύσει θα το δούμε και από τη στάση που θα κρατήσει από εδώ και πέρα απέναντι στην Ευρώπη» σχολιάζει η Deutsche Welle.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών